Πλανήτης Γη Α.Ε.

Μια καλή [;] οικογενειακή επιχείρηση

Ντέιβιντ Άικ

Η Συντακτική Συνέλευση

Ο ποιητής, οι μυστικές εταιρείες, το όραμα

Το Σύνταγμα της Ευρώπης

«Γαλάζιοι» εξ αίματος και «πράσινοι» εξ αγχιστείας

Κουίζ περί γαλαζοαίματων

Εδώ είναι –βασιλικά– Βαλκάνια…

Οι Ρότσιλντ

Ιουδαιοχριστιανισμός – Ανώτατο Στάδιο της Παραμυθίας

Πεφωτισμένο Τέλος

Σημειώσεις

«Χρειαζόμαστε έναν κοινό εχθρό για να μας ενώσει.»

Κοντολίζα Ράις, Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Τζωρτζ Μπους του νεώτερου, Μάρτιος 2000.

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τον πλανήτη. Το φάντασμα της κατάρρευσης της Ανώνυμης Εταιρείας «Πλανήτης Γη». Τα πρώτα σημάδια αυτής της κατάρρευσης είναι ήδη ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Η Οικογένεια Α.Ε. που διαχειρίζεται, μαζί με τις διάφορες Διευθύνσεις της Εταιρείας, τις τύχες του πλανήτη για –τουλάχιστον–δύο χιλιάδες χρόνια, είναι πια ανίκανη –μέσα στην παντοδυναμία της– να εφεύρει τον νέο εχθρό, που θα της επιτρέψει να τρομοκρατήσει και να χειραγωγήσει τους τροφίμους αυτού του τεράστιου ορνιθοτροφείου. Η αιώνια κόλαση δεν πουλάει πια. Το φάντασμα του κομμουνισμού –που τόσο μόχθησε για να δημιουργήσει– ανήκει πια στους σκουπιδοτενεκέδες της ιστορίας. Ο μισός –κομμουνιστικός– κόσμος δεν απειλεί πια την «ελευθερία» του άλλου μισού –καπιταλιστικού– κόσμου, και τούμπαλιν. Τα UFO που θα μπορούσαν να συσπειρώσουν τον πλανήτη απέναντι στον κοινό –εξωγήινο– εχθρό δεν έχουν ακόμα φτάσει. Δυστυχώς. Τι έχει απομείνει; Κάποιοι πεινασμένοι στην Αργεντινή που δείχνουν το δρόμο και στους υπόλοιπους. Κάποιοι «τρελαμένοι» αυτόχειρες στην Παλαιστίνη, που μπορεί να μην κερδίσουν, αλλά –τώρα πια– είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να χάσουν. Α! Και κάποιοι «κουρελήδες» από το μακρινό Αφγανιστάν που σκορπούν τον τρόμο στα κεντρικά γραφεία της Εταιρείας. Υποχρεώνοντας τους Διευθύνοντες Συμβούλους της να κρύβονται από χωρίου εις χωρίον για μήνες. Και να δημιουργούν «σκιώδη» Διοικητικά Συμβούλια, κρυμμένα σε υπόγειες βάσεις, έτοιμα να αναλάβουν τις τύχες της Εταιρείας σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά…

Τι άλλο έχει απομείνει στην Οικογένεια Α.Ε.; Η δύναμη των όπλων, οι μυστικές της υπηρεσίες, η δύναμη των ελεγχόμενων θρησκειών της, ο πολιτιστικός οχετός που κατακλύζει καθημερινά το ορνιθοτροφείο, η αποχαυνωτική ισχύς των ναρκωτικών… Όχι και λίγα…

Από την άλλη πλευρά…

Κάποιοι περίεργοι τύποι συχνάζουν σε σκοτεινές βιβλιοθήκες ξεφυλλίζοντας σκονισμένα και ξεχασμένα –από θεούς και ανθρώπους– βιβλία και αρχεία. Τα αποτελέσματα των ερευνών τους μοιράζονται σε φωτοτυπημένα φυλλάδια χέρι-χέρι. Κάποιοι άλλοι, σκορπισμένοι σε όλες τις χώρες του Πλανήτη Γη, δημιουργούν sites στο Διαδίκτυο, με κείμενα που καταλαμβάνουν χιλιάδες επί χιλιάδων σελίδες. Κάποιοι άλλοι δημοσιεύουν άρθρα και εκδίδουν βιβλία. Οι περισσότεροι από αυτούς κάνουν λάθη. Μερικές φορές χοντρά λάθη. Όμως, αμέσως, εμφανίζονται από το πουθενά άλλοι, περισσότεροι, περίεργοι τύποι και συνεχίζουν, διορθώνοντας τα λάθη των προηγούμενων και, φυσικά, υποπίπτοντας με τη σειρά τους σε νέα λάθη, λιγότερα από τα προηγούμενα. Και τότε εμφανίζονται και άλλοι περίεργοι τύποι… Και κάθε φορά τα λάθη μειώνονται… Συχνά-πυκνά εμφανίζονται και κάποιοι «εγκάθετοι» που καταφέρνουν για κάποιο διάστημα να θολώσουν τα νερά. Όμως κάθε φορά τα λάθη μειώνονται… Κάθε φορά ακόμα ένα ψηφίο βρίσκει τη σωστή του θέση στο ψηφιδωτό…

Οι περίεργοι τύποι δεν βιάζονται, αλλά και δεν αργοπορούν. Ό,τι χειρότερο ήταν να τους συμβεί, τους έχει ήδη συμβεί. Κάποιοι από αυτούς παρασύρονται από τις σειρήνες της αγοράς και του εύκολου κέρδους, κάποιοι εξαγοράζονται. Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, δεν εξαγοράζονται γιατί δεν έχουν τίποτα να πουλήσουν. Πώς άραγε πουλιέται η γνώση που μπορεί να κάνει τον «άνθρωπο» άνθρωπο;

Τι κάνουν όλοι αυτοί οι περίεργοι τύποι;

Μα, προσπαθούν να γράψουν την αληθινή ιστορία του πλανήτη!

Και στην προσπάθειά τους αυτή πέφτουν πάνω σε περίεργα γεγονότα. Περίεργες γενεαλογίες. Περίεργα «ιερά» βιβλία. Περίεργες πλαστογραφίες. Περίεργες αντιγραφές. Περίεργες χρηματοδοτήσεις. Περίεργα «χρονικά». Περίεργες συμπτώσεις. Περίεργες αποσιωπήσεις…

* * * * *

Σ’ αυτό το κείμενο θα ασχοληθώ με αρκετούς από αυτούς τους περίεργους τύπους, καθώς και με αρκετά από τα περίεργα αποτελέσματα των ερευνών τους. Θα ακολουθήσουμε μαζί τα χνάρια των ερευνών και της σκέψης τους. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, όμως, θα μου επιτρέψετε να προχωρήσω σε κάποια δικά μου συμπεράσματα. Περίεργα, ανυπόστατα, ίσως λανθασμένα, μπορεί και παρανοϊκά. Και να θέσω και κάποια ερωτήματα…

Κάποιοι ίσως θεωρήσουν το κείμενο, που ακολουθεί, «αποσπασματικό». Ας έχουν όμως κατά νου ότι πρόκειται μόνον για κάποιες ψηφίδες. Η συνολική εικόνα είναι ακόμα θολή και αποσπασματική. Ωστόσο, τώρα πια, πρόκειται για μια συνολική εικόνα…

Ο βρετανός Ντέιβιντ Άικ (David Icke), δημοσιογράφος, στρατευμένος οικολόγος, newager κατά το παρελθόν, είναι σήμερα από τους γνωστότερους συνωμοσιολόγους στον πλανήτη. Αυτές τις ημέρες κυκλοφορεί, μεταφρασμένο στα ελληνικά, το βιβλίο του Το Μυστικό Όλων των Εποχών (εκδ. Έσοπτρον).

Ποιο είναι το, κατά Άικ, Μυστικό Όλων των Εποχών; Ο Άικ επιχειρεί στο βιβλίο του (που ξεπερνά τις 600 σελίδες και περιλαμβάνει περισσότερες από 1000 βιβλιογραφικές παραπομπές) να διατυπώσει, αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε, μία Γενική Θεωρία της Συνωμοσίας. Μία θεωρία που να εξηγεί την πορεία του κόσμου για χιλιάδες χρόνια και να μας βοηθά στην κατανόηση του κόσμου, όπως αυτός είναι σήμερα. Πρόκειται δηλαδή για μία απόπειρα συγγραφής μίας παγκόσμιας ιστορίας. Ο αριθμός των στοιχείων που παραθέτει ο Άικ στο βιβλίο του είναι εντυπωσιακός. Η έρευνά του εκτείνεται από τη μυθολογία (από εκείνη της Μεσοποταμίας ως εκείνη των Χόπι της Αμερικής) ως ό,τι πιο πρόσφατο από τους χώρους της αρχαιολογίας, της επιστήμης, της ιστορίας και, φυσικά, της συνωμοσιολογίας. Γενεαλογίες της εξουσίας, γενεαλογίες του πλούτου, γενεαλογίες του αίματος, βασιλικές οικογένειες, πολιτικές δυναστείες, μυστικές εταιρείες, μυστικές υπηρεσίες, θρησκείες, μυθολογίες… τα πάντα παρελαύνουν στο βιβλίο, το ένα μετά το άλλο, με έναν καταιγιστικό θα έλεγα ρυθμό.

