Choice 8

ผมเป็นสมาชิกของ X เต็มตัวแล้ว พอมาอยู่จริงๆถึงรู้ว่าไอ้ที่เขาลือๆกันน่ะ มันยังน้อย พวกเนี้ยเหรอ… บ้ากว่านั้นเยอะ ไอ้ผมเองเลยพลอยได้รับเชื้อมาเต็มๆ เลย บวกกับความอัจฉริยะที่มีอยู่เดิม ก็คิดเอาเองละกันว่าจะขนาดไหน
แต่จะบ้ายังไง เราก็มีความสุขกันดีในการเล่นดนตรี ถึงช่วงแรกๆ จะอดๆ อยากๆ บ้างเพราะไม่ค่อยมี live house ที่ไหนเขาอยากจะจ้าง อย่าว่าแต่จ้างเลย เล่นฟรีแถมข้าวสารอีกกระสอบเค้าก็ไม่เอา ทำไมน่ะเหรอ
แหม… ก็อย่างที่บอกไปหน้าเมื่อกี้แหละ ว่า X น่ะ มีชื่อเสียงทางด้านอาละวาด แค่ได้ยินชื่อ ที่ไหนๆ เค้าก็พาลจะส่ายหน้าหนี ทั้งที่ยังไม่ได้ทำความรู้จักกับพวกเราซักนิด แต่อย่างเขาว่าละนะ… เพชรแท้ แม้อยู่ในอาจมก็ยังส่องแสง หา.. อะไรนะ ในตมเหรอ ไม่ใช่อาจม เออๆ ตมก็ตม ดังนั้น จำนวนแฟนเพลงจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
ในที่สุด ก็ถึงเวลาแห่งการประกาศความยิ่งใหญ่ให้โลกได้รู้ เราตกลงใจจะออกอัลบั้มกันล่ะ Yoshiki จึงไปบังคับขู่เข็ญ บีบคอแม่ตัวเองให้ขายกิจการที่ทำสืบทอดกันมาเป็นเวลานาน แล้วก็ตั้งเป็นค่ายเพลงแทน หมอเนี่ยนะ จะเอาอะไรเป็นต้องได้ แม่เธอก็ดีเหลือเกิน ยอมทุกอย่างเพื่อลูกชายสุดที่รากกกก… ในที่สุดก็กำเนิดเป็น Extasy Records และด้วยความห้าวอย่างรุนแรง เราก็คลอด Vanishing Vision ออกมา ออกไปได้ไม่นาน เราก็ดังกระหึ่มในวงการ Indies แล้วทีนี้พวกสังกัดใหญ่ก็ตามตัวเรากันให้จ้าละหวั่น
พวกเราตกลงใจเลือก Sony เพราะอะไรรู้มั้ย เพราะมันหย่ายที่สุดน่ะสิ ฮะฮะ แล้วอัลบั้มแรกในสังกัดใหญ่อย่าง Sony ก็ถือกำเนิดขึ้นมา มันก็คือ แต่น แต๊น… Blue Blood นั่นเอง วงการเพลงญี่ปุ่นถึงกับตื่นตะลึง ทั้งในฝีมือการทำเพลงและ การแต่งตัวแต่งหน้าของเราด้วย โอ้! อะไรมันจะเมคอัพหนาเป็นเซ็นต์ขนาดนั้นวะ
เมื่อดังขนาดนี้ ก็ต้องมีทัวร์คอนเสิร์ตทั่วประเทศกันล่ะ เล่นกันชนิดที่เรียกว่า พอจบทัวร์ หัวก็แทบจะหลุดออกจากบ่า เหนื่อยมากจริงๆ แต่อย่างว่า ยังหนุ่มยังแน่น ใช้เวลาพักแค่ 2 ปี ย้ำนะ แค่ 2 ปี เราก็ออกอัลบั้ม Jealousy มากระหน่ำวงการอีกครั้ง
คราวนี้ Yoshiki ลงทุนสุดขีด ด้วยการเป็นนายแบบลงปกอัลบั้ม (จุ๊ๆ เค้าไม่ได้เรียกว่าลงทุนหรอก แต่เรียกว่าไม่ได้ลงทุนเลยตะหาก หมอนี่ขี้เหนียวจะตาย ไม่ยอมเสียเงินจ้างคนอื่นหรอก วะฮะฮะ) ไม่ดังคงไม่ได้ แล้วก็แน่นอน ทัวร์คอนเสิร์ตอันแสนจะยาวนานและหฤโหดก็เริ่มอีกครั้ง
วันนี้คือวันที่ทุกคนนัดกันมาฉลองการสิ้นสุดการทัวร์สนับสนุนอัลบั้ม Jealousy ที่บ้านของ Toshi รู้สึกว่าจะนัดกันไว้ตอนห้าโมงเย็นมั๊ง คือ กะฉลองกันยันเช้าเลย พอดีผมไม่รู้จะไปไหน ท้องเอ๊ย เท้ามันก็เลยพาเดินมาที่บ้านของ Toshi โดยไม่รู้ตัว
อะไรกัน! เพิ่งบ่ายสามเอง อีกตั้ง 2 ชั่วโมงกว่าจะถึงเวลานัด แต่ ไม่เป็นไร มาเร็วย่อมดีกว่ามาช้า อีกอย่างจะได้ช่วยกิน เอ๊ย ชิมอาหารด้วยว่ารสชาติเป็นอย่างไร ประตูก็ไม่ได้ล็อกแฮะ เจ้าToshi นี่เลินเล่อชะมัด โอ๊ะโอ๋ กลิ่นอะไรยั่วน้ำลายพยาธิในท้องที่สุด ผมไม่รอช้า เดินไปห้องครัวตามเสียงเรียกร้องของพยาธิทันที แหมลาภปากจริงๆ ของโปรดพยาธิผมทั้งนั้น เจ้าToshi รู้ใจดีแฮะ
อ๊ะ นั่นเสียงYoนี่ อะไรกัน หมอนี่มาก่อนอีกรึ ออกไปคุยกับพวกนั้นดีกว่า ยังไม่ทันที่ผมจะได้ก้าวเท้าออกจากห้องครัว ก็ได้ยินบทสนทนาที่แทบจะเปลี่ยนแปลงผมทั้งชีวิตจากปากของสองคนนั่น
"...ว่าแต่คิดไม่ถึงเหมือนกันนะว่า เจ้าTetsu มันจะขี้กลัวขนาดนี้"
"แค่เจอทัณฑ์จั๊กกะเดียมอเวจีเข้าไปสองสามที กับทัณฑ์สอยขนหน้าแข้งพิฆาตอีกไม่กี่หน มันก็ทนไม่ได้ ลอมลาออกจากวงอย่างที่เราต้องการ"
"Yo นายนี่มันจอมวางแผนจริงๆ"
"แน่นอน จำได้ไม๊ล่ะว่า เจ้าTaiji ดื้อขนาดไหน ไม่ยอมเข้าวงเราท่าเดียว ชั้นยังท้ามันดวดเหล้าจนชนะแล้วได้มันมานั่นไง"
"โอ่โอ นายแน่มาก"

l Hi-Ho l What's up Mr. Jones l Space monkey punk from Japan l Inside the pervert mound l
l Doubt l Sold some attitude l Tell me l A story l Love replica l Cafe le psyence l
l Ever free l Psychommunity exit 1 Sold board l Sign my guestbook l View my guest book l