บทความ
เศรษฐีสงคราม

                เกลียวกระแสลมพัดหมุนติ้วเข้าสู่ศูนย์กลาง ดูดดึงเอาเศษหญ้าเศษฟาง จนถึงแผ่นสังกะสีทั้งแผ่นจากหลังคาบ้านบางหลังให้หลุดคว้างลอยละลิ่วเข้าสู่วังวนแห่งลมหมุน เด็กน้อยพร้อมมารดาที่หาบผลผลิตทางการเกษตรของครอบครัวเต็มกระบุงซึ่งห้อยถ่วงอยู่ที่ปลายทั้งสองของไม้คาน และวางหนักอยู่บนบ่าของแต่ละบุคคลสองวัย จนปลายไม้คานอ่อนลู่ต่างคอยหาบวิ่งเหยาะๆหลบทิศทางแห่งกระแสลม กระนั้นแรงพัดหมุนของพระพายก็ยังทำเอาเสื้อผ้าและผมเผ้าของสองแม่ลูกปลิวว่อนเศษผงเศษฝุ่นพัดเข้าตา จนต้องยกมือขึ้นปิดป้องพร้อมน้ำตาที่ไหลพราก "ลมบ้าหมู" เป็นชื่อที่ชาวบ้านร้านถิ่นกล่าวเรียกลมชนิดนี้สองแม่ลูกหาบสินค้ามาจากบ้านใหญ่ของกำนันเมื่อพลาดจากการนำสินค้าไปขายแต่ถูกปฏิเสธจากผู้ทรงอำนาจแห่งตำบล ด้วยข้ออ้างและกฎเกณฑ์นานับประการ ที่สรุปแล้วคือการไม่รับซื้อสินค้าจากบ้านเล็กบ้านน้อย ด้วยนโยบายการค้าที่ว่า "ใครใคร่ค้าช้างค้า" ผลิตผลนานาชนิดจากบ้านกำนัน สามารถนำออกขายให้กับลูกบ้านได้อย่างสบาย แม้หลายครั้งลูกบ้านจะทราบว่า สินค้าเหล่านั้นเป็นสินค้าเหลือเดนเหลือใช้จากบ้านกำนัน หลายครั้งทำให้รู้สึกว่าเป็นการบังคับให้ซื้อ แต่สำหรับสินค้าจากชาวบ้านที่จะขายให้กำนันจะถูกคัดเลือกเอาแต่เฉพาะที่เขาต้องการ นอกนั้นจะถูกปฏิเสธด้วยข้ออ้างต่างๆ ด้านคุณภาพบ้าง ด้วยขบวนการผลิตที่ไม่อยู่ในเกณฑ์ที่กำนันถูกใจบ้าง ด้วยวิธีการค้าหรือการตั้งกำแพงฤชาบ้าง ฯลฯ ผู้เป็นแม่วางหาบสินค้ากับชายเรือนพลางเดินไปหยิบกระบวยตักน้ำในตุ่มขึ้นดื่มอย่างกระหาย ผู้เป็นลูกมึนงงในสมองเป็นอย่างยิ่งเขาจะทำอย่างไรกับผลผลิตที่ถูกกำนันปฏิเสธมา วางหาบลงพลางมองผักสดที่เริ่มเหี่ยวเฉาลงแล้ว เขานึกอยากตะโกนว่า "การค้าเสรีหอกอะไรวะ เป็นอย่างนี้ เสรีข้างเดียว ... ถุย"

                  ลมพายุหมุนในท้องถิ่นของไทยเราเรียกันว่า "ลมบ้าหมู" ลักษณะของพายุแบบเดียวกันนี้ ในพื้นถิ่นทวีปอเมริกา จะรุนแรงเป็นภัยที่ใหญ่หลวงกว่ามาก เราเรียกกันว่า "พายุทอนาโด" พายุทอนาโดที่ย้ายถิ่นมาคุกคามประเทศแถบเอเชียรวมทั้งประเทศไทยของเรา คือการกระทำสงครามเศรษฐกิจ แน่นอน ในสงครามครั้งนี้ ย่อมมีเศรษฐีสงครามเกิดขึ้นด้วยแน่นอน.

                                โดย กมล สุสำเภา  วารสาร "น้ำก๊อก"

Poet 2543