copied from PANTIP.COM : K4402438 ขอเรียนเชิญติดตามเรื่องกบฏยังเติร์ก ภาคที่ 90 ... ได้ที่นี่ค่ะ{แตกประเด็นจาก K4297493} [ประวัติศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 7

ก่อนไปแอ่วเวียงเจียงใหม่ (ไปทำงานเนอะ บ่ได้แอ่วสักเตื๊อ) ก็ขอเปิดเรื่องการก่อตั้งพรรคคอมมิวนิสต์จีนเอาไว้สักหน่อยแล้วกัน

แต่ก่อนอื่นขอสืบสาวราวเรื่อง กบฎอี้เหอถวน นิดนึง แก้ข้อมูลด้วยที่บอกว่ากลุ่มกบฏนี้เขารับสมาชิกผู้หญิงด้วย โดยหญิงวัยรุ่นกะพวกยังไม่แต่งงาน (ข่าวไม่ได้บอกว่ารวมพวกทึนทึกหรือเปล่า) ก็จะใช้สัญลักษณ์เป็นสีแดง

ส่วนแก่ๆ หรือแต่งงานแล้ว จะมีลูกหรือเปล่าก็ช่าง เขาก็ใช้สีน้ำเงิน

กบฎอี้เหอถวน นี้ นักประวัติศาสตร์ตะวันตก มีความเห็นว่านี่คือขบวนการต่อสู้กับการล่าอาณานิคมกลุ่มแรก เรียกว่าเป็นต้นแบบให้กับขบวนการอื่นๆ ไม่ว่าจะรูปแบบของชาตินิยม หรือคอมมิวนิสต์ก็ตาม

และที่บาดแผลฝังลึกอีกอย่างของอี้เหอถวน คือ ความขัดแย้งด้านศาสนาระหว่างจีนกับวาติกัน เพราะอี้เหอถวนเลือกที่จะทำร้ายชาวต่างชาติ โดยเฉพาะที่เป็นมิชชันนารี หรือพวกคนจีนที่เปลี่ยนศาสนา

แต่ต้นเหตุของความตื่นตัวทางการเมืองของคนจีนยุคใหม่จนกลายมาเป็นพรรคคอมมิวนิสต์จีนในที่สุดนั้น ก็เริ่มจากการเดินขบวนของนักศึกษามหาวิทยาลัยปักกิ่งเพื่อต่อต้านการยอมรับสนธิสัญญาแวร์ซายที่ยอมให้ญี่ปุ่นเข้ามายึดมณฑลชานตงที่เคยเป็นของเยอรมันมาก่อนนั่นเอง

และเจ้ามณฑลชานตงนี่ก็กลายเป็นเขตเช่าของเยอรมันก็เพราะกบฎอี้เหอถวนดันไปฆ่าทูตเยอรมันเข้าให้นั่นแหละ

สุดท้ายทุกอย่างก็โยงกันมาน่ะเอง

จากคุณ : ชานตง (สื่อศิลป) - [ 26 พ.ค. 49 18:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11

วันที่ 23 - 31 กรกฏาคม 1921 ถือเป็นช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์ของพรรคคอมมิวนิสต์จีน เมื่อหลี่ต้าจ้าว และสมาชิกพรรคระดับนำได้เปิดประชุมผู้แทนพรรคครั้งที่ 1 ขึ้นที่ช่างไห่

การประชุมครั้งนี้มีระดับแกนนำที่ภายหลังจะมีบทบาทอย่างสำคัญต่อการปฎิวัติของจีนเยอะแยะไปหมด

ที่สำคัญที่สุดก็คือประธานเหมา เจ๋อ ตุง ที่ตอนนั้นไม่ได้มีบทบาทอะไรมากมาย เพราะทิศทางของพรรคในยุคแรกๆ ยังได้รับการชี้นำจากคอมมิวนิสต์สากลที่มีโซเวียตเป็นแกนนำและเป็นต้นแบบ

ทำให้ทิศทางหรือแนวทางการปฎิวัติ เป็นไปในรูปของจากเมืองสู่ป่า หรือเน้นความสำคัญของกรรมกรมากกว่าชาวนา

ก็โซเวียตเขาเกิดขึ้นได้เพราะวิธีนี้นี่นา

แล้วคอมมิวนิสต์สากลที่ 2 เขาก็มีคำขวัญว่า "กรรมการทั้งผอง จงร่วมมือกัน"

เรียกว่ายังไม่มีพื้นที่สำหรับชาวนาในการปฎิวัติของพรรคคอมมิวนิสต์จีนในยุคเริ่มต้น

สิ่งที่ยืนยันชัดเจนคือการผ่านมติพรรคที่กำหนดเข็มมุ่งชัดเจนของ พคจ. คือ เป็นพรรคการเมืองที่เป็นของชนชั้นกรรมาชีพจีน

โดยมีการแต่งตั้งให้ เฉินตุชิ่ว เป็นเลขาธิการพรรคคนแรก

หลังจากการประชุมผู้แทนพรรคครั้งนี้แล้ว แกนนำทั้งหลายก็กระจายกันไปสร้างสาขาพรรคในพื้นที่ต่างๆ ทั่วประเทศ

ในส่วนของเหมานั้นได้ไปตั้งสาขาพรรคที่หูหนาน

ขณะที่สหายศึกที่เป็นเสมือนสหายรักและพี่น้อง ตลอดจนมีความสำคัญต่อประเทศจีนไม่ด้อยไปกว่ากัน ก็ได้เริ่มก่อตั้งสันนิบาตเยาวชนที่ปารีส

สหายนั้นชื่อว่า โจวเอินหลาย

จากคุณ : หูหนาน (สื่อศิลป) - [ 29 พ.ค. 49 17:36:22 ]

ความคิดเห็นที่ 12

การเคลื่อนไหวครั้งแรกของพรรคคอมมิวนิสต์จีนที่เหมือนเป็นคลื่นลูกแรกของการปฎิวัติ คือ การสนับสนุนการเดินขบวนประท้วงของกรรมกรจีนเรือข้ามฟากฮ่องกง เมื่อเดือนมกราคมปี 1922 ซึ่งขณะนั้นเป็นของอังกฤษอย่างเต็มตัว

กลาสีเรือหรือกรรมกรเหล่านี้ ถ้าได้ดูหนังสารคดี จะน่าสงสารมาก เพราะเขาใช้แรงขาถีบเหมือนถีบจักรยานให้เรือมันหมุนอะไรก็ไม่รู้ ผมก็เรียกไม่ถูก คล้ายๆ กังหันน้ำนั่นแหละ

เรียกว่าใช้แรงล้วนๆ

กรรมกรเหล่านี้เรียกร้องค่าแรงเพิ่มขึ้น แต่ไม่ได้ จึงชุมนุมประท้วง อังกฤษที่ปกครองฮ่องกงอยู่ก็ใช้กำลังปราบปรามอย่างเต็มที่

การปราบปรามครั้งนี้ทำให้กรรมกรในกวางเจาและช่างไห่ (เซี่ยงไฮ้ นั้นแหละ) รวมตัวกันชุมนุมหยุดงานประท้วง จนกระทั่งทางการอังกฤษที่ฮ่องกง ยอมอ่อนข้อให้ จนยุติการชุมนุม

แต่นั้นก็หมายความว่าได้ใช้กำลังเข้าไล่ตีกรรมกรจนหนำใจแล้ว

ชัยชนะครั้งนั้น สร้างความตื่นตัวให้กับกรรมกรจีนทั่วประเทศ และมีการนัดหยุดงานเพื่อเรียกร้องความชอบธรรมหลายแห่ง โดยเฉพาะกรรมกรรถไฟ แหล่งผู้ใช้แรงงานขนาดมหาศาลอีกแห่งนึง

และแน่นอนว่า ทางการไม่ได้นิ่งนอนใจ ยิ่งกรรมกรออกแรงเดินขบวนเท่าไร การปราบปรามก็ยิ่งรุนแรงตามเท่านั้น

จากคุณ : เซี่ยงไฮ้ (สื่อศิลป) - [ 29 พ.ค. 49 17:43:53 ]

ความคิดเห็นที่ 19

ภายหลังก่อตั้งกรรมกร และเยาวชนแล้ว สมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์จีนก็เริ่มเข้าไปจัดตั้งชาวนาในชนบท ซึ่งเป็นฐานใหญ่ของประชากรจีน และมีปัญหาในเรื่องของค่าเช่านา ภาษี และสารพัดการขูดรีดบนที่ดินมาหลายชั่วอายุคน

เดือนกันยายน ปี 1921 เสินส่วนลู่ และหลี่เฉิงหู่ซึ่งเป็นชาวนาและสมาชิกพรรค ได้เริ่มจัดตั้งสมาคมสงเคราะห์ชาวนาขึ้นที่อำเภอเซียวซาน มณฑลเจ้อจิง โดยชูธงในเรื่องของการลดภาษีที่ดินลง

ช่วงเริ่มต้นนั้นมีสมาชิกอยู่ 6 คน แต่ภายหลังการเคลื่อนไหวได้รับการตอบรับจากประชาชนด้วยดี ทำให้สมาชิกเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะเป็นองค์กรเดียวที่ทำเพื่อประโยชน์ของชาวนาจริงๆ

เมื่อสมาชิกพร้อม เข็มมุ่งพร้อม สมาคมนี้ก็เริ่มเคลื่อนไหวเพื่อเรียกร้องให้ลดภาษีค่าเช่านา ซึ่งผลตอบรับก็คือ ถูกตำรวจเข้าปราบปรามอย่างรุนแรง โดยเฉพาะตัวของหลีเฉิงหู่ที่เป็น 1 ในผู้ร่วมก่อตั้งถูกจับกุมและถูกขังจนตายคาห้องขังไป

การเคลื่อนไหวในเรื่องของภาษีที่ดิน รวมทั้งการปกป้องผลผลิตให้อยู่ในชุมชนค่อนข้างถูกใจเพราะตรงกับความต้องการที่แท้จริงของชาวนา ทำให้มีการขยายการจัดตั้งไปสู่มณฑลอื่นๆ อีกหลายแห่ง โดยเฉพาะมณฑลกวางตุ้ง ที่เคยเป็นฐานใหญ่ของกบฎอี้เหอถวนมาก่อน ได้มีการรวมกลุ่มกันโดยมีสมาชิกถึงกว่าแสนคน

สุดท้ายก็ต้องขยายเป็นสมาพันธ์ เพื่อรองรับสมาชิกจากกลุ่มสมาคมต่างอำเภอที่เข้าร่วมมากขึ้น

พอถึงเดือนกรกฎาคมปีเดียวกัน บทเรียนแรกของกบฎชาวนาภายใต้ร่มธงพรรคคอมมิวนิสต์ก็เกิดขึ้น เมื่อเกิดภัยธรรมชาติขึ้น ทำให้นาล่มจม ชาวนาในนามของสมาคมได้ออกมาเรียกร้องให้ยกเว้นภาษีนา และห้ามนำผลิตผลออกนอกพื้นที่ เพื่อเป็นหลักประกันว่าคนในชุมชนจะมีอาหารกินไปจนกว่าจะถึงฤดูเพาะปลูกใหม่

คำตอบที่ได้คือการนำกำลังทหารเข้าปราบปราม มีคนตายไป 60 กว่าคนเจ็บอีกนับพัน ถูกจับอีกร่วมร้อย

จากคุณ : กว่างตง (สื่อศิลป) - [ 30 พ.ค. 49 17:27:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20

ภายหลังการเคลื่อนไหวทั้งจัดตั้งในหมู่กรรมกร และชาวนา รวมทั้งกลุ่มเยาวชน นอกจากนี้ยังมีการพิมพ์บทความหรือทฤษฎีต่างๆ ของมาร์กซิสต์ออกเผยแพร่เป็นการให้ความรู้แก่ประชาชนจีนในระดับหนึ่งแล้ว

ระดับหนึ่งนี่หมายความว่าระดับปัญญาชนครับ เพราะทฤษฏีมาร์กซิสต์เป็นเรื่องที่เข้าใจยาก โดยเฉพาะศัพท์แสงต่างๆ ที่เกินการรับรู้และเข้าใจของกรรมกรชาวนาหรือประชาชนจีนทั่วไป ซึ่งเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นทุกแห่งในโลก แม้แต่ตำรวจลับสมัยพระเจ้าซาร์ ยังไม่สนใจพวกบอลเชวิกในช่วงต้นเลย เพราะเมื่อได้อ่านหนังสือลัทธิมาร์กซ์ที่บอลเชวิกนำมาเผยแพร่แล้ว เข้าใจว่าคงเป็นเรื่องที่ยากเกินกว่าประชาชนรัสเซียจะเข้าใจ

ต่อมาพรรคคอมมิวนิสต์จีนก็ได้ก้าวไปข้างหน้าอีกก้าวนึง คือการประชุมพรรคครั้งที่ 2 ที่คราวนี้เป็นการวิเคราะห์สังคมจีนเพื่อกำหนดเข็มมุ่งในการดำเนินงานของพรรค

การประชุมมีขึ้นในเดือนกรกฏาคมปี 1922 ที่เซี่ยงไฮ้ มีแกนนำเข้าร่วมประชุม 12 คน และผู้แทนสมาชิกพรรค 195 คน

มติที่ประชุมในครั้งนี้คือการวิเคราะห์ลักษณะเศรษฐกิจและการเมืองของจีน และฟันธงกันออกมาว่า เมืองจีนในขณะนี้(ขณะนั้น) เป็นลักษณะกึ่งเมืองขึ้นกึ่งศักดินา กล่าวคือ

ระบบภายในประเทศทั้งการเมืองและเศรษฐกิจนั้นขึ้นอยู่กับกลุ่มขุนนาง ศักดินา เจ้าที่ดิน ขณะที่อีกส่วนหนึ่งถูกครอบงำโดยทุนต่างชาติหรือเจ้าอาณานิคม

เมื่อสังคมเป็นแบบนี้ การที่สังคมจีนจะพัฒนาไปอีกขั้นเพื่อประชาชนจีนก็เป็นไปไม่ได้ เพราะจะถูกขัดขวางจากกลุ่มทุนต่างชาติที่แสวงหาผลประโยชน์บนผืนแผ่นดินจีน

รวมทั้งการขูดเลือดขูดเนื้อ ทำนาบนหลังคนของศักดินาจีนด้วย

ดังนั้น เข็มมุ่งของการปฎิวัติของพรรคคอมมิวนิสต์จีน คือ

โค่นล้มขุนศึกศักดินา และต่อต้านจักรพรรดินิยมต่างชาติ เพื่อรวมจีนให้เป็นปึกแผ่น

จากคุณ : ศักดินา (สื่อศิลป) - [ 30 พ.ค. 49 19:59:29 ]

ความคิดเห็นที่ 21

เมื่อวิเคราะห์สังคมที่จะปฎิวัติแล้ว ทีนี้ก็ต้องมาหาแนวร่วม เพราะลำพังแค่สมาชิกพรรคคงไม่สามารถนำพาการปฎิวัติไปได้

การวิเคราะห์ว่าสังคมจีนยังเป็นกึ่งเมืองขึ้นกึ่งศักดินา ทำให้แนวร่วมหลัก คือ ชาวนาที่ได้รับผลกระทบจากระบบศักดินามากที่สุด ซึ่งชาวนาเหล่านี้จะยอมรับในข้อเสนอของพรรคคอมมิวนิสต์และพร้อมจะต่อสู้เพื่อปลดแอกตัวเอง เหมือนกับที่ยอมร่วมตัวร่วมใจถวายชีวิตให้กับผู้นำกลุ่มกบฏมาแล้วหลายยุคหลายสมัย

อีกพวกนึงคือ เมื่อจักรวรรดินิยมต่างชาติเข้าครอบงำสังคมจีน ศัตรูของจักรวรรดิเหล่านี้ก็คือกรรมกรที่ถูกขูดรีดแรงงานส่วนเกิน เนื่องจากความต้องการในการทำกำไรของนายทุนต่างชาติไม่มีที่สิ้นสุด ขณะที่กองทัพแรงงานสำรองของจีนก็มีเหลือเฟือ

สภาพกรรมกรจีนก็เลยเลวร้ายกว่ายุคสมัยของโอลิเวอร์ ทวิสต์ สักร้อยเท่าพันเท่า

อีกพวกนึงก็คือกลุ่มนายทุนน้อยของจีนที่ต้องการจะเงยหน้าอ้าปากขึ้นมาบ้างก็หมดโอกาส เพราะเจอนายทุนระดับข้ามชาติข้ามโลก

จะทำธุรกิจอะไรไปสู้ก็เจ๊งหมด เพราะทั้งทุนและเทคโนโลยีมันคนละชั้นกัน

ขนาดได้สัมปทานมือถืออยู่กับมือยังไม่รอดเลย เจอทุนยักษ์ใหญ่เข้าทีเดียว ยังต้องรีบขายทิ้งแทบไม่ทัน

หา อะไรนะ อ้อ เรื่องเมื่อจีนเมื่อปี 1922 ไม่ใช่ 2006 โอเค เข้าใจแล้ว

เอ้า กลับมาใหม่ เมื่อวิเคราะห์สังคมได้ตามนี้แล้ว พรรคคอมมิวนิสต์จีนยุคตั้งไข่ก็เริ่มพุ่งเข้าหาแนวร่วมตามที่กำหนดไว้

ทั้งนี้โดยมีลูกพี่ใหญ่ คือ คอมมิวนิสต์สากลที่ 3 ซึ่งมีเลนินเป็นโต้โผ เป็นผู้อุปถัมภ์ โดยเฉพาะการส่งเจ้าหน้าที่ระดับสูงชาวรัสเซียมาเป็นที่ปรึกษา
เคยดูหนังสารคดี////

จากคุณ : ซูจ้าวเจิง (สื่อศิลป) - [ 30 พ.ค. 49 20:09:05 ]

