คีตาภิวัฒน์ : เนื้อเพลง - เรื่องราว

ล่วงผ่านกาลม่านเมฆา พุ่งเลยลับสู่เวหา
ดิ่งดำลึกบึ้งบาดาล ท่องทะยานทั่วทิศา
จักไปค้นให้ได้รู้ อยู่แห่งใดสุดไขว่คว้า
ทั่วแห่งหนด้นตามหา เพียงเพื่อหมายให้นำพา
ให้อยู่ยงคู่คงฟ้า และกล้าแกร่งต่อศาสตรา
หยั่งรู้รบจบกระบวน ทั้งรู้ถ้วนแห่งปัญญา

ทาง ที่ดั้นด้นเลยจนไกล หากมองย้อนกลับไปที่มา
อาจจะนึกเสียดายเวลา สิ่งใดหนานำพาสุขใจ
จำ ต้องย่ำรอยเดินวกวน นาน จะต้องอดทนเท่าใด
เลย อยากให้ลับเลยล่วงไป สู่จุดหมายที่ปลายนิพพาน

ใจอยากจะรู้เมื่อที่สุดถึงที่สุด ทางอาจจะเวิ้งว้างไร้คำตอบที่ปลายจุด
กาย แม้จะอ่อนล้าท้าสู้ต่อไม่ยอมหยุด เพื่อจะไป จะไป ตราบจนไร้ปราณ......

จนเธอเข้ามาวันหนึ่ง ตราตรึงอยู่ในหัวใจ
มีเธอโลกดูสดใส แรงใจให้คนเพ้อ
ถึงร้างกันไกล ไม่รู้เมื่อใดได้ เจอ
จะขอห่วงใย ไม่กลัวแม้ใจเก้อ

ทุกลมหายใจ มันทุ่มเทไปให้เธอ
ทั้งวันละเมอ ถึงเธอผู้เดียว
ห่างกันแสนไกล สุดขอบฟ้าไกลนักเชียว
หากใจผูกพัน มั่นคงแน่นเหนียวเสมอ

คืนวันอาจแปรผันเปลี่ยน วนเวียนตราบชีวิตคน
วันหนึ่งอาจเบี่ยงเบนหน สองคนต้องลาร้าง
จะช้ำจะเจ็บเท่าใดเมื่อไกลห่าง
ก็ขอจดจำภาพความหลังไว้... ไม่เลือนราง

และเธอจะเป็นลมหายใจของฉันไปตราบถึงวันสุดท้าย
ทุกสิ่งหวนกลับคืน สู่ธรรมชาติเรียงราย
เราจะกลายเป็นลมหายใจซึ่งกัน