ข้อที่ 46

......อตัมมยตา เป็นผลแห่งไตรสิกขาอย่างโลกๆ แล้วกลายเป็นเหตุแห่งไตรสิกขาอย่างโลกุตตระ
......ฟังยากหน่อยนะ เป็นผลแห่งไตรสิกขาอย่างโลกๆ แล้วมากลายเป็นเหตุแห่งไตรสิกขาอย่างโลกุตตระ ไตรสิกขาอย่างโลกๆ มันก็ทำให้สำเร็จประโยชน์อย่างโลกๆ สำเร็จประโยชน์โลกๆ สูงสุด แล้วมันยังไม่ดับทุกข์ดอก, มันต้องกลายเป็นเหตุแห่งไตรสิกขาอย่างโลกุตตระอีกทีหนึ่ง พูดให้ชัดว่าไตรสิกขา ศีล สมาธิ ปัญญา อย่างต่ำๆ นั้นก็มี ใช้อย่างโลกๆ พอสำเร็จแล้วก็มาใช้เป็นไตรสิกขาอย่างสูงอย่างโลกุตตระอีกทีหนึ่ง ก็ต้องอตัมมยตาใช้ในเรื่องนี้ ทีแรกก็เป็นผลแห่งการประพฤติอย่างต่ำๆ ครั้นได้ผลมาแล้วไม่พอก็กลายเป็นเหตุให้ประพฤติต่อไป เรียกว่าไตรสิกขาอย่างโลกเป็นเหตุให้มีไตรสิกขาอย่างโลกุตตระ