Van onze Telesport-redactie - ATLANTA, woensdag

Bart Brentjens zei het 's ochtends al tegen z'n vrouw Petra: 'Als ik een gaatje heb, zien ze me niet meer terug.' De Limburger hield woord. Na een uitgekiende race kon de Nederlander zich laten kronen tot eerste olympisch kampioen mountainbiken.

Alles zette Brentjens dit seizoen op de olympische race. In de wereldbekerwedstrijden kwam hij nauwelijks in het spel voor. Dag en nacht werkte de wereldkampioen van '95 met voormalig beroepsrenner Gert-Jan Theunisse naar de Spelen toe. ,,Dit is ook zijn succes", zei Brentjens over de rol van zijn zwager, die op gepaste afstand de gekte rond de winnaar bekeek.

Olympisch kampioen, hij kon het amper geloven. "Ik weet niet wat ik voel. Ik heb bewust mijn gevoelens weggeduwd. Ik ben zo diep gegaan. Dan voel je niet eens de pijn in je rug. Die gaat nu ook wel weer weg."

LES ECHELLES, donderdag

Bart Brentjens heeft voor de tweede achtereenvolgende keer de Ronde van Frankrijk voor mountainbikers gewonnen. Hij eindigde woensdag in de achtste en laatste etappe over 34 kilometer, met start en finish in Les Echelles, als vijfde.

De Australiër Cadel Evans zegevierde in de slotrit. Hij had een voorsprong van 1 minuut en 16 seconden op de Fransman Thomas Dietsch.

Brentjens, die al leider was vanaf de eerste etappe, had in het eindklassement een voorsprong van 5 minuten en 46 seconden op de Noor Rune Hoydahl.

GULPEN, maandag

Alle grote hoofdprijzen in het veld liep hij afgelopen winter mis. Richard Groenendaal is echter net een kameleon. Thuis in veel in disciplines van de wielersport. Gespecialiseerd in het veld, aardig op de weg en sinds gisteren ook een kandidaat voor de Olympische Spelen in Sydney. Als mountainbiker.

Groenendaal loste in Gulpen titelverdediger Bart Brentjens als nationaal kampioen af. Op een ontluisterende manier. Twee demarrages had de veldrijder nodig om de olympisch kampioen op zijn specialistische terrein naar adem te laten happen. Anderhalf uur lang zwoegde Brentjens zonder ooit het idee te hebben kampioen te worden.

Ruim drie minuten bedroeg het verschil tussen vreugdekreten en hartgrondige vloeken. Terwijl Brentjens onder een luifel balend zijn matige eerste seizoenshelft zat te analyseren, stonden vader en zoon Groenendaal vijftig meter verder in de brandende zon de onverwachte titel te vieren. Die verrassing was even groot als bij wegrenster Yvonne Brunen die bij de vrouwen alle specialistes naar huis reed.

Groenendaal manifesteerde zich al eerder bij het NK mountainbiken met bronzen medailles. Hij miste alleen de inhoud om bijna tweeëneenhalf uur lang strijd te leveren. De race had geen ronde langer moeten duren. "Dan was ik van de fiets gevallen." Bij Brentjens heerste hetzelfde idee. Alleen met een andere achterliggende gedachte. De olympisch kampioen voelde zich een beetje vernederd. Nederlandse en wereldtitel, eerste olympisch kampioen; daarvan word je misschien hooghartig.

Groenendaal ging vroeg in de aanval. Het verschil lag snel op een minuut. "Ik reed rond alsof ik trainde. Niemand liep op mij in, maar ik ook niet op hem. Ik was niet fel, had geen snelheid, maar verwachtte dat Groenendaal wel zou terugvallen", meende Brentjens.

Het verschil lag eigenlijk in de motivatie. Groenendaal voelde de overwinning met elke trap naderen, Brentjens waande zich na elke meter meer en meer de grote verliezer. In het hoofd zit het niet goed. "Ik ben misschien wat verwend. Ik heb alles al gewonnen."

HOUFFALIZE, maandag

De Franse mountainbiker Miguel Martinez heeft gisteren de negende en voorlaatste wedstrijd uit de cyclus om de Wereldbeker gewonnen. Op het circuit in Houffalize versloeg Martinez zijn landgenoot Christophe Dupouey in de sprint. De Deen Henrik Djernis eindigde als derde op dik twee minuten. In de strijd om de Wereldbeker leidt Martinez met 556 punten. De Australiër Cadel Evans staat tweede met dertien punten minder.

UDEN, donderdag

Mountainbiker Bart Brentjens en zijn zwager/manager Gert-Jan Theunisse zijn gisteren tijdens een training in Uden aangereden door een auto. Brentjens ving de grootste klap op. De olympisch kampioen moest in Oss geopereerd worden aan een hand. Twee pezen waren afgescheurd. Brentjens is minimaal vier weken uitgeschakeld. Theunisse, vorig jaar zwaar gewond na een trainingsongeval in Frankrijk, liep slechts enkele kneuzingen op.

CANMORE, dinsdag

Bas van Dooren is als vijfde geëindigd in de wereldbekerwedstrijd ATB in Canmore (Canada).

De mountainbiker had op de finish een achterstand van twee minuten en 42 seconden op de Australische winnaar Cadel Evans.

In de tussenstand van de wereldbeker, aangevoerd door Evans, neemt van Van Dooren nu een vierde plaats in.

AYWAILLE, maandag

Twee keer was Bas van Dooren dit seizoen dicht bij een grote overwinning. In het Belgische plaatsje Aywaille leek de 25-jarige Brabander naar de Europese titel mountainbike te rijden, maar in de laatste kilometers sloot de ervaren Christophe Dupouey bij de Nederlander aan. In de sprint kwam de moegestreden Van Dooren tekort tegen de Fransman en moest genoegen nemen met zilver.

Het was in Aywaille voor Van Dooren een uitgelezen kans om eindelijk eens uit de schaduw van Bart Brentjens te fietsen. De olympisch kampioen kwakkelt al een seizoen lang met allerlei blessures maar krijgt in de ogen van Van Dooren nog steeds de meeste aandacht. En dat terwijl de Brabander al het hele jaar uitstekende resultaten neerzet. Zo was hij in mei van dit jaar zesde in de World Cup wedstrijd in Sankt Wendel en verraste hij met een tweede plaats in Plymouth achter Cadel Evans, de leider in het klassement. Met nog één wedstrijd te gaan bezet Van Dooren de zevende plaats in het klassement.

MONT-SAINTE-ANNE, dinsdag

Natuurlijk was hij niet ontevreden. Maar echt content met zijn vierde plaats tijdens het WK mountainbike in het Canadese Mont-Sainte-Anne was Bas van Dooren ook niet. Een slechte start maakte hem bij voorbaat kansloos voor een plaats op het erepodium. Van Dooren belandde net naast het ereschvot, met een achterstand van 2.23 minuten op de Fransman Christophe Dupouey, die eerder dit jaar al Europees kampioen werd. Patrick Tolhoek werd zesde. Olympisch kampioen Bart Brentjens miste de macht na een seizoen vol pech en eindigde als zeventiende.

Na zijn tweede plaats in de wereldbekerwedstrijd in Plymouth en de tweede plaats op het EK in Aywaille hoopte de 24-jarige Van Dooren in zijn eerste profseizoen ook op een podiumplaats in Mont St-Anne. "Tijdens het vertrek zat ik niet goed en zodoende kon ik niet mee toen Meirhaeghe, Chiotti en Dupouey wegreden. De eerste ronde heb ik daardoor flink moeten forceren."

Tolhoek haalde na een slechte begin heel wat concurrenten in. De ploeggenoot van Van Dooren uit Yerseke fietste van de dertigste plaats naar de zesde stek. "De laatste drie ronden heb ik flink gas gegeven."

Van onzer wielermedewerker - PARIJS, donderdag

Er komt geen vijfde editie van de Tour VTT, de Ronde van Frankrijk voor mountainbikers. De Société du Tour de France heeft besloten geen geld en energie meer te steken in dit evenement. Olympisch kampioen Bart Brentjens won de eerste twee edities van de Tour VTT. De laatste twee werden gewonnen door de Deen Lennie Kristensen en de Fransman Miguel Martinez.

