| |
|
ลูกของข้า
(14 มีนาคม
2539)
|
| ......วันนี้ข้าเห็นและสัมผัสถึงจุดสันดาบของจิตใจ
ข้ารู้ว่าน้ำตาจากหัวใจคงไม่สามารถยุติการระเบิดครั้งนี้ได้ ระยะเวลาสั้นๆ
ปล่อยให้จิตใจของเจ้าล่องลอย แสวงหาอะไรสักอย่างเพื่อยุติการระเบิดด้วยตัวของตัวเอง
จงทำทุกอย่างเพียงเพื่อบอกข้าว่าข้าคือผู้ที่อยู่ห่างไกลจากตัวของเจ้า
ไม่ว่าสิ่งที่เจ้าทำจะทำลายตัวเจ้าอย่างที่เจ้าก็รู้ว่าจะเป็นเช่นไร ข้าจะว่ากล่าวอะไรกับเจ้าได้อีกละ
เพราะว่าผู้เป็นพ่อขาดอำนาจในการสอนสั่ง ข้ามีแต่ความรู้สึกผิดต่อตัวเอง
ที่มิได้เอาใจใส่ต่อเจ้า ข้าเพียงแค่รู้สึกว่าข้าให้เจ้าทุกอย่างแล้ว แต่วันนี้ข้าก็รู้อีกอย่างหนึ่งว่า
ข้าให้ในสิ่งที่เจ้าไม่ต้องการ ข้าควรกล่าวคำขอโทษต่อหน้าของพวกเจ้า |
| ......เมื่อเจ้าคิดว่าเจ้าทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะ
เพื่อบรรเทาจิตใจเพื่อลดทิฐิมานะที่เจ้ามีต่อข้า ผู้เป็นพ่อ ข้าพร้อมที่จะยิ้มและรับพวกเจ้าเข้ามาสู่อ้อมแขน
ที่เจ้าไม่เคยสัมผัสมาก่อน ข้าทำไปเพียงเพื่อต้องการเห็นรอยยิ้มของเจ้า
รอยยิ้มอันแสดงความตื่นจากการหลับใหลมานาน รอยยิ้มอันกล้าหาญ รอยยิ้มแห่งชัยชนะต่อความขัดแย้งทั้งปวง |
| ......และรอยยิ้มเพื่อซากศพของข้า |
| |
|
ตั้ง
ทหารกล้า
|