Ποιος είναι, όμως, ο συνεκτικός ιστός όλων αυτών των στοιχείων; Ποια είναι, δηλαδή, η κεντρική ιδέα της Γενικής Θεωρίας της Συνωμοσίας που διατυπώνει ο Άικ στο βιβλίο του; Ο Άικ θεωρεί στη συγκεκριμένη διάσταση της Γης, στην οποία ζούμε, έφτασαν πριν από χιλιάδες χρόνια κάποια ερπετοειδή όντα από μια κατώτερη διάσταση, και ότι αυτά τα όντα κατάφεραν έκτοτε να κυριαρχήσουν στον πλανήτη. Τα όντα αυτά έχουν την ικανότητα να παίρνουν ανθρώπινη μορφή, μόνο που για να τη διατηρήσουν πρέπει να… ξέρετε, σατανιστικές τελετουργίες κ.λπ., κ.λπ. Ο Άικ θεωρεί ότι όλοι οι ηγέτες του πλανήτη από τους Ανουνάκι της Μεσοποταμίας μέχρι τους Μπους και τη βασίλισσα Ελισάβετ δεν ήταν και δεν είναι παρά ερπετοειδή, μέλη της ίδιας οικογένειας κ.λπ. κ.λπ... Παρατραβηγμένο; Σίγουρα.

Αν αφήσουμε κατά μέρος τον «τραβηγμένο από τα μαλλιά» συνεκτικό ιστό της Γενικής Θεωρίας του Άικ, τα υπόλοιπα –επιμέρους– στοιχεία του βιβλίου του είναι εντυπωσιακά. Θα μπορούσα ακόμα να πω ότι πρόκειται για μια Συνωμοσιολογική Εγκυκλοπαίδεια, πλήρως ενημερωμένη. Διαβάστε το βιβλίο, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον κατά τα άλλα, και –ποιος ξέρει;– ίσως κάποιος σας ενταχθεί στη χορεία των περίεργων τύπων, που θα αναλάβει να διορθώσει τα λάθη…

Α! Με τον Ντέιβιντ Άικ συμφωνώ σε αρκετά σημεία, όμως απόλυτα συμφωνώ μόνον σε δύο και θα είχα πολλά να προσθέσω σε όσα αναφέρει στο βιβλίο του. Πρώτον, ότι ο χριστιανισμός υπήρξε κατασκεύασμα της Οικογένειας Α.Ε. και δεύτερον ότι η «υπόθεση UFO κ.λπ.» δεν είναι παρά ένα καλοστημένο παιχνίδι παραπληροφόρησης… Ο Άικ θεωρεί ως φαιδρότητες τα όσα αναφέρονται για τους Μεροβίγγειους βασιλείς που δήθεν ήταν απόγονοι του Ιησού, ενώ θεωρεί επίσης ότι και οι περισσότερες μυστικές εταιρείες και οργανώσεις δεν εξυπηρετούσαν παρά μόνον τους στόχους της Αδελφότητας. Και σ’ αυτό συμφωνώ μαζί του. Τώρα αν η Αδελφότητα είναι αδελφότητα ερπετοειδών…

Η Συντακτική Συνέλευση

Την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2002, την ημέρα που οι περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποχαιρετούσαν τα εθνικά τους νομίσματα προς δόξαν του Ευρώ, άρχιζε πανηγυρικά στις Βρυξέλλες η, ελάχιστα προβληθείσα, Συντακτική Συνέλευση για τη Θεσμική Μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Οφείλουμε να χαρίσουμε στους εαυτούς μας ένα ευρωπαϊκό Σύνταγμα», δήλωνε ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ρομάνο Πρόντι. Ενώ ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Γαλλίας, Πιέρ Μοσκοβισί, δήλωνε την ίδια μέρα ότι «Πρέπει να προχωρήσουμε προς τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης». Ο πρόεδρος της Συντακτικής Συνέλευσης Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, μη διστάζοντας να παραλληλίσει τον καινοφανή ευρωπαϊκό θεσμό με τη Συντακτική Συνέλευση της Φιλαδέλφειας, το 1787, που έθεσε τα θεμέλια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Φυσικά, το ενιαίο ευρωπαϊκό κράτος είναι ακόμα ένα μακρινό «όραμα», αλλά οι βάσεις του έχουν ήδη τεθεί. «Άπλωσα τα όνειρά μου μπροστά στα πόδια σας. Αλαφροπατήστε, γιατί θα πατήσετε τα όνειρά μου!» Μ’ αυτούς τους στίχους του Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, κάλεσε ο Ιρλανδός πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Πατ Κοξ, τα μέλη της Συντακτικής, «να ονειρευτούν το κοινό μέλλον της ηπείρου» [1].

Κάπου εδώ, όμως, ας βάλουμε μία άνω τελεία και ας πάρουμε τα πράγματα με την –αντίστροφη– σειρά.

Ο Ιρλανδός ποιητής Γέιτς (1865-1939), που είχε τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1923, είχε υπάρξει μέλος της Θεοσοφικής Εταιρείας στο Λονδίνο και όχι μόνον. Ο Γέιτς ήταν επίσης μέλος του Τάγματος της Χρυσής Αυγής, που είχε ιδρυθεί από τον Μακγκρέγκορ Μάθερς (που ήταν παντρεμένος με την αδελφή του Γάλλου φιλοσόφου Ανρί Μπερξόν) και τα μέλη του είχαν στενές σχέσεις τόσο με το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ όσο και με τον κύκλο του Ουίνστον Τσώρτσιλ, πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας καθ’ όλη τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μέλος της Χρυσής Αυγής υπήρξε και ο σατανιστής Άλιστερ Κρόουλι, που είχε πάρει και το αποκαλυπτικό ψευδώνυμο «Το Μεγάλο Κτήνος». Ο Γέιτς υπήρξε επίσης φίλος και του συνθέτη Κλοντ Ντεμπισί, Μεγάλου Διδασκάλου του Πριοράτου της Σιών, όπως επίσης και των Ροδόσταυρων. Κατόπιν όλων αυτών, πιστεύω πως ελάχιστη εντύπωση προκαλούν τα όσα έγραψε περιγράφοντας την ιδανική κοινωνία του:

«…Ένας αριστοκρατικός πολιτισμός στην πιο ολοκληρωμένη μορφή του, κάθε μορφή της ζωής του ιεραρχημένη, κάθε κατώφλι μεγάλου ανδρός πλημμυρισμένο την αυγή από ικέτες, μεγάλα πλούτη παντού στα χέρια λίγων, όλα εξαρτώμενα από τους λίγους, μέχρι τον ίδιο τον Αυτοκράτορα, ο οποίος είναι ένας Θεός που εξαρτάται από έναν μεγαλύτερο Θεό, και παντού, στη Βασιλική Αυλή, την οικογένεια, η ανισότητα να έχει πάρει τη μορφή νόμου.» [2]

[Ω! Ναι! Αλαφροπατήστε! Προσέξτε μην πατήσετε τα οράματά τους! Ή, ακόμα καλύτερα, ας κοιμηθούμε όλοι μας τον ύπνο του δικαίου. Και «είθε» οι εφιάλτες μας, να μην αναστατώσουν τα όνειρά τους…]

Σύμφωνα με τον τέκτονα και ιστορικό του τεκτονισμού Μάνλυ Χωλ, όπως αναφέρει ο Ντέιβιντ Άικ στο βιβλίο του Το Μυστικό Όλων των Εποχών, από τις 55 υπογραφές των εκπροσώπων που συνέταξαν το Αμερικανικό Σύνταγμα, στο συνέδριο που έγινε το καλοκαίρι του 1787 στη Φιλαδέλφεια, σχεδόν οι 50 ανήκαν σε γνωστούς μασόνους της εποχής, και μόνο μία σίγουρα δεν ανήκε σε μασόνο [3]. Ανάμεσα σε εκείνους που το υπογράφουν ξεχωρίζουν και οι γνωστοί μασόνοι Τζωρτζ Ουάσινγκτων, Τόμας Τζέφερσον, Βενιαμίν Φραγκλίνος, εκ των οποίων οι δύο πρώτοι διετέλεσαν και πρόεδροι των ΗΠΑ…

Αν είστε από εκείνους που ανησυχούν για το «κοινό μέλλον της Ευρώπης, ηρεμήστε! Τα πράγματα βαίνουν «καλώς». Η μαύρη μαγεία, οι μυστικιστικές οργανώσεις και οι μασόνοι αποτελούσαν είδος εν επαρκεία στην Ευρωβουλή ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Η ιστορία είχε ξεκινήσει τον Απρίλιο του 1986 στη Μαδρίτη όπου είχαν συναντηθεί όλοι οι σοσιαλιστές ευρωβουλευτές. Τότε είχε ξεσπάσει άγριος καυγάς μεταξύ των Άγγλων Εργατικών και των Γάλλων Σοσιαλιστών, όταν ο Άγγλος ευρωβουλευτής Τέρι Πιτ, υποστηριζόμενος και από άλλους συναδέλφους του της αριστερής πτέρυγας του κόμματος, απαίτησε να δηλώσουν όλα τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αν είναι μασόνοι ή αν ανήκουν σε μυστικιστικές οργανώσεις [4].

