GENEL DURUM

            Daha önce kale eteğinde küçük bir köy olan Afyonkarahisar'ın, bölgenin Türkler tarafından fethedilmesiyle büyüyüp geliştiği görülmektedir.

            Selçuklular döneminde bir uç vilâyeti olan Afyonkarahisar; Osmanlı idaresinde "Karahisar" ve "Karahisar-ı Sahib" adıyla Anadolu beylerbeyi sancakları arasında yer almış ve XIX.yüzyılda yeni bir idari teşki- latlanmaya gidinceye kadar Anadolu Eyaleti'nin bir sancağı olma niteliğini sürdürmüştür. Karahisar Sancağı, II.Beyazıd döneminde (1481-1512) yedi kazadan oluşmaktadır. 1839'da Hüdavendigâr adıyla teşkil edilen eyaletin içinde sayılarak kaymakamlık addedildi. 1839 düzenlemesinden sonra sancağa bağlı kazalar; Karahisar-ı Sahib, Sincanlı, Bolvadin, Çay, Nevahi-i Barçın, Han-Barçın (Burçınlu), Şuhut, Karamık, Sandıklı, Çöl-âbâd şeklindedir. Karahisar Kaymakamlığı, 1867'deki idarî düzenlemeden sonra ise muta- sarrıflık haline gelmiştir.

            Osmanlı Devleti'nin son dönemindeki idari yapılanma büyük ölçüde Cumhuriyet dönemindeki idarî yapılanmaya da temel teşkil etmiş ve Karahisar-ı Sahib, Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşundan sonra meydana gelen yeni idarî taksimatta "Afyonkarahisar" adıyla vilâyet olmuştur (1924) . Afyonkarahisar vilâyeti bu tarihte; Merkez, Emirdağ, Bolvadin, Dinar ve Sandıklı adıyla 5 kaza, 12 nahiye ve 482 köyden müteşekkildir. Daha sonra, 1946 yılında Şuhut, 1953'de Sincanlı, 1958'de Çay ve Sultandağı, 1959'da İhsaniye ve Dazkırı kazaları oluşturulmuştur. 1987 yılında Başmakçı, 1988 yılında Bayat, 1990'da Hocalar, Kızılören ve İscehisar, 1991'de Çobanlar ve Evciler ilçe olarak teşkilâtlanmıştır.

            Afyon, Merkez ilçe dahil 18 ilçe, 108 Belediye ve 392 köyden oluşmaktadır.

            Afyon'un yüzölçümü 14.230 km2., toplam nüfusu ise 22 Ekim 2000 Genel Nüfus Sayımına göre 846.420'dir. Nüfusun 393.015'i şehir merkezinde, 453.405'i köylerde yaşamaktadır.