บ่อยครั้งความคาดหวังของเรามักเกิดจาก
ความต้องการบางอย่างที่อยู่ในจิตใจของเรา
มันอาจจะเป็นความ "ขาด" บางอย่าง
ที่เราถวิลหาคนอื่นให้มา "เติม" ให้กับเรา
และคนที่เรามักจะคาดหวังให้เขามา "เติม" ให้แก่เรา
ก็มักจะเป็นคนที่เราเลือกเป็นคู่ครองนั่นเอง
หากเราดูละครโทรทัศน์แทบจะทุกเรื่องมักมีแนวเรื่องคล้ายๆ กัน กล่าวคือ พระเอกและนางเอก
มีการเข้าใจผิดมาตั้งแต่ต้นเรื่อง แต่สามารถมาลงเอยด้วยความเขาใจที่ดี สร้างภาพพจน์ให้บุคคลทั้งคู่
จูงมือกันเข้าสู่ประตูวิวาห์ โดยให้ผู้ดูมีความเข้าใจว่าชีวิตคู่ของบุคคลทั้งสองคงจะโรยด้วยกลีบกุหลาบสีชมพู
เป็นสุขกันทั้งผู้สร้าง ผู้ประพันธ์ และผู้ชม
ดูๆ ก็น่าจะจบลงด้วยดี ถ้าชีวิตจริงเป็นเช่นนั้น
แต่ใครๆ ก็รู้ว่าในชีวิตจริงกับนวนิยายนั้นมีความแตกต่างกันแทบจะเป็นขาวกับดำ!
ละคร ภาพยนต์และเรื่องที่แต่งขึ้นส่วนใหญ่มักจะสร้างภาพลวงตา หรือความเข้าใจ
ที่คลาดเคลื่อนกับความเป็นจริง ในเรื่องของความรักและการแต่งงานอย่างไม่น่าเชื่อ!
ภาพลวงตาเหล่านี้ มักจะเริ่มจากการที่พระเอก นางเอกมาเจอกันตกหลุมรัก ผจญกับอุปสรรคนานัปการ
และได้ใช้ความรักฟันฝ่าปัญหาของชีวิตไปได้โดยตลอด และจบลงด้วยการใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุข
ใครๆ ก็ชอบอ่านเรื่องโรแมนติกอย่างนี้
มนุษย์เรามักชอบที่จะเชื่อ และอยากที่จะเชื่อในเรื่องที่ "หวือหวา" "เพ้อฝัน"
หรือแม้เรารู้ว่าจะมีกลิ่นของน้ำเน่าเจือปนอยู่ก็ตาม
นักจิตวิทยาเชื่อว่าเราชอบที่จะดู เลือกที่จะเชื่อในเรื่องเหล่านี้เพราะมันทำให้เราไม่ต้องเผชิญ
กับสภาพของความเป็นจริงของชีวิต
ความเป็นจริงที่อาจจะไม่เหมือนฝัน เจือปนด้วยความทุกข์ใจ ผิดหวัง หรือแม้กระทั่งเจ็บปวด
แต่การอ่านหรือดูภาพยนต์ที่มีแต่ความสุขในตอนจบเหล่านี้บ่อยๆ มันกลับจะยิงเป็นสิ่งที่น่าเศร้ากว่า
เพราะมันจะทำให้เรามักจะคาดหวังว่าในชีวิตจริงเราน่าจะมีความสุขกับบุคคลที่เรารัก
และร่วมชีวิตด้วยอย่างไม่เสื่อมคลาย (คล้ายกับเรื่องในภาพยนต์)
ดังนั้น เมื่อมาเจอกับคนจริงๆ ที่เราตกลงใจร่วมชีวิตกับเขา เห็นเขาทั้งกลางวันกลางคืนตลอด 24 ชั่วโมง
