Songfestival 1996

Nooit, nooit had Maxine gezegd, nooit van mijn leven.
Zij en in het Nederlands zingen, dat ging niet samen.
Wijze mensen in haar buurt zeiden nog tegen haar: "zeg nooit nooit!"
Maxine lachte ze hartelijk uit. Maar kijk nu eens. Samen met Franklin Brown vertegenwoordigde ze Nederland tijdens het Eurovisie Songfestival in 1996.
Ze waren een gelegenheidsduo, maar treden af en toe nog met elkaar op. De plannen voor een solocarriere waren al ver gevorderd. Maar de afwisseling is voor hen beiden erg goed.
Het festival heeft Maxine gevormd.

"Het was een feest. Vooral omdat alles klopte. Het was zo'n hechte club: van de make-up en de choreograaf tot de schrijvers en de zangers en zangeressen.
En dan te bedenken dat ik absoluut niet zenuwachtig ben geweest. We zagen mensen om ons heen die op waren van de zenuwen.
Wij hadden er gewoon lol in. Zo waren we ook aan het avontuur begonnen.
We verwachtten niets. We hadden zoiets van: je kunt niet meer doen dan je best.
Het belangrijkste was dat ik ontdekte dat ik het leuk vond om in het Nederlands te zingen.
Vlak voor het songfestival hadden Peter van Asten en Piet Souer al een Nederlandstalig nummer voor mij geschreven.
Het Nederlandstalige kwam ineens van een paar kanten.
Vooral door het songfestival ben ik de waarde er van gaan inzien."

Het Eurovisie Songfestival was natuurlijk fantastisch. Ze eindigden op een gedeelde achtste plaats en iedereen was daar tevreden mee tot er iemand aan de bel trok.
Op de video-opnamen was namelijk te horen dat de Spanjaarden 6 punten toekenden aan de Nederlandse inzending, maar in Noorwegen (waar het eurovisie Songfestival werd gehouden) verstond men in plaats van "Holland" "Poland" dus gingen de punten naar Polen.
Deze 6 punten maakten het verschil uit tussen een gedeelde achtste plaats en een zevende plek.