Bir gün anlarsin

Uykularin kaçar geceleri,
Bir türlü sabah olmayi bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir ugultudur baslar kulaklarinda.
Ne çarsaf anlar halden, ne yastik,
Girmez pencerelerden bekledigin aydinlik.
Kapanirsin yatagina, aglarsin çaresizligine.
"O"nun unutamadigin hayali,
Sigaradan bir nefes çekmisçesine dolar içine.
Sevmek ne imis, bir gün anlarsin.

Bir gün anlarsin herseyin bos oldugunu,
Serefin, faziletin, iyiligin, güzelligin.
Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,
Vurursun basini soguk tas duvarlara.
Büyür gitgide incinmisligin, kirilmisligin,
Duyarsin ta derinden acisini çaresiz kalmisligin.
Sevmek ne imis, bir gün anlarsin.

Bir gün anlarsin ne ise yaradigini ellerin, niçin yaratildigini,
Bu igrenç dünyaya neden geldigini.
Uzun uzun seyredersin aynada güzelligini,
Geçip giden günlerine yanarsin.
Dolar gözlerin, için burkulur,
Sevmek ne imis, bir gün anlarsin.

Bir gün anlarsin tadini sevilen dudaklarin,
Sevilen gözlerin erisilmezligini.
O hiç beklenmeyen saat geldi mi,
Düser saçlarin önüne ama bembeyaz,
Uzanir gökyüzüne ellerin ama çaresiz,
Ama yorgun,
Ama bitkin.
Bir zaman geçmis günlerin hayaline dalarsin.
Sonra dizilir birbiri ardinca,
Gerçekler de, gözyaslari da.
Sevmek ne imis, bir gün anlarsin.

Bir gün anlarsin hayal kurmayi, beklemeyi, ümit etmeyi,
Bir kirli gömlek gibi atasin gelir,
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi.
Lanet edersin yasadigina,
Maziden ne kalmissa yirtar atarsin.
O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliginden,
"Seni sevdigimi" bir gün anlarsin.