มาที่นี่ที่เดียว ได้อ่านบทความทางด้านการแพทย์ ภาษาไทย จากเกือบทุกโฮมเพจที่มีใน INTERNET
http://www.oocities.org/Tokyo/Harbor/2093/
จำสั้นๆ i.am/thaidoc



กระบวนการผลิตมนุษย์


เวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึงแล้วนะครับ
หลายท่านสงสัยมาตั้งแต่ต้นแล้วว่า...ไอ้กระบวนการผลิตมนุษย์นี่เขาทำกันอย่างไร...? ขั้นตอนมันยุ่งยากซับซ้อนขนาดไหน...? ตามมาเลยครับ...ไปชมพร้อมๆ กัน ...
ในการผลิตมนุษย์นี่นะครับ...นอกจากเครื่องมือที่ทันสมัย และสลับซับซ้อนในโรงงานแล้ว... ยังต้องอาศัยวัตถุดิบในการผลิตด้วย...
วัตถุดิบที่สำคัญมีสองส่วนคือ...
วัตถุดิบที่สามารถผลิตได้เองภายในโรงงาน
และวัตถุดิบที่ต้องสั่งนำเข้าจากภายนอก
วัตถุดิบภายในคือ...ไข่ของเพศหญิง...โรงงานสามารถผลิตได้เอง
วัตถุดิบภายนอกที่ต้องสั่งนำเข้า คือ...หัวน้ำเชื้ออสุจิ...ซึ่งกว่าจะส่งผ่านถึงฝ่ายผลิตภายในโรงงานได้.. ต้องผ่านขั้นตอนที่สลับซับซ้อนและยุ่งมากมาย...
ตั้งแต่ระบบเอกสาร...ระบบชิปปิ้ง...ระบบศุลกากร...
แต่ละฝ่ายทำงานไม่ประสานกัน...ทำงานไม่เป็นระบบ...จรวดที่บรรทุกหัวน้ำเชื้อต้องถอยเข้า ถอยออก...อยู่ระหว่างประตูโรงงานหลายสิบครั้ง...ในที่สุดทนความยุ่งยาก ของระบบราชการไม่ไหวถึงกับอาเจียน...
เราจะสังเกตได้ว่า...จรวดที่บรรทุกหัวน้ำเชื้อทุกลำที่มาส่งวัตถุดิบให้โรงงาน... จะเดินทางกลับด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย...อ่อนระโหยโรยแรง...ตัวผอม...ท้องแฟบ... อาจเป็นเพราะอาเจียนจนหมดไส้หมดพุง...
ขั้นตอนการผลิตในช่วงต่อไป...จะยิ่งดุเดือดเลือดพล่านและหวาดเสียว...
เพื่อความอยู่เย็นเป็นสุขของทุกชีวิต...และเพื่อความเหมาะสมของท้องเรื่อง... บางตอนของการนำเสนอจึงขอดัดแปลงเป็นแบบนวนิยาย...ใช้ถ้อยคำสำนวนภาษา และเล่าเรื่องตามสำนวนไทยโบราณ...จึงขอตั้งชื่อขั้นตอนผลิตมนุษย์ในช่วงต่อไปนี้ว่า... "ตำนานรักสารสิน"

ตำนานรักสารสิน

ตำนานรักสารสิน...เป็นเรื่องของความรักที่บริสุทธิ์ ระหว่างชายหนุ่มหญิงสาวที่แตกต่างกัน ด้วยชาติตระกูล และฐานะทางสังคม...
แต่ทั้งสองคนพยายามต่อสู้ฝ่าฟันกับอุปสรรคต่างๆ เพื่อให้รักของเธอและเขาสมหวัง เป็นอมตะตลอดชั่วนิรันดร์...
เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป...ต้องติดตามและตามติดๆ... แบบอย่ากระพริบตา...
โดยธรรมเนียมของนิยายรัก...ก่อนจะเริ่มเรื่องก็ต้องแนะนำตัวละครให้ได้รู้จักกันก่อน... ว่าแต่ละคนเป็นใคร...มีประวัติความเป็นมาอย่างไร...? เพื่อเพิ่มอรรถรสในการเสพ...

