134. YILDA SÜRGÜNE DAIR  
 
          

    "Içinizin bütün sirlari isiga çikacak ,ve kopmus, altüst olmus yatarken günesin altinda,  yalaniniz  gerçeginizden ayrilacak. Özveriniz, ananin çocugu sevmesi gibidir, fakat ananin, sevgisine karsilik istedigi nerede duyulmus? Biz  burada, çocuklarin oynadigi yerde, yikik duvarin dibindeki devedikenleriyle kirmizi gelincikler içerisinde  yeni dogmus Çerkes çocuklarin arasindayiz. Söylediginiz tüm yalanlarin önüne bir ayna koysalar kimbilir kendiniz bile  bakamazsiniz utancinizdan."
   Savasirken, yollara düstüklerinde ya da Karadeniz'in azgin dalgalarinda ölen insanlar bugün gelebilselerdi bu kadar kizgin olurlarmiydi bilmiyorum ama sanirim bu yazilanlar  Çerkes Halkinin 134 yillik muhacirlik yasamina bakildiginda pek de acimasiz sayilmaz.

    Çerkes Halki soylarini devam ettirebilmek adina çiktiklari  zorlu yolculukta yüzbinlerce insanini kaybetmistir. Ölen insanlarin gemilerde daha fazla yer kaplamamasi için Karadeniz'in soguk  sularina birakilirken analar açliktan ölmüs çocuklarini yeni dogurmuscasina sevgiyle emzirmisler. Rivayet odur ki o gün yeryüzünün soguklugunu kapatmaya gökyüzünün yorgani yetmemistir. Umarim hiç birimiz  nereden ve nasil geldigimizi asla unutmayiz. Karadeniz'in karsi kiyisina nasil geçildigini de hiç kimse unutmasin. Kimsenin aklindan da çikmasin tabutla gömülebilme lüksüne erisememis insanlarin sayesinde yasiyor oldugumuz.
   1992'de Abhazya'da savasan insanlar bütün duvarlara ayni yaziyi yazdilar:
" Candan önce onur gelir..."
 
 

Worepsew Shafit Kavkaz
  Created by Ramazan Nugay
Your visitor number  since 01.May.1998
 Click here to return main page

   199