มอธกับดาว
| ......ครั้งหนึ่งมอธหนุ่มปักใจกับดาวดวงหนึ่งเขาบอกแม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ และนางแนะนำให้เขาปักใจกับสะพานแทน "ดาวน่ะเล่นไม่ได้หรอก" นางบอก "ไฟถึงเล่นได้จ๊ะ" "แบบนั้นเอ็งถึงจะได้บางสิ่งบางอย่าง" พ่อของมอธพูด "บินไล่ดาวน่ะไม่ได้อะไรหรอก" แต่มอธไม่ได้ใส่ใจกับถ้อยคำของทั้งพ่อและแม่ ทุกเย็นยำ ตกคำเมื่อดาวขึ้น เขาจะบินไปหามัน และทุกเช้ายำรุ่งเขาจะคลานกลับบ้านหมดเรี่ยวแรงด้วยความพยายามเป็นอย่างมาก |
| ......วันหนึ่งพ่อพูดกับเขา "หลายเดือนมานี่ปีกเอ็งไม่เห็นไหม้เลยไอ้หนู ข้าว่าเอ็งน่ะไม่เคยย่างกรายไปเลย พี่ชายเอ็งน่ะเขาบินเล่นไฟข้างถนนจนปีกไหม้เสียยำแย่ พี่สาวเอ็งเขาก็บินไปร้องเพลงรอบไฟตามบ้าน เอาล่ะ ออกไปให้โดนไหม้บ้างเดี๋ยวนี้เลย ตัวเบ้อเริ่มอย่างเอ็งยังไม่มีรอยไหม้" |
| มอธออกไปจากบ้านพ่อ แต่เขาจะไม่บินไปเล่นไฟข้างถนนและไฟตามบ้าน เขาพยายามบินไปหาดาวซึ่งอยู่ไกลออกไป 4 1/3ปีแสง หรือ 25,000,000,000,000 ไมล์ มอธคิดว่ามันอยูแค่ยอดกิ่งเอล์ม เขาไม่เคยไปถึงดวงดาว แต่เขาก็พยายามต่อไป คืนแล้วคืนเล่า เมื่อแก่ตัวลงเขาก็คิดว่าจริงๆแล้วเขาได้ไปถึงดวงดาวและเที่ยวไปพูดเช่นนั้น นี่ทำให้เขาพึงใจยิ่งนักและยาวนาน เขามีชีวิตอยู่จนหง่อม ส่วนพ่อแม่ พี่ชายและพี่สาวของวเขา ถูกไฟไหม้ตายตั้งแต่อายุยังน้อย |
|
คติ ผู้บินไปจากความเศร้าโศก จะมีชีวิตอยู่ในวันนี้และในวันหน้า |