ความน่ารักน่าชังบางประการเริ่มปรากฏแก่สายตาของเรา ส่วนที่ไม่เคยเห็นก็ได้เห็น ส่วนที่ไม่เคยคิดว่าเขามี
ก็จะค่อยๆ ปรากฏขึ้นทีละน้อยๆ
เราเริ่มเห็นความเป็น "มนุษย์" ที่มีจุดอ่อนของเขามากขึ้น
บางคนเริ่มรู้สึกผิดหวังในคู่สมรสของตัวเอง
"ผิดหวัง" เพราะผิดจากความคาดหวังของตัวเอง
จริงๆ แล้ว เขาก็ยังเป็นตัวของเขาอยู่นั่นเอง แต่เราเองต่างหากที่ไป "หวัง" บางอย่างจากตัวเขา
ซึ่งความคาดหวังเหล่านั้น เขาอาจจะ "ไม่รู้อิโหน่อิเหน่" ด้วยเลยก็ได้
ความคาดหวังของเรานั้น ส่วนใหญ่เกิดจากความคิดไปเองของเราทั้งสิ้น
และบ่อยครั้ง การคาดหวังของเรา มักเกิดจากความต้องการบางอย่างที่อยู่ในจิตใจของเรา
มันอาจจะเป็นความ "ขาด" บางอย่าง ที่เราถวิลหาคนอื่นให้มา "เติม" ให้กับเรา
และคนอื่นที่เรามักจะคาดหวังให้เขามา "เติม" ให้แก่เราก็มักจะเป็นคนที่เราเลือกเป็นคู่ครองของเรานั่นเอง
แต่ใครๆ ก็รู้ว่า ในความเป็นจริงของชีวิตนั้น ไม่มีใครเลยที่จะมาเติมความขาดของใครได้
และเมื่อเราได้เผชิญหน้ากับความจริงว่า
เขา "เติม" ให้เราไม่ได้
เราก็จะนึกเสียใจ ผิดหวังในตัวเขา ดังเช่นกรณีของสุมนและวรศักดิ์
ทั้งคู่อยู่ในสังคมมีระดับ สุมนพลาดหวังมาจากคนรักคนแรกของเธอ เมื่อมาเจอวรศักดิ์
ซึ่งเป็นชายหนุ่มที่มีอนาคตที่ดี โดยเฉพาะทางด้านธุรกิจ เธอจึงตัดสินใจแต่งงานกับเขา
สุมนมาจากครอบครัวที่ขาดพ่อ ดังนั้นเมื่อแต่งงาน เธอจึงถวิลหาบุคคลที่จะมาปกป้องดูแลเธอ
และเป็นผู้นำให้กับครอบครัว
ส่วนวรศักดิ์นั้น เป็นลูกคนกลางของครอบครัวขนาดใหญ่ เขาไม่ใคร่ได้รับความสนใจมากนัก
จากบิดามารดาของเขา และไม่เคยได้รับความไว้วางใจให้รับผิดชอบอะไรในบ้านด้วย
เมื่อทั้งคู่แต่งงานกัน วรศักดิ์ก็คาดหมายให้สุมนเป็นแม่บ้านที่ดี คอยดูแลทุกอย่างให้เขา
เหมือนเช่นที่แม่เขาเคยปฏิบัติ และเขาเองก็ไม่ใคร่ได้รับผิดชอบอะไรในบ้านเท่าใดนัก
หน้าที่หลายอย่างแม้กระทั่งการรับส่งลูก ก็กลายเป็นของสุมนไปโดยปริยาย วรศักดิ์ กลายเป็นพ่อบ้านที่
"ทำอะไรไม่เป็น" ในความรู้สึกของสุมน
สุมนรู้สึกผิดหวังในตัววรศักดิ์ เพราะเขามิได้เป็นไปตามความคาดหวังในบทบาทของสามี
ที่เธอเคยวาดภาพเอาไว้
สุมนเริ่มรู้สึกเบื่อมากขึ้นในตัววรศักดิ์ และชีวิตสมรสของเธอ เธอเริ่มคิดว่าความรักซึ่งครั้งหนึ่ง