นางสาวไข่ (นางเอก)

เริ่มต้นที่นางเอกของเรานะครับ...ชื่อนางสาวไข่...เป็นคนตัวเล็ก อ้วนกลม...ผิวเหลือง...มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 0.1 มิลลิเมตร ...สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่า...
เธอจะมีวงจรชีวิตเพียง 2-3 วันเท่านั้น... เป็นคนสวย ...นิสัยดี...รักนวลสงวนตัวเป็นกุลสตรีแบบไทยๆ เป็นคนรักเดียวใจเดียว บูชาความรักเหนือสิ่งอื่นใด...

บ้านรังไข่

นิวาสถานบ้านช่องของเธอ คือ..."รังไข่"
เธอเกิดและพักอาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็ก...
ตัวบ้านจะมีลักษณะกลมรี...กว้าง 1 นิ้ว ยาว 1.5 นิ้ว
ครอบครัวของสาวไข่จะมีบ้านสองหลัง... อยู่ด้านซ้ายและด้านขวาของเพื่อนบ้านที่ชื่อ..."มดลูก" ...บ้านรังไข่จะยึดกับ
มดลูกโดยมีเอ็นยึดไว้

บ้านรังไข่มีหน้าที่สำคัญอยู่สองอย่างคือ... ผลิตเซลล์เพศหญิงหรือไข่...และสร้างฮอร์โมนเพศหญิง...
ในการผลิตไข่...หรือให้กำเนิดสาวไข่...บ้านทั้งสองจะเปลี่ยนกันทำหน้าที่คนละเดือน...
คือถ้าเดือนนี้บ้านหลังซ้ายมือผลิตไข่...หลังขวามือก็หยุดพัก...
เดือนต่อมาหลังขวามือผลิต...บ้านหลังซ้ายมือก็หยุดพัก...
ในแต่ละเดือนสามารถผลิตไข่ได้เพียงฟองเดียวเท่านั้น...
ถึงแม้ว่าสาวไข่เธอจะมีวงจรชีวิต 2-3 วัน...แต่มีโอกาสโตเป็นสาวและมีโอกาสผสมพันธ์ ได้เพียง 1 วันเท่านั้น...
โดยปกติหญิงแรกเกิดจะมีไข่ติดตัวมาหนึ่งล้านฟอง...พอโตเป็นสาวเหลือห้าแสนฟอง... แต่ไข่ที่สุกและสามารถผสมพันธ์ได้มีเพียง 400-500 ฟองเท่านั้น...
ร่างกายเริ่มผลิตไข่เมื่ออายุ 11-13 ปี...และปิดโรงงานเมื่ออายุ 45-50 ปี

นางมดลูก (แม่สื่อ)

นางมดลูก...เป็นเพื่อนบ้านและญาติผู้ใหญ่ที่รักใคร่ชอบพอ... และถูกอัธยาศัยกับสาวไข่เป็นพิเศษ...แอบทำตัวเป็นแม่สื่อแม่ชัก... คอยส่งเสริมสนับสนุน นัดหมายให้สาวไข่และคนรักได้พบและพรอดรักกันอยู่เนืองๆ...
นางมดลูก มีรูปร่างหน้าตาเหมือนผลชมพู่กลับหัว...
กว้างประมาณ 2.5 นิ้ว...ยาวประมาณ 3 นิ้ว
ผนังมดลูกเป็นกล้ามเนื้อหนาๆ แข็งแรงมากสามารถยืดและขยายตัวได้ดีมาก... โดยเฉพาะอย่างยิ่งขณะตั้งครรภ์...
มดลูกจะทำหน้าที่สองประการคือ... อำนวยความสะดวกให้ยอดชายนายอสุจิ คนรักของสาวไข่ผ่าน... และเป็นที่อยู่ของทารกขณะตั้งครรภ์

ท่อรังไข่ (สะพานรักสารสิน)

