สองมือ
 
จ้องดูมือทั้งสอง ที่เป็นรอยเป็นริ้วด้วยวัยชรา
จำติดตา ภาพวันผ่านไปแสนนาน
ลมแผ่วมาคอยย้ำเตือน ว่าอีกฝนนั้นเคลื่อนผ่าน
ฝังพันธ์ไม้ที่เพาะลง ลำพัง
เฝ้ามองดูต้นไม้ ที่ดูแลประคองเลี้ยงดูขึ้นมา
ชูดอกงามจับตา แข่งให้ฟ้าหม่น
เพลงแผ่วมาคอยย้ำเตือน เมื่อดอกและใบนั้นร่วงหล่น
เหี่ยวและเฉาเดียวดาย หว้าเหว่
เรากำลังอ่อนล้า วันเวลาขับขาน
ดังกังวานผ่านวันและคืน
แต่ลมยังโชยกลิ่นไอ เตือนใบไม้ให้หวนตื่น
และดอกก็บานพลิกฟื้นขึ้นใหม่  back