การรอคอยอันยิ่งใหญ่

......ท่ามกลางผู้คนมากมายบนชานชลาสถานีรถไฟ ต่างคนต่างมีจุดหมายปลายทางแตกต่างกันไป บ้างก็คล้ายกันแต่ไม่เหมือนซะทีเดียว เสียงประชาสัมพันธ์ ทำให้ทราบถึงการขายตั๋วเส้นทางสายตะวันออกเฉียงเหนือ การเคลื่อนตัวของหลายๆ คนสู่ช่องขายตั๋ว ทำให้เกิดความรู้สึกเหนื่อยหน่ายพอสมควร มันเป็นแถวที่ยาวคดเคี้ยวอยู่ตรงหน้าช่องนั้น ก้าวได้เพียงสั้นๆสู่ช่องขายตั๋วคล้ายงูตัวใหญ่ที่เคลื่อนไปอย่างใจเย็น แน่นอนว่าความโล่งใจของทุกคนจะเกิดขึ้น ขณะที่มีตั๋วอยู่ในมือ และนี่คือจุดเริ่มต้น
......ใช่หรือไม่ว่าการจะไปถึงจุดหมายใดๆ นั้น มักจะมีการรอคอยและการเดินทางอยู่ร่วมกันเสมอ จุดหมายที่ยาวไกล ต้องมีการรอคอยที่ยิ่งใหญ่ และการเดินทางที่ยาวนาน ความคิดและอารมณ์ที่อุบัติขึ้นย่อม..มี...ได้มากมาย ทุกระยะ ทุกเวลา
......ประชาสัมพันธ์ประกาศถึงความล่าช้ากว่ากำหนดของขบวนรถไฟสายนี้ หลายคนแสดงความไม่พอใจ เพราะมันคือการกระทบต่อตารางเวลาของตน แต่หลายคนได้แต่ทำใจ เพราะอาจคิดว่า อย่างไรแล้วจุดหมายคงไม่เปลี่ยนแปลง
......หลายคนไม่มีโอกาสใช้รถไฟเป็นพาหนะในการเดินทาง ด้วยเหตุผลอะไรก็ตามที แต่การที่ได้เห็นพฤติกรรมการดำรงอยู่บนตู้สี่เหลี่ยมนี้ ยิ่งทำให้เห็นความแตกต่างของผู้คนได้เป็นอย่างดี บ้างอยากเป็นคนแรกที่จะเหยียบขั้นบันได บ้างกำลังขนสัมภาระที่พะรุงพะรัง บ้างวิ่งจับจองที่นั่งที่ดีสำหรับตน ไม่ว่าใครคงต้องการสิ่งที่ดีสำหรับตน แม้ในช่วงเวลาๆ หนึ่ง แต่นั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ใช้บริการในสถานีต่อไปจะไขว่คว้าได้ อาจเหลือเพียงสิ่งที่ไม่มีใครต้องการ(ราวบันได, ห่วง, ข้างประตู, ซอกต่างๆ
......มันเป็นความอดทนทีเดียวที่ต้องเก็บอาการความรู้สึกต่างๆ ภายในตู้นี้ เส้นทางที่ได้รับการตัดสินใจ สำหรับการเดินทางเพื่อสู่จุดหมายปลายทางแม้จะพกพาอารมณ์ที่ขุ่นมัวมาดัวยก็ตาม และนี่น่าจะเป็นอีกส่วนหนึ่งของการรอคอย
......ขบวนรถไฟจอด ณ สถานีหนึ่ง นี่คือ จุดสิ้นสุดของการเดินทางและนี่คือจุดปลายทาง แต่..?
......วันนี้ท่ามกลางผู้คนมากมาย ในสถานที่ที่น้อยคนจะมีโอกาสเข้ามา ณ จุดนี้ แม้ไม่มีการเดินทางใดๆ ความรู้สึกถึงการรอคอยกลับรุนแรงยิ่งกว่า กาลเวลาผ่านไป ยิ่งทำให้การรอคอยนั้น สร้างการเดินทางอันยาวไกลขึ้น ด้วยพาหนะที่ไร้รูปแบบ ไร้ตัวตน จะสัมผัสได้เพียงความรู้สึก

ผืนแผ่นอีสาน

(ตั้ง ทหารกล้า)