Το γράμμα αυτό της Carol αναφέρεται στη σύλληψη της καθώς και 4 ακόμη συντρόφων στη Βαρκελώνη το Σεπτέμβρη. Κατηγορούνται όλοι για συμμετοχή σε μία αναρχική ένοπλη οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη διάφορων δολοφονιών. Μετά από πολλές εβδομάδες κράτησης χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας ούτε καν με τους δικηγόρους τους, στα χέρια της “guardia civil” (στρατιωτική αστυνομία) διασκορπίστηκαν σε διάφορες φυλακές στην Ισπανία όπου κρατούνται υπό το καθεστώς F.I.E.S. 3ου βαθμού. Το F.I.E.S. (τα αρχικά σημαίνουν “εσωτερικοί φάκελοι ειδικής παρακολούθησης”) 3ου βαθμού αποδίδεται σε κρατούμενους-ες που συνδέονται με ένοπλες οργανώσεις, και οι “ειδικές συνθήκες κράτησης” περιλαμβάνουν πλήρη απομόνωση (μόνο μισή ώρα προαυλισμού υπό απομόνωση), καθημερινούς ελέγχους στα κελιά, παρακολούθηση κάθε είδους επικοινωνίας και απομάκρυνση από τον οικείο τόπο και περιβάλλον. Οι κατηγορίες αναφέρονται σε διάφορες δράσεις ενάντια στο σύστημα F.I.E.S. και τις φυλακές, ενώ επιχειρείται σύνδεσή τους και με τον Claudio Lavazza ( έναν από τους Ιταλούς που καταδικάστηκε για τη δολοφονία 2 μπάτσων μετά από μία ληστεία στη Κόρδοβα το 1996 ), καθώς και με άλλους αγωνιζόμενους συντρόφους. Τους καταλογίζονται δολοφονίες δημοσιογράφων, πολιτικών, μεγαλοαφεντικών εταιρειών, τραπεζών και αστυνομίας, η αποστολή εκρηκτικού μηχανισμού στην Ελληνική πρεσβεία στη Μαδρίτη σε ένδειξη Αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της Θεσσαλονίκης, καθώς και τοποθετήσεις εκρηκτικών μηχανισμών. Σαν αποδείξεις επιδεικνύονται 1 ρεβολβερ, ένα όπλο, μία καραμπίνα, εκρηκτικά και αναρχικό υλικό αντιπληροφόρησης που βρέθηκαν σε σπίτια και αυτοκίνητα Είναι πιθανό σε περίπτωση καταδίκης να τους επιβληθούν ποινές μέχρι και 20 με 30 ετών. Αυτές όμως οι συλλήψεις δε έγιναν τώρα τυχαία, όπως άλλωστε και καμία κατασταλτική επίθεση κράτους και εξουσίας, που με αυτό τον τρόπο επιχειρούν να προστατευτούν ενάντια σε όσους δε υποκύπτουν… Ο αγώνας ενάντια στο F.I.E.S., τις φυλακές και τελικά, ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, συνεχίζεται και με την απεργία πείνας των Claudio Lavazza, Gilbert Ghislan, Roberto Catrino & Daniel Ramirez. (από την 1η Νοέμβρη) όπως άλλωστε και με τον αγώνα όλων των συντρόφων ανά τον κόσμο.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΜΠΡΙΕΒΑ, 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2003
Αγαπημένοι φίλοι/ες και σύντροφοι/ισσες