ความคิดเห็นที่ 22

อย่างที่บอกว่า พรรคคอมมิวนิสต์จีนในยุคตั้งไข่ ได้รับการสนับสนุนจากคอมมิวนิสต์สากลที่ 3 ที่แม้จะเป็นการประชุมร่วมกันของพรรคคอมมิวนิสต์และแนวร่วมจากหลายประเทศ (ในยุโรป) แต่ในโลกของความเป็นจริงแล้ว ประเทศเดียวที่ปฏิวัติเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นคอมมิวนิสต์สำเร็จก็คือรัสเซีย

ดังนั้น แนวทางในการปฎิวัติของจีนยุคเริ่มแรกจึงไปเน้นที่การจัดตั้งกรรมกรให้เป็นแนวร่วมและเคลื่อนไหว เพราะตามหลักมาร์กซิสต์แล้ว กรรมกรจะเป็นผู้ถูกเอารัดเอาเปรียบ ขูดรีดมากที่สุดในสังคมทุนนิยม แล้วจะแปรความยากลำบากนั้นเป็นพลังปฏิวัติด้วยจิตสำนึกทางชนชั้นแรงงาน

ดังนั้น ในยุคแรก แม้กระทั่งประธานเหมา ที่ตอนนั้นเป็นแค่แกนนำพรรคคนนึงเท่านั้น ก็ต้องเริ่มงานปฎิวัติครั้งแรกด้วยการลงไปจัดตั้งกรรมกรรถไฟและเหมืองแร่ที่เมืองอานหยวน มณฑลเจียงซี ซึ่งเป็นเมืองทางใต้

โดยทำงานร่วมกับหลิวเซ่าฉี แกนนำคนสำคัญที่จะมีบทบาทอย่างสูงภายในพรรคในเวลาต่อมา

จากคุณ : หลิวเซ่าฉี (สื่อศิลป) - [ 30 พ.ค. 49 20:14:27 ]

ความคิดเห็นที่ 30

วันที่ 12-20 มิถุนายน 1923 พรรคคอมมิวนิสต์เปิดประชุมสมัชชาพรรคครั้งที่ 3 ขึ้นที่เมืองกวางเจา ซึ่งการประชุมครั้งนี้สร้างการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้นอีกครั้ง นั่นคือ ที่ประชุมได้ผ่านมติความร่วมมือกับพรรคก๊กมินตั๋ง

ทั้งนี้ พรรคคอมมิวนิสต์จีนในขณะนั้นประเมินแล้วว่า พรรคของตนนั้นถึงอย่างไรก็พึ่งจะตั้งไข่ จะมีอิทธิพล หรือความสามารถในการล้มฟ้าคว่ำแผ่นดินเสียเลยทีเดียวเห็นจะยาก

ประกอบกับพรรคก๊กมินตั๋ง ซึ่งเป็นพรรคที่นายทุน และคนชั้นกลางให้การสนับสนุน และได้รับความนิยมจากประชาชนมากกว่า โดยเแฉพาะ ดร.ซุน ยัด เซ็น ที่ถือเป็นสัญลักษณ์ของผู้ให้กำเนิดประเทศจีนใหม่

ข้างฝ่ายก๊กมินตั๋ง หรือจะกล่าวถึงที่สุดก็คือ ตัวดร.ซุน ยัด เซ็น นั้น ก็เริ่มเห็นหนทางที่ตีบตันลงของพรรคแล้ว เนื่องจากเป็นพรรคของนายทุนน้อยและชนชั้นกลาง ทำให้นโยบายพรรคไม่แน่นอน ปรับเปลี่ยนไปตามผลประโยชน์ของชนชั้นนี้เอง ซึ่งโดยธรรมชาติ จะต่อสู้เพียงแค่ได้รับผลประโยชน์ในระดับที่ต้องการเท่านั้น ไม่นิยมการแตกหัก ถอนรากถอนโคน

ซึ่งทาง ดร.ซุน เห็นว่าในอนาคต คนในพรรคจะพาพรรคให้ล่มจม โดยยังไม่ทันได้พัฒนาประเทศตามที่คาดหวังไว้

แต่ทั้งนี้ มติของพรรคคอมมิวนิสต์จีน ก็ไม่ได้ให้มีการยุบรวมพรรคหรือร่วมมือเป็นพันธมิตรพรรคกันอย่างเปิดเผย เนื่องจากขุมกำลังส่วนใหญ่ของก๊ก มิน ตั๋ง ที่เป็นข้าราชการ และนายทุนน้อย ยังหวาดระแวงต่อระบอบก๊ก มิน ตั๋งอยุ่

ความสัมพันธ์จึงอยู่แค่ หากสมาชิก พคจ.ต้องการจะเข้าพรรคก๊ก มิน ตั๋ง หรือให้การสนับสนุนใดๆ ก็ให้เป็นไปในรูปของส่วนตัว โดยอิสระ ไม่จำเป็นต้องขออนุมัติหรือต้องเห็นพ้องต้องกันถึงขั้นเป็นมติพรรคแต่อย่างใด

ความร่วมมือนี้ แม้ว่าส่วนหนึ่งจะทำให้คอมมิวนิสต์มีความมั่นคง และสามารถที่จะ "เกาะ" ก๊ก มิน ตั๋ง เพื่อดูดน้ำเลี้ยงให้ตัวเองเติบใหญ่ได้รวดเร็วขึ้น

ข้างฝ่ายก๊ก มิน ตั๋ง ก็รู้สึกว่าตัวเองได้พัฒนาในเรื่องของอุดมการณ์ และการปฎิวัติประเทศที่ชัดเจนขึ้น

แต่ความสัมพันธ์นี้ ก็กลายมาเป็นหอกทิ่มแทง ดร.ซุน ยัด เซ็น เสียเอง เมื่อเจียงไคเช็กใช้เป็นข้อกล่าวหา ดร.ซุน ในเวลาต่อมาว่า เป็นผู้ที่ยอมให้ พวกคอมมิวนิสต์มากลืนพรรค

จากคุณ : ก๊ก (สื่อศิลป) - [ 1 มิ.ย. 49 16:56:48 ]

ความคิดเห็นที่ 32

แต่ในช่วงหวานชื่นรื่นรมณ์สมอุรานั้น พรรคก๊กมินตั๋งกับพรรคคอมมิวนิสต์มีความร่วมมือที่ดีมาก โดยเฉพาะการที่คนของพรรคคอมมิวนิสต์ได้เข้าร่วมเป็นกรรมการกลางของพรรคก๊กมินตั๋งซึ่งมีเครือข่ายที่ใหญ่กว่า ถึง 10 คน

โดยเฉพาะเหมานั้นถึงกับได้เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงโฆษณาการ

ซึ่งการได้รับการยอมรับในการเคลื่อนไหวในนามของก๊กมินตั๋งนี้ คนของพรรคคอมมิวนิสต์ก็ได้ใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่ โดยการขยายการจัดตั้งกรรมกร ชาวนา ออกไปทั่วประเทศ

นอกจากนี้ ภายใต้ความร่วมมือกันระหว่างพรรคคอมมิวนิสต์กับพรรคก๊กมินตั๋ง ยังสร้างปรากฎการณ์ครั้งสำคัญให้กับการปฎิวัติประเทศจีน

นั่นคือการก่อตั้งโรงเรียนนายทหารขึ้นเพื่อผลิตกำลังพลเป็นของตนเอง

ทั้งนี้ เนื่องจากที่ผ่านมา ก๊กมินตั๋งต้องอาศัยกำลังทหารจากกลุ่มขุนศึกต่างๆ มาเป็นพวกในการดำเนินการ โดยก๊ก มิน ตั๋ง ทำได้แต่เพียงชี้แนะแนวทางการปฎิวัติ ซึ่งทหารของขุนศึกเหล่านี้ มีความจงรักภักดีต่อเจ้านายของตนมากกว่ากรรมการพรรค

โดยเฉพาะต่อการปฎิวัติ

ทำให้หลายต่อหลายครั้ง สถานการณ์บ้านเมืองเกิดความคับขัน เพราะทหารของขุนศึกไม่ให้การสนับสนุนพรรค หรือทำหน้าที่สนับสนุนเจ้านายเดิมของตนจนลืมหลักการ เช่น การสนับสนุนหยวน ซี ไข่ ให้สถาปนาตนเองเป็นฮ่องเต้ แทนที่จะจัดการปกครองแบบใหม่ หลังการล้มราชวงศ์ชิงลงได้

ก็นึกไม่ออกเลยว่า หากการกราบไหว้ฟ้าดินของหยวน ซือ ไข่ ที่ต้องมีขบวนรถถังคุ้มกันไปคราวนั้นสำเร็จลงด้วยดี

การเปลี่ยนแปลงของจีนก็คงเป็นไปได้เพียงการเปลี่ยนจากราชวงศ์ชิง มาเป็นราชวงศ์หยวนเท่านั้นเอง

(แต่ก็ไม่แน่ เพราะหลังการปฎิวัติใหม่ๆ ประชาชนจีนก็รู้สึกว่าประธานเหมาของตนนั้น ต่างจากฮ่องเต้เหมาไม่กี่มากน้อยเอง)

จากคุณ : เหมา (สื่อศิลป) - [ 1 มิ.ย. 49 19:08:09 ]

ความคิดเห็นที่ 33

โรงเรียนนายร้อยที่ 2 พรรคนี้ร่วมกันจัดตั้งขึ้น คือ โรงเรียนนายร้อยหวังปู ที่มีซุนจงซาน เป็นผู้จัดการใหญ่

และมี เจียงไคเช็ค เป็นอาจารย์ใหญ่

ขณะที่ฝ่ายคอมมิวนิสต์ ส่งโจวเอินไหล มานั่งในตำแหน่งประธานฝ่ายการเมืองของโรงเรียนนายทหารแห่งใหม่ของจีนนี้

ซึ่งภายหลังทั้งคู่ได้ร่วมทั้งสัปยุทธ์ และร่วมช่วยเหลือกันอย่างถึงเลือดถึงเนื้อ เพราะตอนที่โจวเอินไหลกับกองทัพแดงต้องเดินทางไกลหนีการตามล่าของกองทัพแห่งชาติ

ก็มีเจียงไคเช็คนี่เองเป็นคนบัญชาการ

ว่ากันว่า ตอนเดินทัพทางไกลอันลือลั่นนั้น ทหารของกองทัพแดงจำนวนมากต้องตายลง เพื่อทำหน้าที่พิทักษ์ผู้บริหารของพรรคคอมมิวนิสต์ให้อยู่รอดปลอดภัย

และอีกเหตุการณ์หนึ่งที่เป็นช่วงยามแห่งประวัติศาตร์ คือ เมื่อโจวเอินไหล ต้องเดินทางเข้าถ้ำของนายพลจางซีฟู เพื่อขอชีวิตเจียงไคเฃ็ค ที่ผู้นำกองทัพจับไว้เป็นตัวประกัน เรียกร้องให้เจียงยุติการทำสงครามกับพวกคอมมิวนิสต์และหันมาร่วมมือกันต่อต้านญี่ปุ่นแทน

นายพลผู้ที่จับเจียงไปต่อรองนี้ เจียงแค้นมาก ถึงขนาดจับเอาไปขังคุกจนแม้กระทั่งเสียแผ่นดินใหญ่ไปแล้ว ยังพาไปขังต่อที่ไต้หวันจนตายคาคุกเลย

จากคุณ : มิน (สื่อศิลป) - [ 1 มิ.ย. 49 19:14:05 ]

ความคิดเห็นที่ 35

ห่างไปเพียง 2 ปี ภายใต้ความสัมพันธ์ที่เริ่มจะลุ่มๆ ดอนๆ ของพรรคทั้งสอง

พรรคคอมมิวนิสต์ก็เปิดประชุมสมัชชาพรรคครั้งที่ 4 ขึ้น ระหว่างวันที่ 12 - 12 มกราคมปี 1925 ที่เชี่ยงไฮ้

การประชุมครั้งนี้มีมติที่สำคัญ คือ การกำหนดให้กรรมกรเป็นผู้นำในการปฎิวัติ โดยมีชาวนาเป็น "ส่วนประกอบที่สำคัญ"

การกำหนดชนชั้นกรรมกรให้เป็นผู้นำในการปฎิวัตินี้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพรรคได้รับอิทธิพลมาจากที่ปรึกษาของโซเวียต ที่ยังให้ความสำคัญกับกรรมกร ในฐานะชนชั้นที่ตื่นตัวต่อการปฎิวัติเปลี่ยนแปลงสังคมมากที่สุด

นอกจากนี้ยังกำหนดแนวทางการปฎิวัติเอาไว้ว่า นอกจากจะต้องคัดค้านจักรวรรดินิยมแล้ว ต้องคัดค้านขุนศึกศักดินา รวมทั้งความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจของศักดินาด้วย

การประชุมสมัชชาพรรคครั้งที่ 4 นี้ สถานการณ์ความสัมพันธ์ระหว่างพรรคคอมมิวนิสต์กับพรรคก๊กมินตั๋ง เริ่มอยู่ในสภาพที่เลวร้าย เนื่องจากฝ่ายขวาของพรรคก๊กมินตั๋ง ได้ออกมาเรียกร้องให้แยกตัวออกจากพรรคคอมมิวนิสต์ โดยอ้างว่า ทางพรรคคอมมิวนิสต์ได้จัดตั้งพรรคซ้อนพรรค

หรือเรียกกันแบบไทยๆ ว่ามีมุ้งเล็กในพรรคนั่นเอง

แต่เนื่องจากในขณะนั้น ดร.ซุน ยัด เซ็น ยังคงมีอิทธิพลอยู่มากในพรรค และมีความเห็นไปในทางที่ว่าทั้ง 2 พรรคควรจะสามัคคีกันอยู่

พรรคจึงยังไม่แตกสลาย พร้อมกับเจียงไคเช๊กที่ต้องเก็บป้ายประท้วงและความแค้นครั้งนี้เอาไว้ในใจต่อไป

จนกระทั่งภายหลังการประชุมพรรคครั้งที่ 4 จบลงแล้วนั่นเอง ดร.ซุน ก็ถึงแก่อนิจจกรรม

ทำให้ไม่มีใครมายืนขวางระหว่างความแตกต่างและชิงชังของเจียงไคเช็ค และคอมมิวนิสต์ได้อีก

จากคุณ : ซุนจงซาง (สื่อศิลป) - [ 1 มิ.ย. 49 19:26:15 ]

ความคิดเห็นที่ 40

แหม คุณ sofatboy สุดยอดสมคำร่ำลือจริงๆ

รูปหยวน ซือ ไข ไปไหว้ฟ้าดิน สถาปนาตัวเองเป็นฮ่องเต้นี่ หายากครับ ทีแรกผมกะจะบรรยายว่าให้ไปดูหนังเรื่องเดอะ ลาสต์ เอมเพอเรอ อยู่แล้วเชียว เพราะไม่รู้จะไปหาที่ไหนให้ดู

พูดถึงเรื่องหนังนี้ พึ่งได้แผ่นซีดีเวอร์ชั่นฝรั่งเศสมาครับ ไม่รู้ว่าจะมีฉากเด็ดอะไรที่เวลาฉายในไทยแล้วถูกตัดไปบ้างหรือเปล่า เพราะตอนแรกที่เข้าโรง รู้สึกว่าฉากที่เขาเต้นรำร้องเพลงแบบจีนช่วงปฎิวัติวัฒนธรรม มันถูกตัดไป ต้องมาดูแบบม้วนหนี

อ้อ แล้วอีกอย่าง สำคัญมาก คุณ Sofat ติงมาว่า พ่อคนที่จับนายเจียงเป็นตัวประกันเอาไว้นะ ชื่อจางจูเหลียง บ่ใช่จางซีฟูเนอะ

จางซีฟูนั่นมันขุนส่า ราชายาเสพติดนู่น คนละยุคสมัย คนละถิ่นที่กัน

โอ้โห ไม่นึกไม่ฝันว่าตัวเองยังมีไก่เหลือให้หลุดไปได้อีก นึกว่าปล่อยไปหมดแล้ว

ก็ขอบคุณครับ

อีกเรื่องคือคุณ Sofat บอกว่า แล้วพ่อจางจูเหลียงที่ว่านี่ก็ไม่ได้ตายที่ไต้หวันแบบที่ผมว่าหรอก เขาไปตายที่ฮาวายโน่นแหละ

ก็น้อมรับอีกคำนับนึงครับ ผู้น้อยขอเอาหัวโขกพื้นอีกเป๊ก แล้วบอกว่า ผู้น้อยสมควรตาย (เห็นตัวละครตัวไหนพูดแบบนี้ รับรองมันไม่ตายแน่ๆ)

คือจริงๆ สารภาพเลยก็ได้ว่า ช่วงนี้กระดกกระโด่ หาที่อยู่ที่กินเป็นหลักแหล่งไม่ได้ เลยยังไม่ได้หาเอกสารอ้างอิงอะไรเป็นกิจจะลักษณะ

แต่เห็นกระทู้มันแห้งห่างหายมานานแล้ว กลัวป้าวิฯจะกระซวกเอา

ก็เลยจัดการ "เผากิน" ไปทีนึงก่อน กะว่าเดี๋ยววันหยุดนี้จะไปหารวบรวมให้เป็นเรื่องเป็นราวเสียที

แต่ไม่ทันซะแล้ว ไอ้ที่กะว่าจะเผากิน มันดันเผาเรือนตัวเองเข้าซะแล้วสิ

ก็ขออภัยและขอบคุณคุณ Sofatboy ที่นอกจากจะอุสาหะช่วยเสริมความน่าดูของกระทู้นี้ด้วยการแปะรูปแบบเผาขน ตามแบบฉบับของคุณเธอแล้ว

ยังช่วยวิ่งไล่จับไก่ที่คนเขียนกระทู้ปล่อยวิ่งพล่านไปหมด มาคืนเข้าของด้วย

ขอบคุณครับ

เอ้า ป๋า ช.ช. ได้ไก่คืนแล้ว เดี๋ยวกะว่าจะลาบตัวนึง ต้มตัวนึง เครื่องในเอาไปผัดเผ็ดๆ

ขาดก็แต่น้ำแดงๆ นี่แหละ เห็นช่วงนี้เริ่มเข้าขั้นเอ๊กสะเปิดแล้วไม่ใช่หรือ

เปิดวงหน่อยเป็นไร

จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 2 มิ.ย. 49 10:28:32 ]

ความคิดเห็นที่ 44

เอาแบบคร่าวๆ ไปก่อนแล้วกันว่า สุดท้ายแล้ว หยวน ซือ ไข แกหมดลมหายใจไปซะเองก่อนที่จะได้เป็นฮ่องเต้จริงๆ

คือ หยวนซือไข นี่แกเป็นขุนพลกลุ่มปฎิรูป แต่ก้าวหน้าแบบไม่สุด แต่ดันมีกำลังพลในมือ ทำให้ดร.ซุน จำเป็นต้องร่วมมือ

และเมื่อหยวนไปเจรจาให้ปูยีพ้นจากตำแหน่งได้แล้ว แกก็ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีอยู่พักนึง

ใครดูเรื่องเดอะ ลาสต์เอมเพอเร่อ น่าจะจำได้ ที่น้องชายปูยีคุยกับพี่บนกำแพงวัง แล้วชี้ไปที่ชายในเครื่องแบบคนนึงแต่งชุดทหารเต็มยศ เดินขึ้นพระราชวังบนทางเดินมังกร

น้องชายปูยีบอกว่า นั่นแหละ คนที่มีอำนาจมากกว่าฮ่องเต้ หยวนซือไขมีความขัดแย้งกับนายกฯ ที่มาจากพรรคก๊กมินตั๋ง จนทำให้ต้องเปลี่ยนนายกฯถึง 2 ครั้ง 2 คราว จนสุดท้ายเมื่อทนไม่ไหว ก็เลยเกิดสงครามกลางเมืองขึ้น

ดร.ซุนต้องเผ่นไปพักอยู่ที่ญี่ปุ่นอยู่พักใหญ่ๆ เลยทีเดียว

จากคุณ : ไข (สื่อศิลป) - [ 2 มิ.ย. 49 15:52:27 ]

ความคิดเห็นที่ 46

.

