|
UDAZKENEZ IGARTZEAN
LORATXOAK BARATZEAN,
AMODIORIK EZ DUENAK
EZ DU MIÑIK BIOTZEAN.
Aberriak zetzan iltzer...
Batzuk zesaten: guri zer?
ta ajolagabe lekutu ziran
Ama utzita, biotz anker.
GAUR ARROSA BAT-BATEAN
BERRITZEN ASI DENEAN
AMODIORIK EZ DUENAK
EZ DU MIÑIK BIOTZEAN.
Min orain eta miña len
Aberriak sorrarazten...
Atzo oñarez ta orain lei berriz
ezin ezertan atseden.
Biotz orrek ez atseden
Euskalerria jasotzen.
Aberrimiñez izor dagonak
ez du askirik izaten.
Zenbaitzuk diote: gaur jai!
jolaserako txit alai.
Abertzaleak Erri oindian
ziñitza: Ama, agindu, zer nai?
Euskotarrak: ez atseden
Euskalerria jasotzen.
Aberri miñez izor dagonak
ez du naikorik egiñen...
EDERREN DANEN ARTEAN
ABERRIA AMESTEAN
AMODIORIK EZ DUENAK
EZ DU MIÑIK BIOTZEAN
Salbatore Mitxelena
(Idazlan guztiak 79-80)
|
Zein ederra dan
olerkaritza
biotzak min duanean!
Zein ederra dan
somatu nuen
ama, zu il ziñanean.
Zeruañoxe
kanta jaso nai
nizuke, otoitz-antzean;
berez ezinda,
bidaltzen dizut
otoitzarekin batean.
Zein ederra dan
olerkaritza
otoi biurtzen danean!
Salbatore Mitxelena
ZEIN EDERRA DAN!
|