Eén van de belangrijkste ervaringen en verkregen inzichten in mijn leven was, dat ik leerde, dat alle mensen, wezenlijk naar God's beeld en gelijkenis zijn geschapen. Dat wil zeggen, dat alle mensen onze naasten, onze broeders en zusters zijn. En dat menselijke fouten en tekorten overal tamelijk gelijk verdeeld zijn, evenals menselijke uitverkorenheid en menselijke grootheid. Volgens de geschiedkundige oorsprong zijn Christenen en Joden elkaar zeer na verwant. Het Christendom onstond in Israël, het stamt uit Jeruzalem. De wegen hebben zich echter gescheiden. Het Christendom heeft zich bewust van zijn Joodse wortel afgesneden. God heeft het zo gewild, anders was het niet gebeurd. Het Christendom heeft dan ook op zijn weg door de tijd zeer indrukwekkende dingen gepresteerd. Eenmalige grote mensen, heilige mensen, prachtige gedachten, diepe inzichten. Het heeft ook veel leed ervaren en anderen veel leed toegebracht. Wie zou het aandurven de zin van dit  gebeuren te verklaren zonder er diep over nagedacht te hebben? De tijden werden echter zo beschikt, dat er begrip tussen de wereldbeschouwing van het Christendom en die der Joden mogelijk schijnt. Zoals er eigenlijk met het wegvallen van de betekenis van ruimtelijke afstand een aan diepte winnend begrip tussen alle volken en culturen groeit.