De set van de Ebony Band was net uit het gips. Het klonk allemaal wat bleek, stijf en voorzichtig. Lyrisch trombonist Bruce Fowler soleerde in The bebop tango, Corrie van Binsbergen soleerde in Revised music. Allemaal zeer aangenaam; echte vonken sloegen echter niet over.
Het naar twee piano’s gereduceerde orkestwerk van FZ is bijna net zo grillig als een toeval bij John Cage. FZ is meer neurotisch dan neuro-logisch. Dergelijke assemblages van montages, collages en emballages vervelen snel, zeker op de piano, juist door het gemis aan ontwikkeling of samenhang. Luister naar Johann Sebastian Bach, Wolfgang Amadeus Mozart of Igor Fjodorovitsj Stravinsky.
Tomoko Mukaiyama en Ralph van Raat speelden prima.
In de foyer trok het kinderdagverblijf Acephale van leer. In de sector vrije expressie werd een stuk rail bewerkt en de kleuterleider bekraste een viool. Reuze interessant voor 1973. De ‘chaosactrices’ -de voorleesmoeders dus- liepen rond in hun blote reet, dus dat viel nog te billijken. Altijd beter voor het oog dan grauwe staar.