Ο Τέρι Πιτ «είχε βγει από τα ρούχα» του, όταν είχε διαβάσει σε φύλλο του γαλλικού Le Monde ότι «ο Γάλλος ευρωβουλευτής κ. Ροζέ Φαζαρντί αισθάνεται υπερήφανος που είναι μασόνος, τόσο που επί τέσσερα χρόνια τώρα οργανώνει την αδελφότητα των τεκτόνων στο Ευρωκοινοβούλιο». Στη συνάντηση της Μαδρίτης ο ηγέτης των Γάλλων σοσιαλιστών ευρωβουλευτών Ανρί Σαμπί και ο επικεφαλής της ιταλικής σοσιαλιστικής αντιπροσωπείας Μάριο Μπίντο ξεφώνιζαν για να αποσύρει την πρότασή τους οι Άγγλοι. Ο Α. Σαμπί, την επόμενη ημέρα απείλησε τους Άγγλους πως, αν δεν αποσύρουν την πρότασή τους, οι Γάλλοι θα παραιτηθούν από το Ευρωκοινοβούλιο. Τελικά, μπροστά στο σάλο οι Άγγλοι παραιτήθηκαν των απαιτήσεών τους, δεχόμενοι να αφαιρέσουν από την πρόταση το σημείο σχετικά με τους μασόνους, αλλά επιμένοντας «να γίνει έρευνα για τους υπόλοιπους μυστικιστές και τις οργανώσεις τους». Οι Γάλλοι επικαλέστηκαν –φυσικά!– «τα ανθρώπινα δικαιώματα της ελευθερίας, της σκέψης, της βούλησης και της έκφρασης».

Στο θέμα επανήλθαν, αργότερα, 26 Άγγλοι ευρωβουλευτές του Εργατικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας που υπέβαλαν επίσημη ερώτηση για αυτό το θέμα στο προεδρείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και είχαν ζητήσει να γίνει έρευνα για τις δραστηριότητες των μυστικιστικών οργανώσεων και «είναι επικίνδυνες για τις δημοκρατικές κυβερνήσεις και προσβάλλουν το αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών της ΕΟΚ για ίση μεταχείριση μπροστά στο νόμο».

Οι Άγγλοι ευρωβουλευτές επικαλέστηκαν το άρθρο 47 του κανονισμού που καθορίζει τα της λειτουργίας του Ευρωκοινοβουλίου και αναφέρεται «στο ρόλο των μυστικιστικών εταιρειών» και στο ότι «αυτές οι οργανώσεις ενέχουν κινδύνους για τους θεσμούς των φιλελεύθερων κυβερνήσεων». «Εκτιμούμε και σεβόμαστε», ανέφεραν οι ερωτώντες βουλευτές, «το θεσμό για την προστασία της ιδιωτικής ζωής των ατόμων, της ελευθερίας της σκέψης, της έκφρασης και της βούλησης, αλλά και την ανάγκη να συστήνουν τα άτομα ομάδες. Αρκεί όμως αυτές οι ομάδες να μην προσβάλλουν τα δικαιώματα των συνανθρώπων τους. Γιατί όλοι πρέπει να είμαστε ίσοι ενώπιον του νόμου». 

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Πιέρ Φλεμλέν, ανάστατος από το θράσος των Άγγλων να μιλάνε για μασόνους, μάγους και μυστικιστές, παρέπεμψε την υπόθεση στην Επιτροπή Πολιτικών Υποθέσεων, πρόεδρος της οποίας ήταν ο Ιταλός χριστιανοδημοκράτης Ρομπέρτο Φορμιγκόνι, το αγαπημένο παιδί του πάπα της Ρώμης και το «μάτι» του Βατικανού στην Ευρωβουλή. Ο Ρ. Φορμιγκόνι, όπως δεν ήταν αναμενόμενο, «έθαψε» την υπόθεση, απαντώντας στους Άγγλους ευρωβουλευτές με μια λιτή ανακοίνωση: «Η Επιτροπή Πολιτικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αποφάσισε να μη διενεργήσει έρευνα για το θέμα που ζητάτε». 

Όπως είχε αναφέρει και ο Τάκης Αδάμης, ευρωβουλευτής τότε του ΚΚΕ, που επανέφερε με σχετική ερώτηση το θέμα στην Ευρωβουλή τον Σεπτέμβριο του 1986, «Το Βατικανό συμπαθεί τους μυστικιστές και τις οργανώσεις τους και ο Ρ. Φορμιγκόνι είναι απόλυτα πιστός και υπάκουος στον Πάπα». Δύο μήνες νωρίτερα ο Ρ. Φορμιγκόνι είχε εμποδίσει συζήτηση στην Ευρωβουλή για το θέμα της γενοκτονίας των Αρμενίων. Τότε είχε ξεσπάσει σάλος στην αίθουσα όταν όλοι έπεσαν πάνω του αποκαλώντας τον, μεταξύ άλλων, «παπικό» και «βατικανάκια». Έκτοτε, η αριστερή πτέρυγα του Εργατικού Κόμματος «θυσιάστηκε», από την εκσυγχρονιστική πτέρυγα του κόμματος, στο βωμό της ανόδου του κόμματος στην εξουσία. Ο εργατικός και «εκσυγχρονιστής» Τόνυ Μπλαιρ είναι σήμερα πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας.

Ο Βαλερύ Ζισκάρ ντ’ Εσταίν (1926) υπήρξε ο τρίτος πρόεδρος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας (1974-1981). «Γιος εξέχοντος χρηματιστή και οικονομολόγου και μέλος οικογενείας πατρικίων», σύμφωνα με την Britannica [5]. Όλως περιέργως γεννήθηκε στη γερμανική πόλη Κόμπλεντς. Η «καλή» εγκυκλοπαίδεια αποφεύγει να αναφέρει τους λόγους κάτι που κάνει το Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό (Εκδοτική Αθηνών): 

«Ο πατέρας του Εντμόν υπηρετούσε [στο Κόμπλεντς] ως διευθυντής των οικονομικών υπηρεσιών των γαλλικών στρατευμάτων κατοχής της Ρηνανίας». 

Η Ρηνανία ανήκε στο 13% των εδαφών που αφαιρέθηκαν από τη Γερμανία στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σύμφωνα με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, που κάποιοι την είχαν χαρακτηρίσει, ευθύς εξαρχής, και είχαν δίκιο όπως αποδείχθηκε, ως «προσωρινή κατάπαυση των εχθροπραξιών». Δικαιώθηκαν είκοσι χρόνια αργότερα...

Ο παππούς του Ζισκάρ ντ’Εσταίν –από την πλευρά της μητέρας του– Ζακ Μπαρντού (1874-1959) υπήρξε γερουσιαστής, ενώ ο προ-προπάππος του, Αγήνωρ Μπαρντού (1829-1897), υπήρξε και εκείνος με τη σειρά του γερουσιαστής καθώς και υπουργός Δημοσίων Έργων [6]. 

Αρκεί όμως αυτό για να χαρακτηριστεί η οικογένεια, οικογένεια πατρικίων; Δεν νομίζω. Εκτός και αν ο προπάππος της προγιαγιάς του ήταν βασιλιάς της Γαλλίας. Και αυτό είναι γεγονός σύμφωνα με το ακόλουθο –απλουστευμένο- γενεαλογικό δέντρο: Βαλερύ Ζισκάρ ντ’Εσταίν–Μαίυ Μπαρντού–Ζενεβιέβ Ζωρζ Πικό (1876-1949)–Μάρθα Μπασασσόν ντε Μονταλιβέ (1844-1914)–Καμίλ Μπασασσόν, κόμης Μονταλιβέ (1801-1880)–Αδελαΐδα ντε Σαιν Ζερμαίν (1769-1850)–Λουδοβίκος IΕ΄, βασιλιάς της Γαλλίας (1710-1774) [7].

Ο Λουδοβίκος, λοιπόν, ο όχι και τόσο μακρινός πρόγονος του Ζισκάρ ντ’Εσταίν, ήταν εκείνος που είχε δηλώσει: «Μετά από εμένα, το χάος». Ο διάδοχός του καρατομήθηκε στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, που ξέσπασε δεκαπέντε χρόνια μετά το θάνατό του. Τώρα, γιατί η φράση «μετά από εμένα, το χάος» μου θυμίζει το «Καραμανλής ή τανκς» του 1974, θα σας γελάσω. Ίσως γιατί ο Κ. Καραμανλής υπήρξε προσωπικός φίλος του Ζισκάρ ντ’ Εσταίν και όλο και κάτι παραπάνω θα ήξερε.

Τώρα τελευταία, μάλιστα, «ο βαφτισιμιός της πριγκιποπούλας» προσπάθησε –χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία– να πλασάρει και το σύνθημα «Σημίτης ή τανκς». Το ποια ήταν η νονά του Κώστα Σημίτη, οι πλέον ενήμεροι εξ υμών το γνωρίζουν από τη στήλη μου «Θεαμαπάτες & Δικτυώματα», όπου και είχα ασχοληθεί εκτεταμένα με το θέμα στις 5 Δεκεμβρίου 2001. Για τους λιγότερο ενήμερους να πω απλώς ότι νονά του κ. Σημίτη ήταν η πριγκίπισσα Ελισάβετ, κόρη του πρίγκιπα Νικολάου και εγγονή του βασιλιά των Ελλήνων Γεωργίου Α΄.

Ο διάδοχος του βρετανικού θρόνου Κάρολος, πρίγκιπας της Ουαλίας, είναι γιος της βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας Ελισάβετ Β΄, την οποία μάλιστα θα διαδεχθεί και ως ηγέτης των 54 χωρών της Βρετανικής Κοινοπολιτείας.

Ερώτημα: Στο στρατό ποιας χώρας υπηρέτησε ο παππούς του Καρόλου –ο πατέρας του πατέρα του– φτάνοντας μάλιστα και στο βαθμό του αντιστρατήγου; Και σε ποιους πολέμους πήρε μέρος;

Παρακαλώ, επιλέξτε τη σωστή απάντηση:

Απάντηση Α΄: Ο παππούς του Καρόλου υπηρέτησε στο βρετανικό στρατό και πολέμησε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Απάντηση Β΄: Ο παππούς του Καρόλου υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό και πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και στη Μικρασιατική Εκστρατεία.

