วิถีของทารก
......ถ้าหากว่าทารกเพียงแต่ตั้งความปรารถนาเท่านั้นเขาอาจจะโผบินขึ้นสู่สรวงสวรรค์ได้ในชั่วพริมตาเดียว
......แต่เหตุไฉนเล่า เขาจึงไม่ทำเช่นนั้น
......เหตุที่เขาไม่ทำเช่นนั้น มิใช่ว่าเขาจะไม่ต้องการอะไรตอบแทน

......เขายังรักที่จะพิงศีรษะน้อยๆ ของเขาไว้กับอ้อมอกของแม่ และทนไม่ได้ที่จะให้แม่คลาดสายตาจากเขาไป
......ทารกสามารถจะใช้คำพูดที่มีความหมายอันล้ำลึกซึ่งมีนักปราชญ์ราชบัณฑิตเพียงไม่กี่คนในโลกเท่านั้น ที่สามารถจะเข้าใจความหมายของคำพูดนั้นได้
......แต่เหตุไฉนเล่า เขาจึงทำเสมือนว่าเขาไม่เคยรู้ถึงความหมายของภาษา และไม่เคยพูดออกมาเลย
......เหตุผลสำคัญอย่างหนึ่งที่เขาทำเช่นนั้น เพราะเขาต้องการที่จะเรียนคำพูดเหล่านี้ จากริมฝีปากของแม่เอง ซึ่งเป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาดูบริสุทธิ์ไร้เดียงสาเสียเหลือเกิน
......ทารกนั้นร่ำรวยด้วยทองคำและไข่มุกจำนวนมหาศาล แต่ถึงกระนั้นเขาก็มาสู่โลกนี้แต่ตัวเปล่า และยากจนเหมือนกับคนขอทาน
......เหตุไฉนเล่าเขาจึงต้องการทำให้ใครๆ เข้าใจผิดเช่นนั้น
......เหตุที่เจ้าขอทานตัวน้อยๆ ซึ่งปราศจากเครื่องห่อหุ้มแสร้งทำเป็นยากจนน่าสงสาร และไม่สามารถช่วยตัวเองได้เลยแม้แต่น้อย เพราะเขารู้อยู่แก่ใจอย่างแน่ชัดว่าถ้าทำเช่นนั้นแล้ว เขาจะสามารถเรียกร้องเอาความสนใจ และความรักอันหาค่ามิได้จากแม่ได้อย่างแน่นอ
......ทารกเคยแต่เป็นอิสระ และไม่มีสิ่งใดเลยที่พันธนาการเขาไว้แม้แต่น้อย เมื่อเขายังอยู่ในดินแดนแห่งพระจันทร์เสี้ยวที่เขาจากมานั้น
......การที่เขายอมสูญเสียอิสรภาพที่เคยมีอยู่ นับว่าเขาต้องมีเหตุผลพอเพียงทีเดียว
......ทั้งนี้ เพราะเขารู้อยู่แก่ใจว่า ยังมีสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยความรื่นรมย์ที่ซ่อนอยู่ตรงมุมหนึ่งในดวงใจของแม่และลำแขนทั้งสองข้องของแม่ที่โอบอุ้มเขาไว้แนบสนิทกับอก ก็ดูจะทำให้เขาเกิดความอบอุ่นมีความสุขและมีชีวิตชีวาเสียยิ่งกว่าอิสรภาพที่เคยมีอยู่แต่ครั้งก่อนๆ
......ทารกไม่เคยรู้จักการร้องไห้มาก่อน เขาเคยอยู่แต่ในดินแดนที่ไม่มีความทุกข์ และเพียบพร้อมไปด้วยความสำราญ
......แต่ไฉนเล่าเขาจึงเลือกที่เกิดใหม่ ซึ่งจะต้องเริ่มรู้จักการหลังน้ำตา
......ทั้งนี้ เพราะเมื่อเวลาที่เขายิ้มหัวนั้น แม่จะให้ความสนใจแก่เขา และจิตใจของแม่จะพลอยแจ่มใสชื่นบานเต็มไปด้วยความสุข แต่ถ้าเขาร้องไห้แม้แต่เพียงน้อยหนึ่งเท่านั้น ความสนใจ ความรัก และความสงสารที่แม่จะให้แก่เขา จะเพิ่มประดังขึ้นอีกเป็นทวีคูณ
 

รพินทรนาถ ฐากูร แต่ง

วิทูร แสงสิงแก้ว ถอดความ