Volgens wedstrijdleider Jean-François Pecheux is het evenement afgelast wegens gebrek aan belangstelling van de televisie. "Het werd daardoor steeds moeilijker om sponsors voor het evenement te interesseren. Ook de publieke belangstelling liet te wensen over. We vinden het jammer, maar zakelijk gezien was dit besluit niet te vermijden."

MONTEREY, dinsdag

Bas van Dooren is als vierde geëindigd bij de opening van het internationale mountainbikeseizoen in Monterey. De renner uit het Be One-team had na een tijdrit, een criterium en een cross country in het eindklassement één minuut en 33 seconden achterstand op de Australische winnaar Cadel Evans. Bart Brentjens finishte als dertiende.

MADRID, maandag

Bart Brentjens heeft dankzij een elfde plaats tijdens de Wereldbekerwedstrijd in Madrid voldaan aan de limiet voor deelname aan de Olympische Spelen van Sydney. De olympisch kampioen mountainbike van Atlanta werd elfde, landgenoot Bas van Dooren werd tweede. Hij voldeed al eerder aan de limiet.

BIG BEAR, dinsdag

De Nederlandse mountainbikers hebben sterk gepresteerd bij de Amerikaanse wereldbekerwedstrijd in Big Bear. Patrick Tolhoek, Bas van Dooren en Bart Brentjens eindigden bij de eerste tien. Tolhoek kwam achter de Zwitserse winnaar Cristop Sauer als derde over de finish net voor Van Dooren. Brentjens werd zevende.

Tolhoek kreeg in Californië de bevestiging dat hij op de weg terug is. De renner uit Yerseke kampte begin dit jaar met een virusinfectie en reed tot nu toe vooral in de schaduw van teamgenoot Van Dooren.

MALMEDY, maandag

De Nederlandse mountainbikers hebben twee weken voor de EK in Portugal de finale van de Belgische topcompetitie gedomineerd. Bas van Dooren, Bart Brentjens en Patrick Tolhoek bezetten de plaatsen op het erepodium.

RIJSWIJK, woensdag

Bas van Dooren start zondag als favoriet bij de Europese titelstrijd mountainbike in Portugal. In de wedstrijden om de wereldbeker heeft de Brabander zich het hele jaar met de besten kunnen meten.

,,De moraal is goed'', keek Van Dooren vooruit. ,,Ik heb de laatste twee koersen als voorbereiding op het EK gewonnen. Het heeft geen zin om mij te verschuilen. Ik start om mee te doen om de zege.''

Van Dooren greep vorig jaar in België bij het EK al net naast het goud. De Fransman Dupouey ging hem in de slotfase voorbij. Dit seizoen kwam zijn definitieve doorbraak met onder anderen ereplaatsen in de wereldbeker en een zege in het Engelse Plymouth. In de tussenstand van de cyclus staat hij vierde. Ook veroverde de renner uit Ravenstein de nationale titel. Met het oog op het EK heeft hij na de koersen voor de wereldbeker in Canada en Amerika twee weken rust genomen.

,,Bij de laatste wedstrijd ging het al iets minder. Ik was toe aan een pauze. Daarna had ik weer honger naar de fiets. Ik kon de trainingen weer opbrengen. De vorm begint weer te komen.'' Van Dooren heeft weinig informatie over het Portugese parkoers in Porto de Mos. Hij weet dat het rotsachtig is. ,,Dat ligt mij wel. Bovendien houd ik van droge omstandigheden. Dat zit in Portugal waarschijnlijk wel goed. In modder voel ik mij niet prettig.''

De moutainbiker uit het Be One-team rekent de Fransen Chiotti, Martinez en titelverdediger Dupouey tot zijn belangrijkste concurrenten. Naast Van Dooren behoren ook Patrick Tolhoek en Bart Brentjens in Portugal tot de kanshebbers. Beiden presteerden eveneens goed in de internationale wedstrijden.

door Ard Bierens - PORTO DE MOS, maandag

Furieus waren de Nederlandse mountainbikers, nadat ze gisteren in het Portugese Porto de Mos het Europees kampioenschap hadden afgewerkt. Door lekke banden konden Bart Brentjens (9de), Bas van Dooren (8ste) en Patrick Tolhoek (29e) hun favorietenrol geen moment waarmaken. "Dit parcours was een EK onwaardig", foeterde nationaal kampioen Van Dooren. De Fransman Miguel Martinez was de gelukkigste en won.

Van Dooren reed in een kansrijke vijfde positie toen hij werd teruggeslagen. "Het regende lekke banden. Ik had Dupouey en Meirhaeghe al van de kop zien wegvallen toen ik zelf plat reed. Dit was extreem: er lagen zo onnoemelijk veel keien, ze waren niet eens te ontwijken. Hier was geen band tegen bestand. Ook de klim was een grote steenmassa. Je kon er geen man voorbij rijden. Toen ik als dertigste weer terug op het parcours kwam, probeerde ik nog te redden wat er te redden viel. De vorm was prima en achteraf ben ik blij met mijn top-tien klassering."

In de lekke-bandencompetitie gooide Patrick Tolhoek met vier stuks hoge ogen. Bart Brentjens werd twee keer geslachtofferd en Van Doorens leed bleef tot een slappe band bespaard. "Toen we het parcours verkenden, wisten we eigenlijk al genoeg. Maar dit overtrof echt alles", aldus Van Dooren, die nu alles zet op de WB-wedstrijd in Houffalize en het WK in Zweden.

door Ard Bierens - HOUFFALIZE, maandag

Petje af voor Christophe Dupouey. Bij het spelen van de Franse hymne schiet Bas van Dooren in de houding. Met respect bekijkt hij de 31-jarige wereldkampioen die gisteren in de wereldbekerfinale in Houffalize de voltallige concurrentie op een hoopje fietste. "Dupouey haalt hetzelfde trucje uit als vorig jaar", meent Bart Brentjens, zijn hoofd diep gebogen.

Op twee weken van het wereldkampioenschap mountainbike in Zweden konden de Nederlanders hun rivalen geen angst inboezemen. Christophe Dupouey maakte er een one-manshow van. Op ruim vijf minuten van de winnaar was Bas van Dooren de beste Nederlander. De Brabander stelde met zijn negende plaats de vierde plaats in de eindrangschikking veilig. Na zijn dramatische optreden van vorige week in Bergschenhoek een hele geruststelling. "Ik ben blij dat ik me heb herpakt", zei hij.

Voor vijfentwintigduizend toeschouwers, die Cadel Evans de wereldcup zagen winnen, konden ook Patrick Tolhoek en Bart Brentjens niet imponeren. De regerend olympisch kampioen stak zijn teleurstelling niet onder stoelen of banken. De man in vorm had meer verwacht dan de 22ste plaats op ruim negen minuten. "Vorige week reed ik 'keigoed'. Ik heb er nog een schepje bijgedaan om super te worden. Dat had ik niet moeten doen. Deze week ga ik rusten, wat achter de derny trainen en een criterium rijden bij ons in Schaijk. Dan moet ik er staan op het WK", aldus Brentjens.

Na gisteren tipt de Specialized-biker de Fransman Dupouey voor de wereldtitel. Die won hij vorig jaar ook al, net als het EK en de wereldbekermanche in Houffalize. "Lange tijd zie je hem niet en nu is hij weer de beste. Hetzelfde trucje", verzucht Brentjens. Bas van Dooren (Be One) sluit zich bij die prognose aan. Al gaf zijn optreden van gisteren hem weer moed. "Ik denk dat ik er klaar voor ben."

door Ard Bierens - ARE, maandag

In de schaduw van de successen die Bart Brentjens voorafgaand en tijdens de laatste Olympische Spelen boekte, konden andere Nederlandse mountainbikers zich rustig opwerken tot de wereldtop. Met name de professionele aanpak van het Be One-team werpt zijn vruchten af. Hoewel die vruchten inmiddels overrijp zijn, kon tijdens de wereldkampioenschappen in het Zweedse ski-oord Are de verwachte buit niet worden binnengehaald.

