KAMUS SI-PALUI

Warung Papadaan

TUMATAN dahulunya bubuhan Palui kadada baisian gawian nang pasti makanya apa haja asal kawa jadi duit pasti disanggupinya manggawi.Kada parlu supan yang panting hasilnya halal, ujarnya. Tapi nang pasti dipilihnya kada lain gawian nang mamarluakan kakuatan awak karna bila dijulungi gawian nang mamarluakan utak atawa pikiran biasanya tapaksa bakalah haja.
= Aku mahakuni jadi katua RT inipun barakat dukungan biniku karna inya tabisa bapikir wan manulis mambantu aku ujar Palui.
+ Itulah untungnya ikam Lui ai tapi kami ini sakulah haja kadada tamat, paling-paling tamat kursus PBH. Aku laki bini Lui ai kalu kadada aral cagar mambuka wawarung, ujar Garbus bapadah
= Aku katuju banar Bus ai, apalagi imbah katam ini musti cagar payu warung ikam karna kakawalan wan warga kampung banyak nang badiam di rumah, ujar Palui.
+ Kira-kira napa ngaran warungnya nang baik ujar Garbus.
= Kada usah ngalih-ngalih ngarani haja warung papadaan, sahut Palui mambari nasihat.
IMBAH mulai bajualan, warung Garbus payu banar kada sampai tangah hari sudah habisan wadai-wadainya, lalu isuknya ditambah pulang wan nasi bungkus, pundut, apam batil wan lupisnya.
+ Sampiyan katua RT ai ujar Garbus biar saban hari makan nginum disini kada usah babayaran, ini tanda tarimakasih kami sampiyan mambari ijin mambuka wawarung wan mangarani warung papadaan ini.
Tapi Palui biar diparaiakan makan nginum inya tahu diri jua, paling-paling saminggu sakali inya singgah di warung Garbus.
WAYAH hari pasar tadi Palui manyampatakan pulang singgah di warung papadaan, tapi hanya anak Garbus haja nang jaga warung.
= Sambil minta ulahakan kupi wan nasi kuning Palui batakun wan anaknya Garbus kamana abah ikam ujarnya.
- Abah ka pasar manukar gula, teh kupi wan galapung karna kahabisan parsadiaan gasan isuk ujar anak Garbus.
IMBAH tuntung makan nginum, Palui batakun sambil manjulung duit lambaran Rp. 20.000,- :
= Hitungakan barapa makan minumku ujar Palui.
Anak Garbus imbah manarima lambaran duit Rp.20.000,- lalu utak-atik lawas banar mahitung, langsung manjulung angsulannya.
= Barapa ujar Palui.
- Rp. 2.000,- samunyaannya, jawab anak Garbus.
= Tapi kanapa maka angsulannya Rp. 2.000,- mustinya kalu habis Rp. 2.000,- maka angsulannya Rp. 18.000,- ujar Palui.
- Naaahhhh..... sampiyan kada ingat bahwa dalam catatan abah ulun tatulis bon sampiyan Rp. 16.000,- lalu ditambah Rp.2.000,- jadi Rp.18.000,- nang habis, ujar anak Garbus.
Palui tapaksa manyambut angsulan Rp. 2.000,- sambil dalam hatinya manympah baucap : “dasar watak Garbus bapadah parai tarus tapi nyatanya dicatat dalam buku bonnya”, lalu Palui bulik.
Ditangah jalan Palui batamuan wan Garbus, lalu sambil basalaman Palui baucap : Bus tarimakasihlah, samunyaan hutang Rp.16.000,-sudah kupunahi wan anak ikam di warung ujar Palui.
Garbus bingung....... bujur-bujur bingung karna marasa Palui kada biasa bahutang di warungnya samunyaan diparaiakannya.Kalu mimang ada catatan itu hanya sekedar gasan i-ingatan haja.Ini pasti kasalahan anakku di warung ujar Garbus dalam hati. emhati/aleksKAMUS SI-PALUI