ผู้รักสันติ
| ......ในดินแดนแห่งนิทาน วันหนึ่งมีพังพอนเกิดมาตัวหนึ่ง ผู้ซึ่งไม่ต้องการจะสู้รบกับงูเห่าหรืออะไรทั้งนั้น ถ้อยคำกระจายจากพังพอนสู่พังพอนว่า มีพังพอนตัวหนึ่งไม่ต้องการต่อกรกับงูเห่า ถ้าเขาไม่อยากฟัดกับอะไรอื่นๆ ก็ช่างมัน แต่เป็นพันธะของพังพอนทุกตัวที่จะต้องฆ่างูเห่าหรือไม่ก็ถูกงูเห่าสังหาร |
| ......"ทำไม?" พังพอนผู้รักสันติถาม ร่ำลือกันว่าพังพอนตัวใหม่ ไม่เพียงแต่โปรงูเห่าและต่อต้านพังพอนเท่านั้น ยังเป็นปัญญาชนแปลกแยก ละเลยอุดมการณ์และขนบธรรมเนียมของพังพอนนิยม |
| ......"มันบ้า" พ่อว่า |
| ......"เขาป่วย" แม่พูด |
| ......"มันาขี้ขลาด" พี่ชายตะโกน |
| ......เขาเป็นกะเทย" พี่สาวกระซิบ |
| ......ส่วนผู้ไม่เคยเจอพังพอนผู้รักสันติมาก่อน ก็จำได้ว่าเคยเห็นเขาเลื้อย สวมใส่หนังงูเห่า และวางแผนล้มล้างแผ่นดินพังพอน |
| ......"ฉันจะใช้เหตุผลและปัญญา" พังพอนนอกคอกประกาศ |
| ......"ก็เป็นขบถนะซี พวก" เพื่อนบ้านพูด |
| ......"ปัญญาน่ะศัตรูเขาใช้กัน" อีกตัวบอก |
| ......ในที่สุด ก็มีข่าวลือว่าพังพอนผู้รักสันติมีพิษที่กรงเล็บเหมือนงูเห่า เขาถูกพิพากษาให้เนรเทศ |
|
คติ : ตาต่อตา ฟันต่อฟัน ถ้าศัตรูไม่ทำต่อท่าน คนของท่านก็ทำ |