รวมร้อย บทกลอนรัก ๐๒๑

Millennium Book
รวม(เรียง)ร้อย บทกลอน(ที่)รัก ๒๑

(@^_^@)

งามล้ำเลิศเพริศแพร้วยิ่งแก้วศรี
งามวจีประจงจารงานอักษร
งามภาษาสุนทรีที่เว้าวอน
งามโคลงกลอนสลักเสลาเร้าฤทัย
จาวตาล

ฝันของคนมีมากมายหลายหลากเหลือ.....
ฝันเป็นเบือจะมีใครไปถึงฝัน.....
คนร่ำรวยคนจนนั้นฝันต่างกัน.....
หรือชนชั้นมากำหนดตั้งกฎเกรณฑ์.....
จาวตาล

หวานยิ่งลํ้าคำกลอนซ่อนความหวาน
หวานใดปานถ้อยวลีที่ประสม
หวานยิ่งนักหวานซึ้งซึ่งคารม
หวานคำคมหวานจับใจไม่รู้ลืม
วลีลดา

รักนะ...
ห่วงนะ...
รู้ไว้ซะ...
คนดี...
papa

       สิบสื่ตุลาชนกำสรด           และระทดสะเทือนใจ
เพื่อศักดิ์และสิทธิ์อธิปไตย      สละร่างและเลือดริน
       กราบวิรชนวรวิสิฐ            นรจิตสยามยิน
เทอดวีรกรรมสิมิภินท์             และมิพัง ณ โลกา
                     เฌอมนินทร์ วรนาฏ

Oreo can't help
ณ ที่นี้มีแต่ Oreo..
Kitkat ไมโล กับ กล้วยไข่
ก็ได้แต่ทาน..ทาน..ทานเข้าไป
อย่างไร้จุดหมายปลายทางกิน
เป็นเพราะเหตุอันใดนะเหรอ??
แม้กำลังเบลอๆ ยังตอบได้
ขอฟันธงเลยเถอะ..เพราะเธอไง
ก็ไม่มีเธอเลยไม่มีใครเป็นเพื่อนกิน
by nam~waan+

"จองฝาก"
ที่ทางที่เท้าย่ำไป
ทางไกลที่ล้อโลดแล่น
เรื่องราวต่างถิ่นดินแดน
สองแขนสองขาพาไป
ภูสูงสุดสายปลายหมอก
ตะวันออกจรดทะเลใต้
แม่น้ำผาถ้ำพฤกษ์ไพร
ท่องไปใต้แสงตะวัน
จะเก็บดาวบนฟ้าเอามาฝาก
ก็คงยากเกินเอื้อมถึงสวรรค์
จะเก็บหินเก็บหอยไปแบ่งปัน
สงสารมันต้องจากไปไกลบ้านตน
จึงมีแต่เรื่องราวมาเล่าสู่
เรื่องของภูเรื่องของฟ้าเรื่องห่าฝน
เรื่องความฝันเรื่องของฉันเรื่องของคน
บันทึกบ่นเพราะใจอยากจะฝากเธอ
เป็นบันทึกบทน้อยด้อยราคา
แต่คุณค่าเต็มหัวใจให้เสมอ
ที่สำคัญฉันอยากจะให้เธอ
ออกไปเจอโลกสวยด้วยตัวเอง....

"แฮ่ๆๆ ขอแถมอีกบทละกัน แต่งไว้ตอนที่ไม่มีอะไรทำในวันฝนตก"

ฝนจ๋า...มาอีกแล้ว มาบ่อยจริงนะเพื่อนแก้ว
ส่อแววว่าจะตกหนัก
เปรี้ยงปร้างระทึกรัว ฟ้าสว่างก็มืดสลัว
ฉันกลัวนะเพื่อนรัก
ลมหมุนฝุ่นตลบ เสียงแม่ค้าด่ากลบ
วิ่งหลบเข้าที่พัก
ฝนสาดมาเป็นสาย แสงฟ้าฟาดเป็นลาย
ฟังคุณยายเล่าเรื่องยักษ์
ตกมาไม่ยอมหยุด คนเคืองเดือดปุดปุด
เอ๊ะ..ทำไมตกมากนัก
คุณยายเริ่มบ่น ท่อก็เหลือจะทน
น้ำเริ่มล้นทะลัก
ฝนยังตกต่อ น้ำเอ่อขึ้นจากท่อ
ปลาหมอหัวร่อกั๊กกั๊ก
ฉันยังอยู่ในบ้าน ช่วยคุณแม่ทำงาน
เอาจานมาจัดผัก
ปลากหมอแถกเหงือกมา อยู่ตรงชายคา
ท่าทางอาการหนัก
ยายจับได้พอดี แม่เอาไปทำฉู่ฉี่
ฉันกินกรอบดี..อร่อยนัก

