2000

Bangkok
Dingen regelen
Hans en ik hebben ons ten doel gesteld om de gehele Mekong river af te reizen vanaf Chamdo in Tibet tot aan de Mekong delta in Vietnam. Helaas was het boeken van de vlucht naar Chamdo vanuit Nederland een beetje lastig en anders wel behoorlijk duur. Dus het plan was om dat vanuit Bangkok te doen. Nadat bleek dat we vanuit Bangkok naar Chengdu (China) konden vliegen (Chengdu ligt vlak bij Tibet), zijn we in Bangkok direct naar de Chinese ambassade gereden om een visum te regelen. Hadden we tien regels verder gelezen in de Lonely Planet dan wisten we dat de ambassades 's middags gesloten zijn en dat de reisbureaus op Khao San Road ook in deze behoefte voorzien. In ieder geval hadden we zowel visa als ticket op de eerste dag reeds geregeld. Nu nog wachten op ontvangst van alles. We besloten om de eerste wachtperiode (week voor de visa) door te brengen op het eilandje Koh Samet. Lonely Planets kopen in Bangkok is erg goedkoop, zeker als ze tweede hands zijn. Hans kocht een tweede hands versie van Zuid-West China. Deze bleek later volledig uit copieen te bestaan en dus nauwelijks te lezen te zijn.

Koh Samet
Geluk in het spel
Koh Samet viel in alle opzichten mee. Het hoge toeristische gehalte van Thailand is in relatief beperkte mate doorgedrongen op Koh Samet. Mede doordat dit eiland een natuurreservaat is en dus alle barretjes en bungalows officeel illegaal zijn. Bijbouwen is erg lastig. We hebben lekker genoten van de mooie strandjes, de zon en de massages. Dat was tenminste 's middags. 's Avonds was het drinken in de bar op het strand. Gedurende 22 en 24 uur werd per drankje een muntje opgeworpen en als je het goed raadde dan kreeg je het drankje gratis. Om mysterieuze redenen is het mij bijna altijd gelukt om het bij het juiste eind te hebben. Zo erg dat het mede bargasten ook op was gaan vallen, die mij vervolgens met succes om raad gingen vragen. Gevolg was dat we voor twaalven als behoorlijk wat cocktails en/of rum-cola's op hadden, zodat we er altijd nog wel een aantal uur aan vast plakten. Vandaar dat we de ochtend nodig hadden om de schade al slapende te herstellen. Om de een of andere reden, zag het er overigens wit van de Engelsen. Zelfs de Thaise barman kon de enkele Engelse woorden uit zijn vocabulair alleen maar in zwaar Londens accent uitspreken.

Pattaya
Aapjes kijken
Pattaya scheen een behoorlijke seksindustrie te zijn, dat moet je toch ook gezien hebben. Al in de bus was het goed duidelijk waar we heen gingen, toen we aanschoven bij een aantal oudere alleenstaande mannen en enkele homo's. In Pattaya aangekomen, liet men ook helemaal niets aan de fantasie over. 's Avonds hingen tientallen Thaise meisjes rond elk van de honderden barren. Dat telt dus op tot enkele duizenden Thaise meisjes in een niet al te grote plaats. Het leek wel een mega openlucht bordeel. Probleem is echter, dat je helemaal niet zoveel toeristen ziet. Die meisjes vervelen zich dus te pletter. Je kunt je voorstellen, wat er gebeurde toen we ergens wat wilden gaan drinken. Te bizar voor woorden. In ieder geval zijn wij ook niet de vervelendste en zijn uiteindelijk maar ergens gaan zitten, waar we vervolgens de hele avond met de dames moesten 4-op-een-rijen. Van het ene uiterste in het andere. Een gesprek aanknopen was er zelfs niet bij, aangezien ze niet verder kwamen dan het gebruikelijke "Where are from" en "What's your name". Zelfs onze antwoorden gingen al ver buiten hun vocabulair. Overdag was er helemaal niets te beleven. Hoewel het aan de kust ligt, leek het strand nergens op en werd zwemmen ernstig afgeraden.