ระหว่างบ้านรังไข่...ไปยังบ้านแม่สื่อนางมดลูก...จะมีสะพานเชื่อต่อเพื่อให้สาวไข่ เดินทางติดต่อได้สะดวก...คนละแวกนั้นเรียกสะพานนี้ว่า... "สะพานสารสิน"
แต่หมอชอบเรียกสะพานนี้ว่า..."ท่อรังไข่, ท่อนำไข่หรือปีกมดลูก"
ท่อรังไข่หรือสะพานสารสิน...เป็นท่อเล็กๆ...ต่อจากมดลุกด้านซ้ายและขวา... เชื่อมต่อกับบ้านรังไข่...
ขนาดเล็กเท่าไส้ปากกา...ความยาวประมาณ 3-5 นิ้ว...
ตอนปลายที่ติดกับบ้านรังไข่ บานออกเหมือนปากแตร...ลักษณะเป็นริ้วๆ เหมือนนิ้วมือ... ทำหน้าที่โบกให้ไข่ที่สุกแล้ว หลุดจากบ้านรังไข่เข้าสู่ท่อนำไข่...เพื่อเดินทางไปหายอดชายคนรัก... ภายในท่อนำไข่จะบุด้วยเยื่อที่เป็นขน มีกล้ามเนื้อบีบรัดตัวตลอดเวลา เพื่อพัดโบกให้นางสาวไข่ เคลื่อนตัวไปสู่บ้านของนางมดลูก...

ยอดชายนายอสุจิ (พระเอก)

ต่อมาก็เป็นคนสำคัญของเรื่อง คือ... "พ่อยอดชายนายอสุจิ" ...พระเอกของเรา...
นายอสุจิเดิมเป็นคนญี่ปุ่น...เป็นทหารรุ่นเดียวกันกับโกโบริ ...ช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง... โกโบริส่งมาอยู่เมืองไทย...แต่นายอสุจิถูกส่งไปอยู่อเมริกา... ทำหน้าที่ สปาย (Spy)... เปลี่ยนชื่อเป็นนายสเปิร์ม (Sperm)...
พอสงครามโลกยุติ...นายอสุจิก็อพยพมาทำมาหากิน ตั้งหลักปักฐานในประเทศไทย... ยึดอาชีพขับรถสองแถวตามท้องเรื่อง...
คนไทยเรียกแกว่า... "นายเชื้อ" แต่คนส่วนใหญ่ยังชินกับชื่อเดิมของแกอยู่จึงนิยมเรียกรวมกันว่า... "นายเชื้ออสุจิ"
นายอสุจิเป็นคนผิวขาว...รูปหล่อ...สูงยาว...เข่าไม่มี...หน้าตาเหมือนลูกครึ่ง... ครึ่งบกครึ่งน้ำ... เหมือนลูกอ๊อด... โดยส่วนตัวนิสัยร่าเริง...สนุกสนาน...กระโดดโลดเต้นตลอดเวลา... ชอบการเดินทางเป็นชีวิตจิตใจ...มีหางยาวมากเพื่อสะดวกในการว่ายน้ำไปหาสาวไข่...
แต่มีโรคประจำตัวที่รักษาไม่หายคือ โรคภูมิแพ้...แพ้ความเป็นกรดอย่างมาก... จะเกิดอาการหายใจไม่ออก...ว่ายน้ำไม่ไหว...ถ้าเจอสภาพความเป็นกรดมากๆ...

