Eens de hoogtemeter 1975m aanwijst splitst de route zich in twee. Rechts gaat het langzaam stijgend naar het Fuchsensattel waarlangs we zullen terugkeren.

Wij gaan echter linksaf, via de Bäumenheimer weg. Dit is een duidelijk waarneembaar pad onder aan de zuidoostwand van de Hochvogel. Het pad ligt te midden van een met puin bedekte helling. Dit parcours is echter alleen geschikt voor de geoefende wandelaar ( lees klimmer). Naarmate we de zuidwestgraat van de Hochvogel naderen beginnen we ons vragen te stellen over de komende moeilijkheden. Eens je echter aan de eigenlijke beklimming van de graat bezig bent valt alles nogal mee. De route is duidelijk gemarkeerd, zeker niet moeilijk en op de cruciale punten is ze beveiligd met stalen kabels. Verder kan je genieten van de fascinerend ruwheid van de berg voor je en van de lieftallige groene vallei achter je.

Let op; deze route is niet volkomen steenslagvrij ( veroorzaakt door klimmers boven je). Een helm is dus zeker geen luxe, gordel en klimtouw blijven echter in de rugzak.

Bij iets minder gunstige weersomstandigheden zullen deze hulpmiddelen zeker nuttig zijn. Nog even doorzetten en we staan op de 2593m hoge top. Van op de top kan je bij helder weer richting N-O tot in de vlakte van Duitsland kijken. In de diepte voor ons bemerken we de Prinz Luitpold hut. Kijk je naar het oosten dan tekent de Zugspitze zich duidelijk af aan de horizon. Bij zeer helder weer zijn zelfs de eeuwig witte toppen van de Zwitserse vierduizenders te zien. Het is onze bedoeling om langs de noordzijde de berg af te dalen en dan oostwaarts via de Fuchskar en de Fuchscol terug richting Hinterhornbach te gaan.

Het begin van de afdaling bevindt zich niet rechts, zoals de kaart laat vermoeden, maar links van de top. Er is een rode markering aanwezig, welke eens men zich terug in de wand bevindt zeer kwistig is aangebracht. De afdaling is echt niet moeilijk, bijna alles kan "afgewandeld" worden mits men zich voor de volle 100% concentreert. Eén misstap kan echter fatale gevolgen hebben. Op een bepaald moment draait de route zich weg van de wand en krijgt men volop zicht op het reeds afgedaalde gedeelte. Een ongelofelijk schouwspel. Kort nadat men de eigenlijke toppiramide verlaten heeft bereikt men een kleine col. Hier splitst de route zich in twee ( niet aangeduid op de kaart). Rechtdoor gaat het op de kaart aangeduide pad richting Kreuzspitze( 2367m) en zo kan men via de Balkenscharte ook de Fuchskar bereiken. Draai je rechtsaf, dan kan je deze laatste via een steile afdaling over een verijsd sneeuwveld (stijgijzers) rechtstreeks bereiken. Op die manier wordt de tocht aanzienlijk ingekort. Tijdens de afdaling hebben we een vast aangebracht zekeringstouw opgemerkt. Dit touw was echter niet te gebruiken aangezien het voor 90% ondergesneeuwd en vastgevroren zat.