
KAMUS SI-PALUI
TUMATAN dahulunya bubuhan Palui kadada baisian gawian nang pasti
makanya apa haja asal kawa jadi duit pasti disanggupinya manggawi.Kada
parlu supan yang panting hasilnya halal, ujarnya. Tapi nang pasti dipilihnya
kada lain gawian nang mamarluakan kakuatan awak karna bila dijulungi gawian
nang mamarluakan utak atawa pikiran biasanya tapaksa bakalah haja.
= Aku mahakuni jadi katua RT inipun barakat dukungan biniku karna inya
tabisa bapikir wan manulis mambantu aku ujar Palui.
+ Itulah untungnya ikam Lui ai tapi kami ini sakulah haja kadada tamat,
paling-paling tamat kursus PBH. Aku laki bini Lui ai kalu kadada aral cagar
mambuka wawarung, ujar Garbus bapadah
= Aku katuju banar Bus ai, apalagi imbah katam ini musti cagar payu
warung ikam karna kakawalan wan warga kampung banyak nang badiam di rumah,
ujar Palui.
+ Kira-kira napa ngaran warungnya nang baik ujar Garbus.
= Kada usah ngalih-ngalih ngarani haja warung papadaan, sahut Palui
mambari nasihat.
IMBAH mulai bajualan, warung Garbus payu banar kada sampai tangah hari
sudah habisan wadai-wadainya, lalu isuknya ditambah pulang wan nasi bungkus,
pundut, apam batil wan lupisnya.
+ Sampiyan katua RT ai ujar Garbus biar saban hari makan nginum disini
kada usah babayaran, ini tanda tarimakasih kami sampiyan mambari ijin mambuka
wawarung wan mangarani warung papadaan ini.
Tapi Palui biar diparaiakan makan nginum inya tahu diri jua, paling-paling
saminggu sakali inya singgah di warung Garbus.
WAYAH hari pasar tadi Palui manyampatakan pulang singgah di warung
papadaan, tapi hanya anak Garbus haja nang jaga warung.
= Sambil minta ulahakan kupi wan nasi kuning Palui batakun wan anaknya
Garbus kamana abah ikam ujarnya.
- Abah ka pasar manukar gula, teh kupi wan galapung karna kahabisan
parsadiaan gasan isuk ujar anak Garbus.
IMBAH tuntung makan nginum, Palui batakun sambil manjulung duit lambaran
Rp. 20.000,- :
= Hitungakan barapa makan minumku ujar Palui.
Anak Garbus imbah manarima lambaran duit Rp.20.000,- lalu utak-atik
lawas banar mahitung, langsung manjulung angsulannya.
= Barapa ujar Palui.
- Rp. 2.000,- samunyaannya, jawab anak Garbus.
= Tapi kanapa maka angsulannya Rp. 2.000,- mustinya kalu habis Rp.
2.000,- maka angsulannya Rp. 18.000,- ujar Palui.
- Naaahhhh..... sampiyan kada ingat bahwa dalam catatan abah ulun tatulis
bon sampiyan Rp. 16.000,- lalu ditambah Rp.2.000,- jadi Rp.18.000,- nang
habis, ujar anak Garbus.
Palui tapaksa manyambut angsulan Rp. 2.000,- sambil dalam hatinya manympah
baucap : “dasar watak Garbus bapadah parai tarus tapi nyatanya dicatat
dalam buku bonnya”, lalu Palui bulik.
Ditangah jalan Palui batamuan wan Garbus, lalu sambil basalaman Palui
baucap : Bus tarimakasihlah, samunyaan hutang Rp.16.000,-sudah kupunahi
wan anak ikam di warung ujar Palui.
Garbus bingung....... bujur-bujur bingung karna marasa Palui kada biasa
bahutang di warungnya samunyaan diparaiakannya.Kalu mimang ada catatan
itu hanya sekedar gasan i-ingatan haja.Ini pasti kasalahan anakku di warung
ujar Garbus dalam hati. emhati/aleksKAMUS SI-PALUI