Να’μαi πάλι εδώ, στο οδόφραγμα Νο 13 του μετώπου της Άβιλα. Το μπουντρούμι μου βλέπετε είναι το νούμερο 13. Αν και ποτέ δεν υπήρξα προληπτική, τώρα θέλω να πιστεύω ότι αυτή η λεπτομέρεια θα μου φέρει τύχη. Παρόλη τη συννεφιά και το κρύο το ηθικό μου είναι ανεβασμένο και το πνεύμα μου ελεύθερ. Και θέλω να ξέρετε ότι τα γράμματά σας καταφέρνουν και πηδάνε τοίχους, και διασχίζουν κάγκελα. Δεν ξέρω αν φτάνουν όλα, αλλά κάποια φτάνουν…Οι λέξεις σας με κάνουν να χαμογελώ, μου δίνουν δύναμη, ενώ οι άλλες, αυτές που δεν έχουμε πει, ούτε έχουμε γράψει, μα μονάχα αισθανθεί, αυτές , φτάνουν στα βάθη της ψυχής μου. Εσείς και εμείς ξέρουμε καλά, ότι το να παλεύεις πάντοτε αξίζει το κόπο και ότι το να αντιστέκεσαι, δεν αποτελεί πια επιλογή, μα έχει μετατραπεί σε ανάγκη, σε ευχαρίστηση. Αυτή η βεβαιότητα μας ενώνει τόσο, ώστε πια κανένα κέντρο εξόντωσης, κανένα καθεστώς απομόνωσης, καμία καταδίκη , ακόμη κι’ αν για χρόνια μας απαγορεύει να αγκαλιαστούμε και να κοιταχτούμε στα μάτια, δε θα μπορέσουνε να μας χωρίσουν. Το μπουντρούμι όπου με έχουν τοποθετήσει δεν είναι μεγάλο, αλλά εδώ μέσα αισθάνομαι ότι είσαστε κι’ εσείς μαζί μου. Αυτό άλλωστε είναι το μόνο επισκεπτήριο που ποτέ δε θα μπορέσουν ούτε να ελέγξουν, ούτε να απαγορεύσουν, ούτε να παρέμβουν με οποιοδήποτε τρόπο. Έτσι ακριβώς νοιώθω και ελπίζω κι’εσείς εκεί έξω να με νοιώθετε στο πλάι σας, σε κάθε βήμα, γιατί βήμα - βήμα ( και παραπατώντας ακόμη ) , η μαγεία του αγώνα μας θα κάνει την αναρχία πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που ήδη έχει αρχίσει να παίρνει μορφή στις καρδιές μας, στις σχέσεις μας, στη καθημερινότητά μας. Και δεν είναι απλά μία ψευδαίσθηση, το είδα στα μάτια των συντρόφων-ισσών μου τη στιγμή που με χώνανε στη φυλακή, και ακόμη και χωρίς να το βλέπω, εξακολουθώ να το διαισθάνομαι στα βλέμματα τα δικά τους και τα δικά σας. Αποφασίσαμε να σπάσουμε τα δεσμά και να πάρουμε τη ζωή μας πάλι στα χέρια μας, οι συνέπειες λοιπόν μίας τέτοιας απόφασης, όσο κι’αν είναι σκληρές και δύσκολες, δε θα μπορέσουν ποτέ να μας κάνουν σκλάβους, μα αντίθετα μας απελευθερώνουν… Όπου και να είμαστε, ακόμη και στη πιο σκληρή φυλακή, τη λευτεριά την έχουμε μέσα μας. Αν όχι, είναι επειδή ποτέ δε την ανακαλύψαμε…
Ξέρω ότι οι σύντροφοι που βρίσκονται φυλακισμένοι στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησαν απεργία πείνας στις 5 του Οκτώβρη. Εγώ από εδώ, θέλω να τους μεταφέρω ολόψυχα την υποστήριξή μου. Ξέρουν ότι δεν υπάρχει ούτε απόσταση, ούτε τοίχοι που να μπορούν να μας κρατήσουν μακριά, και τους νοιώθω δίπλα μου. Επιπλέον, μπόρεσα να διαβάσω πως ο επίσημος τύπος εκμεταλλεύεται τον δικό μας αγώνα αλληλεγγύης προς τους κρατούμενους υπό το καθεστώς F.I.E.S., προκειμένου να μας παρουσιάσει σαν επικίνδυνα και “αποσταθεροποιητικά” στοιχεία. Σύμφωνα λοιπόν με το τύπο έχουμε επισκεφθεί κρατούμενους-ες της GRAPO καθώς και τον Claudio, τον αναρχικό αυτό που θεωρείται “εγκέφαλος & υπεύθυνος” σε ότι και αν συμβαίνει. Ίσως αυτοί οι κατ’ επάγγελμα ψεύτες να έχουν συμβουλευτεί το IIPP και να ξέρουν ότι κάτι τέτοιο δεν αληθεύει. Στη πραγματικότητα αυτές οι επισκέψεις ποτέ δεν μας επιτράπηκαν