Het door bergen en meren omzoomde parcours had door enkele dagen regenval veel weg van een modderbad. Die omstandigheden temperden de optimistische verwachtingen van de Nederlandse equipe al enigszins. De stylisten van bondscoach Leo van Zeeland zagen namelijk weinig heil in de glibberige ondergrond. Desondanks ging crosscountryrijder Bas van Dooren gisteren voortvarend van start. Hij reed in de eerste ronde even op kop, leek halverwege op de bronzen medaille af te stevenen, maar moest in de slotfase buigen voor de zuiderburen Meirhaege en Paulissen. Met zijn vijfde plaats restte de gedreven renner uit Ravenstein, op ruim vier minuten van de verrassende Deense winnaar Michael Rasmussen, slechts de eer.

De overige Nederlanders hadden een beroerde start. Patrick Tolhoek kreeg problemen met de ketting en belandde in het achterland tussen Japanners en Chinezen. De veelgeplaagde Be One-biker vocht zich echter terug tot de 23e plaats, wat met het oog op Sydney nog een aantal belangrijke landenpunten opleverde. Door een mindere start raakte Bart Brentjens in de eerste ronde op die positie verzeild. Uiteindelijk finishte de pupil van Gert-Jan Theunisse teleurstellend als elfde.

Van onze wielermedewerker

NAPA - Mountainbiker Bas van Dooren heeft de voltallige concurrentie te kijk gezet in de eerste wereldbekerwedstrijd in Napa Valley (Californië). Bart Brentjens deelde met een vijfde plaats in de feestvreugde. De twee voornaamste Nederlandse troeven voldeden vorig seizoen al aan de olympische limiet van NOC*NSF. Na hun sterke optreden in de Verenigde Staten kan het duo daadwerkelijke deelname eigenlijk niet meer ontgaan.

van onze sportredactie

MAZATLAN - Mountainbiker Bas van Dooren is tijdens de tweede wereldbekerwedstrijd cross country in Mazatlan (Mexico) door pech achtervolgd. Twee keer moest hij afstappen wegens een lekke band. Na de tweede onderbreking gaf Van Dooren, winnaar van de eerste wereldbekerrace in Napa Valley, de strijd op.

Bij zijn eerste stop in de tweede ronde reed Van Dooren aan de kop van het peloton met 129 renners. Na een eigenhandige bandreparatie, die ongeveer twee minuten in beslag nam, keerde hij snel terug in de voorste gelederen. Nadat hij in de vierde ronde opnieuw lek reed, zag Van Dooren het niet meer zitten. Patrick Tolhoek uit Yerseke had op dat moment ook al opgegeven. Hij had te veel last van de zware, droge en hete omstandigheden op het smalle parkoers. Bart Brentjens kende in de slopende wedstrijd een sterke begin- en eindfase. Hij eindigde op een verdienstelijke achtste plaats.

door Sven Remiijnsen

HOUFFALIZE - Ze gingen zij aan zij van start, maar zagen elkaar pas na de finish weer terug. Gestart vanuit vrijwel kansloze positie reed zowel Patrick Tolhoek als Filip Meirhaeghe gisteren een knappe inhaalrace tijdens de wereldbekerwedstrijd mountainbiken in Houffalize. Tolhoek strandde op de 29e plaats; Meirhaeghe vloog iedereen voorbij en won.

Het slagveld was groot na de tweeënhalf uur durende slijtageslag door de Belgische Ardennen. De voortdurende hoogtewisselingen, met steile beklimmingen en spectaculaire afdalingen, hadden een spoor van vernieling getrokken door het omvangrijke rennersveld. In Houffalize, vorig jaar door de UCI nog gekozen tot het mooiste mountainbikeparkoers ter wereld, bleef gisteren maar één coureur echt overeind: Filip Meirhaeghe.

De Belg, die door zijn supporters liefkozend Flupke wordt genoemd, had naar eigen zeggen een superdag. De excentrieke Meirhaeghe (29), getooid met een modieuze sik, moest vanuit de negentigste startpositie beginnen aan de derde wereldbekerrace van het jaar, maar verslond vervolgens zijn voorgangers zonder mededogen. Al in de tweede ronde achterhaalde hij - samen met Nederlands kampioen Bas van Dooren - de Franse koplopers Miguel Martinez en Christophe Dupouey.

Bij de aanval die Van Dooren in de derde ronde plaatste, gaf Meirhaeghe geen krimp. Martinez kon het tempo niet meer volgen, en ook Van Dooren bleek zichzelf overschat te hebben. ,,Die aanval heeft me de kop gekost``, vertelde de Be One-rijder, winnaar van de eerste wereldbekerwedstrijd in Napa Valley, na afloop. ,,Daarna moest ik lossen en bleef ik aan het elastiek hangen. Dat heeft te veel kracht gekost. In de voorlaatste ronde ben ik nog gevallen ook, maar dat was mijn eigen schuld. Ik was vandaag niet op mijn best. Door dat kwakkelweer van de afgelopen week heb ik keelklachten opgelopen. Ontevreden ben ik niet, want ik heb hier toch weer om de overwinning meegestreden.``

Met alleen Dupouey nog in zijn wiel begon Meirhaeghe aan de slotronde. Halverwege moest de Franse winnaar van vorig jaar de ontketende Belg definitief laten gaan. En toen, Flupke? ,,Toen heb ik alles, alles gegeven.`` Solo kwam Meirhaeghe over de finish, op een halve minuut gevolgd door Dupouey. Zo klonk voor het eerst in de wereldbekergeschiedenis van Houffalize de Brabançonne voor de winnaar. De verrassend sterke Spanjaard Hermida werd derde, voor Frischknecht en Martinez. Bas van Dooren werd zevende. Bart Brentjens, die werd begeleid door schaatscoach Peter Mueller, eindigde als achtste.

Daarna was het wachten op de andere Nederlander die zijn zinnen heeft gezet op de Olympische Spelen: Patrick Tolhoek uit Yerseke. Tolhoek (34), die zich de dag daarvoor moeiteloos had gekwalificeerd voor de hoofdwedstrijd, was van de 96e startplaats opgerukt naar een plek bi j de eerste twintig. Even leek hij door te stomen naar een plaats in de toptwaalf, die recht geeft op een ticket naar Sydney. Halverwege de wedstrijd kreeg Tolhoek echter te maken met een terugslag. ,,Twee ronden voor het einde kreeg ik het te kwaad``, vertelde Tolhoek na de finish, die hij als 29e was gepasseerd. ,,Mijn hartslag was 181, terwijl mijn gemiddelde op 169 ligt. Toen had ik duidelijk iets te zot gedaan. Pas in de laatste halve ronde heb ik me weer wat herpakt.``

Tolhoek bevindt zich al een heel seizoen in een vicieuze cirkel. Doordat hij maar weinig punten voor de wereldbeker heeft verdiend, moet hij vaak achteraan starten en soms zelfs kwalificatiewedstrijden rijden. En wie achterin een veld van 160 renners start, weet zich - uitzonderingen zoals Meirhaeghe daargelaten - bij voorbaat al geklopt. Toch zag Tolhoek gisteren ook een lichtpuntje. ,,Die inhaalrace van vandaag bevestigt dat ik niet slecht bezig ben.``

Door onze sportredactie

SIERRA NEVADA - Mountainbiker Bart Brentjens is weer helemaal terug. Tijdens het wereldkampioenschap in Sierra Nevada pakte de Brabander het brons. Sydney is nu het volgende doel.

Achter de Franse lichtgewicht Miguel Martinez en de Canadees Roland Green werd Brentjens beloond voor een constante race op het 2000 meter hoogte gelegen parkoers. Hij bezette vrijwel de hele wedstrijd de vijfde plaats en schoof in de voorlaatste ronde door naar het brons door oud-wereldkampioen Hubert Pallhuber en Roberta Lezaun te passeren.

Martinez was op dat moment al uit het zicht verdwenen. Green had echter een voorsprong van slechts veertig seconden. `Aan de tweede plaats heb ik echt niet meer gedacht. De laatste ronde was meer een gevecht tegen mezelf. Mijn benen verzuurden en ik had het gevoel dat elk moment de kramp erin kon schieten`, toonde Brentjens zich realist.

