ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤA ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ 18/4/2002
Ναι, οι αναρχικοί ήταν παρόντες. Και ήταν οργισμένοι και αγανακτισμένοι. Για τις σφαγές, τις εκτελέσεις, τον καθημερινό εξευτελισμό της αξιοπρέπειας των αγωνιζομένων Παλαιστινίων, από το αιμοβόρο κράτος του Ισραήλ. Ως αναρχικοί εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή εξουσίας είτε αυτή εμφανίζεται ως κράτος, είτε ως αστυνομία, είτε ως στρατός. Ο θυμός και η οργή μας, δεν είναι απλώς επιδερμικές τοποθετήσεις, είτε για εξαγορά ψήφων, είτε για προσωπική προβολή, αλλά στάση ζωής που υιοθετούμε ενάντια σε κάθε μορφής εξουσίας.
Ούτε πιστεύουμε, ότι πραγματική αλληλεγγύη μπροστά στις ανθρωποσφαγές των κυρίαρχων, είναι οι ειρηνικές πορειούλες, τα αηδιαστικά πλέον από κάθε άποψη “ψηφίσματα διαμαρτυρίας” (που έτσι κι αλλιώς όλοι ξέρουμε που καταλήγουν), για να πάμε σπιτάκι μας “ικανοποιημένοι που επιτελέσαμε το καθήκον μας”.
Στη συγκεκριμένη εκδήλωση η δυναμική που δημιουργήθηκε οφειλόταν στο ότι τα κουστουμαρισμένα ανθρωπάκια και γενικά οι παρευρισκόμενοι που ήθελαν να γιορτάσουν στο σπίτι του πρέσβη, όχι μόνο υποστηρίζουν (αφού παρευρέθηκαν) τις ανελέητες σφαγές του Ισραήλ, αλλά και προσπάθησαν(στην αρχή τουλάχιστον), να αγνοήσουν επιδειχτικά τους διαδηλωτές, σαν μια ομάδα τρελλών, που δεν είχαν άλλη δουλειά να κάνουν. Οι αναρχικοί ναι, έδρασαν δυναμικά, αλλά δεν ήταν μόνοι φυσικά. Ο βουλευτής των οικολόγων και επίδοξος-ευτυχώς χωρίς αποτέλεσμα- χειραγωγός της εκδήλωσης, προσπάθησε να δικαιολογηθεί για την αποτυχία του να ελέγξει το μίσος, σχεδόν όλων των διαδηλωτών, ενάντια στους δολοφόνους και στους υποστηριχτές τους. Γυρεύοντας εξιλαστήρια θύματα,νίπτοντας τας χείρας του, και φοβόμενος το πολιτικό κόστος τα έριξε όλα σε “έξι” αναρχικούς. Eτσι όχι μόνο αποδεικνύει ότι δεν ξέρει να μετρά, αλλά και προσβάλλει την νοημοσύνη όσων ήταν εκεί, εκείνη τη θαυμάσια νύχτα, αλλά και την αξιοπρέπεια των δεκάδων εξεγερμένων Παλαιστινίων καιτων άλλων αγωνιστών που ήταν παρόντες. Ο συγκεκριμένος βουλευτής άσχετα με τη στάση που τήρησε τη συγκεκριμένη νύχτα, την άλλη μέρα φόρεσε το κομφορμιστικό προσωπείο που προστάζει η εξουσία που όποια απόχρωση κι αν πάρει είναι πάντα το ίδιο. O κόσμος που βρέθηκε εκεί ξέρει τί ένιωσε και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Συνθήματα που ακούγονταν από τη πλειοψηφία των διαδηλωτών όπως:
