|
 |
 |
|
|
|
นกน้อย |
เนื้อร้อง ชาลี อินทรวิจิตร |
| อันเซลโม | โอ้ว่าเจ้านกน้อยๆ
ปีกหางถึงจะมิแกร่ง
|
| คนต้อนฬ่อ | เจ้าช่วยนำเอาวจี ให้ผู้ที่สิ้นหวัง |
| ประสาน | เจ้าอย่าเฝ้าทำอำพราง
(นะนกน้อยเอย) โอ้ ว่าเจ้านกน้อยๆ (น้อยหรือเมินเฉย) |
| อันเซลโม | นกน้อยเอ๋ย เผยความลับ |
| ประสาน | ร่มไม้รู้เห็น
รักเป็นที่พักใจ
สุขมีเพียงใด
น้ำใจตามมา จูบครั้งรักซึ้ง เหมือนมนต์ตรึงตรา จูบอีกทีวันลา น้ำตาพลันพลั่ง เหมือนดั่งวันตาย |
| อันเซลโม ประสาน | โอ้
ว่าเจ้านกน้อยๆ (นกน้อยๆ
นกน้อยๆ) |
| อัลดอนซา | (ไม่มีความรู้สึก) "เจ้านกน้อย" ของพวกแกมันน่าทุเรศ (หล่อนโน้มตัวลงไปตักน้ำจากบ่อ เปโดรแอบเห็นจดหมายเข้า) |
| เปโดร | เอ๊ะ...นี่อะไร (คว้าหมับ) |
| อัลดอนซา | เอาคืนมานะ |
| เปโดร | (กันหล่อนออกไป) จดหมายนี่ |
| อัลดอนซา | แกมันไม่รู้อะไร นี่มันสาส์น |
| เปโดร | สาส์น...(ชูขึ้น) ใครอ่านออกบ้าง (อันเซลโมชูมือขึ้น เปโดรโยนจดหมายให้ อัลดอนซาทำท่าจะแย่งคืนมา แต่เปโดรกับคนต้อนฬ่ออีกคนหนึ่งกันไว้) |
| เปโดร | (ขัดใจ เอามือปิดปากหล่อนไว้) เงียบน่า |
| อัลดอนซา | ไอ้เหี้ย (หล่อนกัดเขา) |
| อันเซลโม | (อ่านตะกุกตะกัก ออกเสียงไม่ค่อยถูก) "ยอดหญิงมิ่งขวัญสุดบูชา" จากอัศวินของหล่อน เฮ้ย...จดหมายรักว่ะ |
| อัลดอนซา | เรื่องตลกโง่ๆ เท่านั้นแหละ |
| เตโนริโอ | ถ้าอย่างนั้นแล้วทำไมจึงหวงนักล่ะ |
| เปโดร | เขาทำให้หล่อนซาบซึ้งขึ้นมาเสียแล้วกระมัง |
| อัลดอนซา | ไม่มีใครทำให้ซึ้งได้หรอก |
| อันเซลโม | คำหวานเพราะเสนาะหูทั้งน้าน |
| อันดอนซา | (คว้าจดหมายคืนมา) ก็แน่ละซี ได้ชื่อว่าผู้ชายละมาตะเภาเดียวกันทั้งนั้น (หล่อนยกถังน้ำขึ้นขยับจะออกไป เปโดรขวางเอาไว้) |
| เปโดร | นี่อัลดอนซา เดี๋ยวนี้เลยได้ไหม |
| อัลดอนซา | (หน้าบึ้ง) ต้องเสร็จงานในครัวเสียก่อน (หล่อนออกไป คนต้อนฬ่อร้องเพลงต่อ เบาๆ ขณะที่พระ กับ คาร์ราสโคเข้ามาเฟอร์มินา เข้ามาแล้วเดินตัดลานออกไปหา ชายทั้งสองทำท่าทาง บอกให้หล่อนไปนำตัว ดอนกิโฮเต้มา เฟอร์มินาออกไป) |
| พระ | บอกตามตรงเลยนะ พ่อไม่รู้จะพูดกับเขาอย่างไรดี |
| คาร์ราสโค | งั้นผมจัดการเอง |
| พระ | เขาอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราเป็นใคร |
| คาร์ราสโค | ผมเตรียมใจไว้รับสภาพนั้นอยู่แล้ว |
| ดอน กิโฮเต้ | (พูดมาจากนอกเวที เข้ามาถึงเวทีในขณะที่พูดไปบ้างแล้ว) ...ผู้ใดหนอวิงวอนขอความช่วยเหลือจากดอนกิโฮเต้แห่งลามันช่า มีปราสาทแห่งใดถูกยักษ์ร้ายเข้าข่มเหงยึดครองแว่นแคว้น หรือว่า กษัตริย์องค์ไหนเกิดถูกสาปด้วยมนตราหรือกองทับถูกปิดล้อมรอผู้มากอบกู้ (ประหลาดใจขณะเดินเข้ามาหาคนทั้งสอง) อ้าว...(ด้วยท่าทีเต็มอกเต็มใจ) ขอต้อนรับมิตรของเรา |
| คาร์ราสโค | (ผงะ) คุณรู้จักเราด้วยหรือ |
| ดอน กิโฮเต้ | (งงๆพอกัน) คนเราไม่ควรจะรู้จักมิตรของเราดอกหรือ ดอกเตอร์คาร์ราสโค (เข้าไปจับมือพระอย่างยินดี) คุณพ่อเปเรส |
| พระ | (โล่งใจเป็นอันมาก) ซินยอร์กิฆานา |
| ดอน กิโฮเต้ | (เย็นชา ไม่พอใจ) กรุณาเรียกชื่อให้ถูกต้อง เราคือ ดอน กิโฮเต้ อัศวินผู้ปราบอธรรมแห่งลามันช่า (พระส่งเสียงร้องและทรุดตัวลงที่ม้านั่ง) |
| คาร์ราสโค | ซินยอร์กิฆานา |
| (ช่างตัดผมเข้ามา หอบเครื่องมือห่อใหญ่ หัวครอบด้วยอ่างทองเหลืองสำหรับโกนหนวด เขาร้องเพลงไปทางคนต้อนฬ่อ) | |