Na het olympische goud in `96 ging het minder met de mountainbiker uit Schaijk. 1998 was een rampjaar door twee sleutelbeenbreuken. De ommekeer kwam afgelopen winter. Brentjens onderging een operatie aan een vernauwde liesslagader, kreeg in de persoon van Peter Mueller een nieuwe coach en paste zijn trainingsschema`s op advies van de Amerikaan aan.

In de voorbereiding op de Spelen in Sydney was het wereldkampioenschap eigenlijk ondergeschikt. `Maar omdat het drie weken geleden op het NK zo goed ging, heb ik in overleg met Mueller geprobeerd mijn vorm vast te houden. Dat is gelukt, al heb ik het gevoel dat ik voor de Olympische Spelen nog veel kan verbeteren.`

Het aantal Nederlanders op het podium had nog groter kunnen uitvallen als Bas van Dooren niet twee keer lek had gereden. De Brabander bezette de derde plaats toen dat voor het eerst gebeurde.

Van onze sportredactie

MONT-SAINT-ANNE (ANP/AFP) - Bas van Dooren is als vijfde geëindigd bij de wereldbeker cross-country in het Canadese Mont-Saint-Anne. De Brabantse mountainbiker had op de finish een achterstand van vijf minuten op de Australische winnaar Cadel Evans. De Zwitser Christoph Sauser arriveerde als tweede (2.37) voor de Fransman Christophe Dupouey (3.29).

Van Dooren, winnaar van de eerste wedstrijd van de wereldbeker in Napa Valley, neemt in de stand nu de derde plaats in met 737 punten. Dupouey leidt met 931 punten.

door Edward Swier

Rhenen - Bart Brentjens liet zijn toehoorders het raadseltje zelf afmaken. "Als je derde wordt op het WK en de zilveren plak pakt tijdens het EK, welke plek resteert er dan nog voor Sydney?" De olympisch kampioen van Atlanta 1996 is, na een inzinking nu twee jaar geleden, langzaam maar zeker helemaal terug. Als niemand anders weet de 31-jarige Limburger wat er nodig is om olympisch te oogsten.

Hij zit vol zelfvertrouwen, lijkt niet bang voor de favorietenrol en wil zich ten opzichte van zijn landgenoten Patrick Tolhoek (zesde in Rhenen) en Bas van Dooren (elfde) graag profileren. Zodat ze straks in Sydney niet om hem heen kunnen, ze hem aan de 'onderhandelingstafel' niet tot een rol in de marge kunnen veroordelen.

Vandaar ook dat Brentjens niet repte over een tussendoortje als hij het had over de Europese titelstrijd in recreatiegebied Kwintelooijen, waar zijn Belgische collega Filip Meirhaeghe won. En in de tweede Belg Roel Paulissen, achter Brentjens, de bronzen medaillewinnaar kreeg. Brentjens zocht - en vond - juist in eigen land naar de bevestiging dat het, op weg naar de Spelen, wel goed zit. De coureur uit Schaijk denkt dat een goed resultaat in Rhenen veel zegt over de komende confrontatie in Sydney. "Hier heb je weliswaar vooral zand, en daar is het van die harde, rode gravel. Maar de beklimmingen zijn vergelijkbaar. Explosiviteit is vereist, de kunst van het draaien en keren moet je ook machtig zijn. De verschillen zullen, net als hier, klein zijn in Sydney. En de mannen die hier vandaag vooraan reden, kun je ook voor de Spelen bij de besten noteren".

Dat er nog iemand voor hem zat, 'slechts' zilver restte, deerde niet. "Filip is een ploegmaat van mij. Toen hij drie ronden voor het einde wegsprong en Dominique Arnould direct achterliet, heb ik net even te lang getwijfeld. Te nadrukkelijk aan de teambelangen gedacht. Al denk ik trouwens ook dat Filip me sowieso geklopt had. Hij maakte op mij de beste indruk. Over mijn eigen vorm kan ik kort zijn. Goed, maar gelukkig nog niet optimaal. Dat kan en mag nog niet. Vorige week heb ik een vierdaagse wegwedstrijd in Frankrijk gereden, dat voelde ik nog in de benen".

Brentjens was verbaasd geweest over de gretigheid van het peloton. "Normaal gesproken moet je wel snel starten, maar is het geen gedrang. Nu ging iedereen tekeer. Het leek wel oorlog. Ook daaraan proefde je dat velen dit op weg naar de Spelen als een serieuze test beschouwden".

Zilver

Bij de dames pakte de Française Lauence Leboucher, in 1998 al eens wereldkampioen, de Europese titel. Op een kleine minuut achter haar won de Italiaanse Paola Pezzo de strijd om zilver van Caroline Alexander uit Groot-Brittannië. Beste Nederlandse was Elsbeth Vink op de vierde plaats.

door René Banierink

Sydney - Het gevaar voor het Nederlandse mountainbike team komt niet van Filip Meirhaeghe of Paola Pezzo. Nee, het komt uit de lucht en het pikt: een vogel, een 'magpie', die in de Australische bush zijn kroost beschermt tegen de flitsende indringers uit de bewoonde wereld.

Bart Brentjens verdedigt zondag zijn olympische mountainbiketitel.

Ze doen er eerst een beetje lacherig over, de mountainbikers die zich op pakweg 40 kilometer van Sydney hebben verschanst in het dorpje Wallacia. Maar het is wel degelijk serieus, zegt Corine Dorland: "Het is echt heel eng, ik kan wel gillen op de fiets", zegt Neêrlands enige deelnemer in de vrouwenwedstrijd, uitgerust met een schaafwond op haar kin. Dat is overigens het gevolg van 'gewoon een valpartij'.

"Die vogel komt van achter aanvliegen en pikt je in je helm". De mannen, Olympisch titelverdediger Bart Brentjens, Bas van Dooren en Patrick Tolhoek, knikken heftig. Ook zij zijn aangevallen door de 'magpie' met het sterk ontwikkelde moedergevoel. "We hebben al twee stickers achterop de helm geplakt om hem af te schrikken, maar het helpt allemaal niks", zegt bondscoach Leo van Zeeland.

Ach, de mountainbikers zijn natuurmensen en schrikken niet zo gauw. "Er zitten hier ook slangen in het bos, dus als je een eindje gaat lopen moet je wel laarzen aandoen", weet Brentjens. En in het trainingskamp in Hunter Valley, wat noordelijker en meer aan de kust gelegen, waar ze net vandaan komen, zagen ze regelmatig beren op de weg. Letterlijk. "Nou ja, kleine beertjes. Ze noemen ze hier wombats, geloof ik. Ze liggen soms zomaar voor je te slapen", zegt Tolhoek.

Veel op bed

De sfeer is redelijk ontspannen in het Hopewood Health Centre, een soort kuuroord waar het nuttigen van koffie en cafeïne aan tafel niet is toegestaan. Dus stopt Bart Brentjens snel zijn cola light-flesje weg als de eigenaresse langskomt. "Verder is het hier prima geregeld hoor. We liggen veel op bed", zegt Tolhoek.

Ze zullen er bliijven tot aan de olympische wedstrijd vandaag (vrouwen) en morgen (mannen). Ze mijden bewust de drukte in Sydney zelf. Bart Brentjens weet hoe verleidelijk de verlokkingen van het olympisch dorp en alles wat er bij hoort kunnen zijn, al was hij in Atlanta nauwelijks een dag na de wedstrijd al weer vertrokken naar Europa. "Met name de veiligheidsmaatregelen zijn lastig. Als je even een andere band wilt monteren, dan ben je zo een uur verder. Bovendien is het parcours een uur rijden van het atletendorp, hier zitten we veel dichterbij".

