![]() |
![]() |
ภาระ |
เศษอิฐและดินลูกรัง
ดีดกระเด็นออกจากล้อไม้
|
ยามเมื่อเกวียนชรานั้นแล่นผ่าน
|
ราวกับว่ามันกระโดดโลดเต้นอย่างร่าเริง
|
หรรษาต้อนรับการกลับมาเยือน
ของชายเกี่ยวหญ้าสองคนนั่น
|
เกสรชมพู่ร่วงหล่นอยู่โคนต้น
ปูเป็นพื้นราบเรี่ยผิวดินดูงดงาม
|
รอรับคาราวานชีวิต
วันใหม่ และฤดูกาลใหม่
|
มรสุมลูกแล้วลูกเล่า
ผ่านไป ผ่านไป
|
ร้อน
ฝน และหนาว
|
ชายเกี่ยวหญ้า
เกวียนชรา และม้าแก่
|
ยังคง
ผ่านมา ผ่านมา
|
ผ่านมาเก็บเกี่ยวผลผลิตแห่งธรรมชาติ
|
ผ่านมาโอบรับเรื่องราวอันเจ็บปวดแห่งชีวิต
|
ผ่านมาแบกรับหน้าที่แห่งวัยวันอันผ่านโพ้น
|
มิใช่มาเพื่อแผ่นดินเกิด
|
แต่มาเพื่อทิ้งถิ่นแผ่นดินทุกข์
|
มิใช่มาเพื่อประเทศชาติ
|
แต่มาเพื่อลืมเลือนเรื่องราวโหดร้ายของประเทศชาติ
|
ถ้าเคียวคมที่เขากระชับแน่นนั้นมีอานุภาพ
|
ถ้าเขาขอพรจากพระเจ้าได้เหมือนที่พวกเจ้านายขอได้แล้วละก้อ
|
เขาคงขอเก็บเกี่ยวความเลวทรามจากระบบชนชั้นวรรณะในสังคมของเขา
|
ไปทิ้งเกษียรสมุทร
เพื่อถวายแก่พระเจ้าผู้ประทมสินธุ์นิรันดร
|
พวกเขาคือคนเกี่ยวหญ้า
|
ผู้ไม่เคยประกาศอุดมการณ์
เจตนารมณ์ หรือนโยบาย
|
แห่งการงานอันเหน็ดเหนื่อย
ปวดร้าว ยากลำบาก
|
และเสี่ยงภัยนี้
แต่ประการใด
|
|
เพื่อแผ่นดินที่เขาย่างเหยียบและซุกหัวนอนอยู่หรือ
|
เขาตอบไม่ได้หรอก
เพราะพวกเขาไม่มีเครื่องแบบ
|
เหรียญตรา
และสายสะพาย
|
เพื่อชีวิตที่ดีกว่ากระนั้นหรือ
|
ใครใครก็หวังเช่นนั้น
|
แต่สำหรับพวกเขา
|
เป็นเพียงมนุษย์ผู้มีชีวิตเพื่อปากท้อง
|
เพื่อตัวตนจักได้ไม่เป็นภาระถ่วงความเจริญรุดหน้าของสังคม
|
เพื่อทะยานตัวเองให้หลุดพ้นจาก
ภาวะการถูกดูหมิ่นเหยียดหยาม
|
ข่มเหง
รังแก และบีบรัดจากโซ่ตรวนของ
|
ระบบวรรณะในแผ่นดินนักปราชญ์
|
และเพื่อไม่ต้องขอความเมตตาจากใครในแผ่นดินที่พวกเขาย่างเหยียบอยู่นี้
|
ชีวิตของพวกเขามิได้มีความหมายกว้างขวางราวแผ่นฟ้า
|
แต่ความทุกข์ยากก็ปราศนาการจากพวกเขา
|
การดำเนินชีวิตของพวกเขา
จึงเป็นการดำเนินชีวิต
|
บนวิถีแห่งคุณธรรมอันพระเจ้ามิได้ประกาศ
|
และพวกเขานี่แหละคือ
ผู้ดำเนินชีวิตเพื่อส่วนรวมโดยแท้
|
ดอกหญ้า
สีฟ้า สดใส
|
กวัดแกว่ง
เหนือพื้นน้ำ
|
ม้าแก่สีขาวตกกระ
และเล็มต้นหญ้า พักผ่อนเอาแรง
|
สายลมหนาวโชยพัดมาแต่แดนไกล
|
ใช่..
ชีวิตก็มาแต่แดนไกลด้วย
|
มาเพื่อแบกรับภาระของส่วนรวม
|
ไม่เรียกร้อง
แต่ก็ไม่ยอมศิโรราบกับความเลวทราม
|
ไม่ต่อสู้
แต่ก็ใช่สยบต่ออบาย
|
นี่คือความหมายของชีวิตโดยแท้
|
คนเกี่ยวหญ้า
|
ธรรมชาติเลือกสรรพวกเขา
|
จากสังคมที่ปฏิเสธ
|