จุดเริ่มต้นของตำนานรัก

นิยายรักอมตะเรื่องนี้...อุบัติขึ้นที่ภาคใต้...ใต้ท้องน้อยลงไปนิดหนึ่ง...
สาวไข่เป็นคนใต้...พอโตเต็มที่แล้วก็แยกตัวออกมาจากบ้านรังไข่... เพื่อเดินทางไปพบชายคนรักที่ได้นัดหมายกันไว้เรียบร้อยแล้ว...โดยใช้เส้นทางประจำคือ... "สะพานรักสารสิน"
เรื่องราวทั้งหมดนี้ มิได้รอดพ้นสายตาของแม่สื่อ... คือนางมดลูก...ที่มีนิสัยชอบสอดรู้สอดเห็น เรื่องของชาวบ้านเหมือนพวกเรา...?
เธอมีส่วนรู้เห็นเป็นใจ ให้การสนับสนุนช่วยเหลือคนทั้งสองมาโดยตลอด
นางมดลูกเป็นคนรอบคอบและเจ้าแผนการ...อ่านเกมส์ทะลุปรุโปร่งว่า...คนทั้งสองอายุยังน้อย... ถ้าปล่อยให้ทั้งคู่ไปอยู่ด้วยกันตามยถากรรมคงมีปัญหาแน่...
จึงคิดวางแผนครอบครัวให้แก่บุคคลทั้งสอง ตามหลักวิชาที่เธอเคยร่ำเรียนมา... ด้วยการนำเยื่อบุผนังมดลูกบางๆ...มาสานรวมกับเส้นเลือดฝอยจำนวนมาก... บังเกิดเป็น "วิมานรักสีชมพู" สวยงามน่ารัก...ไว้รองรับคู่ตุนาหงัน ที่สมรสสมรัก ให้มาตั้งหลักปักฐาน ณ บริเวณผนังมดลูกนั้นเอง...
แต่อนิจจา...ความรักมิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป...หลายครั้งที่ต้องพบกับยาพิษ...
ความรักของทั้งสองต้องพบกับปัญหาและอุปสรรคมากมาย...ถูกกีดกันจากญาติผู้ใหญ่ และศัตรูผู้ไม่หวังดี...
ตั้งแต่ศัตรูภายในได้แก่...ความเป็นกรดเป็นด่าง
และศัตรูภายนอกอันได้แก่... ถุงยางและยาคุม
สุดท้ายทั้งสองไม่สามารถพบหน้ากันได้ตามนัดหมาย...
สาวไข่นั่งรอคนรักทั้งคืนด้วยความทุกข์ทรมาน...ความผิดหวังชอกช้ำ เจ็บปวด ทุกข์ ทรมาน... คือเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอในยามนี้...
สาวเจ้านั่งร้องไห้คร่ำครวญ...น้อยใจในโชควาสนาชะตากรรม...กามเทพชอบกลั่นแกล้ง และโหดร้ายกับเธอเหลือเกิน...
ร่างน้อยสั่นสะท้าน สะอึกสะอื้น...ปากสั่นระริก...
ความคิดสุดท้ายของสาวเจ้า...ซึ่งบูชาความรักเหนือชีวิต...บูชาความรักว่ามีคุณค่าเหนือสิ่งอื่นใด...
ถ้ารักไม่สมหวัง ไม่สมรัก ไม่ได้ตั้งใจปรารถนา...ชีวิตอยู่ไปก็ไร้ค่า...ขอสะพานรักสารสินเป็นพยาน... ข้าขอสัญญาว่า ข้าจะรักและบูชานายอสุจิ ทุกชาติตลอดไป...และถ้าชาติหน้ามีจริง ขอให้เราได้พบกันอีก...
เธอหันไปมองรังไข่... บ้านเกิดเป็นครั้งสุดท้าย...ก่อนตัดสินใจสังเวยชีพตัวเอง เพื่อบูชารักแท้ให้เป็นอมตะ...ด้วยการกระโดดน้ำตายที่สะพานรักสารสินนั่นเอง...

สุสานรัก

ร่างอันไร้วิญญาณของสาวไข่...ลอยผ่านมาหน้าบ้านของนางมดลูก แม่สื่อผู้ซึ่งเอาใจช่วยทุกวิถีทาง...เพื่อให้ทั้งสองสมหวังพบกับความสุข... ลงทุนสร้างวิมานรักสีชมพูไว้ให้...
บัดนี้ความรัก...ความหวัง...ความปรารถนาดีของเธอ...พังทลายหายไปจนหมดสิ้น...
เธอนั่งร้องไห้ริมสายน้ำจนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด
วิมานรัก...บัดนี้ได้กลายเป็นสุสานร้างไปเสียแล้ว...
ทุกครั้งที่หันไปมอง...ยิ่งสร้างความเจ็บช้ำเศร้าโศกให้เธอเป็นทวีคูณ... ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเก็บมันไว้อีกต่อไป...
เธอจึงตัดสินใจรื้อสุสานรักนั้นทิ้งลงน้ำไป...วิมานรักอันบอบบางที่สร้างด้วยเยื่อบุมดลูก และเส้นเลือดฝอยจำนวนมาก...เมื่อถูกรื้อ ถูกกระชากทิ้ง...เส้นเลือดฝอยก็แตกกระจาย... เลือดไหลนองไปทั่วลำน้ำ...ไหลออกปากทางเข้าโรงงาน...

