เด็กทะโมน
 
ที่โคนต้นมะเฟือง
เด็กผู้ชายห้าหกคน อายุประมาณเจ็ดถึงสิบเอ็ดขวบ
มักชอบป่ายปีนเก็บลูกมะเฟืองกิน
เมื่อกินผลมะเฟืองกันจนอิ่มหนำสำราญดีแล้ว
ก็จะช่วยกันหาก้อนหิน ขนาดประมาณเท่าผลมะนาว
มาคนละกอง
นั่งปาเจ้าม้าแก่เล่นอย่างสนุกสนาน
เจ้าม้าแก่สีขาวตกกระตัวนั้น
ดูจะเป็นเป้านิ่งอย่างสงบ
ให้เด็กๆ หาความสำราญตามใจชอบ
ท่าทางของมันคงจะผ่านประสบการณ์ชนิดนี้
มามากมายแล้วในชีวิต
ผู้คนเบียดเบียนแรงงาน
ทุบตี พันธนาการ
แถมยังผลิตลูกหลานออกมารังแกมันอีก
บางครั้งมันคงเจ็บมาก
เมื่อก้อนหินแหวกอากาศมาโดนจุดสำคัญๆ บนร่างกายของมันอย่างจัง
เช่นบริเวณโหนกคิ้วหรือปลายจมูก
มันจะชูคอ หางชูชัน และแผดเสียงร้องดังทีเดียว
เด็กซนเหล่านั้น ก็จะหัวเราะกันอย่างเอิกเกริก
ด้วยความพึงพอใจในผลงานของพวกตน
ในระหว่างที่ชายสองคนออกไปเกี่ยวหญ้า
เด็กๆ มักจะชอบปีนป่ายขึ้นไปบนเกวียน
ที่บรรทุกฟ่อนหญ้าจนสูงท่วมัว
พอชายเกี่ยวหญ้ากลับมา
เด็กๆ ก็จะพากันกระโดดลงและวิ่งหนีกันอุตลุด
วันหนึ่ง
เด็กๆ ปีนขึ้นไปนั่งปาเจ้าม้าแก่อย่างสนุกสนาน
บนฟ่อนหญ้าที่บรรทุกจนเกือบเต็มเกวียนแล้ว
ท่ามกลางเสียงเฮฮาร่าเริงเมื่อเห็นเจ้าม้าแก่เกิดความรำคาญ
"เฮ้ย..มาแล้วโว้ย มาแล้ว"
เด็กชายคนหนึ่งตะโกนขึ้นเมื่อเห็นชายเกี่ยวหญ้า
เดินแบกฟ่อนหญ้าตรงมาที่เกวียนของเขาอย่างรวดเร็ว
เด็กๆ ต่างพากันกรูลงจากเกวียนและวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต
ฟ่อนหญ้าที่ตั้งไว้อย่างเป็นระเบียบก็พลัดกลิ้งลงมา
เด็กคนหนึ่งเสียหลักตกจากเกวียนลงสู่พื้น
ฟ่อนหญ้าที่กลิ้งตามลงมาสามฟ่อนใหญ่ๆ
ทับลำตัวท่อนล่างของเด็กไว้
เด็กน้อยส่งเสียงร้องสั่น เรียกหาแม่ ด้วยความตกใจ
ชายเกี่ยวหญ้าทุ่มฟ่อนหญ้าออกจากแผ่นหลังของเขาลงข้างทางทันที
เขาวิ่งตรงมาที่เด็กน้อยคนนั้น
รีบยกฟ่อนหญ้าที่ทับตัวเด็กออกอย่างรวดเร็ว
มีเลือดไหลซิบๆ ที่หัวเข่าและข้อศอก
เขาอุ้มเด็กคนนั้นขึ้นมา
แล้ววิ่งตรงไปที่บ้านของหญิงขราอย่างรีบเร่ง
เด็กคนนั้นยังคงแผดเสียงร้องไม่หยุดหย่อน
เจ้าม้าแกมองตามขณะนอนเคี้ยวหญ้าอย่างใจเย็น
หญิงชรากำลังจะไปตักน้ำที่สระเห็นเข้าแกจึงวางกระป๋องลง
"เด็กซน เจ้านาย เด็กซน" เขาระล่ำระลัก
หญิงชราเข้าใจแต่ไม่พูดอะไร
แกเดินเข้าไปในบ้าน
แล้วออกมาพร้อมด้วยขวดยากับสำลี
แกบ่น พึมพำ
"เด็กพวกนี้น่ะ เหมือนทะโมนโจรห้าร้อย"