ประมาณไม่ได้ว่า ปัญหานี้มากน้อยเพียงไร แต่พบมาในผู้ชาย และความสัมพันธ์ทางเพศ
เป็นลักษณะสัมพันธ์กับต่างเพศ คินเซ่ย์และคณะพบว่า ร้อยละ 20-25 ของหญิงที่มีฐานะทางเศรษฐกิจ
สังคมปานกลางจะถูกชายที่เป็นผู้ใหญ่กว่าหรือชายที่มีอายุแก่กว่าอย่างน้อย 5 ปี เกี่ยวข้องทางเพศ
ในขณะอายุระหว่าง 4-13 ปี และหญิงที่มีฐานะทางเศรษฐกิจสังคมต่ำพบบ่อยกว่า ร้อยละ 30 ของเด็กนักเรียน
หรือนักศึกษาระดับวิทยาลัยที่เป็นเพศหญิง และร้อยละ 35 ที่เป็นเพศชายรายงานว่า
เคยมีประสบการณ์ทางเพศแบบใดแบบหนึ่งระหว่างวัยเด็ก ผู้หญิงเหล่านี้ร้อยละ 50 เคยพบการอวดอวัยวะเพศ
และพวกผู้ชายเกือบร้อยละ 85 เป็นเรื่องของรักร่วมเพศ เด็กผู้ชายเหล่านี้ส่วนมากร่วมมือด้วย
การสมสู่กับเด็กอาจไม่ได้เริ่มต้นจากผู้ใหญ่เสมอไป เด็กแก่แดดมักจะแสดงความอยากรู้อยากเห็น
ทางด้านเพศอย่างมาก เนื่องจากเด็กยังไม่มีความรู้สึกละอายแบบผู้ใหญ่ จึงอาจจะยั่วยวนผู้ใหญ่
หรือเป็นผู้เริ่มต้นการร่วมเพศเสียเอง เด็กอายุประมาณ 5 หรือ 6 ขวบ ทั้งชายและหญิง
จะเริ่มเล่นเกมส์เกี่ยวกับเพศ นอกจากนี้เด็กหญิงอายุ 12-14 ปี ซึ่งอยู่ในวัยแรกรุ่นมักจะรู้สึกว่า
มีความเปลี่ยนแปลงทางเพศในร่างกายของตน และอาจรู้สึกตื่นเต้นที่ตนมีความสามารถดึงดูดใจ
เพศตรงกันข้าม นอกจากนั้นการที่สังคมปัจจุบันเน้นความสำคัญของความงามว่าเป็นสิ่งดึงดูด
ความสนใจทางเพศ เป็นเหตุให้เด็กหญิงที่อยู่ในวัยแตกหนุ่มแตกสาวซึ่งพ่อแม่ไม่ค่อยมีเวลาอบรมสั่งสอน
รู้สึกเป็นปมด้อยที่ตนยังเป็นเด็ก จึงหันไปใช้เครื่องสำอางและเครื่องแต่งกายที่ทำให้ตนสาวขึ้น
ฉะนั้นชายที่ไปลวนลามเด็กหญิงเหล่านี้โดยเข้าใจว่าเธอมีอายุเกินที่กฎหมายกำหนดไว้
อาจถูกข้อกระทำความผิดทางเพศได้
ลักษณะของผู้ป่วย
พวกที่ชอบลวนลามเด็กมักเป็นชาย มีระดับสติปัญญาต่ำ เป็นโรคจิต ติดสุรา หรือมีบุคลิกภาพแบบอันธพาล
(sociopath) อายุอยู่ระหว่าง 30-40 ปี เฉลี่ย 37 ปี อายุยิ่งมากจะยิ่งพยายามหาเด็กอายุน้อยๆ แต่คนที่อายุน้อย
จะหาเหยื่อที่อายุมากขึ้นหรือวัยรุ่น และผู้ใหญ่ที่ชอบสมสู่กับเด็กมักจะพอใจมีความสัมพันธ์ทางเพศ
ไม่ว่ากับเด็กชายหรือเด็กหญิง
พ่อแม่ที่กลัวปัญหานี้จะเกิดกับบุตรของตน มักสั่งสอนลูกไม่ให้ไปไหนมาไหนกับคนแปลกหน้า
แต่แท้จริงแล้วคนที่ชอบลวนลามเด็กมักไม่ใช่คนแปลกหน้า ดังที่พ่อแม่เด็กคิด ร้อยละ 50-80 ของการลวนลามเด็ก
เกิดจากเพื่อนของคนในครอบครัว ญาติ หรือคนใกล้ชิด