"วันนี้เท่านี้ก่อน วันหน้าจะทักทายมาใหม่ค่ะ"
โย่ง

     ผืนฟ้ากว้างบ่กั้น             ใจกวี
ผืนพสุธามี                             มิแผ้ว
ผืนสมุทรสุดวารี                     มิอาจ เอื้อมเอย
ผืนกี่ผินมิแพร้ว                    เท่าพื้นผืนใจ
     ได้กว้างกว่าดินกว่าฟ้า      กว่าชล
สุดหยั่งสุดนัยน์ยล                 สุดเย้า
ใจคือสิ่งสูงสุดบน                  โลกทิพย์
สุขสุดคือฟอกใจเข้า               แก่นแท้พุทธธรรม ฯ
                   ๒๘ ตุลาคม ๒๕๔๒
                  เฌอมนินทร์ วรนาฏ

แต่ก่อนนั้น...
เคยเบื่อหน่าย แทบตาย เสียงครูบ่น
เคยอดทน ไม่ไหว อยู่หลายครั้ง
เคยรำคาญ ไม่อยากรู้ ไม่อยากฟัง
เคยตึงตัง หลบหน้ากัน ก็บ่อยไป
เคยนินทา ว่าครู อยู่เป็นนิจ
เคยเฝ้าคิด ชังหน้า ไม่ปราศรัย
เคยเกรงกลัว มีบ้าง อาจเกรงใจ
เคยเร่งวัน อยากจะไป ไปเสียที
แต่ตอนนี้...
ฉันกลับคิด ถึงครู อยู่เสมอ
อยากพบ อยากเจอ อยากปราศรัย
อยากจะยิ้ม หัวเราะ ให้ลืมวัย
อยากให้ครู ชื่นใจ ที่พบกัน
อยากให้ครู เข้าใจ ศิษย์คนนี้
ว่าอยากเป็น คนดี ที่ครูฝัน
ครูจะได้ หายเหนื่อย ในสักวัน
แล้วบอก กับใครใคร ได้ว่านั่น.. "ศิษย์ฉันเอง"
-----------------------------------------
บอกกันว่าเงินทองของนอกกาย
แต่ทำไมผู้คนยังโหยหา
เล่ห์เหลี่ยมต่างต่างนานา
มีมาไม่เว้นแต่ละวัน
ความโลภครอบงำบังหมด
จิตใจจับจดละโมภนั่น
มีโอกาสเมื่อไหร่ก็โกงกัน
แต่ยืนยันบริสุทธิ์ทุกครั้งไป
ใช้มารยาโกหกพกลม
คอยสั่งสมแต่กิเลสเหตุไฉน
ความเป็นคนไม่มีหรืออย่างไร
เลยเป็นได้แค่ทาสรับใช้เงิน
---------------------------------------
จุใจ

กลอนแห่งความคิดถึง...
คิดถึงเธอ...ในวันที่ฟ้าหม่น
คิดถึงลมฝน...ในวันที่แดดจ้า
คิดถึงน้ำคำ...ในวันที่อำลา
คิดถึงใบหน้า...ในวันที่ห่างไกล
         ปราสาทหิน 28/10/42

กลอนจากใจถึงเพื่อนกัน...
ตลอดเวลาที่ผูกพัน           มันทำให้ฉันนั้นเข้าใจ
ว่าฉันไม่เคยขาดอะไรไป      เพราะฉันอุ่นใจที่มีเธอ
ขอบคุณสำหรับมิตรภาพ      และอยากให้ยืนยาวอย่างนี้
และอยากจะให้สิ่งที่ดี..ดี     อยู่กับเธอและฉันคนนี้..ตลอดไป
           ปราสาทหิน 28/10/42