Όσοι επιλέξατε την απάντηση Α΄ «είστε απλώς οι αδύναμοι κρίκοι»!

Ο παππούς του Καρόλου, Ανδρέας (1882-1944), πρίγκιπας της Ελλάδας και της Δανίας [αφού ο πατέρας του ουδέποτε παραιτήθηκε των δικαιωμάτων του στο θρόνο της Δανίας], τέταρτος γιος του βασιλιά Γεωργίου Α΄, σπούδασε στην Σχολή Ευελπίδων στην Αθήνα και κατατάχτηκε στο ιππικό, όπου και υπηρέτησε φτάνοντας ως το βαθμό του αντιστρατήγου. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Κατηγορήθηκε ως συνυπεύθυνος της Μικρασιατικής Καταστροφής, δικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο και μετά την καταδίκη του σε καθαίρεση και εξορία εγκαταστάθηκε στην Αγγλία. 

Το 1903 είχε παντρευτεί την πριγκίπισσα Αλίκη του Μπάττενμπεργκ (Γερμανία) με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά, το μικρότερο των οποίων ήταν ο πρίγκιπας της Ελλάδας [και της Δανίας] Φίλιππος, που γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1921. Ο Φίλιππος παντρεύτηκε το 1947 την τότε διάδοχο του βρετανικού θρόνου –και σημερινή βασίλισσα– Ελισάβετ [8]. Ο Φίλιππος είναι γνωστός ως Φίλιππος Μαουντμπάντεν και φέρει τον τίτλο του δούκα του Εδιμβούργου. Το γερμανικό «Μπάττενμπεργκ» θεωρήθηκε σκόπιμο να αλλάξει, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στο αγγλικό «Μαουντμπάντεν». Αλλά περί αυτών, στη συνέχεια...

Η ελληνική βασιλική οικογένεια διαθέτει από τα καλύτερα «κονέξια» (ή επί το ελληνικότερον, connections) στον ευρωπαϊκό χώρο, κι αυτό δεν είναι ευρύτερα γνωστό. Και όταν λέμε «κονέξια», εννοούμε δεσμούς αίματος στα πλαίσια της Οικογενείας Α.Ε.

Ο τέως βασιλιάς της Ελλάδας Κωνσταντίνος Β΄ Γλύξμπουργκ είναι έβδομος εξάδελφος της βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας Ελισάβετ Β΄, ενώ ταυτόχρονα είναι και μικρανηψιός του βασιλικού συζύγου, Φιλίππου Μαουντμπάντεν, που είναι δεύτερος εξάδελφος του πατέρα του. Ο Κωνσταντίνος υπήρξε επίσης και ένας από τους έξι νονούς του πρίγκιπα Ουίλλιαμ, γιού του διαδόχου Καρόλου και της Νταϊάνας, ο μοναδικός μη «καθαρόαιμος βρετανός» (αν και το να μιλάμε για «καθαρή εθνικότητα» στην Οικογένεια Α.Ε. είναι σαν να μιλάμε για καθαρόαιμο μουλάρι στον ιππόδρομο). Η σύζυγος του Κωνσταντίνου –και τρίτη εξαδέλφη του– Άννα Μαρία είναι αδελφή της βασίλισσας της Δανίας Μαργαρίτας Β΄. Η δε αδελφή του, Σοφία, είναι σύζυγος του βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος [9].

Η ελληνική δυναστεία, ωστόσο, έχει δεσμούς αίματος και με τις βασιλικές οικογένειες των Βαλκανίων, που επιστρέφουν σιγά-σιγά στις χώρες τους και διαδραματίζουν ολοένα και σημαντικότερο ρόλο στα πολιτικά δρώμενα των χωρών τους. Απομένει να δούμε αν κάποια «κέντρα» προωθούν την επιστροφή των –Ελέω Θεού, πάντα– μοναρχών στις χώρες της Βαλκανικής. Οι περισσότεροι των οποίων έχασαν τις θέσεις τους, μόνον και μόνον λόγω της Συμφωνίας της Γιάλτας, σύμφωνα με την οποία ολόκληρη η Βαλκανική Χερσόνησος –πλην Ελλάδος– πέρασε στην επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης. Τώρα που ο κομμουνισμός είναι μία μακρινή ανάμνηση, ποιος ξέρει; Όσο για τον «ημέτερο» Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ, δεν του φταίει παρά μόνον το «κεφάλι» του. Αυτό και εκείνο της μητρός του, Φρειδερίκης. Που, από πολιτικής πλευράς, δεν πρέπει να ήταν και ιδιαίτερα πλούσια σε –εσωτερικό– περιεχόμενο.

Η Ρουμανία είναι η μοναδική χώρα των Βαλκανίων στην οποία, εξ όσων γνωρίζω, δεν έχει ακόμα τεθεί θέμα βασιλικής οικογενείας. Κι αυτό γιατί ο τελευταίος βασιλιάς της Μιχαήλ Α΄ (1903-1978, βασιλιάς υπήρξε τις περιόδους 1927-1930 και 1940-1947), δεν είχε αρσενικό διάδοχο, αλλά μόνον πέντε κόρες, οι γιοι των οποίων έχουν γεννηθεί όλοι μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1980, οπότε είναι νωρίς για να γνωρίζουμε αν θα τεθεί κάποιο θέμα. Πάντως, ο Μιχαήλ ήταν γιος του βασιλιά Κάρολ Β΄ και της ελληνίδας πριγκίπισσας Ελένης, κόρης του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄.

Στη Γιουγκοσλαβία, ο πρίγκιπας Αλέξανδρος Καραγεώργεβιτς (1945) έχει εγκατασταθεί εδώ και χρόνια στο Λευκό Παλάτι του Βελιγραδίου και περιμένει να διαδραματίσει κι αυτός κάποιον πολιτικό ρόλο στο ταραγμένο σκηνικό της μετά τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς εποχής, εναντίον του οποίου είχε ταχθεί ευθύς εξαρχής. Ο Αλέξανδρος Καραγεώργεβιτς είναι γιος του βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας Πέτρου Β΄ (1923-1970) και της ελληνίδας πριγκίπισσας Αλεξάνδρας, κόρης του βασιλιά Αλέξανδρου Α΄ (και της Ασπασίας Μάνου) και εγγονής του Κωνσταντίνου Α΄. Σημειωτέον ότι ο Καραγεώργεβιτς, που έχει τρεις γιους από την πρώτη σύζυγό του, είναι σήμερα παντρεμένος με την ελληνικής καταγωγής Αικατερίνη Μπατή [10].

Στη Βουλγαρία τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Ο Συμεών Β΄ (1937), τσάρος των Βουλγάρων από το 1943 ως το 1946, ηγούμενος του συνασπισμού της Εθνικής Συμμαχίας, που είχε ιδρύσει ο ίδιος, κέρδισε τις εκλογές της 18 Ιουνίου 2001 και είναι σήμερα πρωθυπουργός της χώρας του, με το κάπως περίεργο όνομα Συμεών Σαξκομπουργκότσκι. Περίεργο, εκ πρώτης όψεως. Είναι σαν να έφερε ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος το επώνυμο Γλυξμπουργκίδης, Γλυξμπουργκόπουλος ή Γλυξμπουργκάκης. 

Ο Συμεών ανήκει στη –βουλγαρική– δυναστεία των Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα, εξ ου και το Σαξκομπουργκότσκι, που είναι η δεύτερη δυναστεία στη Βουλγαρία. Προς τα τέλη του 19^ου αιώνα είχε γίνει προσπάθεια να εγκαθιδρυθεί μια δυναστεία Μπάττενμπεργκ (της γνωστής οικογενείας, μέλος της οποίας ήταν και η γιαγιά του Καρόλου, Αλίκη), μοναδικό μέλος της οποίας υπήρξε ο πρίγκιπας της Βουλγαρίας Αλέξανδρος Α΄. Το πρώτο μέλος της –βουλγαρικής– δυναστείας Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα ήταν ο τσάρος Φερδινάνδος Α΄, παππούς του Συμεών Σαξκομπουργκότσκι. Γονείς του τελευταίου ήταν ο τσάρος Μπόρις Γ΄ και η Ιωάννα, κόρη του βασιλιά της Ιταλίας Βίκτωρα-Εμμανουήλ Γ΄.

Στην προηγούμενη παράγραφο τόνισα τη λέξη «βουλγαρική» πριν από τη δυναστεία Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα, αφού ο εξαιρετικός αυτός δυναστικός οίκος εμφανίζεται σε μερικές ακόμα χώρες της Ευρώπης. Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα ονομάζεται και ο –σημερινός– βασιλικός οίκος του Βελγίου, Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα ήταν και ο βασιλικός οίκος της Πορτογαλίας. Ο πρίγκιπας Αύγουστος του Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα (πατέρας του τσάρου της Βουλγαρίας Φερδινάνδου Α΄ και προπάππος του Συμεών Σαξκομπουργκότσκι) ήταν αδελφός του βασιλιά της Πορτογαλίας Φερδινάνδου και πρώτος εξάδελφος ενός κάποιου πρίγκιπα Αλβέρτου.

Ο πρίγκιπας Αλβέρτος του Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα είχε παντρευτεί την περιβόητη βασίλισσα Βικτωρία της Αγγλίας, προ-προγιαγιά της σημερινής βασίλισσας Ελισάβετ, εξ ου και η –σημερινή– βασιλική δυναστεία της Μεγάλης Βρετανίας ονομάζεται Οίκος του Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα.