ผลที่เกิดกับเด็ก
แม้สถิติของคินเซ่ย์จะพบว่าร้อยละ 80 ของเด็กหญิงที่ถูกลวนลามจะเกิดความเสียใจหรือกลัว
แต่ก็ไม่มากมายอะไร นักจิตวิทยาเกือบทุกคนมีความเห็นต้องกันว่า การถูกลวนลามทางเพศ
เป็นอันตรายต่อเด็กน้อยกว่าต่อพ่อแม่ เพราะฉะนั้นถ้าพ่อแม่ควบคุมความรู้สึกขมขื่นที่เกิดจากความโชคร้ายนี้ได้
เด็กก็มักจะไม่มีปัญหาติดค้างต่อไปในวัยผู้ใหญ่
แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเกิดปัญหานี้ขึ้นควรต้องรู้ว่า จะจัดการอย่างไรจึงจะดีที่สุด
เด็กไม่ควรถูกสอบสวนอย่างหนัก ไม่ควรได้รับการบอกเล่าอย่างโจ่งแจ้ง และไม่ควรถูกลงโทษ
รวมทั้งไม่ควรให้แพทย์ตรวจอย่างละเอียดจนเกินไป เพราะการกระทำดังกลาวจะทำให้เด็กรู้สึกว่าตนบาดเจ็บ
มีมลทิน หรือซุกซนและมีความผิด เด็กควรได้รับการสั่งสอนไม่ให้นั่งรถหรือกินอาหารของคนแปลกหน้า
และควรสอนให้เด็กรายงานการกระทำที่ส่อความสนใจทางเพศของผู้ใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นคนแปลกหน้า
หรือคนที่พวกเขารู้จักเป็นอย่างดี
สาเหตุ
อาจเกิดจาก
1. มีความรู้สึกว่าตนไร้ความสามารถที่จะร่วมเพศได้อย่างสมบูรณ์กับหญิงที่โตแล้ว
เพราะองคชาตของตนเล็กเกินไป หรือมีปมด้อยอื่นๆ เกี่ยวกับความเป็นชายของตน จึงหันมาสนใจเด็ก
ซึ่งเขาคิดว่าน่ากลัวน้อยกว่าหญิงสาว
2. มีความรู้สึกก้าวร้าว ขมขื่น และอาฆาตแค้นผู้หญิงในจิตไร้สำนึก ซึ่งมีบ่อยๆ
เกิดหลังการพิพาทกับภรรยา ถูกภรรยาดูถูกหรือด่า ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาแบบนี้
อาจนำไปสู่ความวิปริตทางเพศอย่างอื่นได้ด้วย เช่น การชอบอวดอวัยวะเพศ การกระทำรุนแรงทางเพศ
การร่วมเพศทางทวารหนัก หรือการข่มขืนกระทำชำเรา
3. อยู่ในครอบครัวที่ขาดความสุข และความสัมพันธ์ระหว่างผู้ป่วยกับบิดาไม่ดี
ทำให้ไม่สามารถสร้างความสัมพันธ์กับผู้ใหญ่ โดยเฉพาะที่เป็นเพศตรงกันข้ามได้
นอกจากนั้นอาจเกิดจากความเชื่อว่าการร่วมเพศกับเด็กทารกหรือเด็กเล็กจะทำให้เป็นหนุ่มขึ้น
การสมสู่กับหญิงพรหมจารีเป็นที่เชื่อกันว่าสามารถทำให้ชายแก่กลับเป็นหนุ่มขึ้นมาใหม่
(หรือสามารถรักษากามโรคได้) ดังนั้นถ้าหญิงพรหมจารีเป็นเด็กจะยิ่งทำให้เป็นหนุ่มมากขึ้นอีก
หรือเพราะความกลัวว่าการมีเพศสัมพันธ์กับหญิงสาวจะทำให้เกิดการตั้งครรภ์ ผู้ชายบางคน
จึงชอบร่วมเพศกับเด็ก
อีกประการหนึ่ง ความใหม่และความไร้เดียงสาของเด็ก รวมทั้งความเป็นเพศเดียวของเด็ก
