เรื่องที่อยากเล่า
ชีวิตของหญิงคนหนึ่ง

                        ชีวิตก็เหมือนนิยาย ไม่รู้ว่าให้คำนิยามนั้นถูกต้องหรือเปล่า เพราะดูเหมือนว่าทุกคนจ้องจับผิดชีวิตของฉันตลอดเวลา บางคนอยากให้ชีวิตฉันเป็นอย่างที่เขาอยากให้เป็น   ถ้าไม่ทำตามเขาเหล่านั้นก็จะโกรธ หรือไม่พอใจ พวกเขาสามารถที่จะเขียนเรื่องให้ฉันทุกเรื่อง ซึ่งเรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นมานั้นฉันไม่ได้รับรู้อะไรเลยสักนิดเดียว   จนฉันนึกดูว่าชีวิตของฉันเป็นของใครกันแน่   ใครเป็นผู้กำหนดชีวิตให้ฉันกันแน่ ชีวิตนั้นไม่ใช่ชีวิตของฉันหรือไง   เพราะในเหตุการณ์แต่ละเหตุการณ์ฉันไม่ได้เป็นผู้กระทำ หรือรับรู้อะไรเลยแต่กลับมีข่าว หรือเหตุการณ์นั้นมาเข้าหูฉันจนได้

                        ในที่สุดฉันอยากจะคิดว่าฉันน่าจะทำเป็นหนังสือหรือพอกเก็ตบุคส์สักเล่ม เผื่อฉันจะได้นำชีวิตของฉันไปเสนอได้บ้าง   ถ้าให้ฉันเขียนมาคงจะไม่หมดเพราะทุกวันนี้พวกเขาก็ยังจับผิดชีวิตของฉันอยู่ ว่าวันหนึ่งฉันทำอะไร อยู่ตรงไหน กับใคร ที่ไหน   เมื่อไร   หรือแม้แต่วันหยุดพักผ่อนหรือเวลาหลังจากเลิกงานแล้ว ก็มีการโทรเช็คเข้าไปที่บ้านว่าอยู่หรือไม่ ไปไหน ถึงแม้ว่าจะรู้หรือไม่รู้   (ซึ่งการรู้นั้นเป็นข้อมูลที่ยังไม่แน่นอนว่าฉันทำอะไรอยู่)เขาก็จะไปพูดกันต่าง ๆ นานาอย่างที่เขาอยากให้เป็น

                         บางครั้งฉันรู้สึกว่าฉันกำลังแสดงละครอยู่หรืออย่างไร   เหมือนพวกเขาเป็นผู้กำกับ   และฉันเป็นตัวแสดง   จะต้องเป็นไปตามบทที่เขากำหนดแต่ความจริงมันไม่ใช่เพราะชีวิตฉันก็คือชีวิตของฉัน
                                                                                               watsa

" หวังว่าการเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้คนอื่นได้ฟัง ถึงแม้จะเป็นคนที่ไม่รู้จักก็ตาม คงจะทำให้อะไรๆ ดีขึ้นได้บ้างนะจ๊ะ "

Poet 2543