|
Bart nere gelan
sartu intzananean,
negarrez billa nindunan.
Ire arpegi maiteak,
izu-ikara,
ildakoen itxura
artu ziñan.
Baiña exeri adi.
Ezten atzokoa
nere malkoa.
Ik eztakin, maitea,
zein leize sakona dan
nere gogoa!
Ez zaidan galdetu.
Ailperrik uke.
Eztin iñork galdetzen
zenbat ur-tanta
ditun itxasoak.
Ailperrik den
izarrak zenbat diran
kontatzen astea.
Beti zegon zeru beltzean
arutzago,
beste bat gordea.
Nemesio Etxaniz
EZTEN ATZOKOA
(Lur berri billa 233)
Sei burni ari zintzilik.
Pin!
Pon!
pun!
pan!
Lau tanta belarrietan.
Istil-otsa gogoetan...
Ire kolkoa,
Udaberri den loretan.
Nemesio Etxaniz
KITTARRA
(Lur berri billa 235)
Ai, nere Errota!
Buru-Errota!
Millaka gogapen
ditut alkar-joka.
Etxeak, etxeak, etxeak,
sorgin-tren iduri igeska;
gizonak, mendiak, ibaiak,
txakurrak... oro ditut kezka.
Dantza zoro batek arabil,
usu aldatuz jolas-neska.
Ai, nere Errota!
Buru-Errota!
Etengabea dek
ire amets-miña.
Urrutiko, ibilli, dirutza
errezak, bizitza ariña,
aginte zabalak, jakintza
azkarra dek ire iriña;
erromeri nastu batean
gardozten abil ire griña.
Ai, nere Errota!
Buru-Errota!
Itzul da berritzul
inpernu-batzarre;
gorroto, bekaitz, arrokeri,
lizunkeriak gorazarre;
gerra, eriotz, lapurretak,
gurpil biurriari: arre!
Pekatuzko zurrunbilloan
itotzen nauk jolas ta parre.
Ai, nere errota!
Buru-Errota!
Nun dek ik atseden
artzeko etzana?
Gogapen, amets, pekatuak
sortzen dek beti ire lana;
bizitza gorrotazi didak,
ikusiz ire gaitz-iorana.
Arnaska, itoka daramak
egonik gabeko edana.
Ai, nere Errota!
Buru-Errota!
Zeruan kakotu
bearreko inguma.
Jainko Beraren oiñetara
jaso zak ire erresuma;
otoitz eta ilduraz oakit
eioaz birtute-bilduma,
zeruko iriñez ogituta,
dezadan Jaunaren eskuma!
Nemesio Etxaniz
BURU-ERROTA
(Lur berri billa 244)
Etzekiñat zer duan
illunabarrak.
Ezkuturen bat
gordea ba-din
laño gorrixken arrebak.
Arratsaldearen negarra!
Zerua, auzpez dagon
katillu-barrua,
argi-intziritan
zijoan galdua.
Ta ni, aren aurrean,
laño-lits bat naun,
beltzean urtua.
Utzion arratsari
estaltzen mundua.
Biotzak negar egiteko,
naiago din ezkutua.
Nemesio Etxaniz
ILLUNABARRA
(Lur berri billa 234)
|
Ni,
neri,
neretzat,
neregatik.
Ta mundu guzia
atzetik.
Nemesio Etxaniz
ARROPUTZ
(Lur berri billa 235)
Lendik zetorrenan deia:
-"Aizak, iii..."
Burua ikasketan
nastua niñan.
Aren otsa, kezketan
galdu unan.
Urrutitik berriro:
-"Aizak, iii..."
Etxean opor-aldiak
poza zerionan.
Udaldia, itxasoa,
mendia nizkiñan.
Berriro urbillago:
-"Emen ni!..."
Nemesio Etxaniz
DEIA
(Lur berri billa 236)
Ai, Iturritxo, Iturri!
Maitale biurri!
Iturriak maite bat
emen zun ixilik.
Bat ixilikan etabestea gorderik.
Ai, Iturritxo, Iturri!
Maitale biurri!
Eguzkia goizero,
an dijoa egan,
gallurretik jauzika,
aitzik aitz irristan.
Nora joango? eta
-ez iñori esan-
iturrira ixillik
maite-jolasetan.
Ai, Iturritxo, Iturri!
Maitale biurri!
Eguzkiak iturrian
sarturik burua,
aren bustiz gozatzen
zun bere berua.
Ain zan iturri polit!
ta ain gozo ingurua!...
Eguzkiak antxe zun
biotza lotua.
Alde egiterakoan,
gabero malkua.
Ai, Iturritxo, Iturri!
Maitale biurri!
Lizar-landare gazte,
iturri-ondoan:
ezkoaren indarrez
goraka zijoan.
Nork esango? Lizarra
iturri alboan
onen maitez zearo
galdua zegoan.
Ai, Iturritxo, Iturri!
Maitale biurri!
Euzkiari musu ta
Lizarrari xirri.
Lizarrak eguzkia
andik kentzearren
asi da gaiñetikan
adarrak luzatzen.
Beretzat bakarrik nai
iturritxoaren
kanta txanbeliña ta
Eguzkia andik ken.
Ai, Iturritxo, Iturri!
Maitale txoroa!
Arrisku aundikoa
den ire jokoa.
Eguzkiak amorroz
lurra kixkaltzen du
Lizarra igartzeko
asmoz, gar eta su,
Baita ere azkenik
asmoa burutu,
ta Lizarrari muiña
ondotik igartu.
Baiña Lizar-ostoak
eror ziranean,
Iturria ere il zan
aiekin batean.
Ta Eguzkia pozik
biaramonean,
aitzik aitz Iturrira
etorri zanean;
maiterik etzun arki
lur soik elkorrean.
Nemesio Etxaniz
ITURRI AGORTUA
(Lur berri billa 252)
|