(ซึ่งหมายความว่าเด็กหญิงและชายในวัยนี้จะมีความแตกต่างกันทางเพศน้อยมาก)
อาจกระตุ้นความต้องการทางเพศของผู้ชายบางคน เขาจึงสนใจจะมีความสัมพันธ์ทางเพศกับเด็ก
มากกว่าคนที่โตแล้ว
การรักษา
วิธีจิตบำบัดได้ผลพอควร แต่มีบางรายกลับไปทำซ้ำอีก
การจำคุกมีผลน้อยในการแก้ไขความวิปริตนี้ แต่สังคมทั่วไปก็ยังคิดว่าวิธีดังกล่าว
จะช่วยป้องกันพฤติกรรมนี้ได้ อย่างน้อยก็ชั่วระยะเวลาหนึ่ง
ตัวอย่างผู้ป่วย
ผู้ป่วยไม่ได้มาพบจิตแพทย์ แต่เขียนจดหมายเล่าประวัติและความผิดปกติทางเพศของตน
มาที่คอลัมน์แพทย์ในหนังสือพิมพ์รายวันฉบับหนึ่ง เพื่อขอคำแนะนำ ดังข้อความต่อไปนี้
"ขณะนี้กระผมอายุ 30 เศษ แต่งงานและมีบุตร 3 คน (ชาย) เกือบ 10 ปีแล้วที่ผมแต่งงานมา
แต่ผมร่วมหลับนอนกับภรรยาของผม ซึ่งก็เป็นไปแบบธรรมดาไม่โลดโผนตื่นเต้น นับครั้งได้เลยว่า
ไม่เคยมีความสุขที่สุดเลย ผมจำได้ว่าตั้งแต่ผมมีอายุเข้าวัยระยะร่างกายจิตใจต้องการทางเพศ
ส่วนมากผมจะชอบแอบมองของลับของเด็กที่ยังไม่มีขน ส่วนที่มีขนขึ้นแล้วจะรู้สึกเฉยๆ หากเป็นเด็กยังไม่มีขน
หากเห็นเพียงแว้บๆ ไวๆ ผมจะรู้สึกเต้นตูมตามอย่างบอกไม่ถูก และจะมีความรู้สึกเสียวที่ปลายอวัยวะของผม
บางครั้งก็สำเร็จเลยก็มีและรู้สึกว่าเคลิ้มใจและสุขใจเป็นที่สุด จนมากระทั่งปัจจุบันที่ว่านี้ก็ยังเป็นอยู่
คือชอบแอบดูเด็กอาบน้ำ เห็นเพียงขาอ่อนก็ยังดี (ยกเว้นที่มีขนแล้ว) หากได้เห็นของลับจังๆ
ผมจะถึงจุดสุดยอดโดยมิต้องทำอะไรเลย และแล้วก็มีความสุขที่สุด ไอ้ที่เล่ามานี้ก็ยังพอทนหรอก
ผมยังมีมากกว่านี้คือ ปัจจุบันผมชอบลูบไล้ของเด็กที่ยังไม่มีขน คือ เด็กกำลังแตกเนื้อสาว
ซึ่งหากใช้อวัยวะสอดเข้าตามธรรมชาติก็คงลำบาก โดยผมจะใช้มือลูบไล้ใช้จมูกลิ้นกับอวัยวะของเขา
อย่างมีความสุข และจะสำเร็จอีกนั่นแหละโดยมิต้องทำอะไรเลย และยิ่งเด็กมาจับต้องเล่นของผม
ผมจะยิ่งมีความสุขสุดยอดเพิ่มเป็นพันทวีคูณ เป็นสุขมาก พอสำเร็จแล้วร่างกายจะรู้สึกอ่อนปวกเปียกตัวเบา
เคลิ้มดุจลอยอยู่บนวิมานก็ไม่ปาน แต่การลูบไล้หากเด็กมาเล่นของผม ผมจะพยายามบอกให้เขา
ทำกับอวัยวะผมให้แรงและเร็ว และบางครั้งผมลองเอาอวัยวะสอดใส่ โดยทำแบบประณีต
โดยไม่เป็นอันตรายกับอวัยวะของเด็ก (13 ขวบ) ก็เท่านั้นเอง เฉยๆ ก็ไม่ค่อยมีความสุขสุดยอด
เหมือนกับเราเล่นของเขา เห็นของเขา แอบดูเขา"
ศาสตราจารย์แพทย์หญิงสุวัทนา อารีพรรค
|