ตั้งแต่กระทู้เปลี่ยนบรรยากาศไปจากเดิมนิดหน่อย ผมเลยฉากหลบตามนิสัยไปนั่งเฝ้ากระทู้สุดยอดไวน์ข้างบน หวังจะเป็นเอ๊กซะเปิดซึ่งคงได้แค่หวังเพราะไม่ได้สั่งสมบุญบารมีมาแบบเจ้าแม่เกจิไวน์เค้า ไม่มีทางแน่ ขอแค่เอาหนังราชสีห์มาคลุมกล้อมแกล้มหลอกลวงสังคม หลอกลวงตัวเองให้ตัวเองมีความสุขติ๊ดนึงแบบที่เค้านิยมกันแค่นั้นแหละครับ ท่านอาจารย์ใหญ่

เล่นเอาเกือบตกข่าวน้อง sofatboy ที่มาแสดง มโนมยิทธิ อิทธิวิธี อนุสาสนียปาฏิหาริย์ บุพเพนิวาสานุสติญาณ อวดอุตลุตมนุษยธรรมให้พวกคอประวัติศาสตร์อ้าปากค้าง เสริมสร้างบรรยากาศเพิ่มขึ้นมาอีก 31 เปอร์เซนต์ หลังจากที่น้องเค้าไปโปรดคอไวน์ถ้วนทั่วแล้ว ขอบพระคุณน้อง sofatboy เพิ่มเติมในระบบบัญชีรายชื่อของผมอีก 1 ชีวิตครับ

ไหนๆก็แวะมารายงานตัวแล้ว เลยขอเรียนให้ท่านอาจารย์ใหญ่ทราบเป็นข้อมูลด้วยว่า บรรดาพรรคพวกที่ผมไปโม้ ไปอวดให้พวกเค้าแอบติดตามอ่านกระทู้ประวัติศาสตร์นี้นั้น ให้ คคห เป็นเสียงเดียวกันว่า ที่เค้าติดตามเพราะวิธีการนำเสนอถูกกับจริตของพวกเค้ามาก เพราะมันเหมือนกับเพื่อนเล่าให้เพื่อนฟัง เป็นกันเองดี มั่วไปมั่วมา ไม่เป็นเชิงวิชาการให้เคร่งเครียด ภาษาเป็นเหมือนคนพูดไม่ชัด เพราะพิมพ์ตก พิมพ์ขาด ซึ่งแสดงว่าพิมพ์สด ยิ่งทำให้รู้สึกชื่นชมความตั้งใจที่ทุ่มเทให้กับเรื่องที่เล่ามากขึ้นไปอีก แต่ใช่หมดเลย ลงตัว รู้เรื่อง สนุกสนาน ได้อารมณ์ตามที่คนเล่าชักจูงไป หนำซ้ำนึกอะไรเพิ่มได้ก็ยังแถมให้อีก มันเพลิดเพลินเจริญใจ ใช้ได้เชียวแหละครับ แล้วยังมั่นใจกับข้อมูลทั้งหมดด้วย เพราะรู้ว่าอาจารย์ใหญ่ไม่เคยนั่งเทียน

เสียอย่างเดียว ขอให้พวกเค้ามาลงชื่อรายงานตัวกันบ้าง ก็ดันไม่มีใครเป็นสมาชิกเลย ไอ้รุ่นผมนี่เปิดเครื่องเข้าพันทิปได้ก็ดีใจแทนพวกเค้าแล้ว เลยขอเป็นตัวแทนมาขอบคุณท่านอาจารย์ใหญ่ ขอให้แข็งใจเอาชนะเลข 3 หลักให้ได้ โหงวเฮ้งอาจารย์ใหญ่เหมาะสมกับเลขหลักพันมากกว่าครับ

.

จากคุณ : ชอบแช้งค์ - [ 2 มิ.ย. 49 18:37:14 ]

ความคิดเห็นที่ 48

ถ้าได้นั่งแล้วชะตาชีวิตเหมือนกับปูยี

ผมว่าอย่าได้นั่งยังดีเสียกว่าเนอะ

ว่าด้วยเรื่องของปูยีแล้วก็เลยกลับไปทำการบ้านมาหน่อย

(ทำคนเดียวป๋า อย่าคิดมาก)

ปกติคนที่สนใจเรื่องของการเปลี่ยนแปลงในจีนช่วงปลายราชวงศ์ชิง มักจะละเลยเรื่องของหยวน ซื ไข เพราะใจไปจดจ่อกับเรื่องอันน่าเศร้าเคล้าน้ำตาของจักรพรรดิ์ผู้อาภัพอย่างปูยี

หรือไม่ก็ไปศึกษาเรื่องการปฎิวัติอันเกรียงไกรของบิดาแห่งสาธารณรัฐ อย่าง ดร.ซุน ยัด เซ็น

ตอนผมอ่านเรื่องของการเปลี่ยนแปลงจีนใหม่ๆ เมื่อนานมาแล้ว ตอนยังละอ่อนอยู่ (นานจริง เนอะ)

ก็ได้รู้เรื่องของหยวน ซือ ไข นิดเดียวเอง แค่รู้ว่าเป็นผู้มาคั่นการเป็นประธานาธิบดีก่อน ดร.ซุน แล้วอยากเป็นฮ่องเต้เสียเอง

แต่ไม่ได้เป็น

พอดีคุณรณมาถามก็เลยได้วาระที่จะหันกลับไปอ่านละเอียดขึ้นอีกหน่อย

ก็พบว่า ชีวิตของหยวน ซือ ไข และทางเดินสู่อำนาจของเขา น่าสนใจดีเหมือนกัน

โดยเฉพาะเงื่อนไของความสำเร็จและล้มเหลว

เริ่มตรงนี้ครับ

เขาว่าชีวิตวัยเด็กของหยวนนั้น เขาเป็นลูกกำพร้า หรือไม่ก็เป็นลูกที่เอามาให้คนอื่นเลี้ยง อะไรประมาณนี้ คือ ประวัติไม่ค่อยชัดเจน

แต่ที่มาอยู่สกุลหยวนได้นั้น อาจจะไม่ใช่โดยกำเนิด แต่สกุลหยวน เป็นสกุลที่มีอันจะกินอยู่ จึงมีแรงพอส่งเสียหยวน ซือ ไข เต็มที่

เสียอย่างเดียว ตะแกไม่ค่อยจะเอาถ่านเอาแก๊สซักเท่าไร ให้ไปเรียนหนังสือก็ไม่ค่อยเรียน ครั้นจะไปสอบเป็นจอหงวน ก็ไม่มีหวังเสียอีก

ข่าวว่าสอบตกถึง 2 ครั้ง 2 ครา

สุดท้ายก็เลยต้องให้ครอบครัว ซื้อตำแหน่งในกองทัพเข้าไปเป็นทหารซะงั้น

คือต้องบอกก่อนว่า อันว่าทหารของจีนสมัยก่อนนั้น ไม่ใช่เรื่องที่ลูกผู้ดีมีเงิน หรือผู้มีสติปัญญาเขาอยากจะเป็นกัน เพราะทหารมักจะเป็นภาพของคนที่ไม่รู้จะทำอะไรแล้ว ค่อยมาเป็นทหาร

ส่วนระดับเจ้านายหรือสัญญาบัตรนั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นทหารอาชีพ ใช้ลูกขุนนาง หรือผู้มียศศักดิ์ คุมทัพไปเป็นคราวๆ ก็ได้

อันนี้ก็เหมือนกับไทยในสมัยก่อนเหมือนกัน ที่ว่า ขุนนางพลเรือน บางทีก็เป็นแม่ทัพได้เหมือนกัน

เพราะฉะนั้น การที่หยวน ต้องไปเป็นทหาร ก็แสดงว่าความประพฤติของแกในวัยหนุ่ม คงเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน

แต่ยังดีที่ทางบ้านมีเงินซื้อตำแหน่ง ไม่ต้องไปเป็นพลทหารคอยแบกง้าวแบกทวนหนักพันชั่งให้กวนอูใช้ฟันทหารของเล่าปี่

จังหวะชีวิตของหยวน ซือ ไข มารุ่งเรื่องเอาก็ตรงที่เมื่อเกิดกบฎนักมวยขึ้น โดยเฉพาะที่ชานตง ที่ผู้ว่าการเมืองคนเก่าเอาไม่อยู่

ก็ได้หยวน ซือ ไข นี่แหละ นำกำลังทหารเข้าไปปราบปราม

เป็นที่ถูกอกถูกใจชาวต่างชาติยิ่งนัก

อ้อ เดี๋ยวย้อนกลับไปสักนิด เขาว่าสมัยหนุ่มๆ นั้น หยวนซือไขได้เป็นรองผู้บังคับกองพลทหารที่ไปรบในเกาหลี

คือ เกาหลีสมัยนั้นยังเป็นเมืองขึ้นของจีนอยู่ แต่ถูกญี่ปุ่นรุกรานอยู่เสมอ

จนกระทั่งต้องรบกัน

ปรากฎว่ากองทหารที่หยวนเป็นรองผู้บังคับการ ได้ไปร่วมรบกับเขาด้วย และด้วยความอ่อนแอของผู้บังคับการ ทำให้บทบาทของหยวน โดดเด่นขึ้นมา โดยเฉพาะการเข้าไปช่วยเหลือราชีนีของเกาหลีที่ถูกทหารญี่ปุ่นเข้าจับกุมไว้

โดยไม่ผ่านการตัดสินใจของผู้บังคับการกรม

เรียกว่าทำงานปาดหน้าผู้บังคับบัญชากันดื้อๆ ยังงั้นแหละ

โชคดีที่ Mission Impossible ครั้งนั้นสำเร็จ แม้จะไม่มีทอม ครูซ มาช่วย ทำให้ราชสำนักชิงปูนบำเหน็จให้ยกใหญ่

ที่สำคัญคือ เมื่อราชสำนักชิงต้องการพัฒนากองทัพของตัวเองให้ทันสมัย โดยการจ้างนายทหารเยอรมันมาเป็นครูฝึกและถ่ายทอดวิทยายุทธให้

หยวนซือไขก็ได้รับเลือกให้เป็นผู้บังคับการกองทหารใหม่ที่ฝึกแบบทันสมัยนี้เอง

อันเป็นจุดเริ่มต้นของการเป็นผู้นำกลุ่มขุนศึกภาคเหนือของเขา

จากคุณ : หยวน (สื่อศิลป) - [5 มิ.ย. 49 17:03:30 ]

ความคิดเห็นที่ 49

ตัดมาที่เหตุการณ์กบฎนักมวย การเข้าไปช่วยเหลือพวกตะวันตกอย่างถึงลูกถึงคน ทำให้นักการทูตมหาอำนาจในขณะนั้น โปรหยวน ซือ ไข กับราชสำนักชิงอย่างมาก

โดยเฉพาะการที่เขาได้เป็นผู้ว่าการมณฑล แทนคนเก่า เลยได้มีโอกาสสนิทสนมกับทูตฝรั่งเศส และบริเตน

ครั้นเมื่อกองทัพปฎิวัติของ ดร.ซุน ยัด เซ็น เริ่มปฎิบัติงาน แม้ว่าส่วนใหญ่จะพ่ายแพ้แก่กองทัพหลวงของราชวงศ์ชิง ที่ปรับเป็นกองทัพสมัยใหม่แล้ว

แต่เนื่องจากราชวงศ์ชิง มีความขัดแย้งกับกลุ่มมหาอำนาจตะวันตก ทำให้เหล่ามหาอำนาจนี้พยายามที่จะทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในจีนให้เกิดขึ้นให้ได้

ซึ่งหยวนก็รับลูก เมื่อได้รับการติดต่อจากทูตฝรั่งเศส และตะวันตกหลายครั้งว่า ราชวงศ์ชิงควรจบได้แล้ว รวมทั้งเห็นถึงโอกาสของกองทัพสาธารณรัฐที่กำลังสดใสขึ้นทุกครา

เมื่อราชวงศ์ชิงให้หยวน มาคุมกองทัพ เพื่อต่อสู้กับดร.ซุน หยวน เลยต่อรองด้วยการของบประมาณเป็นทองคำแท่งถึง 8 หมื่นแท่ง เพื่อนำไปปรับปรุงกองทัพให้ทันสมัย และมีอาวุธพร้อมใช้

แต่ความจริงแล้ว หยวนเอาไปออกจำหน่ายให้กับตะวันตกแทบจะทันทีที่ได้รับมอบ

แล้วสุดท้ายหยวนก็ได้เจรจากับ ดร.ซุน ยัด เซ็น เพื่อร่วมมือกันในการล้มราชวงศ์ชิง

โดยเฉพาะ การเจรจากับพระราชมารดาของปูยีเพื่อให้โอรส สละราชสมบัติเสีย

ซึ่งพระราชมารดาของฮ่องเต้ ก็ตอบกลับมาว่า

ข้าพเจ้าทราบดีว่า ประเทศจีนไม่ใช่สมบัติของพวกเราแมนจูเท่านั้น แต่เป็นของคนจีนทั้งประเทศ

แต่อย่างไรก็ตาม ราชวงศ์แมนจูก็ได้ครอบครองมรดกนี้มามาต่อเนื่องถึง 200 กว่าปีแล้ว

เมื่อจะต้องจากไปก็ไม่เป็นไร ขอเพียงแต่ว่า ให้ผู้ยังอยู่มีเกียรติพอสมควร และสุสานบรรพบุรุษอย่าได้ถูกรบกวนเลย

เมื่อหยวน ตกลงกับพระราชมาดา และผู้กุมอำนาจในราชสำนักชิงได้ ประกอบกับการเจรจากับ ดร.ซุน เป็นที่เรียบร้อย (ดร.ซุน ประกาศข้อตกลง 5 ข้อกับหยวน ทางหนังสือพิมพ์เลย เพื่อเป็นหลักประกันหรือข้อผูกมัดกับหยวน ซือ ไข

โดยมีสารสำคัญอยู่ที่ หยวนต้องยอมรับในระบบสาธารณรัฐ

แล้ว ดร.ซุน จะยอมให้ หยวน ซือ ไข เป็นประธานาธิบดี

จากคุณ : ซือ (สื่อศิลป) - [ 5 มิ.ย. 49 17:13:16 ]

ความคิดเห็นที่ 51

แล้วก็มาถึงไฮไลท์ ว่าทำไม ขุนศึกผู้ครองตำแหน่งประธานาธิบดีคนแรกของจีน หลังจากตั้งประเทศมาร่วม 4 พันปี

ทำไมถึงอยากนำพาประเทศกลับไปสู่ยุคฮ่องเต้ นัก

จริงๆ แล้ว ช่วงที่เขาเป็นประธานาธิบดี เขาก็ใช้วิธีการปกครองแบบเผด็จการอยู่แล้ว นายกรัฐมนตรีหรือเหล่ารัฐมนตรีทั้งหลาย ล้วนแต่เป็นแค่ตรายาง นั่งร้านให้เขาเดินเท่านั้นเอง

โดยเฉพาะนายกฯ คนแรก ที่ทำท่าจะพยักหน้าตามเขาไม่ทัน ก็เลยจับเปลี่ยนซะ

ส่วนปัจจัยเสริมที่ทำให้เขาทะยานอยากขึ้นเป็นโอรสแห่งสวรรค์นั้น แน่นอนว่า ความทะเยอทะยานส่วนตัวย่อมมาก่อนอยู่แล้ว

