Onderdeel van mijn teksten die samen 1 groot verhaal worden, ook gelinkt aan mijn online dagboek , het ziet er wellicht erg simpel uit, maar dit is niet als commercieel bedoelt maar eenvoudig weg een poging om alle losse teksten tot 1boek te vormen om het hele verband duidelijk te maken....
Donderdag 11 juli 2002
Het is vandaag donderdag 11 juli
2002, ik heb al een tijd niet meer bewust geschreven, maar toch kies ik er nu
wel voor...
Ik zit nu in een situatie die een beetje rommelig is en waar machteloosheid
centraal staat. Ikzelf zie dit weer als een test, omdat machteloosheid mijn
grootste angst/vijand is. Ik voel dat zo omdat je alles ziet wegvallen en afbrokkelen
zonder de mogelijkheid je te verzetten, je bent afhankelijk van anderen die
je niet eens kennen. De ontwikkelingen bij mij gaan weer erg hard deze week,
en mijn dagelijks leven lijkt eronder te lijden... Ik heb me reeds 2keer verslapen
deze week op een werkplaats waar ik nu pas de 2e week werk...gaat lekker dus.....
De reden waardoor ik mij verslapen heb, heb ik daar weergegeven als een hoop
problemen en stress, maar eigenlijk is dat een leugen om bestwil. De echte reden
waardoor ik me verslaap zit dieper, veel dieper. Op de eerste plaats weet ik
voor bijna 100% zeker dat deze baan geen vast werk zal worden omdat ik enkel
inval of werk uitvoer dat over 2weken door een nieuwe machine zal worden gedaan.
Op de 2e plaats bevalt het werk mij totaal niet, het is eentonig, saai zittend
werk: zakken dichtvouwen.... Ik ben anders gewend, ik heb altijd met plezier
gewerkt, genoten van dat wat ik deed, nu probeer ik dat ook te doen maar de
enige reden die ik kan bedenken is dat het goed verdient en dat ik op tijd thuis
ben. Op de derde plaats zie ik mijn bankrekening alleen maar dalen, en ben harstikke
bang om alweer op straat te belanden. Ook speelt het een grote rol dat ik haastig
naar een andere woning op zoek ben daar deze particuliere woning waar ik nu
vertoef een veel te hoge huurprijs heeft en nauwelijks kan betalen. Die woning
heb ik trouwens in januari uit nood aangenomen omdat ik alweer door mijn ouders
op straat was gezet, en ik geen zin meer had in crisis-opvang kennissen, familie
e.d, ik wilde mijn langverwachte vrijheid....
Ik voel me gevangen, in een hoek gedreven, en tegelijkertijd zo vrij als een
vogel met werelden voor mijn voeten... Alles is al duidelijk en zichtbaar, ik
proef, ruik, voel, zie, hoor, en weet het, en toch lijk ik niet meer dan een
gepromoveerde gevangene die nu van de donkere kerker naar het lichtere cellenblok
ga, waar ik een raampje heb met tralies, dus wel kan waarnemen maar nog niet
aanraken....
Het is een beetje gedramatiseerd, maar toch ben ik nog de gevangene, omdat mensen
mij nog niet begrijpen en vica verca. Ik zou kunnen stilzitten en wachten, maar
zij die mij een beetje kennen weten dat ik zo niet in elkaar steek.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Vanaf 17 juli 2002 zit ik in
de ziektewet, ik heb het dus nog een week volgehouden... voordat ik daadwerkelijk
instortte.... de datum van vandaag is 17/12/02 en zit nog steeds thuis.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------