London Girls; Sugar High; She Freak; Needle Mythology; A Child Is Waiting; The Kids On Every Corner; Ghetto Child; Starfit; Mr Twentieth Century Man; Rachel; Smitten
Sklad podstawowy: Stephen Duffy- voc, g, kb, perc; Ric Menck- dr; Paul Chastain- b; Mitch Easter- g produkcja: Stephen Duffy, Mitch Easter & Bruce Lampcov

***1/2

Od razu na wstepie trzeba zaznaczyc, ze nie jest to solowa plyta bylego gitarzysty The Cult. Duffy to zespol, ktory swa nazwe wzial od nazwiska lidera Stephena Duffy'ego. Wyraznie dominuje on w grupie. Oprocz spiewania i grania pelni role wspolproducenta oraz menedzera. Ciekawostka jest to, ze jednym z trzech producentow longplaya jest Bruce Lampcov znany ze wspolpracy z Mattem Johnsonem przy produkcji Hanky Panky The The.

Duffy to gitarowa muzyka pop rockowa z troche poetyckimi tekstami. Chociaz lider gra takze na instrumentach klawiszowych, to uzywa ich tylko dla podkreslenia i uzupelnienia partii gitarowych. Dobrym przykladem jest Needle Mythology, gdzie wykorzystano brzmienie organow Hammonda i piana Fendera. Dwie piosenki Sugar High i Mr Twentieth Century Man maja gitarowe poczatki przypominajace melodia i brzmieniem The Stone Roses sprzed kilku lat.

Aranzacje utworow to pewien schemat. W zwrotkach Duffy uzywaja przewaznie gitar akustycznych, z pewnymi zagrywkami gitary elektrycznej. Natomiast w refrenach jest duzo przesterowanego, ale jednoczesnie selektywnego brzmienia. Tak jest m. in. W Sugar High, She Freak, A Child Is Waiting czy The Kids On Every Corner . Inny schemat stosowany w bardziej rockowych utworach (London Girls, Starfit, Mr Twentieth Century Man) to uzycie lekko przesterowanej barwy, uzupelnionej brzmieniem gitary akustycznej.

Duffy zdecydowanie unika typowych rockowych solowek. Duzo jest natomiast krotkich i gustownych zarazem zagrywek. Stephen Duffy posiada dosyc oryginalna niska barwe glosu. W kazdym utworze spiewa w harmoniach wokalnych. Pod tym wzgledem przebija zdecydowanie takich specjalistow od tego rzemiosla jak The Wildhearts. Na szczescie wszystko jest w miare oryginalne. No, moze z wyjatkiem Mr Twentieth Century Man , ktory zdecydowanie moglby byc jednym z przeboj›w Hoo Doo Gurus.
Gitarowe brzmienie wzbogaca uzycie saksofonu tworzacego z instrumentami klawiszowymi cos w rodzaju sekcji detej w Needle Mythology i The Kids On Every Corner, a takze instrumentow smyczkowych w trzech bal ladach - A Child Is Waiting, Ghetto Child, Smitten. W Ghetto Child swojego operowego sopranu uzycza Alison Gough a mezzo sopranu Penny Vickers.

Duffy to generalnie plyta smutna, utrzymana w minorowej tonacji. Sprawia wrazenie napisanej przez kogos, kto rozstal sie ze swa ukochana po szesciu latach nieudanego narzeczenstwa. Jednak kciuki w gore za takie przeboje jak Needle Mythology i Mr Twentieth Century Man oraz podziekowania za odrobine przyjemnej muzyki wsrod wielu britpopowych koszmark›w.

by Grzegorz K Kluska
27/11/95