แต่คนที่ทำให้เขามั่นใจว่า ควรที่จะยกตัวเองขึ้นเป็นจักรพรรดิ์ ไม่ใช่ประธานาธิบดีนั้น

ไม่น่าเชื่อว่า กลับกลายเป็นคนอเมริกัน เจ้าแห่งประชาธิปไตยนี่เอง

คนอเมริกันคนนี้ ไม่ธรรมดา เดิมเขาเป็นอาจารย์อยู่ ม.โคลัมเบีย แต่ลาออกมารับตำแหน่งที่ปรึกษาด้านรัฐธรรมนูญให้กับสาธารณรัฐจีน

ซึ่งภายหลังศึกษาประชาธิปไตยหน่ออ่อนของจีนอยู่ได้ไม่นาน เขาก็เขียนคำแนะนำ และเผยแพร่ความคิดนี้ออกไปด้วยว่า

จีนไม่เหมาะสมกับระบบสาธารณรัฐ

ควรที่จะมีฮ่องเต้สักองค์ยังดีกว่า

เรื่องนี้ นอกจากเจ้าความคิดที่เป็นอเมริกันแล้ว บริเตน กับฝรั่งเศสก็เห็นดีด้วย เพราะมหาอำนาจเหล่านี้มองว่า การแสวงหาผลประโยชน์จากจีนนั้น คือ การทำให้จีนคงความอ่อนแออยู่อย่างนั้น จะดีกว่า ที่จะเปิดโอกาสให้จีนแข็งแกร่ง

และแน่นอน ทุกคนเห็นตรงกันว่า การให้หยวน ซือ ไข เป็นฮ่องเต้ จะเป็นวิธีลัดที่สุดที่จะทำให้จีนหายนะ และต้องพึ่งพามหาอำนาจไม่รู้สิ้น

สาเหตุที่เป็นเช่นนั้น เพราะเพียงแค่ชั่วยามที่เขาได้เป็นประธานาธิบดี สิ่งแรกที่เขาทำ คือการขอกู้เงินจากสหธนาคาร ที่มีมหาอำนาจหนุนหลัง

เงินจำนวนนี้มีมูลค่าเท่าไรไม่เปิดเผย แต่เฉพาะค่าธรรมเนียมที่บรรดานายแบงค์จะได้รับจากการทำดีลนี้

มีมูลค่าเกือบ 2 ล้านเหรียญ (ในสมัยนั้น)

สาเหตุที่เรื่องนี้เป็นความลับ เพราะสภาไม่อนุมติให้กู้เงินจำนวนนี้ แต่หยวนก็ไม่ฟัง และแอบทำสัญญาเอง

ซึ่งมหาอำนาจก็เห็นจุดอ่อนของหยวนได้ดีว่าไม่เคยคิดอะไรที่เกินไปกว่าผลประโยชน์ของพุงตัวเอง

และที่ลืมไม่ได้ คือ ญี่ปุ่น ประเทศที่จ้องจะเขมือบจีนอยู่ทุกลมหายใจ

จากคุณ : เจแปน (สื่อศิลป) - [ 5 มิ.ย. 49 17:44:55 ]

ความคิดเห็นที่ 53

ญี่ปุ่นในช่วงนั้นพึ่งประสบความสำเร็จในการพัฒนาประเทศให้ทันสมัย ทำให้ต้องการทรัพยากรจำนวนมาก มาป้อนความเจริญที่กำลังหิวกระหายอย่างหนัก

และแหล่งอาหารที่ใกล้และอุดมสมบูรณ์ที่สุด คือ แมนจูเรีย

แต่ก่อนที่จะเข้าแมนจูเรียได้ ญี่ปุ่นอาศัยจังหวะที่ยุโรปหันกลับมารบกันเองอย่างเอาเป็นเอาตายในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1

ช่วงสูญญากาศนี้เองที่ญี่ปุ่นเลือกที่จะประกาศสงครามกับเยอรมัน

ไม่ใช่เรื่องโกรธเคืองอันใด นอกจากตอนนั้นเยอรมันมีผลประโยชน์ชัดเจนอยู่ในมณฑลชานตุง หลังจากที่กบฎอี้เหอถวน ทำร้ายทูตเยอรมันถึงตาย ทำให้ราชสำนักชิงต้องชดใช้ด้วยแผ่นดินและภาษีในมณฑลชานตง

ญี่ปุ่นเลือกที่จะรบกับเยอรมันเฉพาะในพื้นที่นี้เท่านั้น โดยอ้างเหตุว่าได้ประกาศสงครามกับเยอรมันแล้ว

และแน่นอนว่า เมื่อสงครามสงบ ญี่ปุ่นก็รีบเก็บเกี่ยวดอกผลจากการลงทุนนี้ทันที

ทางกองทัพญี่ปุ่นนั้น สนับสนุนให้หยวน ซือ ไข ตั้งตัวเป็นจักรพรรดิ์มาตั้งแต่ต้น ซึ่งก็เป็นเหตุผลเดียวกับการสถาปนาปูยีให้กลับมาเป็นจักรพรรดิ์แห่งแมนจูกัว

ตอนที่หยวนซือไขเดินทางไปไหว้ฟ้าดิน ญี่ปุ่นก็ส่งกำลังทหารไปคุ้มกันให้ตลอดเส้นทาง

อีกปัจจัยนึงที่สนับสนุนให้หยวนเป็นฮ่องเต้ คือ ตัวลูกชายของหยวนเอง ที่ว่ากันว่า เขาทะยานอยากจะเป็นองค์รัชทายาทจนตัวสั่น ถึงขนาดตั้งชมรมขึ้นมาเพื่อรณรงค์สนับสนุนให้หยวนเป็นจักรพรรดิ์ และแสวงหาการสนับสนุนจากเหล่าขุนนางและชนชั้นสูงในสังคมจีนในขณะนั้น

และเมื่อทุกอย่างลงตัว หยวน ซือ ไข ก็ประกาศสถาปนาตัวเองเป็นโอรสแห่งสวรรค์ ผู้ได้รับบัญชาจากปวงเทพลงมาดูแลโลก โดยมีศูนย์กลางจักรวาลแห่งการปกครองอยู่ ณ บังลังก์มังกร ในพระราชวังต้องห้าม ณ กรุงปักกิ่ง

ทุกอย่างถูกจัดไว้อย่างครบถ้วน พิถีพิถัน ไม่ว่าจะเป็นชุดเหลืองลายมังกร ที่ว่ากันว่า แกแอบสั่งตัดมาตั้งแต่ก่อนที่จะเป็นประธานาธิบดีเสียอีก

รวมทั้งพิธีการต่างๆ ที่ได้ลูกชายมาควบคุมแบบไม่ให้ผิดธรรมเนียมเลยแม้แต่น้อย

เสียอย่างเดียว เหล่าขุนศึกทั้งหลายไม่ได้รับบัญชาจากสวรรค์ให้มาคุ้มกันฮ่องเต้องค์ใหม่นี้เสียด้วยสิ

แต่ละมณฑลที่เหล่าขุนศึกครอบครองอยู่ จึงประกาศแยกตัวออกจากการปกครองของปักกิ่งกันแบบรายวัน

ไม่เว้นแม้แต่มณฑลเสฉวน ที่ดูแลโดยขุนศึกในไส้ ประเภทมองหัวแม่ตี....นก็รู้ใจ

ซึ่งเรื่องนี้สร้างความสะท้อนใจให้กับหยวนมาก ถึงขนาดล้มหมอนนอนเสื่อ เนื่องจากเดิมแกก็มีโรคโลหิตเป็นพิษอยู่แล้ว

พอโดนแบบนี้เข้าก็เลยเกิดแสลงโรคกำเริบหนัก

ถึงขั้นตายไปเลย

ถ้าจำ พ.ศ.ไม่ผิด แกสถาปนาตัวเองเมื่อเดือนมกราคม 1916 แล้วตายเมื่อเดือนกรกฏาคม 1916

ได้เป็นฮ่องเต้แค่ 7 เดือนเอง

แล้วไม่ใช่ว่าหมดฮ่องเต้หยวนแล้วจะหมดกันนะครับ หลังจากนั้นขุนศึกคนนึง (จำชื่อไม่ได้) ก็ยกกองทัพเข้าปักกิ่ง แล้วจับเอาปูยีมาสถาปนาเป็นจักรพรรดิ์อีกรอบ

เล่นเอาชาวบ้านชาวช่องปรับตัวไม่ทัน ต้องเที่ยวเร่ไปหาธงและเครื่องประดับที่แสดงถึงความเป็นแมนจูออกมาใช้อีกรอบ

แต่ก็ได้แค่ 3 เดือนก็ล้มไปอีก

ตามข้อมูลเขาบอกว่า ปูยี ได้รับการสถาปนาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวอีกครั้งเมื่ออายุ 11 ขวบ หลังจากที่ครั้งแรกได้รับการแต่งตั้งจากซูสีไทเฮา เมื่อตอน 3 ขวบ

ถ้าดูในหนังเรื่องเดอะ ลาสต์ เอมเพอเร่อ จะมีฉากนึงที่ปูยีหัดเขียนหนังสือกับน้องชาย ปูเจีย แล้วเห็นน้องชายใส่ฃุดเหลือง

ปูยีโกรธมาก (ตอนนั้นโตพอที่จะเรียนรู้การอยู่และใช้อำนาจของฮ่องเต้แล้ว เสียดายว่าอำนาจนั้นถูกกันไว้ด้วยกำแพงวังต้องห้ามเท่านั้น ไม่ได้ไปไกลถึงหมื่นลี้เหมือนในอดีตเสียแล้ว)

สั่งให้น้องถอดชุดออก แล้วบอกว่ามีแต่จักรพรรดิ์เท่านั้นที่ใส่สีเหลืองแบบนี้ได้

น้องชายไม่ยอม บอกว่าตอนนี้เขามีจักรพรรดิ์องค์ใหม่แล้ว ปูยีไม่ใช่จักรพรรดิ์อีกต่อไป ซึ่งยิ่งทำให้ปูยีโกรธหนักถึงขนาดพิสูจน์ด้วยการสั่งให้ขันทีดื่มน้ำหมึกที่ใช้เขียนหนังสือลงท้องไปให้หมด (ไม่รู้ป่านนี้เป็นยังไงบ้างเนอะ)

ส่วนน้องชายก็มีวิธีพิสูจน์เหมือนกัน โดยพาปูยีไปปีนกำแพงแอบดูขุนศึกคนหนึ่งนั่งรถเข้ามาในพระราชวังแล้วเดินขึ้นทางบันไดมังกร (ช่องทางนี้ให้เดินได้เฉพาะจักรพรรดิ์ คนอื่นต้องเดินตรงบันไดข้างๆ ถ้าดูตอนจบ ปูยีตอนแก่ก็ซื้อตั๋วเข้าไปดูบ้านตัวเอง แล้วขณะที่เดินขึ้นไปนั้น แกแอบแฉลบแวบเข้าไปเหยียบบันไดมังกรอยู่หน่อยนึง แสดงถึงความอาลัยอาวรความเป็นฮ่องเต้อยู่)

ในหนังไม่ได้แสดงให้เห็นชัดเจนว่าขุนศึกคนนั้นเป็นใคร (หรือแสดงแต่ผมไม่รู้หว่า) แต่ก็คิดว่าน่าจะเป็นหยวน ซือ ไข นี่แหละ

จากคุณ : บัลลังก์มังกร (สื่อศิลป) - [ 5 มิ.ย. 49 18:05:27 ]

ความคิดเห็นที่ 55

สวัสดีครับคุณสื่อศิลป ผมติดตามผลงานคุณสื่อมาตั้งแต่ตอนที่ 1 แต่ผมคอยอ่านอย่างเงียบๆ มา 3 ปีแล้ว ถึงแม้กระทู้กลางๆจะไม่ค่อยมีเวลาอ่านเพราะงานเยอะมาก แต่รู้สึกประทับใจในความเสียสละเวลาและทึ่งในความรู้ที่คุณสื่อมีมากๆ คุณสื่อ คงเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือเยอะมาก ผมคิดว่ายังคงมีคนที่อ่านและประทับใจในงานเขียนของคุณสื่อมากๆอีกหลายคน แต่ยังไม่ได้ post และอ่านอย่างเงียบๆ ถ้าคุณสื่อ จะจบแค่ตอนที่ 100 จริงๆก็น่าใจหายครับ น่าเสียดายด้วย ถ้าจะจบจริงหรือไม่จบจริง ผมคิดว่าอยากตอบแทนด้วยการเลี้ยงข้าวคุณสื่อสักมื้อเพื่อเป็นการขอบคุณ ในความกรุณาของคุณสื่อที่เขียนบทความดีๆมาให้อ่าน และจะได้มีโอกาสเสวนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับผู้มีความรู้และคอเดียวกันและผมคิดว่าคงจะมี fanclub คุณสื่อหลายคน คิดเหมือนกันกับผม สุดท้ายนี้อยากให้คุณสื่อเขียนไปเรื่อยๆครับ เพื่อเป็นความรู้แก่คนอื่นอีกหลายๆคน ป.ล. คุณกาสะลองบานแล้ว หายไปไหนครับ ไม่เห็น post นานแล้ว ชอบชื่อนี้จังเลย

จากคุณ : พิงครัฐ - [ 5 มิ.ย. 49 22:12:17 ]

ความคิดเห็นที่ 56

เขียนยังกะจดหมายรักสมัย 30 ปีที่แล้วเลย

มี ปล.ซะด้วย

เรื่องที่ชมนะขอบคุณครับ ใครชมก็ขอบคุณ ใครด่าก็ขอบใจ

เป็นงี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

ส่วนตอนที่ 100 แล้วจบ ผมว่าสงสารคนแก่เถอะ ปล่อยๆ ไปบ้างก็ดี อย่าซีเรียสเลยครับ คนมันมีตัวหนังสือแฝงอยู่ในดีเอ็นเอ ไม่เขียนเรื่องเกี่ยวกับกบฎ ก็เขียนเรื่องอื่นก็ได้

จริงๆ อยากจะเขียนแนะนำหนังสือบ้างก็น่าสนุกนะ อย่างประเภทเอาหนังสือที่มันวางขายในตลาดมานั่งอ่านสักเล่ม แล้วก็วิพากษ์วิจารณ์กัน

น่าจะสนุกแบบบะหมี่สำเร็จรูปดีเหมือนกัน

ส่วนเรื่องเลี้ยงข้าว ไม่ต้องห่วงครับ ปกติ คุณพี่เจ๊วิวันดา เจ้าของกระทู้ เขาจะมาเปิดโต๊ะเลี้ยงสังสรรค์ ไม่มันส์ไม่เป็นไรให้เมาไว้ก่อน ทุกๆ ต้นปี ปลายปีอะไรประมาณนี้อยู่แล้ว

เพียงแต่เมื่อต้นปีนี้ เกิดอุบัติเหตุ คนมันจะรวยช่วยไม่ได้ เกิดมีงานเข้ามาหาคุณพี่เจ๊แกตรึมไปหมด

ลำพังงานอย่างเดียว แกก็ปลีกหนีชะแว๊บหายได้นะสิ

แต่ทีนี้ มันมีดอลล่าร์เขียวๆ ปลิวตามหลังงานมาด้วยแบบเป็นปึ๊งๆ

ถึงเปลี่ยนเป็นผมก็คงทำแบบเดียวกับคุณพี่เจ๊ฯ นั่นแหละ

คือยกยอดเดบิตเครดิตเอาไปบัญชีหน้าแล้วกัน ปีนี้ขอปั๊มเงินก่อน

ล้อเล่นนะครับ เรื่องจริงคือคุณพี่เจ๊ แกไม่ค่อยคิดเรื่องอื่นหรอก นอกจากจะคอยจับผิดน้องๆ ที่เขียนอยู่ในกระทู้ของแก ว่าใครพลาดไปเอ่ยปากขอ หรืออยากลองอะไรในไลน์ของแกบ้าง

ไม่ว่าจะเป็นหนังสือ ไวน์ กอล์ฟ ดีวีดี หรือสารพัดจิปาถะ

เรียกว่าพอใครพลาดประมาณว่า มันเป็นยังไงครับ ไม่เคยเห็น หรือ เอ้ รุ่นนี้ผมไม่เคยลองชิมนะ หรืออาจจะหนังสือเรื่องนี้เคยได้ยินแต่ชื่อ แต่ไม่มีวาสนาได้อ่านสักที

เอากระทั่งว่า ไอ้กอล์ฟแก๊ปอะไรที่เขาตีกันโครมๆ นะ เขาหัดกันยังไงนะ

วันๆ แกก็จะจ้องอยู่อย่างงี้แหละ พอใครพลาดมีข้อความประมาณนี้ปุ๊บ แกก็จะรีบเอาใส่ซองส่งเมล์ลอยตามอากาศมาให้ปั๊บทันที

ไม่ว่าจะเป็นดีวีดีแผ่นบางๆ แผ่นเดียว

หรือว่าไม้กอล์ฟครบชุดทั้งถุง

คนอะไรก็ไม่รู้ ช่างหาวิธีมีความสุขในชีวิตได้ดีจริง ๆ

ทุกวันนี้ พวกที่เคยรู้รสลูกบ้าของพี่แกแล้ว ต้องคอยระวัง เวลาแกแนะนำอะไรใหม่ๆ อย่าไปแสดงอาการอยากรู้อยากลอง ต้องทำเป็นเงียบๆ ติ๋มๆ เข้าไว้ไม่ให้แกจับอาการได้

ไม่งั้นเดี๋ยวเดือดร้อน

แถมใครออกลูกเกรงใจจะให้ตังส์

มีโกรธอีกแนะ

เอ้อ คนชรานินทาคนแก่นี่มันคล่องมือดีนะ

ก็เอาเป็นว่า เดี๋ยวปลายปีนี้คุณพี่เจ๊วิวันดา เจ้าของกระทู้ตัวจริง แกกลับมาเมืองไทยเมื่อไร ก็คงได้นัดสังสรรค์เอามันส์เข้าว่ากันสักครั้งแหละครับ

