Φύλλα τιμής στον Αλέκο Ξένο

Μπορεί η επίσημη τοπική πολιτεία να μην τίμησε τον «συνθέτη της Εθνικής Αντίστασης», Αλέκο Ξένο, όπως του πρέπει και του αρμόζει, αφήνοντας τους πολλαπλά πολύπαθους δρόμους μας στην μεταλλαγμένη τους αδιαφορία και μη χαρίζοντας τ’ όνομά του σε κανέναν από αυτούς, αλλά η ιδιωτική πρωτοβουλία, άλλοθι πάντοτε και μοναδική μας ελπίδα και αποκούμπι, ήρθε να καλύψει το κενό και να αποκαταστήσει την αδικία. Τα «Επτανησιακά Φύλλα», το περιοδικό που ίδρυσε ο χαλκέντερος ιστορικός Ντίνος Κονόμος και με στοργή, αγάπη και, προ πάντων θυσίες (ηθικές και υλικές) εκδίδει ο ποιητής Διονύσης Σέρρας, κυκλοφόρησαν πρόσφατα (λίγο μετά την αποτέφρωση της Αγίας Μαύρας) αφιερωμένα στον μεγάλο δημιουργό και μας ξαναθύμισαν την πολύτροπη και πολυδιάστατη δράση και δραστηριότητά του.
Στις σελίδες αυτού του τεύχους (325 είναι, αν θέλετε να μάθετε!) σκιαγραφείται περίτεχνα η μορφή του ζακυνθινού μουσουργού και πολλών καρατίων προοδευτικού και από πολλές πλευρές προσδιορίζεται και επαινείται, επάξια και από τους πλέον ειδικούς, το έργο του και η εν γένει προσφορά του, μια και φέτος συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από τον θάνατό του, αλλά κανείς από τους περί τον πολιτισμό τυρβάζοντες δεν τον θυμήθηκε, ίσως επειδή αυτός δεν εγγίζει με τίποτα (ίσα – ίσα, το άκρως αντίθετο συμβαίνει) τα όρια του κιτς, στον βωμό του οποίου καθημερινά θυσιάζουν και ιερουργούν.
«Μικρή συμφωνία για τον Αλέκο Ξένο» τιτλοφορεί το προλογικό και εισαγωγικό του σημείωμα ο Διονύσης Σέρρας, μα ο ήχος των σελίδων που ακολουθούν (αληθινά έχουν ήχους και νότες τα κείμενα!) την κάνει μεγάλη και καθαρτική, μια πραγματική και ουσιαστική «συμφωνία αντίστασης». Έτσι η παρακαταθήκη του Μιχάλη Κατσαρού, ενωμένη με τους ήχους του συμπατριώτη μας συνθέτη, εξορκίζουν το κακό και ανα(σ)τάσιμα μας αφυπνίζουν, μέσα στην τόση μαλθακότητα των νάιλον εορτών, πού όλο και πιο πλαστικοποιημένα ζούμε.
Κάποιος φίλος, ιδιαίτερα αγαπητός και πολύτιμος, ο Νίκος (δεν χρειάζεται επώνυμο), σαν του έδωσα το νέο αυτό τεύχος του περιοδικού, πρωτοκυκλοφόρητο και φρεσκοτυπωμένο, το φίλησε σαν εικόνισμα, το αγκάλιασε με στοργή και είπε: «Να εδώ βρίσκεται η Ζάκυνθός μας». Συμφωνώ και με την κίνηση και με τα λόγια του, αλλά προ πάντων με εκείνο το «μας».
Σε καιρούς αχαλίνωτου αναπροσανατολισμού και σε μέρες που ακόμα και οι εφέστιοι, απελπισμένοι, μας εγκαταλείπουν, τα «Επτανησιακά Φύλλα» είναι ένα από τα ελάχιστα γνήσια που μας απομένουν.
Υπάρχουν σ’ όλα τα βιβλιοπωλεία του νησιού. Ας καταπολεμήσουμε την μοναξιά τους, την μοναξιά μας. Γι’ αυτήν την περίοδο είναι το πιο καλό δώρο για τους φίλους μας και τον εαυτό μας.
Ας τα αποκτήσουμε και ας ακούσουμε, σαν ακροατές δεκτικοί και καλοπροαίρετοι, την συμφωνία της αντίστασής τους.

Διονύσης Φλεμοτόμος