ANP

Bas van Dooren beslist na de Olympische Spelen bij welke ploeg hij komend seizoen gaat rijden. De mountainbiker uit Ravenstein heeft diverse aanbiedingen van onder meer zijn eigen ploeg Be One en het team Specialized van manager Gert Jan Theunisse. ,,Ik ga alles de komende tijd op een rijtje zetten en dan zal ik een keuze maken.''

door Bert Schaap

SYDNEY - Nu voor mountainbiker Bas van Dooren de vakantie is begonnen, doet hij er verstandig aan om de casino's in Sydney te mijden. Ook op het olympisch parcours was de Nederlandse mountainbiker niet voor het geluk geschapen. In de slotronde van de slopende wedstrijd werd Van Dooren gedwongen om een keuze te maken tussen de dood of de gladiolen, een medaille of niets. Op de grens van de overmoed dook hij over de rotsen naar beneden en concentreerde hij zich op zijn doel en niet op de vlijmscherpe stenen. Met het gesis van een lekke band en niet van een slang kwam er een einde aan de ambities van de atleet uit Ravenstein. Ruim vijf minuten na olympisch kampioen Miguel Martinez reed Van Dooren over de streep. Met woorden probeerde hij zichzelf te troosten: "Ik heb laten zien wie Bas van Dooren is."

Pezzo pakt opnieuw goud

Daarvan was geen letter gelogen. Op het terrein van de Fairfield City Farm was de coureur uit het Be One-team lange tijd voorin te vinden. Nadat Thomas Frischknecht al vanuit de start de bonte karavaan uit elkaar trok, sloop de Nederlandse troef langzaam naar voren. Voor titelverdediger Bart Brentjens was toen al duidelijk dat een tweede gouden olympische medaille net zo ver weg was als zijn huis in Haelen. "Ik kwam techniek te kort", berustte de Limburger gelaten. "In het begin had ik te veel last van druk. Toen moest ik voorin zitten, maar blokkeerde ik. Langzaam ging het beter en heb ik een paar ronden dezelfde tijd gereden. Dat is alleen leuk voor jezelf."

Bas van Dooren kon zich wél handhaven. Na het startschot liet hij Frischknecht gewoon uitrazen zonder daarbij in paniek te raken of te veel achterstand op te lopen. Bijna vijf ronden duurde het wanhoopsoffensief van de Zwitser. Toen werd hij opgeveegd door Miguel Martinez en Filip Meirhaeghe. Het duel tussen de flamboyante Belg en de regerend wereldkampioen was snel beslist.

Met de Fransman kreeg de kleurrijke tak van de wielersport een waardige opvolger van Bart Brentjens. De 52 kilo zware 'Mighty Mouse' grossierde de afgelopen jaren in titels en veroverde vier jaar terug het brons. Van zijn vader Mariano, een oud-beroepsrenner die in '74 derde werd op het WK in Montreal, leerde hij fietsen. "In mijn jeugd heb ik op de weg minstens 200 keer gewonnen", aldus de nieuwe olympisch kampioen. "Dat ging vervelen en daarom ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe uitdaging. Deze sport was voor mij een goed alternatief. Ik ben in het bezit van een driejarig contract bij het Italiaanse Full Dynamic en kan heel goed mijn brood verdienen. Het is de bedoeling dat ik ook weer op de weg ga rijden, want koersen met veel heuvels liggen mij goed. Voor de Spelen won ik in Verona een wedstrijd met een beklimming met een stijgingspercentage van twintig procent."

Op het schitterende parcours van de Fairfield City Farm won Martinez de jackpot en klonk voor Van Dooren het pijnlijke 'tout la banque'. "Tijdens de Wereldbeker in Mexico reed ik twee keer lek in kansrijke positie. Op het WK was ik heel sterk en overkwam mij hetzelfde. En hier was het weer raak. Als ik er moet staan, sta ik, maar waarschijnlijk is dit mijn lot. Ik dacht aan een medaille en had een vierde plaats ook nog heel mooi gevonden. Lange tijd heb ik hier mijn eigen race kunnen rijden. De eerste lus was heel technisch met veel draaien en keren, over de stenen heen. Op dat deel werd het verschil gemaakt door fouten en niet door kracht. Daar kon ik voorin rijden. Daarna werd het parcours heuvelachtig, maar reed ik ook erg sterk."

LICHTENVOORDE [ANP] - Bart Brentjens heeft zondag in Lichtenvoorde in de laatste wedstrijd van de MTB Topcompetitie de eindzege naar zich toegetrokken. Voor de mountainbiker was het de vierde competitiezege in een reeks van vijf races.

Brentjens rekende op het zandparkoers in de Achterhoek af met Thijs Al, die de leiding had in het klassement. Vroeg in de koers nam Brentjens de kop, vergezeld van Maarten Tjallingii. In de derde van zeven ronden versnelde de oud olympisch kampioen om onbedreigd naar de dagzege te koersen.

Voor Brentjens was het de eerste overwinning na zijn teleurstellende optreden in Sydney. ,,Ik kwam toch met een kater thuis. Ik ben blij dat ik hier vandaag alsnog een hoofdprijs pak''. Brentjens tekende onlangs een nieuw tweejarig contract bij Giant.

Achter Brentjens legde Thiijs Al beslag op de tweede plaats in het eindklassement. Patrick Tolhoek, de nummer drie in de Topcompetitie, nam in Lichtenvoorde afscheid van het internationale toneel.

Door Rien de Jonge

YERSEKE - Na twintig jaar gaat Patrick Tolhoek een punt zetten achter zijn wielerloopbaan. Kan dus wat meer tijd gaan vrij maken voor zijn vrouw Anja en zijn beide zoons Stefan en Antoine, zoals hij zelf verklaart.

Want de kwaliteiten die Tolhoek etaleerde op de fiets met het kromme stuur en het smalle zadel, waren van dien aard dat hij dikwijls in het buitenland vertoefde. Zowel als wegrenner als de laatste vijf jaar als mountainbiker maakte hij meerdere keren deel uit van nationale selecties. Patrick Tolhoek neemt zaterdag 25 november in zijn woonplaats Yerseke afscheid van de wedstrijdsport tijdens het vijfde duel in het kader van de Zeeuwse ATB-competitie. Dat kan interessant worden, want deze wedstrijd krijgt een sterke bezetting. Het organiserend comité, waarin onder anderen zitting hebben de oud-renners Vital Timmermans, Marcel Gunst en Jan Blok, heeft namelijk in overleg met Tolhoek besloten om een aantal prominenten uit binnen- en buitenland uit te nodigen. Van de partij zullen bijvoorbeeld zijn Bart Brentjens, Bas van Dooren, Corine Dorland en een aantal ploeggenoten van Tolhoek uit het BE-ONE Euro-team, waaronder de Nederlandse kampioen onder 23 jaar Thijs Al. Uit België komen de nationale kampioen Roel Paulissen en Philip Meirhaeghe (Europees kampioen en winnaar van de zilveren medaille op de Olympische Spelen in Sydney. Patrick Tolhoek kan dus de borst nat maken tussen deze tegenstanders van formaat en dat geldt eveneens voor Eric Vereecken uit Hulst, die in de voorgaande wedstrijden van de Zeeuwse ATB-competitie met kop en schouders boven de anderen uitstak.

Patrick Tolhoek (35) kan op een glanzende wielercarrière terugzien. Was geen goudvink als het aankwam op sprintsnelheid, maar was wel een mannetjesputter als solist. Dat leverde dikwijls succes op. Tolhoek manifesteerde zich als een ambitieuze coureur met een ijzeren wilskracht en leefde serieus voor zijn sport. Karaktereigenschappen die ook zijn vader Ko (inmiddels 59 en eveneens langdurig actief geweest als wielrenner) in ruime mate bezat. Op dat punt is de appel dan ook niet ver van de boom gevallen.

Reeds in de beginjaren bij nieuwelingen en junioren diende Patrick Tolhoek zich als een belofte aan. Reed meerdere keren met de bloemen en de progressie zette zich voort in zijn amateurperiode (25 overwinningen). Twee keer maakte Tolhoek in die tijd deel uit van de nationale selectie voor het wereldkampioenschap. In 1988 stapte Tolhoek over naar de profs. Eerst in dienst bij Roland/Colnago, daarna drie jaar bij Super Confex, de ploeg van Jan Raas. Tussen de grote broers weerde Tolhoek zich ook behoorlijk. Won vier criteriums, reikte twee keer naar een vierde stek in het Nederlands kampioenschap en reed twee keer de Tour de France uit (werd drie keer derde in een etappe). Eind 1989 werd de Zeeuw door de Club'48 uitgeroepen tot 'Renner van de Toekomst'.