ไม่ต้องกลัวว่ากระทู้จะจบก่อนหรอก เพราะนอกจากแกจะดึงยังกะม้าเต็งในซองแล้ว

คนเขียนยังหาเรื่องอู้อี้ได้ตลอด 24 ชั่วโมงอีกต่างหาก

อีก 10 กว่าตอนที่เหลือนี่ คงประมาณปลายๆ ปีนั่นแหละครับ

ส่วนคุณกาสะลอง ไม่ทราบเหมือนกันว่าคุณท่านหายไปไหน เข้าใจว่าคงจะติดธุระเร่งด่วนอะไรไปบ้างมั๊ง

ปกติคนที่นี่ก็ยังงี้แหละครับ

เหมือนลานใบไม้ใต้ต้นสนโบราณ กลางทางระหว่างเชิงดอยกะยอดภูอะไรประมาณนั้น

คือเมื่อร้อนรุ่มเมื่อไรก็มานั่งพักเย็นๆ ใจให้ผ่อนคลาย มีเพื่อนร่วมชะตากรรมมานั่งสนทนาพอได้หายอาการอยากจะฆ่าตัวตาย

พอหายแล้วก็ลุกขึ้นไปปีนเขากันต่อ

คนใหม่ก็เข้ามานั่งแทน

ไม่งั้นคนเก่าที่เดินไปถึงจุดหมายแล้ว เห็นว่าไม่มีอะไร ยามจะเดินกลับลงมา ก็พักต่อได้อีกเหมือนกัน

ไม่งั้นก็พวกไม่อยากเดินไปไหนไกลๆ อีกแล้ว หรือหาทางขึ้นยอดเขาไม่เจอ

เว้นแต่พวกที่ขึ้นไปแล้วติดใจในความเงียบสงบ เยือกเย็น ของยอดเขานั่นแหละ

ที่ไม่ต้องกลับมานั่งอาศัยร่มสนไม้โบราณนี้อีก

จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 6 มิ.ย. 49 10:05:57 ]

ความคิดเห็นที่ 57

เอาประวัติของนายแฟรงค์ เจ.กู๊ดนาว มาให้ดูหน่อยนึงครับ

อยากจะหารูปเหมือนกัน แต่มือไม่ถึง

นายกู๊ดนาว ไม่ใช่ทูมอโร นี่ แกเป็นที่ปรึกษาของประเทศสาธารณรัฐจีนครับ เพราะตอนประกาศล้มระบบราชวงศ์ชิง และเปลี่ยนเป็นสาธารณรัฐนั้น

สหรัฐฯนี่แหละเป็นประเทศแรกที่ประกาศรับรองจีนใหม่

คงเป็นเพราะตอนนั้นกำลังอยากจะขยายอุดมการณ์ประชาธิปไตยออกไปทั่วโลกด้วยมั๊ง ก็เลยรีบก่อน

รวมทั้งจะรีบชิงจีนในช่วงมหาอำนาจในยุโรปกำลังฟัดกันด้วยแหละ

ก็เลยส่งนายแฟรงค์นี่มาเป็นที่ปรึกษา

ซึ่งอาจารย์คนนี้เห็นว่า ประเทศจีนยังไม่เหมาะที่จะมีประธานาธิบดี หรือระบบรัฐสภาเหมือนกับอเมริกัน

น่าจะมีจักรพรรดิ์สักองค์มากกว่า

แนวคิดนี้ถูกนำมาขยายโดยเฮียหยวนของเราและบรรดาลูกขุนพลอยพยักที่ไปตั้งเป็นสมาคมโฉอานฮุ่ย หรือสมาคมวางแผนสันติภาพ นั่นแหละ

โดยมีหยางตู้เป็นแกนนำ รวมทั้งเป็นคนแบมือรับตังส์สนับสนุนจากเฮียหยวนเกือบ 2 ล้านเหรียญมาดำเนินการรณรงค์

แหมแฉกันจะๆ ขนาดนี้แล้ว น่าเสียดาย น่าจะบันทึกไว้ด้วยว่า เฮียหยวนแกนัดพ่อหยางตู้ไปรับเงินกันที่ไหน

จะได้เอาวงจรปิดไปติดตั้งรอไว้ก่อน

Frank Johnson Goodnow, Ph.D., LL.D. (1859–1939) was an American educator and legal scholar,

born in Brooklyn, New York. He graduated from Amherst College in 1879, from the Columbia Law School in 1882, studied at the Ecole Libre des Sciences Politiques, Paris, and at the University of Berlin.

He held positions at Columbia University from 1883, becoming a full professor in 1891.

During the years 1913-1914 he served as legal advisor to the Chinese government.

In 1914 he became president of Johns Hopkins University. He is considered an important early scholar in the field of public administration as well as administrative law.

จากคุณ : ฮอฟกิ้น (สื่อศิลป) - [ 6 มิ.ย. 49 10:34:00 ]

ความคิดเห็นที่ 62

สวัสดีค่ะ คุณพิงครัฐ

ชอบสำนวนของคุณจังเลยค่ะ จริงใจ และเข้าใจง่าย

อ่านปุ๊บก็รู้เลยว่าผู้เขียนต้องการสื่ออะไร

ไม่เหมือนกับบางสำนวน...ที่อ่านแล้วต้องแปลอีกแปดตลบก็ยังไม่เข้าใจ!

เหมือนกับเวลาที่เราต้องเดินทางไหนไกลๆ เมื่อเหนื่อยนัก ก็จำเป็นต้องมองหาศาลาริมทางเอาไว้พักกายพักใจ ให้หายเหนื่อยคลายร้อน

ถ้าศาลาไหน ตั้งอยู่ในทิศทางลมที่เย็นเยียบ เงียบสงบ เราก็อาจจะเผลอหลับไหลไปได้ชั่วครู่ชั่วยาม

เมื่อตื่นมาหายเหนื่อยคลายร้อนแล้ว

ก็ถึงเวลาต้องอำลาศาลาริมทาง เพื่อเดินทางไปสู่จุดหมายต่อไป

แต่ถ้าไม่มีศาลาพักร้อนระหว่างทาง

ร่มสนไม้โบราณ ก็พอแก้ขัดได้ค่ะ

แต่ต้องระวัง ห้ามเผลอหลับไหลใต้ต้นไม้นานนักนะคะ

เพราะเราอาจไม่รู้ว่า ภายใต้ร่มสนไม้ ที่แสนเงียบสงัดนั้น

อาจมีรังต่อรังแตนแอบทำรังอยู่

ถ้ามัวแต่นั่งเพลินๆ กำลังจะหลับ และไม่ระวังตัว

มีสิทธิโดนแตนต่อย ทำให้รู้สึกคันๆได้ค่ะ

จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 6 มิ.ย. 49 20:39:09 ]

ความคิดเห็นที่ 70

คนเราเกิดมา มีบุญกรรมแตกต่างกันไป

บางคนเกิดมาเพื่อใช้กรรม บางคนเกิดมาเพื่อเสวยบุญเก่า

อย่างข้าพเจ้าเป็นต้น วันหยุดเฉลิมพระเกียรติ ก็ไม่ได้หยุดกะเขาร๊อก ด้วยความจำเป็นในหน้าที่การงานบังคับ มิสามารถหยุดได้เจ้าค่ะ

ไม่เหมือนบางคนเนาะ หยุดจริงสองวัน รัฐหยุดให้อีกสามวัน ขอแถมต่ออีกสองวัน

นับไปนับมา ครบเจ็ดวันพอดี

อย่างนี้เข้าข่ายที่ว่า

ศุกร์ เมา

เสาร์นอน

อาทิตย์ถอน

จันทร์ลา

อังคารป่วย

มาอีกทีวันพุธ ....รับซองขาวไปเลย!

เมื่อวานไปทำงาน ทันทีที่ย่างก้าวเข้าไป เห็นลูกเล็กเด็กแดงตัวกะเปี๊ยก ต่างพากันสวมใส่เสื้อเหลือเฉลิมในหลวงกันดูอร่ามตา

หันมามองตัวเอง อุ๊ยตายแระ! ยังใส่ชมพู-ดำอยู่เลยนี่หว่า จะกลับไปเปลี่ยน ก็ไม่มีเสื้อสีเหลืองสักกะตัว ก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่หาเสื้อคลุมมาใส่ทับ ไม่ให้เด่นกว่าใคร เพราะคนอื่นเขาเหลืองกันหมด

จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 10 มิ.ย. 49 07:46:05 ]

ความคิดเห็นที่ 71

หยุดยาวแบบนี้ มิต้องสงกะสัยเลยว่า ทั่นผู้เขียนจะหลบรี้หนีหน้าไปไหนหรือไม่

คนโสดก็ยังงี้แหละค่ะ วันหยุดทั้งที จะอยู่เฝ้าบ้านหายใจทิ้งเป่าๆก็กะไรอยู่

สู้ไปเฝ้าของที่น่าหลงไหลดีกว่า

ผู้ชายนี่ก็แปลกนะคะ เวลาที่หลงไหลได้ปลื้มกับสถานที่ใดสักแห่งแล้ว มักจะวนเวียนไปอีกซ้ำๆ บ่อยเท่าที่จะหาเวลาแว๊ปไปได้

อย่างนี้เขาเรียกว่า รักเดียวใจเดียวได้เป่าคะป๋า!

ตั้งใจไว้ว่า รอทั่นผู้เขียนเผลอทิ้งกระทู้เมื่อไหร่ จะเข้ามาลงเรื่องจุดเสื่อมของราชวงศ์ชิง

นี่ก็รอมานานหลายเพลาแล้ว ตั้งแต่เปิดประเด็นเรื่องจีน ยังไม่เห็นวันไหนทั่นผู้เขียนจะแผ่วกำลังลงเลย ข้าพเจ้า ก็เลยไม่มีโอกาสเสียบสักที

ปกติทั่นจะ warning ล่วงหน้าหากจะไปไหน ทำให้เรามีเวลาเตรียมตัวทัน แต่คราวนี้มาแปลกแฮะ จู่ๆ ก็แปลงกายเป็นนินจาไปแระ

คนเฝ้ากระทู้ก็ลยตั้งหลังไม่ทัน เข้ามาบ่นจนยาวเหยีดเนี่ยแหละค่ะ

จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 10 มิ.ย. 49 07:51:18 ]

ความคิดเห็นที่ 72

กระทู้ขึ้นแนะนำอีกแล้วค่ะ ช่วงนี้ ทั่นสื่อคงเว้นวรรคหลายวัน

แฟนๆที่ติดตามเรื่องปฏิวัติจีน ช่วยหันมาวิเคราะห์ดูสักหน่อยเป็นไรไป ในเรื่องจุดเสื่อมของราชวงศ์ชิง ซึ่งเป็นรอยต่อที่สำคัญอันนำไปสู่การปฏิวัติ

สิ่งใดๆในโลกล้วนอนิจจัง... ราชวงศ์ชิงก็เช่นเดียวกันค่ะ เมื่อขึ้นสู่สูงสุด ก็จะกลับคืนสู่สามัญ ดังคำกล่าวที่ท่านป๋าเปรมเคยกล่าวไว้ และข้าพเจ้าก็จดจำไปชั่วชีวิต

ระหว่างปี ค.ศ 1644-1800 ร่วม 150 ปี ราชวงศ์ชิง มีจักรพรรดิ์ที่ทรงพระปรีชาสามารถหลายพระองค์ ยุคที่เจริญสูงสุด อยู่ในช่วงจักรพรรดิสามพระองค์ ที่ครองราชย์ติดต่อกัน

ตั้งแต่ จักรพรรดิ์คังสี ต่อด้วย จักรพรรดิ หยงเจิ้น และจักรพรรดิ์เฉียนหลุง

ทั้งสามพระองค์ ปฏิบัติราชการด้วยความทุ่มเท มุ่งมั่น เข้มแข็งและเข้มงวด จึงปิดโอกาสที่ข้าราชการ จะคอรัปชั่นกันได้

แต่อย่างที่ว่าละคะ เมื่อใบไม้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเหลือง ถึงเวลารอวันที่ปลิดปลิวร่วงหล่นลงจากต้น

หากไม่มีใบใหม่ที่เหมาะขึ้นมาแทนที่ ก็จะกลายเป็นต้นไม้ ที่ปราศจจากใบ บรรดาสิ่งมีชีวิต ที่เคยอาศัยร่มพระบารมี ต่างก็หนีร้อน หนีตาย แตกกระสานซ่านเซ็น

เมื่อบัลลังค์ชิง ไม่มีองค์จักรพรรดิ์ ผู้ซึ่งเปรียบเสมือนสมมุติเทพแล้ว แผ่นดินจีน ซึ่งเคยสยบอยู่แทบเท้าของชาวแมนจู จึงแทบลุกเป็นไฟ

ชาวแมนจูที่เข้ามารุกรานจีน จนมีชัยชนะเหนือกองทัพหมิง ซึ่งเป็นชาวจีนแท้ๆนั้น

เมื่อได้ปกครองจีนแล้ว ก็ได้ตั้งกฏเหล็กขึ้นมามากมาย เพราะชาวแมนจูรู้ว่า คนจีน เป็นอย่างไร และต้องการอะไร

ชาวแมนจูเองเป็นเพียงคนต่างแดนที่เข้ามาปกครองด้วยพละกำลังที่เข้มแข็งกว่าเท่านั้น

การตั้งกฏเหล็ก ก็เพื่อเป็นการค้ำชูราชวงศ์ให้อยู่ได้ และเป็นการกีดกันไม่ให้ชาวจีน เข้ามามีส่วนร่วมในการปกครองมากนัก เพราะอาจเป็นการทำให้เกิดการสะสมกำลัง และจะเป็นอันตรายต่อบัลลังค์

ตรงนี้ ที่ไหนก็เหมือนกันนะคะ การที่เขาย้ายนายทหารไปอยู่ที่ไหน ก็มักให้มีวาระ จะไม่ให้อยู่นาน จนเกิดอิธิพล

เมื่อสิ้นคนคุมกฏ เหล่าบรรดาลิ่วล้อที่เคยอยู่กันอย่างสงบเสงี่ยม ก็แสดงธาตุแท้กันออกมา

การแย่งชิงตำแห่นง หน้าที่ อำนาจ เกิดขึ้นในหนังจีนทุกแผ่นที่เปิดดู

เพราะอะไรเหรอคะ ทั่นสื่อเคยบอกว่า เพราะอำนาจมันหอมหวลไง แม้แต่ หยวนซือไข ยังอยากลิ้มรสของความเป็นฮ่องเต้ สักครั้งในชีวิตเลย

เรื่องแบบนี้ บุญวาสนา มีส่วนเกี่ยวข้องค่ะ เพราะการเป็นโอรสสวรรค์ ก็ต้องเป็นคนที่สวรรค์อนุญาติด้วย หากสวรรค์ ไม่เป็นใจ ก็คงโดนถีบตกสวรรค์ลงมาดังทั่นหยวนนั่นแล

สืบเนื่องมาความอ่อนแอ ของราชวงศ์ชิง ทำให้น้ำลดตอผุด

คอรัปชั่นในวงราชการเกิดขึ้นมากมาย

กบฏ คือผู้ที่ไม่พอใจในผู้ปกครอง เริ่มรวมตัวกันติด

ฝรั่งตาน้ำข้าวซึ่งเป็นของแปลกสำหรับจีน แล่นเรือเข้ามาทางใต้

แต่ไหนแต่ไรมา ราชวงศ์ชิงไม่เคยให้ความสำคัญกับน่านน้ำทางใต้เลย เพราะคิดว่า ทางนี้ปลอดภัย

แต่ไปให้ความสำคัญกับทางเหนือ ซึ่งดินแดนต่อเนื่องกับชาวมองโกล เพราะกลัวว่า หากไม่ระวังให้ดี สักวันหนึ่ง ชาวมองโกล จะฟื้นราชวงศ์หยวน และกลับมายึดแผ่นดินจีนคืน

ไหนจะต้องระหวังราชวงศ์หมิงอีก โอ๊ย สารพัดที่ต้องกลัว เพราะตัวเองก็ไปแย่งเขามา

เมื่อไม่ระวังหลัง จึงเป็นการเปิดช่องเปิดโล่งสำหรับตะวันตก ที่กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็โน่น เสียน้องเมียไปแล้ว

จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 10 มิ.ย. 49 08:09:11 ]

ความคิดเห็นที่ 74

กว่าจะรู้ตัว่า ฝรั่งตัวดีมาดอดแอบตีท้ายครัว ก็ทำอะไรไม่ทันแล้ว

ช่วงนี้ ราชวงศ์ชิง ก็พลิกตำราสู้กับตะวันตก แต่ด้วยทัศนคติ และทัศนวิสัย ของผู้ที่เป็นจ้าวแห่งเอเชีย ย่อมไม่ใช่ของง่าย ที่จะยอมสิรราบ

ต้องของัดข้อให้ถึงที่สุดก่อน สุดท้าย ไม้ซุงที่ว่าแข็งและทนทาน ก็ไม่อาจทานกระแสความเปลี่ยนแปลงแห่งเรือปืนที่ตะวันตกเอาเข้ามา

ด้วยความสับสนอลหม่านในบทบาทของตัวเอง ราชวงศ์ชิง ซึ่งเปรียบเสมือนกับสถาบันพันทาง ที่ประกอบไปด้วย สถาบันของจีน สถาบันแมนจู และสถาบันตามคตินิยมขงจื๊อ จึงเป๋ไปเป๋มา

สถาบันจีนคือ แบ่งนชั้นปกครองเป็นชนชั้นปกครองผู้รู้หนังสือ และชนชั้นชาวนา

สถาบันแมนจูโดยเนื้อแท้ ต้องการแบ่งเป็นแมนจูกับจีน แต่ทำเช่นนั้นไม่ได้ จำเป็นต้องรวมเอาปัญญาชนจีนที่มีความรู้เข้ามาเป็นชนชั้นปกครองด้วย

แต่กำหนดกฏเกณท์ลงไปลึกอีกนิดนึงว่า การจะเข้ามาเป็นข้าราชการ ต้องผ่านกระบวนการสอบจอหงวน ซึ่งกระบวนการนี้ เล่นเอาปัญญาชนจีนง่อยเปลี้ยเสียขาไปตั้งเท่าไหร่

ถ้าไม่เชื่อ ดูจากหนังจีนได้แทบทุกเรื่องค่ะ

ถ้าไม่มีหนังจีนสไตล์นี้ดู บอกทั่นสื่อนะคะ ทั่นสะสมหนังไว้เยอะค่ะ ยืมฟรี ไม่คิดตังค์

อีกสถาบัน ที่ถูกรวมเข้ามาในสมัยปลายราชวงศ์ชิงคือ สถาบันขงจื้อ คตินิยมนี้ เป็นเรื่องดีค่ะ เน้นในเรื่องของความจงรักภักดี

แต่จงรักภักดีกะใครล่ะ

ความนอบน้อมถ่อมตน มุ่งศึกาหาความรู้ และจงรักภักดี เป็นสิ่งที่ควรกระทำ

แต่ไม่ใช่ยามหน้าสิ่วหน้าขวาน ต้องมาเปิดตำราดูว่า ทำแบบนั้น ผิดกฏหรือไม่

ทั้งสามสถาบัน บ่งบอกชัดเจนว่า ใคร อยู่ในสถาบันไหน

ซึ่งแน่นอนว่า ปัญญาชน กะชาวนา ถูกแบ่งแยกกันอย่างชัดเจน

มวลชนส่วนใหญ่ของชาวจีน อยู่ในชนชั้นชาวนา เนื่องจากประเทศจีนเป็นประเทศเกษตรกรรม จะไปเป็นชนชั้นกรรมาชนเหมือนรัสเซียคงไม่ได้ เพราะนั่นเขาเป็นสังคมอุตสาหกรรม

เมื่อประชาชนส่วนใหญ่เป็นชาวนา และถูกกีดกันจากทุกสถาบันเช่นว่านี้

กบฏที่เกิดขึ้นจึงถูกเรียกว่า กบฏชาวนา

จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 10 มิ.ย. 49 08:15:02 ]

ความคิดเห็นที่ 79

นักแปะมือทองของเรามาอีกแล้ว ไปหารูปมาจากไหนคะเนี่ย?

