|
Zer egin dezaket nik
nire ezinkizun honekin?
Apurtu? Ezin dut,
horrexegatik da ezinkizun
Abandonatu? Baina non?
Azeptatu?
Nire heriotzea azeptatu?
Ez da hiltzea nere egitekoa
Ezinkizun honen absurdoa
ezin ote dut konpreni?
Kontradizio hau
Kontradizio honen arrazoi eza
nire entenimendua
eta nahimena
kapaz ez
realitate sinple hau bizitzeko
entenituaz
nahiaz
beste gabean
Ez dago agoniarik hemen
bizitza soil bat besterik
Eta ni
Adan
hemen nago
bizitza jartzeko
bizitzak ihes nahi duen tokian
ni bizitza bainaiz
bizitza hain sinplea
sentipen, entenimendu eta maitasun
denen jabea
Ez dago ezinkizunik hemen
ez bait dago ezer
bizitza geldi dezakeenik
Baina ezin dut.
Joseba Zulaika
ADANEN EGINKIZUNA
(Adanen poema amaigabea 38-39)
Eguzkia zegoen
Naturaren zoramen beroa
Adanen sentipenak
Adanen nahiak
neke ilunik gabeak ziren bat batean
Lurrean etzan zen
eta bere aurpegi ederra
eguzkiari eskaini zion
Eguzki galda gori hartan
Adan dena su ta izerdi zen, eta
zen dena eguzki bihurtu zen
odol kolore gorribueltaka bueltaka
dena espiral akabatu zen
-desirazko ahalmen oso ta betetasun
Adan guztia
eguzki galdu baten edertasun zen
eta dena eguzki, eta dena eder
eta dena galdu
Adanek ezin zuen esplika
nola zitekeen posible iluna
ezin zuen esplika heriotzea
ez eta paradisuko gri§a
-paradisu berdea, zuria-
dena zen hain eder, gorri
krudel eta bero eguzkipe hartan
Kasikan kontura gabe
Adanen gogoa promesa luze bat zen:
eguzkia maiteko dut
eguzkia izango naiz
ilunak eguzki egingo ditut
Joseba Zulaika
EGUZKI BEROA
(Adanen poema amaigabea 67-68)
|
sentitzearen gainean etzan
sentitzea azeptatu
eta maitatu
azkeneraino
sentitzearen barruan
sentitzearen pean
sentitzea hil
ikusi, entzun
gustatu
sentitu
sentitze osoraino
osoa sentitzeraino
"hemen ez dago ezer gehiago"
sentitzearen lurrak zapaldu ziren
zoriona zahartu zen
minak ez du ezer trajikorik
ez du merezi hemen gelditzea
hau aspaldiko mundu zaharra da
hemen aspertua nago
goazen beste zerbaiten bila
zori ona
eta
zori txarra
ez dira nire mundua
bai, nik hemendik joatea nahi nuke
esan zuen Adanek
eta bere lur maitatu hartan barrena
beste behin abiatuz
bere aurrean
mundu berri baten argia
sumatu zuen.
Joseba Zulaika
"HEMEN EZ DAGO EZER GEHIAGO"
(Adanen poema amaigabea 83-84)
Zazpigarren egunean
Jainkoak esan zuen:
egin dezagun gizona
gure antz eta erara
Gero, egunak joanda
Adanek sagarra jan zuen.
Eta Jainkoak esan zuen!
hara, gizona gu bezain jakintsu egin da
kastiga dezagun
Eta paradisutik jaurti zuen
Gero, gizaldiak joanda
Adan konturatu zen
Jainkorik ez zegoela inon
eta esan zuen:
egin dezadan Jainkoa,
nire antz eta erara
Eta paradisuko oroitzapenak
burura ekarriaz
lokatza piska batekin
Jainkoa egin zuen
Eta ikusi zuen
Jainkoa handia zela
Adan bezain handia
Eta jainko hura
Adan zela
Adan hutsa
eta adoratu egin zuen
Joseba Zulaika
ZAZPIGARREN EGUNEAN
(Adanen poema amaigabea 27-28)
|