RAVENSTEIN - Bas van Dooren rijdt de komende twee seizoenen voor Specialized. De mountainbiker uit Ravenstein heeft woensdag zijn handtekening gezet onder het contract bij de ploeg van manager Gert-Jan Theunisse.

Van Dooren kwam de afgelopen drie jaar uit voor Be One. Met de overstap naar Specialized wil hij een nieuwe start maken. "Ik heb de olympische cyclus in Sydney afgesloten en wilde mijn horizon verbreden. Bovendien heb ik een goede band met Theunisse. Ik heb altijd tegen hem opgekeken. Het is mooi om bij hem te kunnen rijden."

Lekker hard tegen een berg oprijden met zijn mountainbike. Dat vindt de 16-jarige Danny van Galen uit Berghem het einde. "Het is heerlijk om in de natuur bezig te zijn."

De 16-jarige mountainbiker Danny van Galen mag naar Frankrijk. Dankzij het sportfonds Leo van der Kar, kan de Berghemnaar op trainingsstage in het buitenland. Hij is al zo'n vier jaar bezig met mountainbiken. "Dankzij de buurman van mijn oom, Ron van Rossum, ben ik gaan mountainbiken. Ik ging een keer met hem trainen en was meteen verkocht. Ik heb zelfs een keer het voetballen afgezegd om te gaan fietsen." Hij voetbalde weliswaar al zes jaar bij Berghem Sport, toch vond hij dat het tijd was om zijn kicksen in te ruilen voor een mountainbike. Na vier jaar komt de bekroning voor zijn 'overstap'. Hij is met zeven andere rijders, onder wie de 16-jarige Dennis van Uden uit Heeswijk-Dinther, uitgekozen om van het Sportfonds Leo van der Kar te profiteren. Dit fonds geeft beginnende topsporters een steuntje in de rug. "Ik ben blij dat er zo'n fonds is. Zo'n stage in het buitenland kan ik niet betalen, dus is het goed dat je als jonge rijder toch de kans krijgt om ervaring op te doen in het buitenland." Van Galen is niet voor niets uitgekozen om van het fonds gebruik te maken. De mountainbiker, rijdend voor Scott-Bassa, heeft het afgelopen jaar goede resultaten behaald. Hij is derde geworden in de Rabobank-topcompetitie, een circuit van vijf topwedstrijden. Verder is hij in het algemeen klassement mountainbiken derde geworden. Aan het nationaal kampioenschap heeft Danny minder goede herinneringen. "Vorig jaar ben ik tijdens het NK uitgevallen, omdat mijn ketting brak. Het jaar daarvoor reed ik niet goed en eindigde ik ergens in de achterhoede." Dit jaar wil Van Galen op het NK in Groesbeek wel goed presteren. "Het NK en het Belgisch kampioenschap zijn dit jaar het belangrijkst. Deze wedstrijden en de Rabobank-topcompetitie zijn toch de krenten in de pap voor een mountainbiker."

Karakter

BERLICUM - Het kostte hem gisteren slechts één ronde om zijn voornaamste concurrent, Bas van Dooren, definitief af te schudden. Daarna was Bart Brentjens heer en meester in Berlicum. Hij schreef ook dit jaar de Mountainbike Trophy op zijn naam.

Door onze sportredactie

HOUFFALIZE - Er moet veel gebeuren om Bas van Dooren gek te maken. Toch verloor het ijskonijn tijdens de wereldbekerwedstrijd mountainbike in Houffalize zijn kalmte, waardoor hij de overwinning verspeelde. De oorzaak? Duizenden fanatieke supporters.

BERGSCHENHOEK - Bart Brentjens heeft gisteren de Topcompetitiewedstrijd in Bergschenhoek gewonnen. De mountainbiker uit Schaijk loste in de derde ronde zijn medevlucher Thijs Al en reed onbedreigd naar de zege.

Gert-Jan Theunisse over mountainbiken in Nederland. Over gebrek aan ondersteuning vanuit de wielerbond, over zijn speurtocht naar sponsors en over zijn eigen fysiek. "Ik doe het tegenwoordig iets rustiger aan. Ik sport nog maar gemiddeld vijftien tot twintig uur per week."

Stilzitten heeft Gert-Jan Theunisse nooit gekund. Ook nu nog niet. Maar soms wordt het te gek. "Ik ben veertig weken per jaar onderweg, heb veel petten op, vergader vanwege het tijdsverschil met Amerika vaak tot diep in de nacht." En dan te bedenken dat hij zijn lijf toch al niet spaarde. De lijst kwetsuren is goed voor een medische encyclopedie op zich. Botbreuken, hersenschuddingen, een maagzweer, longontsteking, ja zelfs een dwarslaesie en een hartinfarct overleefde hij. "Hoe het nu gaat? Ach, ik heb zo nu en dan mijn dingetje. Vorig jaar nog verbrijzelde ik m'n schouder en zat ik met een gebroken heup. En bij een bandentest op m'n mountainbike heb ik dit jaar nog een behoorlijke klapper gemaakt. Maar, verder gaat het wel." "Ik voel dat ik, zeker omdat mijn wereld nu vol stress zit, moet blijven bewegen. Dat vindt mijn lichaam heel fijn. Dus ik fiets geregeld een stuk, wandel ook. Ik moet zo nu en dan flink zweten, dan functioneer ik beter." Theunisse voelt extra druk, nu er voor volgend jaar geen hoofdsponsor meer is. Specialized wil de kar namelijk niet langer alleen trekken. "Je draagt als director toch de verantwoording voor het hele team. De organisatie, het reizen, de materialen en trucks, contacten met sponsors. Ja, je moet zelfs zorgen dat de man die benzine tankt met een wagen van de ploeg zijn centen terugkrijgt."

Beste team

Het zoeken naar een nieuwe hoofdsponsor voor zijn sterrenteam dat naast de Nederlanders Bas van Dooren en Elsbeth Vink bestaat uit de onder anderen wereldkampioene Marga Fullana en Europees kampioen Filip Meirhaeghe ('We zijn het beste team van de wereld') vraagt de komende tijd zijn volste aandacht. "Voor half juli hoop ik meer te weten. Het liefst zou ik in zee gaan met een bedrijf dat zich tot de Spelen van Athene 2004 aan ons verbindt. Zodat de renners, maar ook de twintig andere mensen die aan het team zijn verbonden, zekerheid en rust hebben", aldus Theunisse. De voormalige wegrenner, die onlangs verhuisde naar Oss, zoekt een bedrijf dat op expansie in de VS vlast. "We zijn meer dan driehonderd uur per jaar op tv, het is een heel aantrekkelijk verhaal. Veel wegploegen komen er qua publiciteit heel wat bekaaider af." Hij vecht in Nederland tegen de vooroordelen. "Nederland is niet echt een mountainbikeland. Er zijn geen bergen en mooie lange, gevaarlijke afdalingen." Misschien dat de sport, ondanks het olympische succes van Bart Brentjens in Atlanta en de Worldcup-resultaten van Van Dooren en Brentjens, daardoor niet op waarde wordt geschat. Het is ook een beleidstechnische kwestie, aldus Theunisse. "Het mountainbiken kent wel honderd profs uit vele landen, heeft tientallen toppers. Nee dan het veldrijden: Nederland-België en nog geen zes coureurs kunnen er van leven."

Antipathie

GROESBEEK (ANP) - Bart Brentjens heeft de jonge garde in het mountainbiken opnieuw afgetroefd. De olympisch kampioen van 1996 (Atlanta) prolongeerde zondag zijn nationale titel. In de sprint versloeg Brentjens zijn medevluchter Bas van Dooren. Brons ging naar Bas Peters.

Corine Dorland prolongeerde haar Nederlandse mountainbiketitel zondag bij de vrouwen. De kampioene had een voorsprong van een kleine minuut op Elsbeth Vink. Brons ging naar Daphny van den Brand.

Dorland reed lange tijd met Vink aan kop. In de derde ronde plaatste de renster van Be One een venijnige demarrage die haar medevluchtster te machtig was. ,,Maar ik had geen superbenen'', verklaarde de winnares na afloop. ,,Normaal heb ik nooit last van kramp, maar nu reed ik altijd op het kritieke punt.''

