RECUNCHO LITERÁRIO

A primeira poesia desta páxina é do Irmán Félix Lara Vivar, que estivo no coléxio A Imaculada os derradeiros anos da sua vida, sempre colaborando con pontualidade e ilusión coa Revista Estrela. Queremos que esta páxina lle serva de homenaxe e oxalá a lea moita xente do mundo inteiro.

 

ANTE EL PADRE DIOS

 

Señor Dios, me diste la vida

y todo cuanto poseo.

Día a día me cuidas

con mimo verdadero.

Mis semejantes

y criaturas creadas

me rodean,

son llamadas constantes

que pones en mis jornadas,

para conservar limpio mi sendero.

 

Sé que deben llevarme a ti,

pero no siempre están en él

los frutos que esperas,

de quien todo le das,

para mejor servirte y amar.

 

Olvidaste, sí, lo malo brotado en mí

y fuerza sigues dándome

para decir, hoy como ayer:

"mi Dios, ¡mucho te quiero!".

 

Me llena de gozo comprobar

tanta y tanta generosidad,

y me asombra saber,

que ejerces para conmigo,

una medida colmada,

llegando a preocuparme

el cómo corresponder

en mi débil caminar

a tu gentileza callada.

Por lo que desearía, Señor,

fueran todos mis amaneceres,

jornadas vivas... llenas de luz,

tanto entre las elevadas "cumbres",

donde espero mi espíritu se recree...

como junto a las "nubes" pardas,

quizá negras, muy negras...

en los momentos trágicos

que sabes me esperan.

 

Por ello quiero pedirte, una vez más,

por cuantos me ayudan

con su oración,

con su presencia

y con sus palabras de ánimo,

las más bellas, sin duda,

por aflorar de lo íntimo

de corazones buenos.

 

¿No percibes el aroma que conllevan

de compresión, compañerismo

y amor?

Por lo que, para ti y para ellos,

mi gratitud, Señor.

 

Irmán Félix Lara Vivar

 

 Preme para volver ao sumario