วันหยุด (ชาวบ้าน) ต่อเรื่องชิงอีกหน่อยดีกว่า

จุดอ่อนอีกด้านที่ทำให้ราชวงศ์ชิงถึงกาลปวสานเร็วขึ้น คือเรื่องระบบการสืบสันตติวงศ์

ตามประเพณีโบราณ ราชวงศ์จีนจะมีประเพณีสืบทอดรัชทายาท จากพ่อไปสู่ลูก ไม่ใช่จากพี่ไปสู่น้อง

แต่จากการที่พ่อเดียว มีลูกหลายคน ในระหว่างที่พี่ชายคนโตครองราชย์อยู่นั้น ปรากฏว่า มักมีกลุ่มของพี่ๆ น้องๆ ทั้งจากแม่เดียวกัน และจากต่างมารดา ได้ก่อตั้งกลุ่มของตนเพื่อล้มล้างอำนาจฮ่องเต้อยู่บ่อยๆ

ปัญหาศึกสายเลือดที่โด่งดังในประวัติศาสตร์ จนกระทั่งเอามาสร้างเป็นหนังจีนศึกสายเลือด เราเองติดกันงอมแงมในสมัยนั้น

จำได้ว่า คลั่งไคล้องค์ชายสิบสี่เหลือกำลัง ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกเวอร์ชั่นที่เราทันดู พระเอกจะเป็นคนที่แสดงเป็น ชอลิ้วเฮียงนี่แหละ

เมื่อสิ้นรัชสมัยพระเจ้าคังสี พระองค์ไม่ได้แต่งตั้งรัชทายาทไว้ล่วงหน้า เพียงแต่เขียนเป็นพินัยกรรมไว้

มีผู้ตั้งข้อสังเกตว่า ในระหว่างรัชสมัยที่คังสียังพระชนชีพอยู่นั้น ทรงโปรดองค์ชาย 14 มาก

แต่เหตุไฉน เมื่อพินัยกรรมถูกเปิดออก ผู้ที่ถูกระบุว่าเป็นฮ่องเต้องค์ต่อไป กลับกลายเป็นองค์ชาย 4 ไปเสียนี่

เลข 1 หายไปไหน

องค์ชาย 4 มีขุนพลคู่บุญ บารมี คือ นายพล หลุงโกโต ซึ่งร่วมเป็นสหายศึกมาตั้งแต่พระอง๕ยังเป็นองค์ชาย

แต่เมื่อองค์ชาย4 ขึ้นครองราชย์แล้ว ขุนพลหลุง ก็ขอเกษียนตัวเองไปอาศัยอยู่ในชนบท

ในหนังเรื่องจักพรรดิ์หยงเจิ้น แสดงให้เห็นว่า ขุนพลหลุงในวัยชรา 80 กว่าปี ได้รับของกำนัลจากจักพรรดิ์โดยการส่งสาวใช้วัยกำดัด 2 นาง ให้ไปช่วยดูแล ซักผ้า หาอาหาร ให้แก่ท่าน ที่บ้านชนบท

เป็นชีวิตในวัยชรา ที่อิจฉายิ่งนัก

ศึกสายเลือดอีกกรณี ที่เร่งให้ราชวงศ์ชิงถึงจุดจบเร็วขึ้น

เมื่อสิ้นรัชสมัยของพระเจ้าเสียนเฟิง

ได้มีกลุ่มมุ้งเล็ก มุ้งน้อยเกิดขึ้นอีกสามกลุ่มใหญ่ๆ

กลุ่มแรกเป็นกลุ่มอนุรักษ์นิยม นำทีมโดย ซูซุน

กลุ่มที่สอง เรียกว่า กลุ่มหมวกเหล็ก นำทีมโดย พระองค์เจ้า ตุน ซึ่งเป็นลูกคนโตของพระเจ้าเตากวาง และเป็นพี่ชายของพระเจ้าเสียนเฟิง

กลุ่มที่สาม คือกลุ่มทางสายกลาง นิยมความพอประมาณ (แต่ไม่ยักพอประมาณสมชื่อ) นำโดยพระองค์เจ้า กุง คนนี้ก็เป็นลูกของพระเจ้าเตากวางเช่นกัน และเป็นน้องของพระเจ้าเสียนเฟิง

สรุปแล้ว ลูกชายสามคนของพระเจ้าเตากวาง ที่ห้ำหั่นกันเอง อย่างนี้ ไม่เรียกว่าศึกสายเลือด ก็ไม่รู้จะให้เป็นอื่นไปได้อย่างไร

พระเจ้าเสียนเฟิง ก็คล้ายๆกับฮ่องเต้องค์ก่อนๆนั่นแหละค่ะ ที่ไม่ต้องการประกาศแต่งรัชทายาทล่วงหน้า เพราะเป็นชนวนให้เกิดความแตกแยก

แต่การไม่ประกาศแต่งตั้งใครลงไปให้ชัดเจน ก็หายนะพอกัน อย่างในกรณีนี้

เมื่อพระเจ้าเสียนเฟิงสวรรคตโดยไม่มีรัชทายาท มุ้งทั้งสามมุ้งที่ว่า ก็ถลกมุ้งออกมาฟาดฟันกันเละ

โดยกลุ่มที่มีชัยในขั้นต้น คือกลุ่ม ทางสายกลางของพระองค์เจ้ากุง และสามารถเล่นหุ่นเชิดอยู่หลังบัลลังค์มังกรได้ ตั้ง 47 ปี

ก่อนสิ้นพระชนม์ พระเจ้าเสียนเฟิงคงปวดหัวน่าดู ด้วยความที่พี่น้องหลายคนหรือไงก็ไม่รู้ เกรงจะเกิดอันตรายแก่พระเจ้า ตุงจือ จึงได้แต่งตั้ง คือจักรพรรดินี หนิวหูหยูและพระมารดาเป็นผู้สำเร็จราชการ

แต่องค์ผู้สำเร็จราชการซึ่งเป็นผู้หญิง ก็ตกอยู่ภายใต้อำนาจของกลุ่มทางสายกลาง จนกระทั่งฮ่องเต้น้อย ว่าราชการได้เองนั่นแหละ ความโกลาหลก็กิดขึ้นอีก

เมื่อพระเจ้าตุงจือ มิได้เป็นคนหัวอ่อน ดังที่กลุ่มผู้สำเร็จฯต้องการ จึงมีการคิดเปลี่ยนองค์ฮ่องเต้ใหม่

กลุ่มผู้ครอบงำผู้สำเร็จฯ ได้กราบบังคมทูลพระราชมารดาให้เข้าแก้ไขสถานการณ์ ซึ่งต่อมาคือซูสีไทเฮานั่นเอง

ทันทีที่พระเจ้าตุงจือสวรรคต ซูสีไทเฮา ได้แต่งตั้งเจ้าไจเตียน ผู้ซึ่งเป็นหลานอันเกิดจากน้องสาวของซูสีไทเฮา กับลูกชายอีกคนของพระเจ้าเตากวาง

ตกลงแล้วพระเจ้าเตากวางมีลูกกี่กันแน่เนี่ย? งง

หลานท่านซูสีไทเฮาผู้นี้ มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพระเจ้าตุงจือ

แต่ในกฏมณเทียรบาลว่าไว้ว่า การสืบต่อราชบัลลังค์ ไม่สามารถสืบทอดจากพี่ ไปสู่น้องได้

ในการนี้ ซูสีไทเฮาทั่นบอก เล่นไม่ยาก

ก็ยกให้ เจ้าไจเตียน เป็นลูกบุญธรรม ของพระเจ้าเสียนเฟิงซะเลย

เห็นมะ เท่านี้ ก็สิ้นเรื่อง เป็นการสืบอำนาจ จากพ่อ ไปสู่ลูก (บุญธรรม) เหมือนกัน

จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 11 มิ.ย. 49 07:39:03 ]

ความคิดเห็นที่ 84

ปัญหาการสืบราชสันตติวงศ์ของราชวงศ์ชิง เป็นจุดอ่อนของสถาบันในช่วงหัวเลี้ยวห้วต่อ เพราะการเข้าต่อสู้ห้ำหั่นกันเองระหว่างพี่น้องและเครือญาติ นำมาซึ่งความอ่อนแอ และขาดความสามัคคี

เมื่อผู้ที่นั่งอยู่บนยอดปลายแหลมของปิรามิด อยู่ในสถานะที่คลอนแคลน ก็อย่าหวังเลยว่า ฐานรากข้างล่างจะมีความแข็งแกร่งไปได้

โครงสร้างการปกครองของราชวงศ์ชิง เป็นโครงสร้างที่มีประสิธิภาพ และเป็นการแก้ปัญหาได้เบ็ดเสร็จ

ถ้าองค์จักรพรรดิ์ ทรงมีพระปรีชาสามารถ

ในยุครุ่งเรืองสมัย คังสี หยงเจิ้น และเฉียนหลุง ทุกอย่างสงบเรียบนิ่ง

แต่พอหลังจากนั้น อะไรเกิดขึ้นบ้าง เมื่อกษัตริยอ่อนแอ

ผู้สำเร็จราชการ กลับมีอำนาจล้นฟ้า

ข้าราชการแมนจู และชาวจีน มีความคิดอย่างเดียวว่า ทำอย่างไร ให้มีชีวิตรอดพ้นจากถูกบั่นคอด้วยเครื่องประหารหัวสุนัข และกอบโกยผลประโยชน์ให้ได้มากที่สุด

การที่คนจีนจะได้เป็นข้าราชการ ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะราชวงศ์ชิง สวงนที่นั่งไว้ ให้แก่ชาวแมนจู

กว่าที่จะได้เป็นข้าราชการ ปัญญาชนจีน ต้องผ่านกระบวนการทดสอบที่สาหัสสากรร

เรียกว่า เรียนกันตั้งแต่ยังเด็ก จนโตเป็นหนุ่ม ไม่มีโอกาสไปจีบสาวที่ไหน เพื่อที่จะสอบเป็นจอหงวนให้ได้ แล้วค่อยแต่งงาน

เพราะทัศนคติเช่นนี้ จึงทำให้ปัญญาชนจีน มีวิสัยทัศที่คับแคบ ถอดแบบออกมาจากตำราคลาสสิค เรียนรู้แค่ ศิลป วิทยาการ แต่ไม่สนใจที่เรียนรู้เรื่องการค้า และเรื่องจากโลกภายนอก

การที่ปัญญาชน ถูกหล่อหลมอให้อยู่ในเบ้าเดียวกันนี้ เป็นที่ชื่นชอบแก่ราชวงศ์ชิงยิ่งนัก เพราะเป็นบุคลิกคภาพที่ไม่น่าจะกระด้างกระเดื่องและไม่ท้าทายอำนาจรัฐ

แต่ถึงแม้ราชวงศ์ชิง จะประสบความสำเร็จในการใช้โครงสร้างสังคม แต่ก็ไม่สามารชี้ขาดโครงสร้างนั้นได้

ปัญญาชนที่ผิดหวังจากการสอบ จึงกลายเป็นพรรคฝ่ายแค้น และซุ่มสร้างอิทธิพลขึ้นในท้องถิ่น

และกลับกลายมาเป็นหอกทิ่มแทงราชวงศ์เองในภายหลัง

เมื่อมหันตภัยตะวันตกเข้าเยี่ยมเยือนจีน ในช่วงปี 1836

ชาวจีนยังไม่ตื่นจากการหลับไหล

และด้วยความไม่เคยมีประสบการณ์จากการรุกรานทางทะเลด้านทิศใต้ และตะวันอออก

จึงทำให้ชะล่าใจ คิดว่าเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อย และไปให้ความสำคัญกับการปราบปราม กบฏที่เกิดขึ้นในจักวรรดิ์มากกว่า

ทัศนคติในการปกครองของข้าราชการจีน เป็นอุปสรรคใหญ่หลวงต่อความสัมพันธ์กับตะวันตก

ราชวงศ์ชิง ไม่สามารถสนองตอบต่อความเจริญด้านการค้าบริเวณชายฝั่งทะเลต่อต่อประเทศตะวันตก

เพราะชนชั้นผู้ปกครอง ยังยึดติดอยู่กับระเบียบ แบบแผน ของสังคมจีน ที่มีเอกลักษณ์เป็นสังคมเกษตรกรรม

และข้าราชการ ยังยึดติดอยู่กับความสัมพันธ์ในความเป็นจักวรรดิ์ของตน

จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 12 มิ.ย. 49 07:52:27 ]

ความคิดเห็นที่ 89

ตามธรรมเนียมต้องแจมหน่อย แต่ให้ร่ายยาวตามอาจารย์สื่อฯ ก็ปัญญามีไม่ถึง เห็นพี่สาวกาสะลองฯพูดถึงเรื่องความเสื่อมของราชวงศ์ชิง เลยขอยกเรื่องกบฎไทผิง ซึ่งเป็นหนึ่งในปัจจัยความเสื่อมของราชวงศ์ชิงละกันครับ อาจารย์สื่อก็มีอ้างถึงด้วย เอาคร่าวๆละกันนะครับ

ผู้นำกบฎไทผิงคือ หงชิวฉวน มูลเหตุคือ หงชิวฉวน เป็นชายหนุ่มที่เปี่ยมด้วยอุดมกาณ์ปราถนาจะรับใช้ชาติ แต่พลาดหวังจากการสอบบรรจุข้าราชการไม่ติด

(ราชวงศ์ชิงเวลานั้นทั่วจักรวรรดิมีข้าราชการเพียง 20,000 คน เพื่อความสะดวกในการควบคุมดูแล และตำแหน่งข้าราชการโดยมากก็ตกเป็นของชาวแมนจู เป็นชาวฮั่นน้อย และยิ่งชาวฮั่นจากภาคใต้ ซึ่งเคยเป็นที่ซ่องสุมของพวกต่อต้านราชวงศ์ชิงยิ่งหมดสิทธิ์)

ท่ามกลางความผิดหวัง หงชิวฉวนได้ไปเลื่อมใสศาสนาคริสต์ ซึ่งเขาเชื่อว่าทุกคนสามารถเท่าเทียมกันได้ภายใต้พระเจ้าองค์เดียวกัน และจัดตั้งสมาคมลับขึ้น

ซึ่งมีจุดมุ่งหมายเปลี่ยนสถาบันทุกระดับ ขจัดความอยุติธรรมของสังคม และแก้ปัญหาเศรษฐกิจด้วยการปฏิรูปที่ดิน ซึ่งตรงนี้พรรคคอมมิวนิสต์จีนก็ ตีฆ้องป่าวประกาศว่านี่แหละ เป็นแนวทางของคอมมิวนิสต์เบื้องต้น ชายหญิงเสมอกัน(เป็นเรื่องล้ำสมัยมากในศตวรรตที่ 19) การกบฎครั้งนี้เป็นกบฎโดยมวลชน

.............. หมาหอน

รูป หงชิวฉวน

จากคุณ : ryzon - [ 13 มิ.ย. 49 08:51:59 ]

ความคิดเห็นที่ 90

ในชั้นต้นกบฎไทผิงกบฎนี้ยิ่งใหญ่มาก ครอบครองดินแดน 1/4 ของจักรวรรดิจีน จัดตั้งอาณาจักรแห่งสันติภาพหรืออาณาจักรสวรรค์ขึ้นในปี 1851 โดยมีขุมกำลังอยู่ในภาคใต้ ซึ่งเป็นเขตที่อิทธิพลราชวงศ์ชิงไปไม่ถึง