για “λόγους ασφαλείας” . Παρά τη μικρή αυτή λεπτομέρεια, ναι, συμμετείχαμε στον αγώνα για την κατάργηση του συστήματος F.I.E.S. καθώς και σε άλλους διεκδικητικούς αγώνες. Και φυσικά συνεχίζουμε και θα συνεχίζουμε να το κάνουμε. Όπως ήδη ξέρετε, κρατούμαστε υπό το καθεστώς F.I.E.S. 3ου βαθμού. Αυτό, που αν και αναφέρεται στο φάκελό μου ως κρατούμενης δεν μου έχει με κανένα τρόπο ως τώρα κοινοποιηθεί, υποδηλώνει ότι οι συνθήκες υπό τις οποίες κρατούμαστε είναι κάπως ιδιαίτερες, αν και βρισκόμαστε σε φυλακές 2ου βαθμού όπως η δικιά μου. Οι συνθήκες αυτές μπορούν να διαφοροποιούνται από φυλακή σε φυλακή, αλλά στη Μπριέβα περιλαμβάνουν απομόνωση σε ατομικά κελιά, ενώ απαγορεύεται να κρατούνται σε γειτονικά κελιά άτομα που βρίσκονται υπό το καθεστώς F.I.E.S. καθώς και να συμμετέχουν μαζί στα διάφορα εργαστήρια (για “λόγους ασφαλείας”, φυσικά), ενώ μπορούν να ψάχνουν ειδικά τα κελιά στα οποία βρισκόμαστε, και να παρακολουθούν κάθε μορφής επικοινωνία (προφορική-επισκέψεις, γραπτή, τηλεφωνική). Τα κίνητρα αυτής της παρακολούθησης, σύμφωνα με την κοινοποίηση είναι “ το ενδεχόμενο εγκληματικής δράσης και η επικινδυνότητα της κρατούμενης, προφανή στη περίπτωση της κατηγορίας για τρομοκρατία που της αποδίδεται, η πιθανή ανάμειξη της κατηγορούμενης σε μία τρομοκρατική οργάνωση. Το ενδεχόμενο μέσω επικοινωνίας μαζί της να μεταφερθούν πληροφορίες που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια του Κέντρου και των εργαζομένων σε αυτό. Έτσι τα γράμματα που μπορούμε να στείλουμε περιορίζονται σε δύο την εβδομάδα. Κατά τα άλλα το καθεστώς κράτησης και το πρόγραμμα είναι τα ίδια με αυτά των υπόλοιπων κρατουμένων. Η πιο αισθητή διαφορά είναι ότι οι δεσμοφύλακές μας πρέπει να μας παρατηρούν, να αναλύουν τις αντιδράσεις, τη διάθεσή , τις σχέσεις μας και να μεταδίδουν τις πληροφορίες αυτές. Αυτά είναι τα στοιχεία που θα συνθέσουν το φάκελό μας. Ήδη σε περισσότερες από μία συγκρατούμενές μου που δεν είναι καταχωρημένες στο F.I.E.S. 3ου βαθμού, έχουν γίνει προειδοποιήσεις σχετικά με το ότι συναναστρέφονται περισσότερο από ότι πρέπει με “κακές παρέες” (και μάλλον αναφέρονται σε μένα). Οφείλω ν πω ότι οι σχέσεις μου με τις συντρόφισσες είναι καλές και ότι η υποστήριξη που δίνει η μία στην άλλη είναι ζωτικής σημασίας. Έτσι λοιπόν έχουν τα πράγματα σε αυτή τη μικρή φυλακή της Μπριέβα. Θα συνεχίσετε να μαθαίνετε νέα μου αφού νομίζω ότι προς το παρόν εδώ θα είμαι. Αλληλεγγύη στους Fernando, Carlos, Amanda, Eduardo και σε όλους/ες τους φυλακισμένους/ες αναρχικούς/ες και αγωνιστές/τριες! Ιδιαίτερους χαιρετισμούς θέλω να στείλω στους συγκατηγορούμενους συντρόφους!
Υγεία, αναρχία και καταστροφή των φυλακών.
Carol
ΔΕ ΖΗΤΑΜΕ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ’ ΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΣΤΕ