1. การใช้ยาต้านการอักเสบ ที่ไม่เข้าสารเคมีสเตียรอยด์ (NSAID) ยากลุ่มนี้ปกติแล้วหมอใช้รักษา และบรรเทาปวดจากโรคข้ออักเสบต่างๆ แต่งานวิจัยระยะยาว 2 รายงานเมื่อปี 2539 พบว่า ยากลุ่มนี้บางขนาน เช่น ibuprofer, naproxen sodium และindomethacin ช่วยลดความเสี่ยงต่อการเกิดโรคอัลไซเมอร์ลงได้ 30-60% ทั้งนี้เชื่อว่ายาไปลดการอักเสบซึ่งเกิดขึ้นในสมองของคนไข้ที่เป็นโรคนี้

อย่างไรก็ตาม ขณะนี้หมอยังไม่แนะนำให้ประชาชนทั่วไปใช้ยากลุ่มนี้ เพื่อป้องกันโรคอัลไซเมอร์

ขณะเดียวกัน นักวิจัยก็ยังไม่แน่ใจว่าทำไมแอสไพรินซึ่งเป็นยากลุ่มนี้แต่ไม่ได้ผล เชิงป้องกันโรคอัลไซเมอร์

2. วิตามินอี และซีเลจิลิน (selegiline) งานวิจัยจากหลายสำนักพบว่า วิตามินอีและยาซีเลจิลิน ที่ใช้รักษาโรคพาร์กินสัน ช่วยป้องกันโรคอัลไซเมอร์ได้ โดยสารทั้ง 2 ชนิดนี้ มีคุณสมบัติต้านออกซิเดชั่น จึงอาจป้องกันการทำอันตรายต่อเซลล์ประสาท ของบรรดาอนุมูลอิสระ (free radicals)

3. ฮอร์โมนเพศเอสโตรเจน นักวิจัยเชื่อว่าโรคอัลไซเมอร์ในสตรีสูงอายุ เป็นผลจากการขาดฮอร์โมนเพศเอสโตรเจน ซึ่งฮอร์โมนนี้อาจมีปฏิสัมพันธ์กับปัจจัยส่งเสริม การเจริญเติบโตของประสาท (nerve growth factors) แล้วชะลอการเสื่อมสภาพ ของสารเคมีพิเศษ และมีผลทำให้ความจำและการเรียนรู้ดีขึ้น งานวิจัยเมื่อเร็วๆ นี้บ่งชี้ว่า การให้ฮอร์โมนเพศชดเชยในหญิงวัยหมดประจำเดือนจะช่วยลดความเสี่ยง ต่อการเกิดโรคอัลไซเมอร์ลงได้ 30-40% อีกทั้งมีหลักฐานว่าการให้ฮอร์โมนเอสโตรเจน เสริมจะช่วยทำให้สติปัญญาดีขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งการจำคำศัพท์ในผู้หญิงที่เป็น โรคอัลไซเมอร์อยู่แล้ว

อย่างไรก็ตาม ผลระยะยาวของฮอร์โมนเพศเอสโตรเจนในผู้หญิงยังไม่เป็น ที่ทราบแน่ชัดระหว่างนี้จึงไม่อาจแนะนำให้ใช้เอสโตรเจนเพื่อป้องกันโรคอัลไซเมอร์ โดยเฉพาะได้

4. การลับสมองให้ดีไว้ อีกงานวิจัยหนึ่งแสดงว่าการทำนุบำรุงความพร้อมของสติปัญญา ช่วยทำให้หลงลืมช้าลง การศึกษาขนาดใหญ่ที่ทำในหมู่แม่ชีที่มีสถิติการเป็นโรคอัลไซเมอร์ต่ำ แม้จะมีอายุ 85-90 ปี ก็เพราะว่าแม่ชีเหล่านี้มีประวัติการศึกษาขั้นสูงและมีการใช้ภูมิปัญญา อยู่ตลอดเวลาแม้จะเข้าสู่วัยชรามาก การฝึกสมองอยู่ตลอดชีวิตช่วยเสริมสร้างจุดเชื่อมต่อ (synapse) ระหว่างเซลล์ประสาทได้ดีขึ้น มีผลทำให้หลงลืมช้าลง

กองบรรณาธิการใกล้หมอ