กบฎได้ขยายตัวไปยังลุ่มแม่น้ำแยงซีเกียงเข้ายึดนานกิง พร้อมที่จะล้มราชวงศ์ชิง แต่ด้วยเหตุผลกลใดไม่ทราบ หงชิวฉวน กลับส่งเพียงกองทัพเล็กๆเข้าตีปักกิ่ง และเมื่อกองทัพนั้นล้มเหลวในการยึดปักกิ่ง(ก็น่าจะเป็นเช่นนั้น) หงชิวฉวนก็หวนลงใต้กลับไปตั้งมั่นที่นานกิง

ว่ากันว่าเหตุผลที่หงชิวฉวนไม่รุกขึ้นเหนือนั้นเป็นเพราะบังเกิดความกลัว กลัวที่จะสูญเสียอำนาจไปนั้นเพราะกบฎไทผิงเติบโตอย่างรวดเร็วในเวลาแค่ 2 ปี มีอิทธิพลครอบคลุมดินแดน 1/4 ของจักรวรรดิ ชนชั้นนำของกบฎไทผิงอย่าง หงชิวฉวน สถาปนาตนเองขึ้นเป็นกษัตริย์ ส่วนคนใกล้ตัวต่างตั้งตนเป็นจ้าว เมื่อยึดนานกิงได้

เมื่อได้อำนาจมาต่างคนต่างลุ่มหลง จนไม่มีใครอยากจะเสียสละแล้ว ทำให้มีแต่กองทัพเล็กๆที่เปี่ยมด้วยอุดมการณ์ยกขึ้นไป(ผมจำไม่ได้ว่าใครนำทัพขึ้นไป ขออภัย)

และเมื่อถอยกลับลงมาที่นานกิง บรรดาแม่ทัพนายกองของกบฎไทผิงก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ในท้องที่ที่ตนมีอิทธิพลอยู่ ไม่ต่างอะไรกับขุนศึกของราชวงศ์ชิงเลย ตัวหงชิวฉวนเอง ก็อาจจะมีอิทธิพลไปไม่ไกลจากนานกิงเท่าไหร่

เอาแผนที่ของกบฎไทผิงมา ดูไม่สวยแต่เห็นภาพชัดดี

................ หมาหอน

จากคุณ : ryzon - [ 13 มิ.ย. 49 09:20:48 ]

ความคิดเห็นที่ 91

ต่อนะครับ

กบฎไทผิงในมุมมองของมหาอำนาจตะวันตกตอนแรกๆก็สนับสนุนกบฎไทผิงเพราะตั้งแต่ตัวหัวหน้า หงชิวฉวน นั้นนับถือศาสนาคริสต์ ศาสนาเดียวกันน่าจะคุยกันรู้เรื่อง ถ้ากบฎไทผิงล้มราชวงศ์ชิงได้ ชาวจีนจะได้ลืมต้าอ้าปากไปสู่ความเจริญซะที

แต่คิดไปคิดมา เอะ... ถ้าจีนเจริญรุ่งเรืองแล้วตูจะรีดนาทาเร้นเอาเปรียบกับใครละ ที่ทุกวันนี้ตูทำได้ก็เพราะราชวงศ์ชิงยอมซูเอี๋ยอยู่นี่หว่า แล้วยิ่งกบฎไทผิงประกาศว่าจะมีการปฏิรูปที่ดิน ล้มล้างทุกอย่างยิ่งไปกระเทือนกับผลประโยชน์ของชาติตะวันตกโดยตรง ตายละไม่ได้การ

เมื่อคิดได้ดังนี้ บรรดาชาติตะวันตกจึงให้การสนับสนุนราชวงศ์ชิงสุดลิ่มพร้อมส่งทหารมาช่วยรบ บวกกับความตั้งใจจริงของราชวงศ์ชิงที่จะปราบปรามกบฎภายในให้ได้ก่อน (ภายนอกต่างชาติฮุบดินแดนช่างหัวมัน)

ส่วนทางกบฎไทผิงนั้นบรรดาเหล่าแม่ทัพนายกองต่างมัวเมาในอำนาจหลงลืมอุดมการณ์ไปหมดสิ้น ซ้ำร้ายอุดมการณ์ของกบฎไทผิงนั้นอาจจะล้ำสมัยเกินไปเพราะเนื้อหาเน้นการสร้างชาติมากกว่าการกลับไปฟื้นราชวงศ์หมิง ทำให้ไม่ได้รับการสนับสนุนจากบรรดาสมาคมลับต่างๆที่ต่อต้านราชวงศ์ชิง

แม้แต่ประชาชนก็หวาดระแวงเพราะอุดมการณ์ของกลุ่มกบฎนั้นได้รับอิทธิพลจากศาสนาคริสต์ ซึ่งเป็นศาสนาต่างด้าวสำหรับชาวจีน ที่จะมาทำลายความเชื่อตามลัทธิขงจื้อที่มีอิทธิพลในจีนมาไม่ต่ำกว่า 2,000 ปี

เมื่อรวมทุกปัจจัยเข้าด้วยกันกบฎไทผิงจึงจำเป็นต้องโดนปราบปราม แต่กระนั้นการปราบปรามก็กินเวลากว่า 13 ปีสร้างความสูญเสียให้กับราชวงศ์ชิงอย่างมหาศาล

เพราะการกบฎทำให้การติดต่อกับมณฑลตอนในนั้นทำได้ลำบาก ทำให้ดินแดนเหล่านั้นไม่สามารถจัดส่งผลประโยชน์มาส่วนกลางได้ ทำให้ฐานะทางการคลังของราชวงศ์ชิงทรุดลงไปอีก

เพราะการกบฎทำให้ราชวงศ์ชิงอนุญาติให้มณฑลต่างๆจัดตั้งกองทหารของตัวเอง อนุญาตให้ชาวฮั่นเข้ามารับราชการในตำแหน่งสูงๆได้ซึ่งเป็นรากฐานของระบอบขุนศึกในเวลาต่อมา ซึ่งเป็นบ่อนทำลายราชวงศ์ชิงในเวลาต่อมา

จบดื้อๆละกันครับ เอารูปหุ่นทหารของกบฎไทผิงมาฝาก อันนี้ทหารทั่วไป

จากคุณ : ryzon - [ 13 มิ.ย. 49 09:37:30 ]

ความคิดเห็นที่ 100

ขอต้อนรับคุณ ลูกแม่ลอย พ่อน้อย เข้าสู่กระทู้มหากพย์ ยังเตริ์กค่ะ

สามวัน อ่านไปสิบสามภาค สายตาคงทำงานหนักน่าดูนะคะ

จะว่าอ่านภาคแรกก่อน แล้วมาอ่านภาคปัจจุบัน (ไม่อยากเรียกภาคสุดท้าย เพราะเดี๋ยวจะสุดท้ายจริงๆ) หรืออ่านภาคปัจจุบันก่อน แล้ววกไปอ่านภาคแรก

ก็ยังเป็นเรื่องที่สานต่อกันเหมือนใยแมงมุมเลยนะคะ เช่นนี้แหละค่ะ เพราะหาเรื่องที่จบแบบหักมุมไม่ค่อยเจอ จึงต้องทำให้เกิดการอ่านแบบมาราธอน

นักวิ่งมารธอน เขายังมีจุดหมายปลายทาง แต่กระทู้นี้ ยังไม่รู้เลยว่าจะไปสิ้นสุดที่ไหน

พี่วิวันดาเคยบอกว่า ตราบใดที่ยังมีคนอ่าน ท่านก็จะยังคงตั้งกระทู้ให้เขียน

ขออย่างเดียว อย่าทะเลาะกัน

ส่วน กระทู้ไร้เทวดา... หมายความว่าไงค่ะ?

ไปดูรูปที่พี่หมอเอามาลงแล้วค่ะ

ดูไป อมยิ้มไปค่ะ

พระเทพฯ ท่านเหมือนเด็กซุกซน ที่อยากรู้อยากเห็นน่ะคะ

จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 14 มิ.ย. 49 08:42:34 ]

ความคิดเห็นที่ 101

การถูกบ่อทำลายจากภายใน เรื่องกบฏต่างๆที่น้องริวเล่าให้ฟังนั้น เป็นเหมือนหนามแหลมคอยทิ่งแทงราชวงศ์ชิงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

เพราะข้าราชการทั้งจีน และแมนจู ต่างมุ่งที่จะเข้าทำลายล้าง ปราบกบฏให้ราบคาบ

และส่วนใหญ่ กบฏ จะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ยิ่งทำให้ราชวงศ์ชิงมั่นใจถึงความเหนือกว่าของตน

แต่วิธีการที่ใช้กับพวกกบฏ เอามาใช้กับภัคุกคามจากตะวันตกไม่ได้ค่ะ

เพราะการเข้ามารุกรานของตะวันตก แตกต่างจากภัยกบฏ

กล่มกบฏมีจุดมุ่งหมายเพียงเพื่อ ล้มล้างราชวงศ์ชิง เพื่อกู้ ราชวงศ์หมิง หยวน ถัง หรืออะไรก็แล้วแต่เท่าที่จะอ้างได้

แต่ฝรั่งตาน้ำข้าว มิได้หวังเช่นนั้นไม่ แต่การเข้ามาของพวกเขา เป็นการเข้ามาเปลี่ยนแปลงทัศคติความเชื่อกันเลยทีเดียวค่ะ

แต่ไหนแต่ไรมา จักวรรดิ์จีน คือจ้าวแห่งจักรวาล จักรพรรรดิ์ เป็นโอรสแห่งสวรรค์

ความสัมพันธ์ระหว่างจีน กับผู้อื่น เป็นไปในลักษณะของมนุษย์ กับเทวดา

ผู้ที่เข้ามามีสัมพันธ์กับจีน จะต้องยึดถือระเบียบแบบแผนโลกโบราณของจีน โดยมีเครื่องราชบรรณาการเป็นหลัก

ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความเหนือชั้นกว่า

นอกจากนั้น ระเบียบวิธีแบบแผนการรับแขกบ้านแขกเมือง ยังมีพิธีรีตองซึ่งแสดงให้เห็นถึงความเป็น จ้าว กับข้า

ผู้ที่เข้าถวายเครื่องราชบรรณาการ ต้องทำพิธี กราบสามลา เพื่อแสดงความยิ่งใหญ่ของพระมหากษัติย์

การถวายบังคม กราบสามลา เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าใครเป็นผู้ยิ่งใหญ่ และใครเป็นผู้ต่ำต้อย

พิธีการต่างๆเหล่านี้ เป็นความเชื่อตามคตินิยมขงจื๊อ ซึ่ง ในศตวรรษที่ 19 ชาวตะวันตก เขานิยมลัทธิเสรีนิยม และความเสมอภาค

การที่ต้องผ่านพิธรการต่างๆที่แสดงให้ถึงความไม่เท่าเทียม เป็นสิ่งที่ตะวันตกไม่ยอมรับ

ส่วนจีน ก็ยังยืนยันถึงความถูกต้องแบบจีน หากจะมีความสัมพันธ์ต่อกัน ก็ต้องยึดถือ ประเพณีแบบจีน

ข้อความที่ทำให้ฝรั่งลมออกหู เมื่อจีนประกาศว่า "เราไม่ได้ขอให้ท่านมา ถ้าท่านมา ท่านต้องยอมรับวิถีทางของเรา"

มันเป็นการท้าทายกันชัดๆนะคะ อย่างนี้ ยอมไม่ได้ เมื่อคุยดีก็แล้ว ข่มขู่ก็แล้ว ยังไม่เปิดประตูรับเสียที เห็นทีต้องบุกเข้าทางหน้าต่าง หรือไม่ก็ปีนหลังคากันล่ะ

ส่วนจีน ไม่ต้องพูดถึง เขาไม่ยอมรับอยู่แล้ว มีอย่างที่ไหนกัน เราอยู่ของเราดีๆ จะให้เปลี่ยนความเชื่อที่เชื่อกันอยู่นับพันๆปี มาเชื่อในสิ่งที่คนแปลกหน้า เอาเข้ามาหยิบยื่นให้ได้อย่างไรกัน

จึงเกิดการการขัดขืน ที่ไม่ทราบว่าเป็นอารยะขัดขืนหรือเปล่านะคะ ยิ่งเพิ่มความน่าหมั่นใส้ให้กับตะวันตกมากยิ่งขึ้น

การเอาเรื่องแอร์โร่ เข้ามาจอดเทียบน่านน้ำจีน จึงเป็นการแสดงแสนยานุภาพที่เหนือชั้นกว่า

แต่จีนก็ยังบ่ยั่น

เพราะยังหลงตัวเอง อยู่กับความเชื่อแบบโบราณ

จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 14 มิ.ย. 49 08:45:34 ]

ความคิดเห็นที่ 104

คนแปดริ้ว อู้คำเมืองได้คล่อง ยังกะมีแฟนเป็นคนเวียงเลยนะ

พี่นกคะ หนูไม่รู้นี่คะว่าพี่อุปมาเปรียบเทียบ หนูนึกว่าพี่ไปปีนเขาจริงๆ....งานนี้ หน้าแตกหมอไม่รับเย็บเลยเรา!!!!

เฝ้ากระทู้ต่อค่ะ

การค้าระหว่างจีนกับตะวันตกเริ่มขึ้นเมื่อโปรตุเกส มาค้าขายกับจีนเมื่อปลายสมัยราชวงศ์หมิง ประมาณ ปี ค.ศ. 1514 แต่เป็นการค้าขนาดเล็กๆ และยังมีการติดต่อกันน้อย

มารุ่งเรืองสุดขีด ในสมัยราชวงศ์ชิง เมื่อโปรตุเกสเข้ามาตั้งนิคมที่มาเก๊า

เมืองท่าตามชายฝั่งทะเลภาคใต้ของจีน เป็นเมืองท่าที่ราชวงศ์ชิงควบคุมอย่างหนัก ทั้งนี้ก็เพื่อความปลอดภัยของจักรวรรดิ์

การที่ราชวงศ์ชิงเปิดเมืองท่าให้ตะวันตกเข้ามาค้าขาย ดูๆไปแล้วเหมือนกับจะเป็นการเปิดประเทศยอมรับการเข้ามาของตะวันตกนะคะ

แต่ความจริงแล้ว หาเป็นเช่นนั้นไม่ จีนเขามีระเบียบแบบแผนที่ยังเป็นการผูกขาดทางการค้าอยู่ค่ะ โดยรัฐอนุญาติให้ทำการค้าผ่านสมาคมโกหง ซึ่งเกิดจากการรวมตัวกันของสมาชิก และรัฐอนุญาติให้ผูกขาดการค้า

สมาคมนี้ ทำหน้าที่แทนรัฐในการเจรจาการค้าต่างประเทศ รวมไปถึงการจัดเก็บภาษีศุลกากรด้วย

ความจริงแล้ว บริษัทที่ตั้งโดยเอกชน และรัฐเป็นผู้สนับสนุนให้ออกไปทำการค้าเจาราต้าอ่วยกับคู่ค้าต่างประเทศได้แต่เพียงผู้เดียวนั้น ไม่ใช่มีแต่สมาคมโกหงเท่านั้นหรอกนะคะ แต่บริษัทอีสต์ อินเดีย ของอังกฤษเอง ก็เป็นไปในลักษณะเดียวกันค่ะ

แต่เมื่ออีสต์ อินเดียสิ้นสุดลง ไอ้ระบบที่ว่านี้ ก็กลายเป็นปัญหาทันที เพราะอังกฤษเริ่มมองเห็นความยากลำบากในการเจาะเข้าทำการค้าโดยตรงระหว่างผู้ซื้อ และผู้ขาย โดยไม่ผ่านพ่อค้าคนกลางอีกต่อไป

ที่ตัวเองทำตัวเป็นพ่อค้าคนกลางไม่ยักกะคิด แต่พอโดนกั๊กเข้าบ้าง ก็ทำเป็นโวยวานเนาะ

ในการนี้ อังกฤษเอาสีข้างเข้าถูทำนองว่า การค้า และการพาณิชย์ นำมาซึ่งความเจริญอย่างแท้จริง การค้าขาย มิใช่สิ่งที่สวรรค์ประทานมาให้แก่ใครเพียงบางคนเท่านั้น

ดังนั้น ประชาชนทุกคนจึงมีสิทธิเท่าเทียมกันในการทำการค้ากับตะวันตก

คตินิยมการผูกขาดการค้าของจีน จึงเป็นอุปสรรคหนักหนาต่อการค้าของอังกฤษ

แล้วทำไมอังกฤษจึงอยากเข้ามาค้าขายในจีนจนตัวซีดตัวสั่นเหรอคะ

เหตุผลหนึ่งเลยก็คือผลมาจากการปฏิวัติอุสาหกรรมค่ะ

การผลิตสินค้าได้ครั้งละจำนวนมาก จำเป็นต้องมีแหล่งระบายสินค้า

ทำนองเดียวกัน กระบวนการการผลิต ต้องแสวงหาวัตถุดิบ มาป้อนโรงงานให้มากพอกับความต้องการของการเดินเครื่องจักรในแต่ละครั้ง

ทั้งหมดทั้งปวงที่ว่านี้ อังกฤษต้องไปหามาจากนอกประเทศทั้งนั้นค่ะ

การล่าอาณานิคมที่เฟื่องฟูในต้นศตวรรษที่ 19 เป็นเพราะมีมูลเหตุมาจากการปฏิวัติอุสาหกรรมทั้งสิ้น

เมืองท่าที่สำคัญของจีน ที่ถูกตะวันตกเปิดบริสุทธิ์ คือเมืองกวางตุ้ง การค้าที่เมืองนี้ ก็เป็นไปในลักษณะซื้อมา ขายไปนั่นแหละ

