กากับนกออก
...
กาลครั้งหนึ่ง กาตกหลุมรักนกออก
เขาเห็นหล่อนบินผ่านรังทุกฤดูใบไม้ผลิตอนขึ้นเหนือ และทุกฤดูใบไม้ร่วงขาลงใต้ เขาสังเกตเห็นว่าหล่อนขึ้นเหนือทุกปีพร้อมกับสุภาพบุรุษไม่ซ้ำหน้า แต่เขาไม่ยี่หระต่อความจริงที่ว่าเหล่าสุภาพบุรุษเป็นนกออก "ใครๆก็มีไอ้หนูนั่นได้" เขาพูดกับตัวเอง ครั้นแล้วเข้าจึงไปหาเมีย บอกหล่อนว่าเขาตกหลุมรักนกออกผู้เลอโฉม เขาต้องการหย่า ดังนั้นผู้เป็นเมียจึงเปิดประตูและยื่นหมวกให้เขา "อย่าร้องไห้กลับมาหาฉันนะเมื่อหล่อนสลัดคุณทิ้ง" หล่อนพูด "อีนกตามฤดูกาลนั่นน่ะหัวไม่มีสมองหรอก หล่อนทำอาหารหรือเย็บเสื้อผ้าไม่ได้ เสียงร้องก็เหมือนรถรางตอนตีโค้ง คุณค้นดูพจนานุกรมเล่มไหนก็ได้ ว่ากาเป็นนกฉลาดและเก่งที่สุด แล้วคุณจะรู้สึก" "เฮอะ!" กาตัวผู้พูด "ถุย! แกเป็นหญิงขี้อิจฉาแหละว้า" เขาโยนเงินให้หล่อนสองสายเหรียญ "นี่" เขาว่า "ไปหาซื้อเสื้อผ้าสวยๆใส่ ซะมั่ง แกน่ะดูเหมือนกับกาน้ำชาเก่าๆเชียว" แล้วเขาก็ออกไปตามหานกออก
เป็นหน้าใบไม้ผลิ เขาเจอนกออกกำลังเดินทางขึ้นเหนือ พร้อมกับสุภาพบุรุษที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน กาหยุดนกออกตัวเมีย แล้วบอกสาเหตุ หรือพูดว่ากู่ร้องขอก็ได้ อย่างไรก็ตามเขาจีบหล่อนด้วยเสียงแหลพร่า ซึ่งทำให้หล่อนหัวเราะระรื่น "เสียงคุณเหมือนเสียงปิดหน้าต่างเก่าๆ" หล่อนพูดแล้วยกนิ้วใส่เขา "ผมตัวใหญ่และแข็งแรงกว่าเพื่อนชายของคุณนะ" กาบอก "ผมพูดเก่งกว่าเขา ไม่มีนกออกตัวไหนในประเทศยกฝักข้าวโพดได้อย่างผมหรอก ผมหูไว ตาไว และผมร้องบอกอันตรายได้ไกลเป็นไมล์ๆ"  "ฉันไม่เห็นว่ามันทำให้ใครสนใจเลย นอกจากกาด้วยกัน" นกออกตัวเมียบอกหัวเราะเยาะเขา แล้วบินไปทางเหนือ นกออกตัวผู้โยนเงินให้กาสองสามเหรียญ "นี่" เขาพูด "เอาไปซื้อแจ๊คเก็ตหรืออะไรใส่บ้าง คุณดูเหมือนกันหม้อกาแฟเก่าๆเชียว"
กาบินกลับรังอย่างเศร้าสร้อย แต่เมียไม่อยู่ เขาพบจดหมายติดประตูมีข้อความว่า "ฉันไปกับเบิร์ดแล้ว สารหนูอยู่ในตู้ยา"
..
 คติ : อย่าทุบหม้อข้าวตัวเอง
...
GoToMenu