Tom Knipping.

In de wereldbeker zijn haar prestaties dit seizoen wisselvallig. Op nationaal niveau is ze echter onaantastbaar, zo bleek gisteren tijdens het NK mountainbike maar weer eens. Maar niet alleen haar prestaties op de fiets wekken bewondering, zo merkte

Fotografen en vooral veel mannelijk publiek vergapen zich tijdens de prijsuitreiking aan Corine Dorland. Als haar naam wordt omgeroepen gaat gefluit op. Monden vallen open. Niet alleen vanwege haar formidabele prestatie. Ook haar sexy uitstraling zorgt voor bewonderende blikken. Want de 27-jarige Dorland is dé babe in het mountainbike. Het is ook altijd hetzelfde als Dorland ergens komt. Het gaat altijd maar weer over haar schoonheid. "En ik word toch echt liever afgerekend op mijn prestaties. Dat mensen me mooi vinden, ach, het is niet storend."

Ze probeert haar uiterlijk niet uit te buiten, zoals andere sportsters dat in het verleden wel deden. Zo fleurde Stella Jongmans Playboy al eens op en ook Bettine Vriesekoop ging schaars gekleed op de foto. Maar dat is niets voor Dorland. "Daar sta ik heel nuchter tegenover."

De Eerbeekse - in het blad Sportweek verkozen tot meest sexy sportvrouw van Nederland - wil de aandacht niet vestigen op haar lichaam, maar gewoon laten zien dat ze heel goed kan fietsen. Dat deed ze gisteren maar weer eens in Groesbeek, waar ze met veel machtsvertoon de Nederlandse titel veroverde. Concurrentie was er - zoals gebruikelijk in Nederland - nauwelijks. Helemaal nu Dorland alleen maar sterker wordt, aangezien ze ruim een jaar geleden stopte met werken. Ze stortte zich full time op de sport.

Toch draaide dat tot nu toe vooral uit op teleurstellingen. Tijdens de Olympische Spelen werd ze teleurstellend zeventiende. En ook in het wereldbekerseizoen presteerde ze wisselvallig. In het Amerikaanse Napa Valley werd ze zesde, waarna een negende stek in Houffalize (België) en veertiende plaats in het Italiaanse Sarentino volgden. De Nederlandse titel geeft een kleurtje aan het magere seizoen. Maar echt belangrijk is de winst niet, ze had er eigenlijk wel rekening mee gehouden. Wamt alleen Elsbeth Vink kan haar af en toe volgen, maar zelfs als Dorland geen geweldige dag heeft - zoals gisteren - maakt ook zij weinig kans.

Wie de vrouwen na afloop hoorde praten, waande zich in de wachtkamer van de huisarts. Vink klaagde over haar chronische irritatie aan de slijmvliezen en ook Dorland kampte met medische klachten: "Ik voelde me helemaal niet zo goed. Door verkoudheid had ik de afgelopen dagen niet kunnen trainen. Ik had dan ook geen superbenen. De hele race zat ik tegen de kramp aan, maar gelukkig zette het niet door. Het zat gewoon niet goed. Gelukkig was het niet zo slecht dat ik helemaal niets meer kon."

Toch was de voorsprong op Elsbeth Vink aanzienlijk: bijna een minuut, terwijl de winnares van het brons - Daphny van den Brand - al drie minuten moest toegeven. Dorland: "De gaten zijn inderdaad groot. En dat terwijl het op dit parcours enorm moeilijk was om weg te rijden. Ik probeerde aanvankelijk maar bij Elsbeth in de buurt te blijven. Ze maakte een goede indruk. Maar op klimmetjes zag ik dat zij moest afstappen, terwijl ik gewoon kon blijven fietsen. Toen ben ik volle bak doorgereden."

Dorland focust zich nu op internationaal succes. In augustus zijn er nog drie wereldbekerwedstrijden en ook wordt dan het Europees kampioenschap in Duitsland verreden. Die wedstrijden zijn veel belangrijker dan het weinig aansprekende NK. "Maar toch, dit is de belangrijkste zege van dit jaar. Voor deze race was ik behoorlijk zenuwachtig, want er waren veel vrienden en ook familie. Het gaf extra spanning. Maar aan de andere kant motiveerde dat ook. Misschien is het Nederlands kampioenschap niet het meest aansprekende toernooi, maar ik wilde toch per se winnen. Iedereen roept dan altijd wel: 'het gaat alleen tussen Elsbeth en mij'. Makkelijk gezegd, maar je moet 'm toch maar even winnen. Prachtig. Ik mag toch maar mooi weer het hele jaar in deze trui tijden."

Dat had ze gedacht. De leiding van haar ploeg Be One wil niet dat ze tijdens internationale wedstrijden het rood-wit-blauwe tricot aantrekt. Want het is vreemd als juist de publiekstrekker in een shirt zonder sponsor rijdt, zo is de mening van de ploegleiding. "Tja, daarom mag ik 'm waarschijnlijk alleen aan tijdens de nationale wedstrijden. Dat is jammer. Als je wint, wil je dat het liefst het hele jaar laten zien."

Dorland draait zich om en stuurt een flinke fluim naar de grond. "Die moest ik even kwijt."

'Ha, het meest sexy wijf van Nederland spuugt op de grond', schatert de verzorger.

ST. WENDEL - Laurence Leboucher heeft haar Europese titel mountainbike geprolongeerd.

SANKT WENDEL - Wie Bart Brentjens nog geen week voor het EK hoorde praten, verwachtte niet veel van zijn optreden in het Duitse Sankt Wendel. Een blessure zorgde ervoor dat de ex-olympisch kampioen de afgelopen week meer tijd doorbracht bij de fysio en in het ziekenhuis dan op zijn mountainbike. Toch sleepte Brentjens in Sankt Wendel een Europese titel uit het vuur.

Het was de enige hoofdprijs die nog ontbrak op de indrukwekkende erelijst van Brentjens, die in zijn carrière al olympisch kampioen, wereldkampioen, uiteraard Nederlands kampioen en winnaar van de wereldbeker werd. De gouden medaille was voor bijna iedereen een verrassing, behalve voor de 32-jarige Brentjens zelf. "Ik voelde me gewoon goed vandaag. Een echte verrassing kan ik het dan ook niet noemen", beweerde Brentjens, wiens beste prestatie de afgelopen weken een achtste plaats in de wereldbeker was, na afloop. Van zijn blessure had hij gek genoeg onderweg geen last. "In de wereldbekerwedstrijd begin juli in Canada ben ik gevallen en sindsdien heb ik last van mijn dijbeen. Pas afgelopen week ben ik te weten gekomen wat het is. Het blijkt dat ik kalkvorming in de spieren heb op de plek waarop ik gevallen ben en dat is echt heel pijnlijk. Vandaag heb ik niets gevoeld, maar dat zal morgen wel anders zijn."

Hoe lang Brentjens last houdt van de blessure blijft onzeker. "De dokter van het Nederlandse team voorspelt dat het zeker een half jaar gaat duren. Rust nemen kan helpen, maar dat is met de wereldbekerfinale en het WK in het vooruitzicht niet echt mogelijk. Gelukkig heb ik er tijdens de wedstrijd geen last van, maar als ik rustig fiets of de trap op loop, is het knap lastig."

De Nederlandse kampioen reed een ouderwetse race in Duitsland. Al vanaf de start nam de Limburger, samen met de huidige olympische kampioen Miguel Martinez, de leiding. Een ronde later kwam de Nederlander uit het Giant-team alleen door. "Martinez kwam in de tweede ronde ten val en ik moest alleen verder." Heel erg vond Brentjens dat niet. "In het mountainbiken moet je het toch alleen doen. Ik rijd liever alleen naar de finish en ik hoopte dat de renners achter mij naar elkaar zouden gaan kijken."

Brentjens bouwde zijn voorsprong in een ronde van ruim dertig seconden uit naar een minuut. Zijn positie kwam niet meer in gevaar, ook niet toen de Duitse favoriet Lado Fumic in de voorlaatste ronde in de achtervolging ging. Brentjens hield uiteindelijk 28 seconden voorsprong over op de streep.