Ουπς! Λαθάκι! (;) Όλοι γνωρίζουμε ότι ο βασιλικός οίκος της Μεγάλης Βρετανίας λέγεται Οίκος των Ουίνδσωρ και όχι Οίκος Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα. Ακριβώς. Το Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα άλλαξε, επί το αγγλικότερον, σε Ουίνδσωρ όταν άλλαξε και το Μπάττενμπεργκ σε Μαουντμπάντεν. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου θεωρήθηκε ότι το Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα καταρράκωνε το ηθικό των αγγλικών στρατευμάτων, που πολεμούσαν για λογαριασμό κάποιων βασιλιάδων –που είχαν και γερμανική καταγωγή–, εναντίον των γερμανικών στρατευμάτων, επικεφαλής των οποίων ήταν κάποιοι –όχι και τόσο μακρινοί– συγγενείς των βασιλιάδων της Βρετανίας… Τα εκατομμύρια των θυμάτων του Πολέμου ίσως να μην έμαθαν ποτέ γιατί πολέμησαν και σκοτώθηκαν. Ο λόγος είναι απλός: business. Ο όρος «οικονομία της ελεύθερης αγοράς» ίσως είναι μεταγενέστερος, όμως κάπως έτσι κυβερνάται, εδώ και χιλιάδες χρόνια, ο «Πλανήτης Γη Α.Ε.» από την «Οικογένεια Α.Ε.»…

Η πιο μοναχική δυναστεία της Ευρώπης υπήρξε –όπως ήταν αναμενόμενο– η αλβανική. Κάποιος ντόπιος φύλαρχος έγινε κάποια στιγμή βασιλιάς, αλλά ούτε αυτός ούτε κάποιος άλλος της οικογενείας καταδέχτηκε να έλθει εις «γάμου κοινωνίαν» με κάποια άλλη δυναστεία…

Στην άλλη πλευρά της Αδριατικής, στην Ιταλία, ετοιμάζεται να επιστρέψει στη χώρα, μετά από πολύχρονη εξορία, ο πρίγκιπας Βίκτωρ-Εμμανουήλ, γιος του τελευταίου βασιλιά της Ιταλίας. Η μοναρχία είχε καταργηθεί με δημοψήφισμα στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Για να γίνει δυνατή η επιστροφή του στη Ρώμη χρειάστηκε να τροποποιηθούν δύο άρθρα του ιταλικού συντάγματος. Προηγουμένως, ο Βίκτωρ Εμμανουήλ και ο γιος Φιλιμπέρτο έκαναν σε δικηγόρο της Γενεύης επίσημη δήλωση, με την οποία ορκίστηκαν πίστη στο σύνταγμα και στον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας [11].

Λεπτομέρεια: ο Βίκτωρ Εμμανουήλ είναι πρώτος εξάδελφος του Συμεών Σαξκομπουργκότσκι, πρώην τσάρου και νυν πρωθυπουργού της Βουλγαρίας. Μικρός που είναι ο κόσμος! Τελικά, όσο πιο ψηλά στην «Πλανήτης Γη Α.Ε.» βρίσκεσαι, τόσο πιο μικρός γίνεται ο κόσμος… [12]

Η εβραϊκή οικογένεια των Ρότσιλντ έχει κατηγορηθεί για πλείστα όσα, τα περισσότερα των οποίων δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα. Ο ιδρυτής της δυναστείας Μάγιερ Άμσχελ Ρότσιλντ (πρώην Μπάουερ, 1743-1812) ίδρυσε μία τράπεζα στη Φρανκφούρτη το 1776. Εκείνο που διέκρινε τον Μ. Α. Ρότσιλντ, και στη συνέχεια ολόκληρη τη δυναστεία, είναι το γεγονός ότι έκαναν business σχεδόν αποκλειστικά με κυβερνήσεις, δανείζοντας χρήματα όταν εκείνες τα είχαν ανάγκη, όπως σε περιόδους πολέμων. 

Ο Μ. Α. Ρότσιλντ έστειλε τους πέντε γιους του να ιδρύσουν παραρτήματα της οικογενειακής τράπεζας σε πέντε πόλεις της Γηραιάς Ηπείρου: ο Σάλομον εγκαταστάθηκε στη Βιέννη (ο αυστριακός οίκος διαλύθηκε το 1931), ο Καρλ στη Νάπολι της Ιταλίας (ο οίκος διαλύθηκε το 1861), ο Νάθαν εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και ο Ιάκωβος στο Παρίσι (είναι τα μόνα παρακλάδια της οικογένειας που υπάρχουν μέχρι σήμερα), ενώ, τέλος, ο Άνσελμ παρέμεινε στη Φρανκφούρτη. Ο οίκος της Φρανκφούρτης διαλύθηκε το 1901 και τη διεύθυνσή του ανέλαβαν, για λογαριασμό των Ρότσιλντ, οι αδελφοί Βάμπουργκ, εκ των οποίων οι δύο μετανάστευσαν στις ΗΠΑ, όπου ως «τεχνοκράτες» βοήθησαν στη δημιουργία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας Αποθεμάτων (Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ), ενώ ο τρίτος παρέμεινε στη Γερμανία, χρηματοδοτώντας ο ίδιος, αλλά και διευκολύνοντας τη χρηματοδότηση των μπολσεβίκων, μετά την επανάσταση του 1917.

Οι Ρότσιλντ χρηματοδότησαν κατά τη διάρκεια του 19^ου αιώνα όλους τους πολέμους στην Ευρώπη, μη έχοντας φυσικά τον παραμικρό ηθικό ενδοιασμό στο να χρηματοδοτούν και τις δύο εμπόλεμες πλευρές. Προκάλεσαν επίσης πολέμους με μοναδικό απώτερο σκοπό τη δημιουργία Κεντρικών Εκδοτικών Τραπεζών στις δύο εξαντλημένες οικονομικά, λόγω του πολέμου, εμπόλεμες χώρες, όπως συνέβη στην περίπτωση του γαλλογερμανικού πολέμου το 1870-1. 

Λεπτομέρεια: μεσούντος του πολέμου και ενώ οι Γερμανοί βρίσκονταν ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από το Παρίσι, την άνοιξη του 1871, σημειώθηκε εξέγερση στο Παρίσι, που έγινε γνωστή ως «Παρισινή Κομμούνα» και επηρέασε τόσο τον Καρλ Μαρξ όσο και τον Μιχαήλ Μπακούνιν. Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, η τράπεζα των Ρότσιλντ στο Παρίσι φυλασσόταν από εξεγερμένους «αντικαπιταλίστες» κομμουνάρους… Γεγονός που δεν είναι και τόσο παράξενο αν λάβουμε υπόψη μας ότι ένα από τα «απαραίτητα στάδια» για τη μετάβαση στην κοινωνία του «επιστημονικού σοσιαλισμού», σύμφωνα με το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, που συνέγραψαν το 1848 οι Κ. Μαρξ και Φ. Ένγκελς, ήταν και η ύπαρξη Κεντρικής Τράπεζας στην «υπό μετάβαση» χώρα. Ο νεαρός «σοσιαλιστής» Μαρξ έκανε ήδη τα πρώτα βήματά του στην μακρά πορεία του που θα τον καθιστούσε τον μεγαλύτερο οικονομολόγο του κεφαλαίου και της αστικής τάξης. Έχοντας ανακαλύψει στα νιάτα του τον «επιστημονικό σοσιαλισμό» θα ανακαλύψει στην ωριμότητά του και το αντίπαλο δέος, το «κεφάλαιο». Είναι αυτό που, αργότερα και για διαφορετική περίπτωση, είπε ο αστός οικονομολόγος Τζων Κέννεθ Γκαλμπραίηθ: «Έχοντας ήδη το εμβόλιο, ανακαλύψαμε και τη σύφιλη». Φράση που χαρακτηρίζει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ολόκληρη την οικονομική, θρησκευτική, κοινωνική και πολιτιστική πορεία της «Πλανήτης Γη Α.Ε.».

Τα πλούτη που συσσώρευσαν οι Ρότσιλντ αμύθητα. Ο Φρέντερικ Μόρτον, επίσημος βιογράφος της δυναστείας των Ρότσιλντ, σημείωνε στο βιβλίο του Οι Ρότσιλντ (1962) [13] ότι η περιουσία της οικογένειας ανερχόταν το 1850 στα 6 δισ. δολάρια. Αν υποθέσουμε ότι ο πλούτος αυτός δεν «χάθηκε», όπως φυσικά υποστηρίζει ο Μόρτον, και θεωρήσουμε ως λογική μια ετήσια αύξησή του που θα κυμαινόταν στο 4%, τότε σήμερα ο πλούτος αυτός θα ανερχόταν στα 2 τρισ. δολάρια. Αν δε θεωρήσουμε ότι αυτός ο πλούτος αυξανόταν κατά 8% ετησίως (λογικός αριθμός επίσης) τότε η περιουσία των Ρότσιλντ θα ανερχόταν σήμερα στα 500 περίπου τρισεκατομμύρια δολάρια. Για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτά τα μεγέθη, ας αναφέρουμε κάποια άλλα: το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν των ΗΠΑ ανερχόταν το 1997 στα 8 τρισ. δολάρια. Με 300 περίπου δισ. δολάρια θα μπορούσε κάποιος να αγοράσει όλα τα αποθέματα χρυσού που υπάρχουν σε όλες τις κεντρικές τράπεζες του πλανήτη. Το συνολικό χρέος των ΗΠΑ είναι περί τα 7 τρισ. δολάρια. Ενώ η συνολική περιουσία των 497 δισεκατομμυριούχων (σε δολάρια) που υπήρχαν το 2001 στον πλανήτη, ανερχόταν, σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, στα 1,54 τρισ. δολάρια [14]. Η περιουσία του πλουσιότερου –τα τελευταία οχτώ χρόνια– ανθρώπου στον πλανήτη, Μπιλ Γκέιτς (Microsoft) ανερχόταν στα τέλη του 2001 στα 52,8 δισ. δολάρια…