......@ วอน.....จันทรา @......
ห่มสไบนุ่งผ้าจีบรีบมาพบ
จันทร์เจ้าเอ๋ยเจ้าหลบข้าไปไหน
ข้าอบร่ำน้ำปรุงฟุ้งกลิ่นไกล
หอมถึงเจ้าหรือไม่ไยไม่มา
ฟ้าจ๋าฟ้าบอกเมฆาหลบไปหน่อย
ให้จันทร์น้อยลับเหลี่ยมเยี่ยมเวหา
ทอแสงเรื่อเรืองใสสว่างตา
ประดับอยู่คู่นภาทุกราตรี
นวลแสงจันทร์นั้นมีมนต์ดลจิตข้า
ปลอบชีวาที่เหงาใจให้สุขศรี
ขจัดความเหน็บหนาวร้าวฤดี
โอ้จันทร์นี้ข้ารออยู่รู้ไหมจันทร์.......
" จาวตาล "

น้ำตาร่วงเป็นสายเหมือนพรายฝน
ระบายความทุกข์ทนของคนเหงา
เขาก็อยู่ของเขา.....เราก็เรา
ระบายแค้นระคนเศร้าเคล้าสายน้ำ

จะตีอกชกตัวลงกลั้วพื้น
ไม่อาจคืนหัวใจที่ใครย่ำ
เป็นรอยร้าวรานใจให้จดจำ
ต่อนี้ไปจะไม่ช้ำซ้ำรอยเดิม
..............................
E-Om

พุดตานบานสอนใจ
ยามเช้าสีขาวนวล      สายแปรปรวนชวนเฝ้ามอง
ชมพูดูงามผ่อง       เพิ่มสีเรื่อเมื่อบ่ายเยือน
ยามค่ำก่ำสีเพิ่ม      ต่างจากเดิมหาใดเหมือน
สัจจะนะความเคลื่อน       คล้อยไม่ยั้งดั่ง"พุดตาน"
สุรภา เดชะ
กาพย์ยานี ๑๑
คุณสุรภา ส่งมาจ๊ะ

แกงจืดดอกไม้จีน....อร่อยลิ้นไข่ผัดโสน
แกงส้มโถโตโต....ใส่โสนและดอกแค
ขี้เหล็กสีเขียวขม....ต้มก่อนแกงดีแน่แท้
น้ำพริกลวกดอกแค....อร่อยแน่ลวกขจร
ราดด้วยกระทิสด....โอชารสจริงสมร
ฝีมือของงามงอน....เจ้าอย่าค่อนค้อนพี่เลย
จาวตาล

ส่งมา 3 เรื่องครับ
คุณชาตรี ลีศิริวิทย์ อายุ 26 ปี จังหวัด กรุงเทพ
e-mail code36@hotmail.com

เรื่องที่ 1
1.มักมีเรื่องราวผ่านเข้ามาในตอนดึก ไม่ว่าคิดอยากจะหลับฝัน
หรือตื่นขึ้นมานั่งนับดาวตลอดคืน
ในช่วงค่ำ ไม่ว่าจะมี "จันทร์" ลอยเด่นหรือไม่
"ดวงดาว" ก็โผล่ออกมาทักทายในทุกคืน
หากไม่มี " เมฆ" "หมอก" "ควัน" ลอยเต็มฟ้า เราก็อาจนั่งนับดาวได้มากพอๆ
กับเรื่องที่เก็บไปฝันได้ตลอดคืน
2.จริงหรือไม่ คืนที่ "หนาว" มีความรู้สึกเหมือนคืนที่ "เหงา"
คืนหนาวซ่อนตัวใต้ใต้ผ้าห่มหนา คืนเหงา ซ่อนตัวใต้ม่าน้ำตา คิดถึงเพื่อน
ต้องมีสักครั้ง ตื่นขึ้นควานหาผ้าห่มกลางดึก
หรือตื่นขึ้นหาผ้าซับน้ำตาที่เยกปอน
ยามเหน็บหนาว หรือเงียบเหงา ต่างต้องการไออุ่น
3.คืนเหน็บหนาว ดาวดวงหใญ่ ดูสุกใสกว่าคืนอื่น คืนที่เงียบเหงา
เสียงโทณศัพท์จากบางคน ดูอบอุ่นกว่าเสียงอื่นนับหมื่น
ไม่ว่ายามนั้น เธอจะคิดหลับฝัน หรือเริ่มจะนั่งนับดาวตลอดคืน
จะบ้าสักครั้งดีหรือไม่ สลัดผ้าห่ม ออกมานอนนับดาว
จะบ้าดีหรือไม่ ลุกขึ้นโทรศัพท์ไปบอกรักเพื่อนสักคน
จะเป็นบ้าดีหรือไม่

