อัศวินแห่งทัศนาดูร

	โชคดีอัศวินทัศนาดูร อัศวินทัศนาดูร แห่งใดที่ท่านไป มวลชนจะเข้าใจ ในวีรกรรมของ อัศวินผู้กล้าหาญ แห่งทัศนาดูร ลาก่อนและโชคดี ยอดนักรบประจำปี มุ่งหน้าตรงไปสร้างสรรค์ ความยิ่งใหญ่ เราสัญญาเมื่อท่านไป จะจดจำอยู่ในใจ วีรกรรมที่สร้างไว้จนสิ้นลม โชคดี อัศวินทัศนาดูร อัศวินทัศนาดูร ถิ่นใดที่ท่านกราย ศัตรูจะต้องตาย เพียงพบร่างอันเหี่ยวเฉา อัศวินผู้กล้าหาญแห่งทัศนาดูร โอ้ ยอดนักรบเอย มุ่งไปเลยจะทิศใด ชิงชัยเอาความยุติธรรมมา ประหาญเหล่าคนพาล ล้างผลาญให้สิ้นไป นึกแล้วเสียวสะท้านใจแทนท่านจัง
*เจ้าของโรงเตี๊ยม อัลดอนซา และซันโช :*	โชคดี อัศวินทัศนาดูร อัศวินทัศนาดูร แห่งใดที่ท่านไป มวลชนจะเข้าใจ ในวีรกรรมของ อัศวินผู้กล้าหาญ แห่งทัศนาดูร
*ดอน กิโฮเต้*	(ตื้นตัน) ข้าขอขอบคุณท่าน
*เจ้าของโรงเตี๊ยม*	(ส่งดาบให้กิโฮเต้) เอาละ ท่านอัศวิน ผมจะไปนอนละ และก็ขอแนะนำให้คุณทำอย่างเดียวกัน (ออกไป)
*ดอน กิโฮเต้*	(ยังคุกเข่าอยู่ ปลาบปลื้ม) อัศวินแห่งทัศนาดูร..
*อัลดอนซา*	(น้ำตานอง) ช่างเป็นนามที่ไพเราะ
*ซันโช*	มาเถอะ ใต้เท้า (ช่วยพยุงให้ลุกขึ้นยืน) ให้ผมพาท่านไปนอนเถอะ
*ดอน กิโฮเต้*	ยังก่อน ข้าเป็นหนี้ศัตรูของข้าอยู่
*อัลดอนซา*	คิดบัญชีกันไปแล้วนี่
*ดอน กิโฮเต้*	ยังหรอก แม่นาง ข้าจะต้องช่วยรักษาบาดแผลให้พวกเขา
*อัลดอนซา*	(ตะลึง) อะไรนะ
*ดอน กิโฮเต้*	คุณธรรมบัญชาเช่นนั้น
*อัลดอนซา*	งั้นหรือ
*ดอน กิโฮเต้*	ถูกแล้ว แม่นาง ข้าจะเอาพวก...
*อัลดอนซา*	(คว้าผ้าพันแผลไป พูดอย่างหนักแน่น) คุณไม่ต้องไปหรอก ฉันไปเอง จะไปดูแลทำแผลให้
*ดอน กิโฮเต้*	แต่..
*อัลดอนซา*	(ง่ายๆ) พวกนั้นก็เป็นศัตรูของฉันเหมือนกัน
*ดอน กิโฮเต้*	(ซาบซึ้ง ตื้นตัน) แม่คุณ..
*ซันโช*	(ช่วยประคองกิโฮเต้) มาเถอะ ใต้เท้า
*ดอน กิโฮเต้*	(พูดขณะเดินออกไปด้วยกัน) แม่คุณ จิตใจช่างงดงาม
	(แสงเปลี่ยนไปขณะที่อัลดอนซาเข้าไปในโรงเตี๊ยม พวกคนต้อนฬ่อนอนระเกะระกะอยู่ในห้องครวญคราง ทำแผลของตน เปโดรผงกหัวขึ้นเมื่อเห็นหล่อน)
*เปโดร*	(คำรามในลำคอ) คิดจะมาทำอะไร
*อัลดอนซา*	(เป็นการเป็นงาน) มาทำแผลให้พวกแก
*เปโดร*	อะไรนะ
*อัลดอนซา*	คุณธรรมบัญชา (คุกเข่าลงข้างๆโฮเซ่) พลิกตัวซิ ไอ้หมาถูกน้ำร้อนลวก (ดวงตาของโฮเซ่เป็นประกายดุร้ายเหมือนสัตว์ได้กลิ่นเหยื่อ เมื่ออัลดอนซาโน้มตัวลงมาหาเขาคว้าหล่อนไว้พร้อมกับส่งเสียง คนต้อนฬ่ออื่นๆ รุมกันโถมเข้าใส่หล่อน ดนตรีท่วงทำนองเถื่อนของเพลง "นกน้อย" ดังขึ้นผสานกับลีลาของคนต้อนฬ่อ ซึ่งมัดอุดปาก ทุบตี และกลุ้มรุมทำร้าย อัลดอนซา เหมือนหนึ่งกำลังร่วมพิธีกรรมอันโหดเหี้ยม หล่อนตอบโต้สุดความสามารถ ทว่าต้องยอมจำนนในที่สุด เฟอร์นินาเข้ามามองเหตุการณ์อย่างสาแก่ใจเปโดรผู้ซึ่งเห็นว่าอัลดอนซาหมดสติไปแล้ว ส่งสัญญาณให้คนอื่นๆ หยุดโฮเซ่เหวี่ยงร่างอันยับเยินของอัลดอนซาขึ้นพาดไหล่ แล้วพาออกไป แสงเริ่มจับที่กิโฮเต้กับซันโช อีกมุมหนึ่งของเวที)
*ดอน กิโฮเต้*	(ปลื้ม) อา ซันโช ข้าอิจฉาศัตรูของข้าเหลือเกิน
*ซันโช*	อิจฉา?
*ดอน กิโฮเต้*	สัมผัสจากมือนางที่ช่วยรักษาบาดแผล (ถอนใจอย่างตื้นตัน) เห็นไหม ซันโชคุณธรรมย่อมมีชัย ความดีย่อมคงทน (มีชีวิตชีวา) ในช่วงเวลาแห่งชัยชนะ ข้าขอกล่าวปฎิญาณ ...(ร้องเพลง)