Χάθηκε, ωστόσο, η περιουσία των Ρότσιλντ; Απλώς καμία από τις επιχειρήσεις τους δεν φέρει πια το όνομά τους. Σύμφωνα με τον Φρ. Μόρτον (1962) οι δύο τράπεζες του Λονδίνου και του Παρισιού ήταν ίσως ακόμα οι δύο μεγαλύτερες ιδιωτικές επιχειρήσεις στον κόσμο. «Παρότι ο γαλλικός οίκος», αναφέρει ο Μόρτον, «ελέγχει μεγάλο αριθμό βιομηχανικών, εμπορικών, μεταλλευτικών και τουριστικών επιχειρήσεων, ούτε μία δεν φέρει το οικογενειακό όνομα». Ήδη από τη δεκαετία του 1920 οι τράπεζες των Ρότσιλντ στην Αγγλία και στη Γαλλία είχαν αναδιοργανωθεί και αποτελούσαν πια μέρος ενός παγκόσμιου καρτέλ, ελεγχόμενου από την οικογένεια. Σ’ αυτό το καρτέλ ανήκαν και οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις του Τζ. Π. Μόργκαν στις ΗΠΑ.

Ο Τζων Πίερποντ Μόργκαν ο πρεσβύτερος αντιπροσώπευε στις ΗΠΑ κάποια βρετανική τράπεζα (Τζωρτζ Πήμποντυ & Σια) συμφερόντων των Ρότσιλντ. Με την οικονομική τους βοήθεια κατόρθωσε να ελέγξει τις τελευταίες δεκαετίες του 19^ου αιώνα μεγάλο μέρος του σιδηροδρομικού δικτύου των ΗΠΑ, τα μεγαλύτερα χαλυβουργεία της χώρας, βιομηχανίες όπλων, ναυπηγεία (ο «Τιτανικός» ανήκε σε δική του εταιρεία) και φυσικά τράπεζες. Ο γιος του Τζ. Π. Μόργκαν ο νεώτερος σε συνεργασία με τους αδελφούς Βάμπουργκ και τους Ροκφέλερ κατάφεραν να δημιουργήσουν την Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων και να οδηγήσουν τις ΗΠΑ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποσπώντας βέβαια τεράστια κυβερνητικά συμβόλαια για παραγωγή όπλων. Ο πρόεδρος Γούντροου Ουίλσων δεν υπήρξε παρά αχυράνθρωπος αυτής της ομάδας, που τις πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνα έλεγχαν οτιδήποτε συνέβαινε στις ΗΠΑ. Λεπτομέρεια: οι Μόργκαν και οι Ροκφέλερ κατάγονταν κι αυτοί από κάποιους αριστοκρατικούς κύκλους της Μεγάλης Βρετανίας, αν αυτό έχει κάποια σημασία…

Τέλος, όσον αφορά τους Ρότσιλντ, οι περισσότεροι στέκονται στο ζήτημα της «εβραϊκότητάς» τους, και τους τοποθετούν επικεφαλής της παγκόσμιας εβραϊκής ή σιωνιστικής συνωμοσίας. Το κατά πόσον οι μεγιστάνες του πλούτου και της εξουσίας, δηλαδή η Οικογένεια Α.Ε., έχουν θρησκεία, πατρίδα ή εθνικότητα είναι ένα ερώτημα που μπορεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να απασχολεί τους αφελείς μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία ή, μάλλον, την Τρίτη Παρουσία. [Πρώτη Παρουσία: η γέννησή του από την Παρθένο Μαρία. Δεύτερη Παρουσία: η Ανάσταση μετά τη Σταύρωση. Άρα όταν εμφανιστεί για να κρίνει «ζώντας και νεκρούς» θα έχουμε την Τρίτη Παρουσία.] 

Το ότι οι Ρότσιλντ συνεισέφεραν τα μέγιστα στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. Λες και η Οικογένεια Α. Ε. θα επέτρεπε ποτέ τη δημιουργία μιας ενιαίας αραβικής οντότητας που θα εκτεινόταν από το Ιράκ μέχρι το Μαρόκο, στις ακτές του Ατλαντικού. Εξάλλου, η υπόθεση είχε και έχει πολύ πετρέλαιο. [Παρεμπιπτόντως: το 1916 υπογράφτηκε μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας μία μυστική συμφωνία σχετικά με τον έλεγχο των εδαφών που μέχρι τότε ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η συμφωνία είναι γνωστή ως Σύμφωνο Σάικς-Πικό, από τα ονόματα των δύο διπλωματών που υπέγραψαν τη συμφωνία για λογαριασμό των χωρών τους. Μήπως ο Γάλλος διπλωμάτης Σαρλ Μαρί Φρανσουά Ζωρζ-Πικό ήταν αδελφός της γιαγιάς του Βαλερύ Ζισκάρ Ντ’Εσταίν; Μήπως;] Για τις ελεγχόμενες από το σιωνιστικό μπλοκ ΗΠΑ παραπέμπω στο εξαιρετικό βιβλίο του Νόρμαν Φινκελστάιν, που παρουσιάζω σε κάποια άλλη σελίδα αυτού του τεύχους [15].

Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε σχέση με τον «εβραϊσμό» έχει σχέση με τα θεμέλια του ίδιου του χριστιανισμού. Για το ποιοι και πώς κατασκεύασαν το χριστιανισμό παραπέμπω στο άρθρο μου «Η Γενεαλογία της Εξουσίας» [16].

Εκείνο που είναι προς έρευνα είναι το ποιοι κατασκεύασαν την «εβραϊκή θρησκεία», δηλαδή τα παραμυθάκια της Παλαιάς Διαθήκης, τα οποία οι προτεστάντες που κυβερνούν την Αμερική πιστεύουν πολύ περισσότερο από όσο πιστεύουν τα παραμυθάκια της Καινής Διαθήκης και γι’ αυτό δεν θα τους αδικούσαμε καθόλου αν τους χαρακτηρίζαμε ως Παλαιοδιαθηκιστές.

Ο Ισραέλ Σαχάκ, για παράδειγμα, αναφέρει πάμπολλα παραδείγματα, που αμφισβητούν την ίδια την «εβραϊκότητα» του «εβραϊσμού» [17]. Παραθέτω μόνον ένα, που ανήκει στον μελετητή Λ. Α. Γουέιντελ:

«Δεν υπάρχει καμία απολύτως επιγραφή, ούτε και κάποια αρχαιοελληνική ή ρωμαϊκή αναφορά σχετικά με την ύπαρξη του Αβραάμ, οποιουδήποτε άλλου εβραίου πατριάρχη, των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης ή του Μωυσή, του Σαούλ, του Δαβίδ, του Σολομώντα, ή κάποιου άλλου από τους εβραίους βασιλείς, με μόνη εξαίρεση δύο, το πολύ τρεις, από τους κατοπινούς βασιλείς.» [18]

Σημειωτέον ότι ο Ι. Σαχάκ ανατράφηκε ως ορθόδοξος εβραίος και κατέφυγε στο Ισραήλ μετά την απελευθέρωσή του από το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέλσεν. Η ιουδαϊκή θρησκεία, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι άκαμπτη και μισαλλόδοξη και «δηλητηριάζει τις καρδιές των ανθρώπων», γι’ αυτό και οι εβραίοι του Ισραήλ θα πρέπει να αναλάβουν ένα έργο αυτοκριτικής που να περιλαμβάνει και το ίδιο το εβραϊκό παρελθόν [19].

Το ίδιο το εβραϊκό παρελθόν… Ποιο παρελθόν; «Δεν περισώζεται βιβλικό κείμενο που να χρονολογείται πριν από τον 3^ο αιώνα π.χ.» [20]. Ούτε αρχαιοελληνική αναφορά, ούτε ρωμαϊκή, ούτε επιγραφές, ούτε βιβλικό κείμενο πριν από τον 3^ο αιώνα. Δηλαδή, επί της εποχής των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τα μόνα εξω-βιβλικά έργα που επιβεβαιώνουν τα παραμυθάκια της Παλαιάς Διαθήκης ανήκουν στον Ιώσηπο, ένα από τα μεγαλύτερα βδελύγματα του ρωμαϊκού αυτοκρατορικού κοπρώνα, που έχει βάλει και το χεράκι του στην κατασκευή μιας άλλης θρησκείας, του χριστιανισμού. Ο Ιώσηπος αναφέρει ότι τότε ακριβώς, τον 3^ο π.Χ. αιώνα, μεταφράστηκε «από τους εβδομήκοντα» η εβραϊκή Βίβλος στα ελληνικά, μετά από εντολή, υποτίθεται, του Πτολεμαίου. Μήπως τότε άρχισε να γράφεται η «εβραϊκή» Βίβλος στα ελληνικά; Ο Γκ. Γκρήνμπεργκ αναφέρει ότι οι περισσότεροι χαρακτήρες της Βίβλου ήταν χαρακτήρες της αιγυπτιακής μυθολογίας… Και της βαβυλωνιακής, αλλά και της ελληνικής θα προσέθετα. Διατί να το κρύψωμεν άλλωστε;

