
KAMUS SI-PALUI
SUAL pangalaman nang macam-macam, Palui kada kakurangan. Baik
di kampung saurang atawa di banua urang waktu Palui madam, banyak pangalaman
apalagi pangalaman lucu. Biasanya Palui lawan bubuhannya singhaja mancuba-cuba
supaya bapangalaman, rami pakai bahan kisah waktu di kampung takumpul kakawalan.
Suah Palui lawan Garbus mancuba handak nang kaya urang jua, umpat rumbungan
turis handak bajajalanan nang istilah wayah ini paket tur. Biasanya ada
parusahaan trapal nang maurusinya. Urang nang handak umpat mambayar haraga
nang sudah tamasuk ungkus tambang, gasan bayar hotel lawan makannya sampai
mambayar urang nang kaina manjalasakan waktu balilihat. Mun sambatan wayah
ini urang tadi gait nang baasal matan bahasa Inggeris.
- “Jadi kalu Lui rancana kita umpat bajalanan nang kaya urang jua,”
Garbus manakuni Palui. Waktu itu inya badua madam di Batawi.
+ “Malihat kaadaan duit ngini cukup haja kalu gasan mambayar ungkus
nang diintai bubuhan trapal,” Palui ganti batakun lawan Garbus,
- “Asa cukup haja pang Lui, Makanya isuk kita manakuni ka pagawi trapal
bibinian bungas nang samalam ikam lelek,” ujar Garbus sambil tatawa.
Jadi jua Palui dua Garbus manakuni ka trapal. Di sana ditakuni handak
mamilih tur nang mana. Mancarucus babinian pagawi trapal manyambati haraga
lawan wadah nang handak dilihati. Palui lawan Garbus kada tapi mangarti,
maklum babinian tadi panderannya banyak bacampur lawan bahasa Inggeris.
Makanya Palui lawan Garbus basapakat maambil paket tur nang harganya paling
murah. Itu gin saikungnya harus mambayar bararatus ribu, sualnya gasan
manuju ka wadah nang handak dilihati harus mamakai bis ganal.
+ “Kaya urang jua kita kaina, jadi turis nang biasanya mamakai salawar
sapanggal, batupi, bakacamata lawan jangan tatinggal kudakan,” Palui mulai
mahayal.
Pas harinya, tulakan bubuhan turis diangkut mamakai bis ganal, tamasuk
Palui lawan Garbus. Nyaman pang di bis, wadahnya ligar kada bakajalan,
baunya harum lawan dibari makani. Di bis diputarakan lagu, ada jua pidio
lawan kawa jua bakaraoke. Jadi sapanjang jalan rami tu pang, maka gaitnya
babinian bungas harat pulang mamadahakan ini itu sa panjang jalan nang
dilalui.
Kira-kira lima jam babis, hanyar sampai ka wadah nang dituju. Hari
parak maghrib, bis diparkir di pantai. Turunan bubuhan turis nang kabanyakan
urang bule. asing-asingnya mancari wadah mahadap ka barat maitihi matahari
nang handak sanja.
> “Very beautiful .......” ujar saikung nang parak Palui. Kada paham
Palui apa maksud turis tadi baucap kaya itu.
Kada tapi paham lawan apa nang digawi bubuhannya, tapaksa Palui lawan
Garbus batakun ka babinian gait.
+ “Maaf ya .... kenapa kita berhenti di sini?” Palui batakun.
= “Ya di sini kita menikmati sunsetnya pak. Itu indah bukan matahari
akan tenggelam?” ujar babinian tadi sambil kurihing-kurihing.
Palui lawan Garbus hanyar paham, sakalinya paket tur nang diumpati
itu dasar malihat matahari handak tinggalam di waktu sanja.
+ “Bah...... mun di kampung handak malihat matahari tinggalam kada
usah babayar bararatus ribu, Bus-ai!” Palui manyumpah bahimat, tagal kadada
urang lain nang tahu susumpahannya tadi.
- “Kada salah urang pang Lui. Sualnya bubuhannya jarang malihat matahari
tinggalam, lawan waktu di trapal sudah jua dijalasakan paket turnya nang
disambat sanset-sanset. Kita banar-ai nang bungul kada tahu apa itu sanset,
mangira handak barami-rami di wadah nang kaya hotel atawa plasa-plasa jadi
kawa baulanja,” Garbus manjalasakan pulang lawan Palui.
+ “Manyasal aku jadi turis Bus-ai,” ujar Palui sambil muha pina masam.[yanto]
KAMUS SI-PALUI