เธอมีให้แก่เขาก่อนแต่งงาน เริ่มลดน้อยถอยลงไปเป็นลำดับ และถ้าสถานการณ์เป็นเช่นนี้ต่อไปอีกเรื่อยๆ
เธอไม่แน่ใจว่าวันหนึ่งข้างหน้าเธอยังจะรักเขา หรือทนอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้อีกนานแค่ไหน
จริงๆ แล้วในเรื่องของสุมนและวรศักดิ์นี้ ถ้าพิจารณาให้ดีจะพบว่า
สุมนมีความคาดหวังอะไรหลายอย่างในตัววรศักดิ์ เช่น เขาน่าจะเป็นผู้นำครอบครัว
เขาน่าจะเป็นผู้ดูแลรับผิดชอบเรื่องต่างๆ ในบ้าน เขาจะต้องปกป้องคุ้มครองเธอ ฯลฯ
ความคาดหวังเหล่านี้ ถ้าจะถามว่าผิดหรือไม่ที่ภรรยาควรคาดหวังจากสามี
คำตอบก็คือ ไม่ผิด
ภรรยาหลายคนต้องการและหวังให้สามีเป็นผู้นำครอบครัว แต่ในกรณีของสุมน ความคาดหวังของเธอ
มิได้มีการตรวจสองกับภูมิหลังและข้อเท็จจริงของชีวิตวรศักดิ์ ซึ่งถ้าเธอได้เข้าใจเกี่ยวกับตัวเขาอย่างชัดเจน
เธอก็คงไม่คาดหวังในสิ่งที่เขาให้เธอไม่ได้ และเธอก็คงไม่ต้องมานั่งเสียใจเพราะเขา
ในเรื่องของความรักที่เธอมีต่อเขาก็เช่นเดียวกัน เป็นลักษณะของ ความรักที่มีเงื่อนไข
ตราบใดบุคคลที่เรารัก ทำตัวตามความคาดหวังของเรา ตราบนั้นความรักก็จะยังคงมีอยู่ต่อไป
แต่เมื่อใดก็ตาม ที่บุคคลที่รักมิได้ปฏิบัติตามเงื่อนไขนั้น ตราบนั้นความรักที่เคยมีให้
ก็ดูเหมือนจะถูกดึงกลับไปด้วย
ดูๆ ไปก็คล้ายกับว่า บุคคลที่เรารักนั้นต้องมีชีวิตอยู่เพื่อสนองความต้องการ
และความปรารถนาของเราเท่านั้น
จริงๆ แล้วคงไม่มีมนุษย์คนใดที่จะไม่มีความคาดหวังอะไรเลยจากชีวิตคู่ หรือคู่สมรสของเรา
เราทุกคนมีความใฝ่ฝันบางอย่างในตัวคนที่เรารักและแต่งงานด้วย แต่ถ้าความใฝ่ฝันนั้นเป็นสิ่งที่ทั้งคู่
ได้ร่วมใจกันสร้างแก้ไขสิ่งบกพร่อง ปรับปรุงความสัมพันธ์ให้ดีขึ้น ความใฝ่ฝันนั้นก็คงจะมีทางเป็นไปได้
ด้วยความพยายามของบุคคลทั้งคู่
แต่หากตราบใดทีความใฝ่ฝันหรือความคาดหวัง เกิดจากความขาดหรือความต้องการ "เติม"
ให้เต็มของฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด โดยมิได้พิจารณาถึงข้อเท็จจริงของอีกฝ่าย ตราบนั้น ความคาดหวังอาจนำมาซึ่ง
ความผิดหวังเสียใจและเจ็บปวด ยิ่งเสียกว่าละครน้ำเน่าหลายร้อยหลายพันเท่านัก
นวลศิริ เปาโรหิตย์
| 