Ο κοσταρικάνος μελετητής και ερευνητής Ρικάρντο Ισαγκίρε (Ricardo Izaguirre) στο βιβλίο του El Analisis – Un Comentario “Heretico” de la Biblia (Η Ανάλυση – Ένας «Αιρετικός» Σχολιασμός της Βίβλου [21]), αναρωτιέται γιατί χρειάστηκαν χίλια χρόνια για να πάρει το εβραϊκό κείμενο της Βίβλου την οριστική του μορφή περί τον 10^ο μ.Χ. αιώνα. Μήπως, συνεχίζει, λόγω των τεράστιων δυσκολιών που παρουσίαζε η μετάφρασή της από μία «πλούσια» γλώσσα, όπως τα ελληνικά, σε μία τόσο «φτωχή», όπως τα εβραϊκά; Ίσως… 

Ο Ρ. Ισαγκίρε αναφέρει για τον Ιώσηπο ότι μόνον «οι χολλυγουντιανοί αγιογράφοι ίσως τον ξεπερνούν σε θράσος, δόλο, φανφαρονισμό, και ικανότητα παραχάραξης της ιστορίας». Ο «ιστορικός» Ιώσηπος, που αναφέρει ότι κατά την εξέγερση των εβραίων κατά των Ρωμαίων, στον πρώτο μ.Χ. αιώνα, όταν και ο ίδιος υποτίθεται πως άλλαξε στρατόπεδο και έγινε ο ευνοούμενος των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων, είχαν σκοτωθεί ακριβώς «ένα εκατομμύριο τετρακόσιες είκοσι πέντε χιλιάδες εξακόσιοι τριάντα εβραίοι». Ούτε ένας παραπάνω, ούτε ένας παρακάτω. Ω! Ναι! Ο «ιστορικός» Ιώσηπος. Που, όπως επισημαίνει πάλι ο Ρ. Ισαγκίρε, για να γράψει τον Ιουδαϊκό Πόλεμο, «βοηθήθηκε» από τον Ξενοφώντα, του οποίου την Ανάβαση αντέγραψε ασύστολα. Όπως κάποιοι άλλοι, την ίδια εποχή και στον ίδιο τόπο –τη Ρώμη– αντέγραφαν ασύστολα επεισόδια από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια για να δημιουργήσουν τα «Ιερά Ευαγγέλια» [22].

Αυτό υπήρξε, δυστυχώς, το ιουδαιοχριστιανικό παρελθόν της ανθρωπότητας. Και αποτελεί ακόμα το παρόν της.

Τέλος…

Το 1982 εκδόθηκε στη Μεγάλη Βρετανία ένα βιβλίο με τον περίεργο τίτλο Τα Εβραϊκά Είναι Ελληνικά (Hebrew is Greek [23]) και συγγραφέας του ήταν –ακόμα πιο περίεργο, ίσως– ένας εβραίος δικηγόρος –και ερασιτέχνης γλωσσολόγος– ο Γιόζεφ Γιαχούντα (Joseph Yahuda). Έκτοτε… Έκτοτε το βιβλίο του, όπως ίσως ήταν φυσικό, «εξαφανίστηκε» και ο εκδοτικός οίκος έκλεισε.

Ο Γ. Γιαχούντα ισχυρίζεται στο, 600 σελίδων, πόνημά του, που διάβασα πρόσφατα σε φωτοτυπίες, ότι το 90% των εβραϊκών λέξεων είναι ελληνικές! Και επιπλέον ότι και μεγάλο μέρος της αραβικής γλώσσας έχει επίσης ελληνική προέλευση. [Σημειωτέον, ότι ο Γ. Γιαχούντα είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στο Κάιρο, και μετανάστευσε αργότερα στην Αγγλία.]

Ο Γ. Γιαχούντα είχε παρατηρήσει κάποτε ότι αρκετές εβραϊκές λέξεις έμοιαζαν με ελληνικές και είχε θεωρήσει ότι αποτελούσαν δάνεια της ελληνικής από την εβραϊκή. Χρόνια αργότερα καταπιάστηκε με το ζήτημα, για να αποδείξει ότι πολλές ελληνικές λέξεις προέρχονταν από τα εβραϊκά. Το συμπέρασμά του, μετά από τριάντα χρόνια μελετών, ήταν ακριβώς το αντίθετο: Το 90% των λέξεων της εβραϊκής γλώσσας έχουν ελληνική προέλευση. Στο βιβλίο του όχι μόνον παραθέτει χιλιάδες παραδείγματα, που αποδεικνύουν τα λεγόμενά του, αλλά αναλύει και τους γλωσσολογικούς κανόνες που επιτρέπουν την περαιτέρω ανάλυση των δύο γλωσσών.

Σύμφωνα με τον Γιαχούντα, οι εβραίοι δεν ήταν παρά ένα ελληνικό φύλο που είχε εγκατασταθεί στην Παλαιστίνη. Ακόμα και ο όρος «Εβραίοι», πάντα σύμφωνα με τον Γ. Γιαχούντα, δεν αποτελεί παρά παραφθορά του όρου «Ηπειρώται», αφού οι Έλληνες που ζούσαν στην Παλαιστίνη αποκαλούνταν «Ηπειρώται Έλληνες», δηλαδή, Έλληνες της Ασιατικής Ηπείρου.

Έχω κάποιες ενστάσεις όσον αφορά τα εθνολογικά συμπεράσματα του Γ. Γιαχούντα. Το γλωσσολογικό γεγονός, ωστόσο, παραμένει. Το 90% των εβραϊκών είναι ελληνικά, και το ίδιο συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό και με τα αραβικά. Οπότε… Οπότε αποχαιρετήστε τα «παραμυθάκια» περί «ινδοευρωπαϊκών» και «σημιτικών» γλωσσών, περί Ινδοευρωπαίων και λοιπών συγγενών…

Βλέπετε, όλα τα «παραμυθάκια» συνδέονται μεταξύ τους… Και όποιος έχει την απορία να βρει «τι στο διάολο δεν πάει καλά στον πλανήτη σήμερα», ας ψάξει λιγάκι τα ιουδαιοχριστιανικά θεμέλια του σύγχρονου δυτικού κόσμου. Η Οικογένεια Α.Ε. έχει αφήσει παντού τη σφραγίδα της.

Μία προτελευταία απορία: Επιγραφές δεν υπάρχουν. Αναφορές σε κείμενα άλλων λαών δεν υπάρχουν. [Ο παραμυθάς Ηρόδοτος, για παράδειγμα, ούτε λέξη δεν αναφέρει για τον τρομερό και φοβερό ναό του Σολομώντα ή για τη Διάβαση της Ερυθράς Θαλάσσης.] Το μοναδικό πολιτιστικό επίτευγμα αυτού του «λαού» υπήρξαν τα «ιερά» του βιβλία και κάποια σχόλια πάνω σ’ αυτά, γραμμένα σε μια γλώσσα –πανθομολογουμένως– εξαιρετικά φτωχή. 

Κάποιοι μάλιστα προχωρούν ακόμα παραπέρα και χαρακτηρίζουν σαν καθυστερημένο αυτό το «λαό», που δεν έχει να επιδείξει ένα μη θρησκευτικό κείμενο, ένα αρχιτεκτόνημα, τίποτα. Κάτι εξαιρετικά περίεργο για έναν λαό με τουλάχιστον 15 αιώνων (προ Χριστού) ιστορία. Τελικά, υπήρξε αυτός ο «λαός»; [Έτσι κι αλλιώς όλοι οι εβραίοι που υπάρχουν σήμερα στον πλανήτη προέρχονται, σύμφωνα με τον εβραίο Άρθουρ Καίστλερ [24], από τη φυλή των Χαζάρων του Καυκάσου. Οι οποίοι, όλως περιέργως, εμφανίζονται στο προσκήνιο της ιστορίας μόνον μετά την οριστική διαμόρφωση του εβραϊκού κειμένου της Βίβλου, για το οποίο απαιτήθηκαν τουλάχιστον οι δέκα πρώτοι αιώνες της χριστιανικής χρονολογίας. Μήπως οι εβραίοι ραβίνοι χρειάστηκαν δέκα αιώνες για να μεταφράσουν στα εβραϊκά –που ούτως ή άλλως ήταν ιερατική γλώσσα, δηλαδή, «κατασκευή»– την γραμμένη στα ελληνικά Βίβλο; Μήπως;] Και…

Η τελευταία απορία μου: πότε ακριβώς «ανακαλύφθηκαν», «εφευρέθηκαν» ή «κατασκευάστηκαν» τα σύμβολα των γραμμάτων της εβραϊκής αλφαβήτου; Διότι μπορεί οι θεολόγοι να σφάζονται για αιώνες για το ποια γλώσσα μιλούσε ο Ιησούς, αν δηλαδή μιλούσε αραμαϊκά ή ελληνικά (γιατί είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν μιλούσε εβραϊκά) αλλά εγώ την απορία την έχω –πιθανώς και την απάντηση: πότε «ανακαλύφθηκε», «εφευρέθηκε» ή «κατασκευάστηκε» η εβραϊκή αλφάβητος; Ες αύριον…

Και μία –απαραίτητη– διευκρίνιση. Η ευφυΐα, ως γνωστόν, δεν προφυλάσσει από τη βλακεία. Και η «ανώτερη» ελληνική ευφυΐα, που, ως γνωστόν, οφείλεται στο «ανώτερο» ελληνικό DNA δεν προφυλάσσει, συνεπώς, από την καθ’ όλα ελληνική βλακεία. Οπότε… Διαβάστε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Άρδην ένα εξαιρετικά διασκεδαστικό κείμενο του προαναφερθέντος Ισραέλ Σαχάκ περί της «ανωτερότητος» του εβραϊκού DNA. Προφανώς, ούτε το «ανώτερο» εβραϊκό DNA προφυλάσσει από τη βλακεία. Και αν η ελληνική περίπτωση είναι απλώς φαιδρή, η εβραϊκή είναι και εξαιρετικά επικίνδυνη. Το περασμένο καλοκαίρι είχε δημοσιευτεί στο επιστημονικό περιοδικό Human Immunology (Ανοσολογία του Ανθρώπου) ερευνητικό άρθρο στο οποίο αποδεικνυόταν ότι οι Παλαιστίνιοι και οι Εβραίοι είναι γενετικά ίδιοι. Το άρθρο «αποσύρθηκε» από τους εκδότες του περιοδικού, μετά τη δημοσίευσή του, και οι συνδρομητές του κλήθηκαν να σκίσουν τις σχετικές σελίδες!  [25] Γενετικά ίδιοι, αλλά ο «περιούσιος λαός» είναι μόνον ένας!