เรื่องที่ 2
ในคืนที่ฝันร้าย ในยามที่ฝันดี
เคยนอนกอดตุ๊กตาบ้างไหม
หากเธอต้องตื่นขึ้นกลางดึก
ตระหนกระคนตื่นเต้นในฝัน
กระชับวงแขนให้โอบรอบตุ๊กตาเสีย หากต้องการใครสักคนเคียงข้าง
หรือคลายอ้อมกอดที่แน่นหนา
หากตื่นขึ้น แล้วพบว่า กอดตุ๊กตานั้นไว้เต็มอก
อย่างไรเสีย
ตุ๊กตานั้นก็อยู่ข้างกาย........ไม่เคยห่าง

เรื่องที่ 3
1.เมื่อระฆังดังเที่ยงคืน ก็ได้เวลาเจ้าหญิงเดินจากมา
ระหว่างทาง เธอพลันทำของสิ่งหนึ่งหาย......นี่เป็นนิทาน
ในความเป็นจริง......
เมื่อระฆังดังเที่ยงคืน ก็ได้เวลาเราตื่นขึ้นมา
ระหว่างนั้น เราทำสิ่งหนึ่งหาย.....ความฝัน
หรือในอีกแง่ เราอาจเรียกได้ว่า ทำมันเสีย

2.เสียและหาย สองคำความหมายคล้ายกันไม่น่าเชื่อ
"เสีย" เธออาจอุ่นใจที่มีฝันอยู่ แต่ไร้ค่าใช้สอย ไร้ค่าที่จะเป็นจริง
"หาย" เธออาจไม่จำเป็นต้องหา ถ้าฝันนั้นไร้ประโยชน์
แต่"ใจ"ของเธอก็เสียไปตั้งแต่รู้ว่ามันหาย

3.ตอนที่ระฆังดังเที่ยงคืน ก็ได้เวลาละครฉากใหญ่หรี่แสง ปิดม่าน
ลุกขึ้น เก็บข้างของเตรียมเดินทาง แต่พลันรู้สึก
"ฉันได้ทำของสิ่งหนึ่งเสีย แต่อีกสิ่งหนึ่งหาย"
ทั้ง 2 สิ่ง เป็นสิ่งเดียวกันในตัวฝัน

อยากจะ.....มาชี้แจง
ที่นามแฝง....ถูกแปลงไป
ด้วยเหตุ......จำเป็นไซร้
แรกตั้งใจ......ใช้....มุมสวย
beauty.....นี้แปลว่า
สวยโสภา.....น่าพึงใจ
ส่วนคำ.....angle....ไซร้
ใช่อื่นใด....แปลว่า..."มุม"
แต่มี...ใครบางคน
อาจสับสน.....จนแปลผิด
สลับ...แอล....กันเพียงนิด
เลยเรียกผิด...ว่านางฟ้า
พอเรียก...กัน...ต่อ..ต่อ
เลยเออ..ออ....ขอใช้ผิด
ชี้แจง...มาสักนิด
ด้วยหวังจิต....จะเข้าใจ
ขอบคุณ .... ที่ไตร่ถาม.....เลยพยายามชี้แจงค่ะ
beautyangle
"นึกว่าจะไม่มีใครทักซะแล้ว...ขอโทษด้วยจ๊า"

            อเมซิ่งเมืองอุบลฯ
       สลักลายเสลาเลิศบรรเจิดแจ่ม
แลแอร่มเหลืองอร่ามงามเงื่อนฝัน
อเมซิ่งเทียนพรรษาล้ำลาวัณย์
ฝีมือปั้นแกะสลักประจักษ์ตา
       แลพิสุทธิ์พุทธประวิติตัดกิเลส
ทรงถือเพศบรรพชิตจิตสง่า
นาคสะดุ้งรองบาทศาสดา
ช่วยนำพาพ้นภัยในปีทอง
       ปีที่ท่านเที่ยวไทยได้ถ้วนทั่ว
เมืองดอกบัวขอเชิญเพลินเที่ยวท่อง
ร้อยมาลัยคล้องคอรอรับรอง
น้ำใจของชาวอุบลฯ เปี่ยมล้นเอย
นพดล จันทร์เพ็ญ - ราชภัฏอุบลฯ

You are Poet2543

poet2543@hotmail.com | poet2543@7smooth.com
7Smooth.com Group
Copy Right 1999