โครงการพัฒนาบ้านโปง เป็นโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เพื่อให้เกษตรกรในหมู่บ้านโปงและหมู่บ้านใกล้เคียง ช่วยกันรักษาป่าไม้ที่เป็นแหล่งป่าใหญ่ของเชียงใหม่ที่อยู่ใกล้ตัวเมือง ซึ่งเกษตรกรได้ให้ความร่วมมือกันอย่างเต็มที่ ในขณะเดียวกันเกษตรกรจำเป็นต้องประกอบอาชีพของตนเอง ดังนั้น ส่วนราชการและภาคเอกชนจึงได้เข้าไปช่วยเหลือด้านต่าง ๆ เช่น โครงการผลิตไม้ตัดดอกคุณภาพ ก็เป็นอีกโครงการหนึ่งที่กรมส่งเสริมการเกษตรจัดหาไม้พันธุ์ดีส่งให้มหา วิทยาลัยแม่โจ้ผลิตเป็นต้นกล้าโดยวิธีเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ ปลูกต้นอ่อนจนมีอายุประมาณ 20-25 วัน ส่งให้เกษตรกรปลูก ภายใต้การดูแลของเกษตรตำบลเป็นผู้ให้คำแนะนำ

โครงการนี้เริ่มมาตั้งแต่ปี 2535 ครั้งแรกมีสมาชิกเพียง 9 คน ต่อมาเกษตรกรรายอื่นเห็นว่าการปลูกดอกเบญจมาศนี้ได้ผล มีรายได้ดีกว่าไปรับจ้างทำงานในเมือง จึงสมัครเพิ่มมากขึ้นทุกปี จนถึงปี 2539 มีสมาชิกจำนวน 64 คน ในการดำเนินงานนั้นจะใช้เป็นแปลงรวมติดต่อกัน แล้วแบ่งออกเป็นแปลงเล็กกว้าง 1.10 เมตร ยาว 28 เมตร จะปลูกได้ 1,000 ต้น เกษตรกร 1 ราย จะปลูกได้ 2 แปลง

หลังจากปลูกแล้วประมาณ 4 เดือน เกษตรกรก็จะได้รับผลผลิต เมื่อตัดดอกแล้วจะนำไปรวมกันที่จุดขายที่แม่โจ้เตรียมไว้ พ่อค้าจะมารับซื้อโดยแยกเป็นเกรด ดอกที่มีคุณภาพจะมีก้านดอกยาวมากกว่า 24 เซนติเมตร ราคา 40 บาท หากดอกที่มีขนาดเล็กลงมาจะมีราคา 15-20 บาท

นอกจากนี้มหาวิทยาลัยแม่โจ้ ยังได้เล็งเห็นความสำคัญของอุตสาหกรรมเกษตรในระดับครัวเรือน เพื่อทำการแปรรูปผลผลิตเกษตรหลายชนิดที่มีอยู่ในท้องถิ่น ประกอบกับแม่โจ้จะเป็นผู้ประสานงานกับหน่วยงานต่าง ๆ ที่เข้าร่วมโครงการพัฒนาบ้านโปง ตามพระราชดำริ จึงได้สร้างอาคารแปรรูปผลผลิตการเกษตรขึ้น จำนวน 1 หลัง เพื่อทำการแปรรูปผลผลิตเกษตรตามฤดูกาล ในรอบปีที่ผ่านมาโรงงานแห่งนี้ได้มีผลงานแปรรูปออกสู่ ท้องตลาดทั้งในประเทศและต่างประเทศหลายอย่าง ส่วนใหญ่จะเป็นผลิตภัณฑ์บรรจุกระป๋อง เช่น ข้าวโพดฝักอ่อน เห็ดฝาง ลูกตาลในน้ำเชื่อม มะเขือเทศ ลำไยเชื่อม มะม่วงกระป๋อง ประเภทอาหาร เช่น แกงฮังเล น้ำพริกหนุ่ม อาหารทั้งสองชนิดนี้เป็นอาหารที่ได้รับความนิยมบริโภคกันมากจากการทดลองตรวจสอบแล้วสามารถเก็บไว้ได้นานถึง 2 ปี นอกจากนี้ยังมีผลิตภัณฑ์ประเภทน้ำ เช่น น้ำมะตูม น้ำเก๊กฮวย น้ำสตรอบอรี่ น้ำเฉาก๊วย น้ำบัวบก น้ำกาแฟ น้ำลิ้นจี่ น้ำลำไย น้ำมะม่วง น้ำเห็ดหลินจือ วุ้นสวรรค์กลิ่นสับประรด และที่น่าภาคภูมิใจของโรงงานแห่งนี้คือ ผลิตภัณฑ์บางชนิดได้ผ่านการรับรองจากองค์การอาหารและยา

ผลิตภัณฑ์ที่ผลิตจากโรงงานแห่งนี้จะมี 2 ลักษณะ คือ ผลิตผลเกษรที่เป็นของเกษตรกรที่ปลูกในจังหวัดเชียงใหม่และจังหวัดใกล้เคียง เมื่อรับซื้อนำมาแปรรูปจะให้ราคาสูงกว่าโรงงานอื่น และใช้แรงงานจากเกษตรกร ในหมู่บ้านโปง ส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มแม่บ้านเกษตรกร ผลิตออกมาแล้วจะใช้เครื่องหมายการค้าว่า "แม่โจ้" เป็นภาษาอังกฤษ เพื่อส่งจำหน่ายทั้งในประเทศและต่างประเทศ

การผลิตอีกลักษณะหนึ่งคือ บริษัทภาคเอกชนว่าจ้างให้โรงงานแห่งนี้ผลิตให้ เพื่อนำไปใช้เครื่องหมายการค้าของตนเอง จึงนับได้ว่า โรงงานแปรรูปผลผลิตการเกษตรแห่งนี้สามารถดำเนินงานให้เกิดประโยชน์แก่ เกษตรกรในพื้นที่ได้อย่างแท้จริง เกษตรกรมีรายได้เพิ่มขึ้น ผลผลิตเกษตรก็มีมูลค่าเพิ่มขึ้น ลดการเคลื่อนย้ายแรงงานจากชนบทเข้าสู่ในเมือง