Ο Άνταμ Βαϊσχάουπτ, ο περιβόητος ηγέτης του Τάγματος των Πεφωτισμένων (Ιλλουμινάτων), πέθανε –οποία σύμπτωσις– στο Γκότα [26], στις 18 Νοεμβρίου 1830. Αν είχε πεθάνει μία ημέρα νωρίτερα… Ή αν μία εξέγερση είχε γίνει μία ημέρα αργότερα, τότε η «Επαναστατική» Οργάνωση θα επονομαζόταν, ίσως, «18 Νοέμβρη».

Να σημειώσω απλώς τα όσα αναφέρει ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ (1799-1850), περικοπές από το έργο του οποίου συχνά-πυκνά παραθέτει η προαναφερθείσα οργάνωση, στο βιβλίο του Η Αναζήτηση του Απόλυτου:

«Στο χώρο του αποκρυφισμού γεννώνται όλες οι μυστικές εταιρείες, αυτές που υπήρξαν στο παρελθόν κι αυτές που υπάρχουν ακόμα στον πλανήτη μας και που, όλες τους, μέσα από κίνητρα μυστηριώδη, ήταν κι εξακολουθούν να είναι η πραγματική εξουσία στον κόσμο μας, παρ’ όλες τις κυβερνήσεις. Αυτές οι μυστικές εταιρείες, που στήνονται και ξεστήνονται, ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής, λειτουργούν σαν ομάδες ξεχωριστές μεταξύ τους και φαινομενικά συγκρουόμενες, κηρύσσοντας ταυτόχρονα ή διαδοχικά όλες τις απόψεις της εποχής, ακόμα και τις πιο αντίθετες μεταξύ τους κι έτσι καταφέρνουν να κατευθύνουν και να ελέγχουν αποτελεσματικά και σίγουρα όλα τα κόμματα κι όλα τα κινήματα, πολιτικά, θρησκευτικά, οικονομικά και φιλολογικά. Κατευθύνονται, όμως, από το ίδιο κέντρο, που είναι και το σημείο της ένωσής τους.» [27]

Και αν αναρωτιέστε γιατί η Οικογένεια Α.Ε. τα έχει κάνει όλα αυτά και όλα τα υπόλοιπα, παραθέτω απλώς τα λόγια του Χένρυ Κίσσινγκερ: «Η εξουσία είναι το καλύτερο αφροδισιακό.» [28] Χρειάζεται άραγε να ευχηθούμε στην Οικογένεια Α.Ε. «καλούς απογόνους!»;

Ο Φραγκίσκος, δούκας του Σαξ-Κόμπουργκ-Ζάαφελντ (στην περιοχή της βόρειας Βαυαρίας και της Θουριγκίας) πέθανε το 1806 και τον διαδέχθηκε ο γιος του Ερνέστος. Ο Ερνέστος αναδείχθηκε σε δούκα του Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα το 1826. Ο γιος του Ερνέστου, Αλβέρτος, παντρεύτηκε το 1840 τη βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας Βικτωρία, που ήταν και πρώτη του εξαδέλφη. Η μητέρα της βασίλισσας Βικτωρίας, Βικτωρία επίσης, ήταν αδελφή του Ερνέστου. Ο αδελφός του Ερνέστου, Λεοπόλδος, έγινε βασιλιάς του Βελγίου το 1831. Έναν χρόνο νωρίτερα είχε αρνηθεί να γίνει βασιλιάς της Ελλάδας... 

Ο Άνταμ Βαϊσχάουπτ, μετά τη διάλυση των Ιλλουμινάτων από τις βαυαρικές αρχές το 1784 και την απόλυσή του από το πανεπιστήμιο του Ίνγκολστατ, βρήκε φιλόξενο καταφύγιο στην αυλή του Φραγκίσκου και –αργότερα– του Ερνέστου, δουκών του Σαξ-Κόμπουργκ-[Ζάαφελντ]-Γκότα, όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατό του [29].

Τι ζητούσε ο Άνταμ Βαϊσχάουπτ, «ένας Υδραίος, στη Λάρισα»;

Σημειώσεις

[1]. Πέτρος Παπακωνσταντίνου, «Παράσταση για τρεις ρόλους στις Βρυξέλλες», Καθημερινή, 3-3-2002.

[2]. David Icke, The Biggest Secret, 149.

[3]. Icke, ό.π., 185.

[4]. «Μασονικό Λόμπυ στην Ευρωβουλή», Το Καλάμι, 12-9-1986.

[5]. Encyclopaedia Britannica CD 99.

[6]. Βιογραφικό του Ζισκάρ ντ’Εσταίν στο επίσημο site της Προεδρίας της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ο Αγήνωρ, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ήταν πατέρας της Ευρώπης, που ο Δίας μεταμορφωμένος σε ταύρο...

[7]. Brigitte's Pages.

[8]. «Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό», Εκδοτική Αθηνών.

[9]. Επίσημο site του τέως, Κωνσταντίνου ντε λα Γκρέτσια. 

[10]. Επίσημο site της βασιλικής οικογενείας της Σερβίας και της Γιουγκοσλαβίας.  

[11]. Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 10-2-2002.

[12]. Για τα γενεαλογικά δέντρα των βασιλικών οίκων της Ευρώπης χρησιμοποιήθηκαν τα βιβλία: Jean-Charles Volkmann, Les Généalogies des Rois de France, editions Jean-Paul Gisserot, 1997, και Jean-Charles Volkmann, Généalogies des Rois et des Princes, editions Jean-Paul Gisserot, 1998.

[13]. Frederick Morton, Rothchilds  

[14]. Ελευθεροτυπία, 2-3-2002.

[15]. Norman Finkelstein, Η Βιομηχανία του Ολοκαυτώματος, εκδόσεις Εικοστού Πρώτου, Αθήνα, 2001. Παρουσίαση του βιβλίου.

[16]. Τρίτο Μάτι, τ. 95, Ιούνιος 2001.  

[17]. Israel Sahak, Jewish History, Jewish Religion, Pluto Press, Λονδίνο, 1994.

[18]. Αναφέρεται από τον Icke, ό.π.

[19]. Άρδην, τ. 33.

[20]. Gary Greenberg, Το Μυστήριο του Μωυσή, εκδ. Ενάλιος, Αθήνα, 22.

[21]. Ιδιωτική έκδοση του συγγραφέα. Ευχαριστώ την Ελληνική Εστία Ελεύθερης Έρευνας και Ενημέρωσης που έθεσε αυτό το βιβλίο υπόψη μου.

[22]. Dennis R. MacDonald, Τα Ομηρικά Έπη και το Ευαγγέλιο του Μάρκου. Για τις απόψεις του συγγραφέα αναφέρω αρκετά στο άρθρο μου Η Γενεαλογία της Εξουσίας.

[23]. Joseph Yahuda, Hebrew is Greek, Becket Publications, Oxford, 1982. Το βιβλίο έχει ήδη μεταφραστεί στα ελληνικά, αλλά υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα με το copyright. Επειδή ο εκδοτικός οίκος έχει κλείσει από χρόνια, και είναι αδύνατον να βρεθεί ποιος έχει τα δικαιώματα, κανείς εκδότης δεν διακινδυνεύει να εκδώσει το βιβλίο μήπως κάποια στιγμή εμφανιστεί κάποιος και ζητά για δικαιώματα τα μαλλιά της κεφαλής του...

[24]. Άρθουρ Καίσλερ, Η Δέκατη Τρίτη Φυλή, εκδ. Χατζηνικολή, Αθήνα, 1978.

[25]. Robin McKie, Observer, 25-11-01.

[26]. Το Γκότα των Σαξ-Κόμπουργκ-Γκότα.

[27]. Verner Gerson, Ο Ναζισμός Μυστική Εταιρεία, εκδ. Δίβρης, Αθήνα, 1979.

[28]. New York Times, 19-1-1971.

[29]. Τέλης Λιβανίδης, Τα Κεκρυμμένα – Μυστικά Τάγματα και Εταιρείες από την Αρχαιότητα έως Σήμερα, Anubis, Αθήνα 2000, σ. 490. Επίσης: Ιλλουμινάτοι. Για τις σχέσεις Βαϊσχάουπτ και γερμανών γαλαζοαίματων περισσότερα στις Θεαμαπάτες και Δικτυώματα 27 Μαρτίου 2002 και 3 Απριλίου 2002.