Nakhon Ratchasima (Khorat)
Fataal biertje
Van Pakse naar Nakhon Ratchasima (Khorat) in Thailand was een rit, die uit verschillende onderdelen bestond. Allereerst de rit naar de grens. Dat ging erg snel omdat de brug over de Mekong zojuist gereed is gekomen. Toen we in Thailand aankwamen werden we met een financiele nasleep geconfronteerd. Ik wilde er eigenlijk niet over beginnen, maar Hans was in Vientiane vergeten geld te wisselen. Pas in Pakse konden we weer geld opnemen. Aangezien ik zelf net genoeg kip (munteenheid in Laos) had om de grens te bereiken, moesten we onze voorraad baths (Thaise munteenheid) aanroepen. Alle baths waren inmiddels op in Pakse. Op 50 bath na die Hans nog gebruikt had om een biertje te kopen op de laatste avond. Met nog enkele kippetjes en geen bath kwamen we vrolijk de grens over om er achter te komen, dat er geen wisselkantoor is aan de Thaise kant. De busrit naar het volgende plaatsje, waar we wel konden wisselen, kostte 50 bath. Dat was dus precies opgegaan aan het biertje. In ongeloof liepen we als twee mieren zigzaggend door de straatjes van Chong Mek, maar tevergeefs. Uiteindelijk hebben we maar een deal gesloten met de buschauffeur om voor het dubbele tarief even langs de bank in Phibun te rijden. Van daaruit door naar Ubon, waar we een kwartier te laat aankwamen voor de trein naar Nakhon. Gelukkig om vijf uur 's middags ging er nog een trein, die aan het eind van de avond in Nakhon aankwam. En wat een genot om in een Thaise trein plaats te nemen. De stoel kan lekker ver naar achteren en je benen kun je volledig strekken. In Nederland kom je zulke riante plekken niet tegen in de trein.

Doom
Nakhon Ratchasima is niet de meest interessante plek op aarde, maar uitermate geschikt om even je email e.d. bij te werken. Voor 1,20 per uur kun je internet op. Nadat ik na drie uur internet wegging en 3,60 betaalde voelde zelfs ik me enigszins bezwaard. Hoe moet die gast hiervan leven. Misschien van die zeven Thaise jongens die met zijn allen Doom zaten te spelen, wat een oorverdovend kabaal maakt. Doom is overigens een computerspel, dat je met meerdere personen over een netwerk kunt spelen en waarbij je elkaar probeert dood te schieten.

Krabi
Free ride
Krabi was eigenlijk een uitvlucht vanwege de vloedgolf die vervoer naar Koh Samui onmogelijk maakte. We kwamen eind van de dag aan op een verlaten resort, waar we de volgende dag direct maar weer vertrokken. Een beetje gezelligheid is ook wel aardig. Dus de boot genomen naar Ao Nang, het budget strand bij Krabi. Zo afgesproken met de capitein, maar verder dan Raylay Beach kwamen we niet. Dus we wilden ook niet betalen, omdat ie ons naar Ao Nang moest brengen. Hij mocht dan wel het verschil hebben tussen de 40 bath die we hadden afgesproken en de 20 bath die we zouden moeten betalen om alsnog met een andere boot naar Ao Nang te gaan. Maar de capitein was een man van principes en hij voer weer zonder er nog een woord aan vuil te maken weg. Raylay Beach was daarentegen wel een een mooi strand tussen de stijle kalkrotsen en de mangroven. Dus echt slecht hadden we het niet getroffen, alhoewel de accomodatie wel een stukje prijziger was.

Koh Phi-Phi
Business seats
Ware het niet dat het overladen is met toeristen, is Koh Phi-Phi echt een heel mooi eiland. Met twee baaien die elkaar in het midden van het eiland bijna raken. Dat levert dus een prachtig plaatje op vanaf het viewpoint op een van de heuvels meer landinwaarts. Van Koh Phi-Phi wilden we terug naar Bangkok. Dat kon het goedkoopst via Krabi en iets duurder via Phuket. Dus alle reisbureaus vertelden ons dat de vluchten vanuit Krabi vol zaten om het duurdere ticket vanaf Phuket te kunnen verkopen. Na tijdje was er toch een reisbureau die nog een plaatsje vrij ontdekte. Het was er maar 1, maar we konden voor wat extra geld ook een business seat erbij nemen. Nog steeds niet ideel en dus verder zoeken totdat we ergens kwamen die geen enkel probleem zag met een vlucht vanaf Krabi. De vlucht bleek inderdaad bij lange na niet vol te zitten en business seats kwamen al helemaal niet voor.

Koh Chang
Geen kant op
Koh Chang is voor 70% nog volledig onaangetast natuurgebied. Nu hebben ze op enkele plekken wat asfalt aangebracht, maar verder dan het meest populaire strand gaat dat niet. Dus eenmaal aangekomen, kun je in feite weinig anders doen dan op het strand te zitten. Nu kwamen we daar nu net voor, dus dat was geen probleem. Sommigen wilden echter wel meer van het eiland zien, maar die kwamen niet verder dan een kilometer of acht, waar alleen nog de jungle restte. Nu kun je met je kapmes wel de jungle in, maar echt een lekker stukje wandelen is er niet bij.

Surat Thani
Gekreun
Na een lange treinreis konden we niet meer met de boot weg naar Koh Samui. Aangezien we geen zin hadden om allerlei guesthouses te gaan zoeken, namen we het ervan in het duur hotel. Beneden konden we een massage krijgen, waar wij uiteraard meer dan ooit aan toe waren. De ruimte bestond uit een groot aantal hokjes die van boven open waren, dus je kon alles horen wat er gebeurde. De massage was op zich wel goed, maar ze hadden van de rare rekstandjes. Dus Hans en ik hoorden elkaar gekreun en gesteun. Als de een luidruchtig van zich liet horen, dan wist je dat jij zelf ook snel voor een rekpartij aan de beurt was.

Koh Samui
MEHW
Op Koh Samui had je enkele hutjes aan het strand. Sinds ik op een strand weer een massage had genomen en mijn naam had laten vallen, kon ik de volgende dagen me voet nog niet op het zand zetten of je hoorde keihard "MEHW". Op een gegeven moment maar de rust opgezocht bij een waterval midden op het eiland. Dat was echt een plaatje. De waterval op zich stelde niet zoveel voor, maar je kon lekker zwemmen in het meertje eronder of je ging aan de onderkant van de waterval op een rots liggen voor een lekkere koele douche.

Phuket
Butterfly
Na enkele keren bij de Cat Ballou naar binnen te zijn geweest voor een potje pool, werden we door de bardames gevraagd om naar de disco te gaan. Nu had Hans de luxe van een zeer aantrekkelijke dame, maar die van mij was een beetje een zuurpruim, hoewel ze er best aardig uitzag. We waren de disco nog niet in of mijn gezelschap "Nith" was verdwenen. Dus ik de dansvloer op een daar zag ik "Neh", het meisje van de pizzaria. Een doodgewoon meisje, maar wel heel grappig. Na een tijdje met haar gedanst te hebben, kreeg ik de hele vriendinnenboel van Nith over mee heen. Ik dacht, bekijk het maar, moet je maar niet weglopen. Toen op een gegeven moment Neh wegmoest, deed Nith nog een poging, maar ze kwam enkele stappen te laat, want inmmiddels had een ander al toegeslagen. Met de woorden "You...butterfly!" gaf ze een stomp in mijn zij en liep kwaad weg. Jammer alleen dat het uiteindelijk allemaal om geld gaat.