ΠOTE KANEIΣ ΣTO ΠAPTY THΣ ΣΦAΓHΣ, EXETE AIMA ΣTA XEPIA ΣAΣ , ΣΚΥΛΙΑ ΦΥΛΑΤΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΑΣ, KYΠPIOI ΦAΣIΣTEΣ ΣIΩNIΣTEΣ NAZI OΛA TA KAΘAPMATA ΔOYΛEYOYNE MAZI, ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ, MΠATΣOI ΓOYPOYNIA ΔOΛOΦONOI, εξέφρασαν όχι μόνο την απέχθεια για το ρόλο που επιτελούσε η αστυνομία, αλλά και μια πιο ευρύτερη απελευθερωτική προοπτική, ξεφεύγωντας έστω και για λίγο, από την υποδούλωση, και τον καθημερινό βιασμό των ζωών μας από ηλιθια πρότυπα, φόρους, προστίματα, πατριωτικές κορώνες, και οποιοδήποτε άλλο κρατιστικό τερατούργημα.Σχετικά με το θέμα των “τραυματισμένων” αστυνομικών: Ξέρουμε σίγουρα ότι οι 3 σύντροφοι-αναρχικοί που συνελήφθησαν (ο ένας γρονθοκοπήθηκε άγρια από τους
μπάτσους) και κατηγορήθηκαν για τις δίκαιες από οργή πράξεις και ιδέες τους αντιμετωπίζουν κατηγορίες και το κράτος θα τους αναγκάσει,αν καταδικαστούν, να πληρώσουν , μεγάλο ίσως κόστος. Ξέρουμε όμως, και κάτι άλλο στα σίγουρα, ότι οι μπάτσοι που χτυπούν και βασανίζουν από ανήλικους
μέχρι και ηλικιωμένους ανθρώπους, αλλά και “νόμιμους”, “παράνομους” (αυτό δεν έχει σημασία μιας και η νομιμότητα καθορίζεται απο τα εκάστοτε συμφέροντα ), εξαθλιωμένους οικονομικούς μετανάστες, δεν θα πληρώσουν ποτέ ίσως κανένα κόστος. Ξέρουμε επίσης, ότι τα ανδρείκελα της ομάδας Ζ που
δολοφόνησαν το νεαρό μοτοσυκλετιστή Χριστόδουλο πριν από ένα χρόνο δεν θα πληρώσουν ποτέ. Μπορούμε να παραθέσουμε εδώ πάρα πολλά παραδείγματα γιά το τί είδους δημοκρατία μας μιλάνε. Ασφαλώς είναι η ίδια “δημοκρατία” στην οποία είχε το θράσος να αναφερθεί, ο συνένοχος σε δολοφονίες του κράτους
του, εκπρόσωπος του Ισραήλ. Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα ότι η λέξη “δημοκρατία” στην οποία αναφέρονται πρέπει να μετατραπεί σε δημ(ι)οκρατία.
Aυτής της δημοκρατίας την υποκρισία, θέλησε να ξεσκεπάσει ένας σύντροφος, επιχειρώντας σε μια συμβολική κίνηση, να αφαιρέσει το πηλίκιο ενός αστυνομικού. Oι τηλεοπτικοί σταθμοί, αξιοποιώντας εις βάρος της κοινωνίας τις τεχνικές παραποίησης του μηνύματος μιας εικόνας, αποπειράθηκαν να φορτίσουν συναισθηματικά τους τηλεθεατές(χρησιμοποιώντας κατευθυντήρια μηνύματα πάνω σε μια εικόνα για διαμόρφωση της κοινής γνώμης), για να τους στρέψουν εναντίον μας. Φυσικά, οι κάμερες δεν ήταν εκεί, όταν ο συγκεκριμένος σύντροφος σύρθηκε στο εσωτερικό της ισραηλινής οικείας κι έτυχε της κατάλληλης “δημοκρατικής” περιποίησης (γροθιές, βρισίδι, ψυχολογική βία, ότι δηλαδή προσφέρει στα όργανα του το κράτος, για να εκτονώσουν τα ψυχολογικά συμπλέγματά τους), με τη βεβαιότητα ότι τα κρατικά εγκλήματα μένουν ατιμώρητα.
