จะรู้ได้อย่างไร...ว่าใช่เขาหรือเปล่า

เอาศูนย์ไปกิน (ติดลบอีกต่างหาก)
ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายมาตามสายโทรศัพท์ เมื่อเธอขอให้ไปรับดูหนัง (อาจมีเสียงจิ๊กจั๊ก ปะปนออกมาด้วย)
ลองโทรชวนเขาไปโน่นไปนี่ แล้วดูว่าเขารำคาญ หรือดีใจ ถ้าอย่างแรกก็คิดให้หนัก
ลองโทรชวนออกไปอีกในหนึ่งอาทิตย์ โทรไปสัก 3 ครั้ง ถ้าปฏิเสธทุกครั้งละก็เขาอยู่ข้อนี้แหละ
ปากแข็ง โกหกแม้แต่เรื่องเล็กๆ
มีลับลมคมใน ลับๆ ล่อๆ ตลอดเวลา
เวลาทะเลาะ เขาปกป้องตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย (ผมไม่ผิดคุณต่างหากที่ผิด)
โมโหง่าย เกรี้ยวกราด ตะคอก ปึงปัง (นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นแฟนกันนะ)
กินข้าวกับเธอก็หันไปยิ้ม ทำกรุ้มกริ่ม ยักคิ้วหลิ่วตากับผู้หญิงโต๊ะข้างๆ
ไม่เคยรับฟังคำชี้แจงของเธอ (ปล่อยมันไปเถอะ)

นี่แหละ ใช่เลย!
อยากให้ไปไหน...ไป พาไปแล้วก็พากลับมาส่งบ้านอย่างปลอดภัย ไม่บกพร่องต่อหน้าที่
โทรชวนไปไหนทีไร น้ำเสียงยังใส ดีใจที่เธอโทรมา แม้บางครั้งไม่ว่างแต่ก็หาทางพาไปจนได้
สามารถอธิบาย บอกกล่าวว่าเขารู้สึกอย่างไร
ยั๊วะแค่ไหนก็ไม่เคยรุนแรงใส่ ไม่เคยหยาบคาย
ขอโทษได้เมื่อทำผิด
เต็มใจรับฟัง ยอมรับในเหตุผลของเธอ
รักในลูกบ้า ลูกบ๊องแปลกๆ ของเธอ
เล่าความลับส่วนตัวให้เธอฟัง
เห็นเธอมีคุณค่า ปกป้องดูแลไม่ห่าง (ไม่หายตัว)
แม้จะคบกันมานาน แต่ความหวาน ความดี ทวีคูณ

หากหวานใจเธอยังคงความดีที่มีต่อเธออย่างไม่สร่างซา ยิ่งนานวันยิ่งหวานฉ่ำ ล้ำลึก ไม่เคยสักครั้งที่เธอต้องคิดมาก ไม่เคยที่จะต้องคลางแคลงใจในความสัมพันธ์ที่มีต่อกันและยังเสมอต้นเสมอปลาย เคยดีกับเธออย่างไงก็ยังดีอยู่อย่างนั้น หากเขามีท่าทีต่อเธออย่างนี้ แถมด้วยมีข้อดีอีกตั้ง 3 ข้อขึ้นไป เธอวางใจได้เลย ผู้ชายคนนี้แหละ คนดีที่หนึ่ง ที่เธอสมควรมอบความรัก ความภักดี ให้อย่างสุดหัวใจ