เลือดในอก

เจ้าของโรงงานซึ้งรู้เห็นเหตุการณ์ และรู้เรื่องทั้งหมดเป็นอย่างดี...ก็โศกเศร้าเสียใจ และสงสารนางสาวไข่ไม่แพ้กัน...
ไม่สามารถช่วยอะไรได้มากไปกว่า...นำผ้านุ่มๆ มาซับน้ำตาแห่งความผิดหวังชอกช้ำนั้นไว้...
ได้แต่พูดจาปลอบใจให้ทุกคนหายเศร้าโศก...ซึ่งกว่าทุกฝ่ายจะทำใจได้ และหายจากอาการเศร้าโศก...ก็ต้องใช้เวลาถึง 3-4 วัน
เฮ้อ...เรื่องมันน่าเศร้า...ฟังแล้วน้ำตาจะไหล...!

ประจำเดือนดำ

ประจำเดือนเป็นเส้นเลือดฝอยและเยื่อบุมดลูกที่ถูกขับออกมา...มักมีสีแดง...
ไม่ใช่ของเสีย...ไม่ใช่ของสกปรก
แต่บางคนเลือดประจำเดือนออกมาเป็นสีดำ...และออกนานหลายวัน... โบราณบอกว่าเป็นเลือดเสีย...แสดงว่าร่างกายมีพิษ...ซึ่งไม่เป็นความจริง
สาเหตุที่ประจำเดือนมีสีดำ...เนื่องจากประจำเดือนตกค้างอยู่ในช่องคลอดเป็นเวลานาน... เลือดที่เป็นสีแดง เมื่อผสมกับออกซิเจนในอากาศ...จะเกิดปฏิกิริยา ทำให้เลือดกลายเป็นสีดำ...
ประจำเดือนสีดำ...มักเกิดกับผู้หญิงที่มีประจำเดือนแล้วไม่เคลื่อนไหวร่างกาย... จึงทำให้ประจำเดือนค้างอยู่ภายในนานกว่าปกติ

ปวดท้องขณะมีประจำเดือน

สาเหตุที่ผู้หญิงปวดท้องระหว่างมีประจำเดือน...เป็นเพราะในขณะที่แม่สื่อคือมดลูก กำลังรื้อสุสานรักของสาวไข่ทิ้ง...มดลูกจะต้องทำการบีบตัวอย่างแรง...เพื่อให้สุสานรักหลุดจากผนังมดลูก...
เมื่อหลุดแล้ว...ก็ต้องบีบรัดตัวต่อไปอีก...เพื่อขับให้พ้นปากมดลูกและช่องคลอด... การบีบรัดตัวอย่างต่อเนื่องของมดลูกนี่เอง...คือสาเหตุของการปวดท้อง...
การที่เราจะปวดมากหรือน้อย...ขึ้นอยู่กับว่าเราอดทนต่ออาการปวดได้มากน้อยแค่ไหน...?
ถ้ามีความอดทนน้อย...ก็จะรู้สึกปวดมาก
แต่ถ้ารู้สึกปวดมากผิดสังเกต...ให้รีบปรึกษาหมอนะครับเพราะมีโรคบางโรค ที่ทำให้ปวดท้องได้เหมือนกัน

ระเบิดสะพานรักสารสิน (การทำหมัน)

