โอลิเวอร์กับนกกระจอกเทศอื่นๆ
| ......วันหนึ่งนกกระจอกเทศเฒ่าผู้น่าเกรงขามบรรยายถึงความเหนือกว่าของเผ่าพันธุ์แก่นกกระจอกเทศน้อย "พวกโรมันรู้จักเรา หรือพูดให้ถูกยิ่งขึ้น เรารู้จักโรมัน พวกเขาเรียกเราว่า avis strouthio ส่วนเราเรียกเขาว่าโรมัน พวกกรีกเรียกเราว่า strouthion ซึ่งหมายถึง คนจริง หรือถ้าไม่ใช่มันก็น่าจะเป็นเช่นนั้น เราเป็นนกตัวใหญ่ที่สุด ดังนั้นเราจึงเป็นนกดีที่สุดด้วย" |
| ......ลูกศิษย์ร้อง ฮะ! ฮะ! เว้นแต่นกช่างคิดที่ชื่อโอลิเวอร์ "เราบินถอยหลังเหมือนนกฮัมมิ่งเบิร์ดไม่ได้" เขาพูดออกมาดังๆ |
| ......"มันตีนไม่ติดดิน" นกกระจอกเฒ่าว่า "เราเคลื่อนไปข้างหน้า" |
| ......"ฮะ! ฮะ!" นกกระจอกเทศอื่นๆร้องเว้นแต่โอลิเวอร์ |
| ......"เราวางไข่ใหญ่ที่สุด ดังนั้นจึงดีที่สุด" แกพูดต่อ |
| ......"ไข่นกรอบบิ้นสวยกว่า" โอลิเวอร์พูด |
| ......"ไข่นกรอบบิ้นก็ให้กำเนิดแต่นกรอบบิ้นเท่านั้นแหละ" ผู้เฒ่าบอก |
| ......"แค่สี่นิ้วเราก็ไปไหนต่อไหนได้ ขณะที่มนุษย์ต้องใช้ถึงสิบ" ครูบอกลูกศิษย์ |
| ......"แต่มนุษย์บินได้ทั้งๆที่นั่งอยู่ส่วนเราบินไม่ได้เลย" โอลิเวอร์ออกความเห็น |
| ......นกกระจอกเทศเฒ่าจ้องเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ทีแรกด้วยตาข้างหนึ่ง ต่อมาก็ทั้งสองข้าง "มนุษย์บินเร็วเกินไปสำหรับโลกกลมๆ" แกว่า "ไม่ช้าเขาก็จะตามตัวเดองไม่ทัน และเขาจะไม่มีวันรู้เลยว่ามนุษย์ข้างหลังคือมนุษย์" |
| ......"ฮะ! ฮะ!" นกกระจอกเทศอื่นๆร้องเว้นแต่โอลิเวอร์ |
| ......"ในยามกันตรายเราสามารถซ่อนเร้นโดยซุกหัวกับทราย" แกสาธยาย "ไม่มีใครทำอย่างนี้ได้" |
| ......"เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเราจะไม่ถูกพบในเมื่อเราไม่เห็น" โอลิเวอร์ถาม |
| ......"นอกคอก" ผู้อาวุโสร้อง นกกระจอกเทศตัวอื่นๆเว้นแต่โอลิเวอร์พากันร้อง "นอกคอก" โดยมิรู้ว่าหมายถึงอะไร |
| ......ในขณะนั้านเอง ครูกับลูกศิษย์ก็ได้ยินเสียงครืนครั่นแปลกๆ เหมือนเสียงฟ้าร้องใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา มันไม่ใช่ฟ้าร้องแต่เป็นฝูงช้างที่วิ่งมาด้วยความตื่นตระหนก ผู้เฒ่ากับนกกระจอกเทศอื่นๆรีบซุกหัวลงกับทราย โอลิเวอร์หลบไปหลังก้อนหินมหึมาข้างๆ จนกระทั่งพายุแห่งฝูงสัตว์ผ่านไป เมื่อเขาออกมาก็เห็นทรายกระจุยกระดูกและขนเป็นสิ่งที่เหลืออยู่ของครูเฒ่าและลูกศิษย์ อย่างไรก็ตาม เพื่อความแน่ใจ โอลิเวอร์เรียกชื่ตามบัญชี แต่ไม่มีใครขานรับ จนมาถึงชื่อของตน "โอลิเวอร์" เขาเรียก |
| ......"ฮะ! ฮะ!" โอลิเวอร์ตอบ และเป็นเสียงเดียวในทะเลทราย เว้นแต่เสียงคระครืนที่แว่วมาจากขอบฟ้า |
|
คติ อย่าพึงปลูกเรือนหรืแม้แต่ศรัทธา บนผืนทราย |