Ακόμα μία γνωστή αστυνομική μέθοδος, η οποία σκοπό έχει την υποστήριξη της λεγόμενης “κοινής γνώμης”, είναι η συκοφαντία και το ψέμμα. Ποιό άλλο σκοπό έχει ανακοίνωση την επόμενη ημέρα, ότι τάχα σε προηγούμενη διαδήλωση κατασχέθηκε ρόπαλο από σύντροφο; Ενα ύπουλο ψέμα. Αυτό όμως, εμάς δεν μας εκπλήσσει, ούτε μας εντυπωσιάζει, αφού γνωρίζουμε τον πραγματικό ρόλο και σκοπό κάθε κατασταλτικού μηχανισμού. Η ίδια ανακοίνωση αναφέρεται “σε μιά μικρή ομάδα αναρχικών που παρεισέφρησε μέσα στους διαδηλωτές, και οι οποίοι ευθύνονται για τα επεισόδια που προκλήθηκαν προχθές το βράδυ έξω από την οικία του πρέσβη του Ισραήλ στην Έγκωμη”. Εμείς δεν παρεισφρύουμε σε διαδηλώσεις ή άλλα κοινωνικά δρώμενα, αλλά είμαστε πάντοτε παρόντες σε κάθε κοινωνικό αγώνα, ως αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας. Σε διαδηλώσεις παρεισφρήουν πολιτικάντηδες, ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους, για αποκόμιση πολιτικού κέρδους. Στη συγκεκριμένη ανακοίνωση, είναι ολοφάνερη η προσπάθεια διχασμού, ανάμεσα στους αγωνιζομένους, αλλά και να μας προσδώσουν χαρακτηριστικά μυστικιστικής οργάνωσης. Αλλά και αυτό θα αποτύχει, γιατί οι αναρχικοί είναι και θα είναι στους δρόμους, αγωνιζόμενοι για την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης φύσης κι ελευθερίας, έστω κι αν ενοχλούνται πολλοί (οι οποίοι δεν έχουν καμμιά αληθινή σχέση με την κοινωνία), με τη συνεχή παρουσία μας.
Ούτε μας παραξενέυει ακόμα ο χαρακτηρισμός “του προβοκάτορα που πρέπει να απομονωθεί”, πού με τόση ευκολία προσδίδουν σε εμάς συγκεκριμένα άτομα, των οποίων η “αγωνιστικότητα” εξαντλείται σε κομματικά παζάρια κι εκφωνήσεις ανούσιων λόγων. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, για να αναφερθούμε και λίγο στην ιστορία, που ο ίδιος χαρακτηρισμός δώθηκε και το ΅73 στους εξεγερμένους αγωνιστές του Πολυτεχνείου, που ενώ έδιναν τη ζωή τους για την ελευθερία τους παρουσίαζαν μέσα από φυλλάδες της εποχής “προβοκάτορες της CIA”.
Ο κόσμος, οι σύντροφοι, και οι αδελφοί Παλαιστίνιοι, με τους οποίους φωνάξαμε κι αγωνιστήκαμε, δείχνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη μας εκεινη τη νυχτα, γνωρίζει πολύ καλά και ποιοι είναι υπέρ του και ποιοι εναντίον του.
Εμείς ως αναρχικοί κι αγωνιζόμενοι άνθρωποι μπροστά στη καταπίεση, την εκμετάλλευση, την καταστροφή κάθε ανθρώπινου συναισθήματος, τους τεχνητούς διαχωρισμούς των καταπιεσμένων, σε μια εποχή όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα θάβονται μαζί με δολοφονημένα πτώματα, αντιπαραθέτουμε την κοινωνική επανάσταση, την εξέγερση και τη συνεχή αντιεξουσιαστική κι αντικρατική δράση, γιατί όπως αποδεικνύεται κάθε μέρα, τα κράτη και η εξουσία είναι οι μόνοι τρομοκράτες.
ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ ΚΥΠΡΟΥ