การตายของสาวไข่...สร้างความเจ็บปวด และเจ็บแค้นให้แก่ญาติผู้ใหญ่ของสาวไข่เป็นอันมาก... จึงได้ปรึกษาหารือกันว่า... ถ้าไม่รีบตัดไฟเสียแต่ต้นลม...ประวัติศาสตร์อาจจะซ้ำรอยได้... น้องสาวของสาวไข่คนต่อไป...อาจก่อความเศร้าสะเทือนใจให้ครอบครัวได้อีก...
เมื่อได้ข้อสรุปดังนั้น...จึงตัดสินใจรื้อสะพานรักสารสินทิ้งเสีย...
โดยการนำเชือกมาผูกหัว-ท้ายสะพาน... แล้วตัดตรงกลางสะพานให้ขาดจากกัน...
บางคนนิยมความรุนแรง...จะใช้วิธีระเบิดสะพานในขณะโมโหจัดก็ได้...เมื่อสะพานรักขาดลง... ทั้งสองก็ไม่สามารถมาพบกันได้อีก...


หมันชาย

ในขณะเดียวกัน...ญาติของฝ่ายชาย...ก็ไม่ต้องการ ให้เรื่องนี้เกิดขึ้นกับน้องนายอสุจิอีก... จึงทำการมัดหัว มัดท้าย แล้วตัดเส้นทางเดิน ของนายอสุจิเสีย...
ทำให้น้องๆ ของนายอสุจิ...ถูกขังอยู่แต่ในบ้าน... ไม่สามารถออกมาสังคมเสวนากับใครได้อีก...
หนุ่มสาวของทั้งสองตระกูลจึงไม่สามารถพบกัน ได้อีกเลยตลอดชีวิต...สะพานรักสารสิน จึงกลายเป็นตำนานมาตราบเท่าทุกวันนี้

ตำนานรักสารสินภาค 2

หลายคนทำตาแดงๆ บอกว่าทำไมคุณหมอถึงโหดร้ายและซาดิสซ์อย่างนี้
รังแกและซ้ำเติมสาวไข่ให้เจ็บปวดชอกช้ำ...ซ้ำแล้วซ้ำอีก...จะเขียนให้จบแบบ Happy ending บ้างไม่ได้หรือไง...?
หลายคนทำหน้างอ...บอกว่าถ้าไม่ตามใจ...คราวหน้า...คราวหลังจะไม่ซื้อหนังสือของคุณหมออ่านอีกแล้ว...
โอ.เค...ครับ...ตามใจหน่อย...เดี๋ยวจะหาว่าไม่รักกันจริง...?
เมื่อพายุฝนเมฆหมอกผ่านไป...ท้องฟ้าก็ปลอดโปร่ง สดชื่นแจ่มใส...
ยอดชายนายอสุจิและสาวไข่ก็นัดพบกันที่เดิม ร้านแมกโดนัลสาขาสะพานรักสารสิน... ทั้งสองวิ่งโผเข้าหากันอย่างไม่คิดชีวิต...ตามความต้องการและเสียงเรียกร้องจากหัวใจ...
สะพานรักสารสินคือเส้นทางรักที่นำคนทั้งสองมาพบกัน...
ต่างกอดรัดฟัดเหวี่ยง พร่ำรำพันคำรักที่สุดแสนจะหวานหูไม่หยุดปาก...ขณะที่จมูกของชายหนุ่ม ก็ซอกซอนไปทั่งเรือนร่างของหญิงสาว...สูดดมกลิ่นกายของสาวเจ้าให้สมกับความคิดถึง... ช่วงเวลาแห่งความสุขหฤหรรษ์ผ่านไป...นานเท่าไรไม่มีใครทราบ...
ทันใดนั้นกลีบกุหลาบสีแดงอมชมพูก็ปลิวร่วงลงไปในสายน้ำ...
เป็นสัญญาณบอกเหตุว่า...สาวไข่ได้ถูกนายอสุจิเจาะไข่แดง...แทรกกายเข้าไปในตัว ของสาวเจ้าเรียบร้อยแล้ว...
สองกายรวมตัวเป็นหนึ่งเดียว...ทั้งสองชักชวนกันเดินทางไปตั้งรกราก สร้างหลักปักฐาน ในวิมานสีชมพูของแม่สื่อ... คือวิมานที่นางมดลูกสร้างเตรียมไว้รอรับขวัญที่ผนังมดลูก
คืนวันผ่านไป...ทั้งสองครองคู่กันอย่างมีความสุข...ตามประสาผัวหนุ่มเมียสาว...
ต่างหยอกล้อ...หัวร่อต่อกระซิก...เอาอกเอาใจ...ออเซาะฉอเลาะ...เคล้าคลอเคลีย... หอมหวานและโรแมนติกแบบสุดๆ ...
พฤติกรรมดังกล่าว...หารอดพ้นสายตาของพวกสอดรู้สอดเห็นในหมู่บ้านไม่... ทุกคนมองภาพบาดตาบาดใจ ด้วยความอิจฉาริษยา...เจ้าของโรงงานก็ทนเห็นบทรักที่เว่อเกินพอดีไม่ไหว มีอาการคลื่นเหียนเวียนหัว ถึงกับอาเจียนติดต่อกันหลายเดือน...

