KAMUS SI-PALUI

Babasuh Cipui-cipui


WAYAH ini, nang ngaran Palui sudah jadi kaya urang jua. Panghidupannya pina nyaman, mulai baharta. Kadudukan sudah sama kaya bos nang di parusahaan-parusahaan. Palui rancak tulak ka mana-mana, bakapal tarabang. Sampai-sampai kakawalannya bagaya baucap kapal tarabang diulah Palui getek.
Kaadaan Palui nang kaya itu, kada datang situ sini. Tuhuk jua inya bahari basakit-sakit. Maklum Palui bukan katurunan urang sugih atawa badahi. Inya dasar anak patani matan hulu sungai nang madam di Gambut. Matan halus badiam di Gambut sampai barangkat bujang kada suah tulak jauh, paling-paling Palui ka Banjar. Itu gin amun ada kakawalan nang mambawainya tulakan, mun kada di kampung tu pang kulilik-kulilik.
Waktu Palui hanyar sakali tulak ka Batawi, ada kesah nang kada kawa dilupaakannya.
= “Lui, kesahakan lawan bubuhannya kaya apa ikam babasuh cipui-cipui di lapangan tarabang,” ujar Tulamak waktu badudukan di warung takumpul lawan bubuhannya. Tulamak rupanya sudah biasa dikesahakan ulih Palui sual pangalaman lucu tadi.
+ “Wah.... maungkai kesah lawas, tagal gasan bararamian, ayuha dangari sabarataan,” ujar Palui mulai bakesah.
Pamulaan bamalam di hotel babintang di Batawi, Palui sawat kapusangan. Waktu handak babasuh burit ampih bahera, Palui kabingungan. Biasanya mun di banua, bahera di jamban nang ada di batang lalu babasuhnya cipui-cipui langsung lawan banyu batang. Di kamar mandi hotel tadi kadada bak banyu nang kawa gasan babasuh tagal disadiakan urang kartas tisu. Palui asa galianan babasuh lawan kartas tisu, makanya sawat abut kaya apa babasuh. Untung ada galas nang disadiaakan di atas wastapel gasan bakukumur.
+ “Untung ada galas, kawa kupakai mananai banyu gasan mambasuh burit,” ujar Palui, bamandak satumat bakesah sambil mahisap rukunya.
= “Ada kalu nang lucu pada di hotel, Lui!” Tulamak manyuruh Palui mangesahakan pangalamannya di lapangan tarabang.
+ “Bujur, waktu di hotel masih tatulung ulih galas. Kalu nang di lapangan tarabang tapaksa aku pakai akal kaya apa kawa babasuh burit,” Palui manyahuti pander Tulamak.
Palui bakesah, waktu handak bulik ka banua, di lapangan tarabang Cengkareng Jakarta inya handak banar bahera. Sadang manahani supaya kaina haja bahera di jamban di banua, kada kawa jua. Tapaksa Palui manjuur ka toilet wadah urang bakamih atawa bahera. Kada sawat mamilih, langsung haja inya duduk di wadah bahera nang baduduk kaya di hotel. Cilakanya kadada banyu gasan babasuh, kartas tisu gin habisan.
Limbah parut ampih maula-ula, timbul bingung kaya apa babasuh. Mula-mula dipiciknya picikan gasan manyimbur tahi di klosit tadi. Sambil bapikir, dipicik pulang banyu gasan manyimbur tahi tadi. Marga dipicik tatarusan, banyak-ai banyunya nang kaluar. Malihat banyu banyak tadi hanyar Palui kawa babasuh cipui-cipui nang kaya inya babasuh di jamban di banuanya.
+ “Barakat baakal, kada tasupai diriku,” ujar Palui maampihi kesahnya.
- “Dasar Palui kada kurang akal,” Garbus bakomentar mandangar kesah pangalaman Palui waktu hahanyaran bisa tutulakan.[sug/don] KAMUS SI-PALUI