![]() |
![]() |
ต่างห่วงพะวงคิดถึงเขา |
เนื้อร้อง วิสา คัญทัพ |
อันโทเนีย | เฝ้าห่วงพะวงและคิดถึง
เฝ้าคอยคะนึงคิดถึงเขา
จะเดินจะนั่งจะกินจะนอน ใจคิดเป็นห่วงอยู่ร่ำไป อยู่แห่งไหนไม่วายเว้น จิตใจเป็นต้องห่วงหา เฝ้าคอยพะวงและคิดห่วง ว่าลุงเป็นอย่างไร อาจจะจริงดังคำคนร่ำลือ ว่าลุงไปตามล่ามังกร และถ้าแฟนฉันเกิดไปรู้ ไม่รู้ว่าเขาจะว่าอย่างไร ก็เมื่อฉันดูแลคอยระวัง แต่ลุงหายไปได้อย่างไร น่าจะล่ามโซ่ผูกลุงไว้ แล้วแอบโยนทิ้งกุญแจไปเสีย ก็ยังยืนกรานประกาศยืนยันสาบานไว้ |
อันโทเนียและแม่บ้าน พระ | เฝ้าห่วงพะวงและคิดถึง
ฉันรู้ เข้าใจ ที่รัก
|
แม่บ้าน | เฝ้าห่วงพะวงและคิดถึง
เฝ้าคอยคะนึงคิดถึงเขา
|
แม่บ้าน | เฝ้าห่วงพะวงและคิดถึง
อันโทเนีย โอ..โอ
เฝ้าคอยคะนึงคิดถึงเขา เฝ้าคอยพะวงและคิดห่วงว่าเขาเป็นอย่างไร แม่บ้าน โอ..โอ อันโทเนีย โอ..โอ |
พระ | ต่างห่วงพะวงและคิดถึง เฝ้าคอยคะนึงคิดถึงเขา |
อันโทเนียและ แม่บ้าน | โว.....โว... |
จิตใจเธอช่างประเสริฐเลิศล้ำ
ทุกคนมีใจเป็นห่วงเขา
|
|
(เซรบานเตสปรากฏตัวขึ้นในแสงไฟ พาดุ๊กซึ่งขณะนี้แต่งตัวและสวมหมวกแบบบัณทิตเข้ามา) | |
เซรบานเตส | และบัดนี้ ก็ปรากฏร่างของ ชายผู้มีเชื้อสาย มีสติปัญญา และมีเหตุผล ดอกเตอร์ซานสัน คาร์ราสโค คู่หมั้นของอันโทเนีย บัณทิตทางวิทยาศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยซาลามันช่า (พูดเงียบๆอย่างปราศจากความรู้สึก) เขาถือตัวมากราวกับกลัวว่าจะทำหล่น (พาคาร์ราสโคไปยืนที่มุมหนึ่งของเวที ทั้งสี่คนเริ่มต้นเถียงกันทันทีเซรบานเตสตบมือเป็นสัญญาณให้เงียบผมลืมไปว่า การทะเลาะเบาะแว้งในครอบครัวมักจะเลยเถิดลุกลาม เพราะมีเรื่องการมีส่วนได้ส่วนเสียเข้ามาเกี่ยว เราจัดหมากกันใหม่ดีกว่า (พาอันโทเนียไปยืนอยู่มุมหนึ่ง) ตัวขุน...เจ้าเล่ห์ (พาแม่บ้านไปที่อีกมุม) นี่เรือ...น่าเกรงขาม (พาพระบาทหลวงไปที่มุมที่สี่) แล้วนี่ก็โคน แหม.. เฉียงกันพอเหมาะทีเดียว (นั่งกลาง) เอาละ ทีนี้ถึงตาของตัวม้า |
อันโทเนีย | ซานสันคะ |
พระ | ได้ยินข่าวแล้วหรือ |
คาร์ราสโค | ระหว่างทางมาที่นี่ มีคนบอกแล้วอย่างน้อยสิบคน (พูดกันอันโทเนีย) ที่รัก... คุณลุงของเธอเป็นจำอวดให้ชาวบ้านแถวนี้เขาหัวเราะกันใหญ่แล้ว (หันไปทางพระ) เรื่องมันไปยังไงมายังไงกัน |
พระ | ทราบแต่ว่าซินยอร์กิฆานาเกิดเคลิบเคลิ้มไปกับจินตนาการของเขา |
คาร์ราสโค | ซินยอร์กิฆานาเสียสติ และกำลังเลอะเทอะไปกันใหญ่แล้ว |
อันโทเนีย | อย่าเพิ่งเถียงกันเลย มาช่วยคิดว่าจะจัดการกับลุงยังไงดีกว่า |
คาร์ราสโค | ผมห่วงเรื่องของเรา |
อันโทเนีย | หมายความว่าอย่างไรคะ |
คาร์ราสโค | ถ้าเราแต่งงานกัน แล้วได้ชื่อว่ามีคนบ้าอยู่ในครอบครัว เขาคงจะ... |
แม่บ้าน | คนดีๆ ต้องมารับกรรมแทน |
พระ | รับกรรมอะไร แค่คิดเคลิบเคลิ้มไปหน่อยเดียว |
คาร์ราสโค | หน่อยเดียว แน่ใจได้ยังไงว่าป่านนี้มิไปก่อเรื่องรุนแรงถึงไหนต่อไหน มีอาวุธติดตัวไปด้วยหรือเปล่า |
แม่บ้าน | มีดาบกับหอก (คาร์ราสโคชูมือทั้งสองขึ้น) |
อันโทเนีย | (เสียงละห้อย อ้อนวอน) ซานสัน ฉันหวังเอาไว้มากสำหรับเราสองคนจริงๆแล้วก็คือ เพื่อคุณนั่นแหละ ทุกอย่างจะต้องเป็นของคุณค่ะ ไม่ว่าบ้าน หรือที่ดินของคุณลุง |
พระ | (แดกดัน) จริง! อีกไม่นานมันต้องตกเป็นของคุณทั้งหมด เพราะว่าคนเราจะรับใช้วิทยาการให้ก้าวหน้าได้ก็ต่อเมื่อเขามีปัจจัยพร้อม |
คาร์ราสโค | (เดือดดาล) นี่ท่านเป็นพระหรือนายหน้ารับจำนำแน่ |
พระ | (เปลี่ยนท่าทีโดยเร็ว) ผมหมายถึงขอให้ลองคิดดูว่ามันท้าทายแค่ไหน |
คาร์ราสโค | ท้าทายอะไร |
พระ | คิดดูซิว่าจะต้องใช้สติปัญญาสักแค่ไหนจึงจะทำให้คนๆนี้ เลิกฟุ้งซ่านให้เขายุติไอ้เจ้าความใฝ่ฝันนั่นแล้วกลับมาบ้านเสีย (เซรบานเตสลุกขึ้น) |
เซรบานเตส | ฉลาดพูดนี่ |
คาร์ราสโค | (คิด) อือ..ท้าทายดีเหมือนกัน |
พระ | ไม่มีทางสำเร็จ |
คาร์ราสโค | เขาคงไปไม่ได้ไกลสักแค่ไหนหรอกนะ |
พระ | เดินทางแค่ไม่เกินวัน |
คาร์ราสโค | ถ้างั้นเตรียมตัวกันได้แล้ว เราจะไปตามหาเขา (ขณะที่ทั้งสี่เตรียมออกเดินทางคาร์ราสโคก็ร้องเพลง |