De Spanjaard Jose Antonio Hermida, die Fumic in de laatste ronde nog achterhaalde, finishte als tweede.

Tweede Nederlander in Sankt Wendel was Bas Peters, die als dertigste eindigde. Bas van Dooren vond het EK niet in zijn programma passen. Hij heeft zijn zinnen gezet op de wereldbekerfinale in het Canadese Mont Saint Anne en het WK in Vail (Amerika) over een maand.

Brentjens was overigens niet de enige Nederlander die in Sankt Wendel een medaille won. Een dag eerder was Thijs Al uit Wormer, achter de Fransman Julien Absalon, goed voor de tweede plaats in de wedstrijd voor espoirs.

WOERDEN - Bondscoach Leo van Zeeland heeft maandag zijn selectie gepresenteerd voor de WK mountainbike, van 12 tot en met 16 september in de Amerikaanse plaats Vail. Zes mannen en twee vrouwen komen uit op de onderdelen cross country en downhill. Onder hen ook Europees kampioen Bart Brentjens, vorig jaar winnaar van brons op de WK.

De selectie: Mannen, cross country: Bart Brentjens (Schaijk), Bas van Dooren (Ravenstein) en Bas Peters (Heel). Downhill: Bas de Bever (Vught), Wilfred van den Haterd (Geffen) en Gert Tholen (Groningen).

DEN BOSCH - Ondanks de terreuraanslagen aan de oostkust van de Verenigde Staten gaat het WK mountainbike in Vail, Colorado, gewoon door.

VAIL - Het was niet slecht, maar hij had op meer gehoopt. Europees kampioen Bart Brentjens stelde zichzelf teleur met de zesde plaats op de crosscountry bij het WK mountainbike in het Amerikaanse Vail. Hij moest bijna anderhalve minuut toegeven op winnaar Roland Green uit Canada. De onfortuinlijke Bas van Dooren eindigde als 39e, Bas Peters kwam als 43e binnen.

"Dit was voor mij de moeilijkste wedstrijd van het seizoen", verzuchtte Brentjens na afloop. "Ik heb alles gegeven, maar ik miste net dat laatste beetje dat voor een topprestatie nodig is."

Brentjens kon in de beginfase van de zware en technisch uitdagende wedstrijd het hoge tempo niet volgen. Vanuit een positie in de twintig wist hij zich terug te knokken naar de achtervolgende groep. De twee vluchters Green en Rasmussen (Den) bleven evenwel uit beeld.

"Ik was blij dat ik kon aanklampen", legde Brentjens uit. "In de laatste ronde ben ik nog wel gedemarreerd. Maar toen andere mannen het tempo omhoog gooiden, was ik kansloos. Jammer, ik was toch vrij dicht bij een medaille."

Door een lekke band vlak voor de finish zakte Rasmussen van de tweede naar de elfde plaats. Het zilver ging naar de Zwitser Frischknecht die 44 seconden later dan Green over de streep ging. Zijn landgenoot Sauser eindigde op de derde plaats.

Van Dooren kwam aan het einde van het eerste rondje zwaar ten val. "Ik bleef met mijn stuur achter een paaltje hangen en klapte voorover. Ik kwam op een grote steen terecht, waarna ik verdoofd bleef zitten. Toen ik weer opstapte, waren al tientallen renners gepasseerd. Het duurde even voordat ik mijn ritme had gevonden. Ik heb nog wel doorgeknokt, maar het had eigenlijk geen zin meer."

NORG - Mountainbiker Bart Brentjens heeft zondag in Norg de finale van de topcompetitie gewonnen. De voormalig olympisch kampioen versloeg in Drenthe Thijs Al, die tweede werd. Jan Weevers pakte de derde plaats. Brentjens, die de vorige twee manches ook had gewonnen, staat ook in het eindklassement bovenaan.

SCHEVENINGEN (ANP) - Mountainbiker Bart Brentjens heeft de Beach Classic gewonnen. Na een race over het strand van Scheveningen naar Noordwijk en terug versloeg de Limburger Jan Weevers in de sprint. Bas van Dooren eindigde als derde.

De zege bij de vrouwen ging naar Leontien Zijlaard-Van Moorsel.

Brentjens was in Scheveningen al vier keer als tweede geëindigd. ,,Het werd wel eens tijd dat ik hier zou winnen'', vond Brentjens. ,,Ik had mezelf voorgenomen me niet meer in een sprint te laten verslaan. Maar tegen Boogerd was het vorig jaar toch wel wat anders dan tegen Weevers.

Op het strand van Scheveningen gaat je 'nekkie' eraf weet Michael Boogerd. Toch trekt de Beach Classic ieder jaar weer vele mountainbikers. Bart Brentjens en Leontien van Moorsel wonnen.

Het is even voor twaalven als Michael Boogerd zijn blik over de voorste startlijn van de Beach Classic laat glijden. De Hagenaar, op de boulevard van Scheveningen ingehuurd als starter, ziet dat het goed is. Er staan olympische en wereldkampioenen (Bart Brentjens, Leontien van Moorsel), een voormalig winnaar op Alpe d' Huez (Gert-Jan Theunisse) en een oud-Nederlands kampioen (Bas van Dooren). Ze maken zich op voor 56 loodzware kilometers langs de vloedlijn tussen Scheveningen en Noordwijk, heen en terug. Als Boogerd de 2500 deelnemers heeft weggeschoten, gunt hij de buitenwereld een kijkje in zijn hart. Hij merkt op dat hij zelf ook het liefst aan de start had gestaan. Nog geen 24 uur na zijn prachtige derde plek in de Ronde van Lombardije, had hij graag de degens gekruist met de nationale mountainbike-top. Boogerd reed gisteren echter in Volendam een benefietwedstrijd voor de slachtoffers van de cafébrand. Vorig jaar nog was Boogerd de sterkste in de Beach Classic. Hij weet dus waarover hij praat als hij zegt: "Dit is bikkelen. Het is zwaar vanaf het moment dat je vanaf de boulevard het strand opdraait. Dan gaat gelijk al je 'nekkie' eraf. Voor ons wegrenners is het altijd mooi als we hier de mountainbikers kunnen verslaan." Die mening wordt uiteraard onderschreven door de organisatie van de Beach Classic, die gisteren aan zijn zevende uitgave toe was. Het gemis aan wegrenners had geen invloed op het enthousiasme van de overige deelnemers. "Een jaar of drie geleden hadden we onze piek, toen waren er zo'n 3500 deelnemers", zegt Koen Hermens namens het organiserende bureau TopSports Marketing. "Sindsdien hebben we een bepaalde vast kern. Overigens rijdt niet iedereen hem uit, hoor. We hebben een heel grote bezemwagen. Een tractor, met een enorme bak erachter."

Winnaars

RAVENSTEIN - Bas van Dooren fietst volgend seizoen voor Bankgiroloterij. De 28-jarige Ravensteiner behoorde in het mountainbiken tot de wereldtop, maar slaagde er niet in een MTB-ploeg te vinden voor volgend jaar. Hij besloot daarop voor de weg te kiezen.

Teammanger Arend Scheppink reageerde maandag verheugd op de komst van Van Dooren. "Ik heb Bas er vroeger als amateur wel eens bij gehad. Hij heeft zich later in het mountainbiken ontwikkeld tot een sterke renner. Ik verwacht veel van hem op de weg." Eerder kozen olympisch kampioen Martinez en de Australiër Evans ook al voor een overstap naar het wegwielrennen. Zij rijden volgend seizoen voor Mapei.

WORTEGEM-PETEGEM - Corine Dorland rijdt volgend jaar op de mountainbike voor het combinatieteam Be One/Ten Tusscher-Vredestein. De Eerbeekse reed voorheen voor Be One, maar dat team is ingekrompen en gaat alleen verder met downhillers.

Het is niet zeker of Dorland in 2002 alle wereldbekerwedstrijden zal rijden. "In ieder geval neem ik deel aan de Europese wereldbekerwedstrijden", zei Dorland. "Daarna zullen we bekijken of het de moeite waard is om ook in Amerika te gaan rijden."