กำเนิดกุมาร

เมื่อสาวไข่และนายอสุจิที่รวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียวและฝังตัวที่เยื่อบุมดลูก... ก็เกิดการแบ่งตัวอย่างรวดเร็ว...เพียงวันแรกก็สามารถเพิ่มเซลล์ได้มากกว่า 100 เซลล์
เซลล์จะแบ่งตัวออกเป็นสองกลุ่มติดกัน...
เซลล์ด้านนอกจะเจริญเป็น..."ตัวอ่อน"
ส่วนเซลล์ด้านในจะฝังตัวลุกลงไปในเยื่อบุมดลูกเจริญเป็น..."รก"
รอยต่อของทั้งสองเซลล์ที่ชนกันจะเจริญเป็น..."สายสะดือ"
การเติบโตของตัวอ่อน...จะดูดอาหารและถ่ายของเสียโดยผ่านสายสะดือ...
ที่สายสะดือจะมีหลอดเลือดแดง...เป็นทางนำอาหารและอ๊อกซิเจนไปเลี้ยงตัวอ่อน...
ขับถ่ายของเสียและคาร์บอนไดออกไซด์ออกทางเส้นเลือดดำ...ผ่านรกไปสู่ตัวแม่
เก้าเดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก...พยานรักที่เป็นโซ่ทองคล้องใจของทั้งคู่ก็ลืมตาดูโลก... สร้างความตื่นเต้น...ความสุข...และปลาบปลื้มยินดี...ให้กับพ่อแม่ญาติพี่น้องทุกคนในครอบครัว... รวมถึงผมและท่านผู้อ่านทุกคนด้วย...
ในขณะที่ทำคลอด...เด็กร้องเสียงดังมาก...
คุณหมอผู้ทำคลอดบอกว่า...โตขึ้นน่าจะเป็นนักร้อง...จึงตั้งชื่อให้คล้องจองกับนักร้องดัง..."ทาทายัง" โดยให้ชื่อว่า...ทะ ทะ ทา "ทารก"
ตำนานรักสารสิน และโรงงานผลิตมนุษย์...ก็จบแบบ Happy ending ... ตามความต้องการของทุกคนเพียงเท่านี้

นพ.สุกมล วิภาวีพลกุล
สมคิด ลวางกูร



[ที่มา..เพศศึกษา ฮา..สุดขีด   โดย นายแพทย์สุกมล วิภาวีพลกุล และสมคิด ลวางกูร ]

[ BACK TO LIST]
main พบแพทย์ คอมพิวเตอร์ เรื่องบ้าน เรื่องรถ เรื่องกฏหมาย เรื่องของผู้บริโภค เรื่องเบาๆ คลายเครียด

มีปัญหาสุขภาพ ที่นี่มีคำตอบ ห้องสมุดE-LIB[ hey.to/yimyam ][ i.am/thaidoc ]

Best view with [IE3.02][NETSCAPE 4.05][OPERA 3.21] resolution 800x600