เป็นการแลกเปลี่ยนสินค้าระหว่างพ่อค้า ที่มาจากอินเดีย และจากยุโรป และจากพ่อค้าคนจีนเอง จึงทำให้เมืองท่ากวางตุ้งมีระบบเงินตราไหลสะพัด ปลิวว่อนไปหมด

ธรรมชาติของคนจีน แน่นอนอยู่อย่างเศรฐษกิจพอเพียง จึงมีความต้องการซื้อสินค้าฟุ่มเฟือยน้อยกว่าการขายออก

ในช่วงนี้ จึงทำให้จีนได้ดุลย์การค้าจากอังกฤษมากมาย จนพ่อค้าชาวอังกฤษเริ่มรู้สึกทะแม่งๆ จึงได้ออกมาโวยวายอีกครั้งถึงเรื่องการที่จีนผูกขาดการค้า

ประมาณว่า ไอ้ที่กำไรอยู่ ยังไม่พอใจ เพราะน่าจะกำไรได้มากกว่านี้ เรียกว่าได้คืบเอาศอก

ระบบการค้าที่ต้องมีเอี่ยวกันระหว่างข้าราชการกับพ่อค้า มีมาทุกยุคสมัย
ที่นี่ก็เช่นกันค่ะ ข้าราชการของราชวงศ์ชิง ต่างก็ได้รับความเกื้อหนุนจุนเจือจากพ่อค้ากันอิ่มหนำสำราญ จึงทำเอาหูไปนา เอาตาไปไร่

เมื่ออังกฤษเริ่มลักลอบค้าฝิ่นที่มาเก๊า โดยที่ข้ารชการท้องถิ่นไม่รู้ไม่เห็น เพราะอะไรบังตาก็ไม่ทราบ

การค้าฝิ่นเป็นไปโดยสะดวกราบรื่น และนับวันจะมากขึ้นเรื่อยๆ การกระทำแบบนี้ ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะกระทำโดยฝ่ายเดียว

เมื่อพ่อค้า เป็นผู้ผลิตและเป็นผู้จำหน่าย ข้าราชการเป็นผู้คุ้มครองการค้า โดยลืมคำนึงถึงว่า กำลังคุ้มครองการค้าอะไรอยู่

ถ้าเป็นเช่นนี้ อย่าว่าแต่ราชวงศ์ชิงเลยค่ะที่จะหายนะ วงการไหน ก็ล่มจมเหมือนกัน

จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 15 มิ.ย. 49 23:02:12 ]

ความคิดเห็นที่ 105

แทรกๆๆ ขอแจม ไม่น่าเชื่ออาจารย์สื่อฯของเราจะอู้คำเมืองได้ คราวนี้เอาสาวเหนือมาฝากนะครับ

ช่วงนี้ไม่มีมุกอะไร ขอแทรกอย่างเดียว เห็นหัวข้อก่อนๆเขียนไว้ว่า ชาวตะวันตกติติง ประเพณีของจีนที่คุกเข่า 3 ครั้ง คำนับ 9 ครั้ง (เค้าเรียกอะไรนะพี่สาวกาสะลองฯ ผมจำไม่ได้)

ว่าเป็นการดูหมิ่น ไม่ให้เกียรติแก่ทูตที่มาเข้าเฝ้าจักรพรรดิกรุงจีน ชาวตะวันตกก็อ้างไปเรื่อยว่าทูตที่มานั้นเป็นตัวแทนของกษัตริย์ตน จะมาคำนับนอบน้อมแก่จักรพรรดิจีนได้อย่างไร

ปู้โธ่.... พูดมาได้พวกเอ็งแต่ละคนที่มาค้าขายทางตะวันออกนะ มันก็พ่อค้าทั้งนั้นแหละ เผลอรับจ๊อบเป็นโจรสลัดเป็นอาชีพเสริม จะมาถือตัวทำไม

ที่สำคัญประเพณีคุกเข่า 3 ที คำนับ 9 ทีเนี่ย มันไม่ได้มีเจตนาว่ายอมอ่อนน้อมหรือตกเป็นเบี้ยล่างแต่อย่างใด มันเหมือนธรรมเนียมบ้านเรานะแหละครับ ไปมาลาไหว้ อย่างนั้นแหละ

ชาวจีนถือว่าประเพณีคุกเข่า 3 ที คำนับ 9 ทีเนี่ย เป็นการแสดงความเคารพ ไม่ได้มีเจตนาดูถูกแต่อย่างใด

ส่งไม้ให้พี่สาวกาสะลองว่าต่อ ขอหายตัวต่อละ ชูแว็บ.......

จากคุณ : ryzon - [ 16 มิ.ย. 49 18:37:37 ]

ความคิดเห็นที่ 107

ประเพณี กราบสามครั้ง คำนับเก้าที เขาเรียกประเพณีกราบสามลาจ๊ะ

ฟังดูแล้ว มันก็ไม่เห็นจะต่ำต้อยเท่าไหร่เลยนะ แต่ฝรั่งมันจะหาเรื่อง ทำไงได้

นี่ๆ พี่จะบอกอะไรให้นะ ประเพณีที่ว่านี้ คนจีนในเมืองไทย เขาก็ยังนิยมใช้อยู่นะจ๊ะ

อย่างในวันแต่งงาน บ่าวสาว จะต้องทำพิธี กราบไหว้ฟ้าดิน กราบพ่อแม่ และหันมาทำความเคารพกันเอง

ถ้าใครคิดจะรักหมวย ชอบหมวย ก็หัดซ้อมๆไว้หน่อยนะจ๊ะ

เรื่องภาษาเนี่ยข้าพเจ้าก็บ่ฮู้ บหันเหมือคุณลูกแม่ลอยเจ้าค่ะ

แต่คิดว่าฝรั่งน่าจะใช้ล่าม อาจจะไม่ใช่คนจีนที่พูดฝรั่งได้ แต่เป็นคนต่างชาติเช่น แขก หรือฝรั่งชาติอื่นๆ ที่พูดได้สองภาษามาเป็นล่ามช่วยสื่อสารข้อความให้ค่ะ

ภาษาอังกฤษ กับจีน เขายังสือสารกันรู้เรื่อง แล้วทำไม จีน กับรัสเซีย เพื่อนบ้านที่อยู่ติดกันแค่ปากกับจมูก จะคุยกันไม่รู้เรือง

เพื่อนบ้านติดกันแท้ๆ อย่างรัสเซีย สนองคุณเพื่อนบ้านได้แสบทรวง ชนิดที่จดจำไปจนวันตายเลยทีเดียว

รัสเซียจ้องมองจีนมานานแล้วค่ะ แต่ไม่สบโอกาสสักที เพราะจีนเขาเข้มแข็งตลอดเวลา

ที่ว่าเข้มแข็งตลอดนี่ หมายความว่า นโยบายของราชวงศ์ต่างๆที่ปกครองจีนมาทุกยุกทุกสมัยนั้น มุ่งให้ความสนใจไปที่พรมแดนทางภาคเหนือ ซึ่งติดกับมองโกล และรัสเซีย

พละกำลังทางทหาร จึงถูกเกณท์ไปอุดช่องโหว่เหล่านั้น จนทำให้หลังบ้าน คือทางใต้ ประตูถูกเปิดอ้าซ่า จนตั้งตัวไม่ทัน

กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็ถึงปักกิ่งแล้ว

รัสเซีย ซึ่งดูเหมือนเป็นมหามิตรกับจีน ได้แสดงธาตุแท้แก่เพื่อซื้ในยามคับขัน โดยการแสดงความเห็นอกเห็นใจจีนเสียเหลือเกินในการที่ถูกฝรั่งรุกราน

ในขณะเดียวกัน ก็แสดงความเป็ฯมิตรกับฝรั่งในการร่วมกดดันจีน ให้ยอมรับข้อตกลงต่างๆ

เมื่อเกิดรักสามเส้าแบบนี้ ต่างฝ่ายต่างก็เกรงว่า จะเกิดการฮั้วกันเกิดขึ้น

จีนก็กลัวว่า หากไม่ตามใจรัสเซีย รัสเซียอาจไปเข้าข้างฝรั่งมากินโต๊ะตนเอง

ฝ่ายอังกฤษก็กลัวว่า หากไม่รับรัสเซียเข้ามาด้วย เกิดรัสเซียไปเข้าข้างจีนจะยุ่งไปกันใหญ่

นโยบายเหยียบเรือสองแคมของรัสเซีย เป็นยุทธวิธีทางการทูตของรัสเซีย การดำเนินวิธีทางการทูตนำหน้าการทหาร เป็นการลงทุนที่ไม่เปลืองแรง แต่เปลืองน้ำลาย

แต่จะเปลืองน้ำลายสักกี่ปี๊บ รัสเซียเขาก็บอกว่าคุ้มแสนคุ้ม

เพราะรัสเซียไม่ต้องลงทุนลงแรงอะไรเลยในการร่วมรบในสงครามฝิ่น

แม่เมื่อจีนพ่ายแพ้ในสงครามฝิ่นสองครั้ง อังกฤษ และฝรั่งเศส ได้สิทธิพิเศษทางการค้าภายใต้ข้อตกลงนานกิงและเทียนสิน จีนเสียเพียงฮ่องกง และเกาลูน

แต่รัสเซีย ได้สองเด้ง คือ ได้ทั้งสิทธิพิเศษทางการค้าแล้ว ยังได้ดินแดนทางภาคเหนือของจีน พื้นที่ไม่มากเท่าไหร่หรอกค่ะ เพียงแค่เท่ากับประเทศเยอรมันนี และฝรั่งเศสรวมกันเท่านั้นเอง

ส่วนแม่น้ำอามูร์ ซึ่งเท่าๆกับแม่น้ำดานูบ ก็เสร็จรัสเซียเหมือนกัน นับว่าเป็นการเสียดินแดนครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์จีนเลยทีเดียว

เสียแรง ที่จักวรรดิจีน เป็นดินแดนที่รวมแห่งปรมาจารย์ แต่เหตุใด จีนเองกลับกลายเป็นใกล้เกลือกินด่าง

หลักคำสอนของปรมาจารย์ ซุนจือ ที่ว่า... รู้จักตัวเจ้า รู้จักฝ่ายตรงข้าม... ในการรบร้อยครั้ง ก็ย่อมชนะร้อยครั้ง...

ทำไมราชวงศ์ชิงจึงละเลยคำสอนนี้

ชิงไม่วิเคราะห์ให้ถึงแก่นแท้ว่า อังกฤษต้องการอะไร

อังกฤษและฝรั่งเศสต้องการทำสงครามเพียงหวังผลทางการค้า

แต่ชิงคิดว่า อังกฤาต้งการรบเพื่อครอบครองดดินแดน
ราชวงศ์ชิงจึงประเมินความต้องการของอังกฤษผิดพลาด และได้ข้อมูลที่ผิด ทำให้การตัดสินใจระดับผู้นำต้องรวนไป เรมา

ในบางครั้งก็กเหิม ในบางครั้ง ก็ผ่อนปรน การตัดสินใจไม่แน่นอน ทำความยากลำบากแก่ผู้ปฏิบัติ

เพราะข้าราชการ กลัวทั้งภัยจากตะวันตก และหวาดหวั่นในการปฏิบัติสนองพระบรมราชโองการ

อันอาจจะไม่ต้องพระทัย

จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 17 มิ.ย. 49 04:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 108

เมื่อวานฝนตกทั่วกรุงเทพ ช่วยบรรเทาความร้อนลงไปได้หน่อยนึง

ฝนตกก็ดีไปอย่างที่ทำให้หายร้อน แต่ก็ต้องแลกกับการลุยน้ำเข้าบ้าน เป็นคนกรุงสมัยนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายนะคะ ทั้งรถ ทั้งคน ต้องสะเทิ้นนำ สะเทิ้นบกทั้งคู่

พออากาศเปลี่ยน คนก็ไม่ป่วย ยิ่งถ้าต้องลุยงานหนักๆ ติดต่อกันสามสี่วัน โดนฝนมั่ง โดนแดดมั่ง เข้าห้องแอร์มั่ง

ก็เลยมีคนเป็นหวัด คัดจมูก จามกับฟุตฟิต ไม่เว้นแม้กระทั่งเจ้าเหมียวน้อยของลูกพี่ใหญ่ ก็ยังอุตสาห์มาไอจามให้เห็น เป็นที่ขบขันยิ่งนัก

เมื่อเจ้าเหมียวตัวแสบ ที่เคยปราดเปรียวว่องไว และเจ้าปัญหาสุดๆ กลายสภาพมาเป็นแมวนอนหวด ให้เราได้หัวเราะเยาะ และเวทนายิ่งนัก เพราะ ไม่ว่าจะแกล้งยังไง เจ้าเหมียวก็ไม่สะทกสะท้าน

เนื่องจาก ...น้องกะลังไม่ฉบาย...

เฮ้อ...ป่วยบ่อยๆก็ดีเหมือนกันนะเจ้าเหมียวนะ บรรยากาศสงบดี เห็นแล้วก็นึกขำจังเลยค่ะ เจ้าเหมียวจอมซ่าส์ คงหายซ่าส์ไปอีหลายวัน

มีคนป่วยซึ่งยังพักไม่ได้ค่ะ เพราะงานยังไม่เสร็จ ก็เลยต้องพากันออกไปหายากลางบ้านรักษาคนเป็นหวัดในเวลาเกือบห้าทุ่มนั่นแหละ

พาพี่เค้านั่งทานต้มยำหัวปลาฝีมือชาวบ้านที่รสชาดเข้าขั้นระดับ ชาวบ้านทานทน

คือยิ่งทาน ยิ่งทน

ไม่ใช่ภัตาคารหรูหราหรอกค่ะ ในเวลาเช่นนั้น ขอให้อร่อยเป็นอันใช้ได้ คนปรุงก็ปรุงกันตรงนั้นแหละค่ะ

ครกหินใบใหญ่ขนาดเรายกไม่ใหว ตั้งเด่นเป็นสง่าหน้าร้าน เมนูมีอยู่เมนูเดียว ไปถึงไม่ต้องสั่งค่ะ เพราะทุกคนกินเหมือนกัน

ตำพริกขี้หนูสักกำมือ ทุบข่าตะไคร้สองโป๊ก โยนใส่หม้อที่น้ำกะลังเดือดพล่าน ตามด้วยเครื่องปรุงอีกสองสามอย่าง โรยด้วยใบมะกรูด เป็นอันเสร็จพิธี ตักเทใส่ชามอ่างเท่ากะละมังได้มั้ง

ยกเสริพให้คนป่วยกินแก้หวัดได้ค่ะ เพราะเป็นสมุนไพรไทยล้วนๆ ซื้อมาจากตลาดยังไง ก็ใส่ลงไปยังงั้น ไม่ต้องถามหาล้งล้างให้เสียเวลา

เพราะมันจะอร่อยก็ตรงที่ไม่ล้างนี่แหละค่ะ

ดึกดื่นค่อนคืน ไม่ใช่มีแต่เราเพียงผู้เดียวนะคะ ที่ต้องตระเวณหาของอร่อยๆกิน

บริเวณนั้นคราคร่ำไปด้วยมนุษย์ค้างคาวที่กำลังจะบินกลับถ้ำกับออกเยอะแยะ

หนุ่มๆ นายช่าง ESSO นั่งกันโต๊ะละคน สองคน ซึ่งแต่ละคน ก็ให้ความสนใจเฉพาะสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ต่างเร่งรีบจัดการให้เสร็จเร็วที่สุด (เพราะเมียรออยู่ที่บ้าน)

เพิ่งจะรู้ว่า พวก เอนจิเนียร์เนี่ย ก็เลิกงานดึกเหมือนกันนะ

จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 19 มิ.ย. 49 08:03:04 ]

ความคิดเห็นที่ 109

กะจะมาต่อเรื่อง อังกฤษกับจีน ไมไถลไปถึงเอนจิเนียร์ได้ก็ไม่รู้

มาเจาะตรงกลางเรื่องอังกฤษเอาฝิ่นเข้ามาขายในจีน ซึ่งจีนก็ตะหนักดีว่า ฝิ่น เป็นอันตรายอย่างใหญ่หลวง แต่ด้วยระบบการค้าแบบเครื่องราชบรรณาการของจีน ทำให้อังกฤษขาดดุลย์การค้าเยอะ

อังกฤษจึงเอาฝิ่นเข้ามาขาย เพื่อรักษาดุลย์

นโยบาบของจีนต่อการปราบปรามการค้าฝิ่น อย่างที่ว่าค่ะ โลไปเลมา เอาแน่ไม่ได้ จนผู้ปฏิบัติหน้าที่ต่างสับสนในนโยบาย

องค์จักพรรดิ์เตากวางเอง มีพระราโชบายที่จะปราบปรามอย่างเด็ดขาด แต่ไม่รู้จะใช้วิธีไหนจัดการดี

ฝ่ายข้าราชการคนที่ยืนแถวหน้าหน้าสุดเวลาเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ถ้าจำไม่ผิด คนนี้ มักยืนข้างซ้ายฮ่องเต้ มีหน้าที่เป็นฝ่ายเสนอ ส่วนคนที่ยืนข้างขวา มักเป็นฝ่ายค้าน

ข้าราชการทั้งสองฝ่าย ต่างมีความเห็นที่ขัดแย้งกัน เถียงกันไปเถียงกันมาต่อหน้าพระที่นั่ง จนสุดท้าย ฮ่องเต้ ตัดสินพระทัยอะไรไม่ได้ เหลียวซ้ายแลขวา จนเดินกลับเข้าท้องพระโรงไป

ข้าราชการฝ่ายขวาเสนอว่า ควรทำให้การค้าฝิ่นถูกกฏหมาย และขณะเดียวกันก็ให้ถูกศีลธรรมด้วย จึงเสนอมาตรการจัดเก็บภาษีศุลการกรเพิ่มขึ้น และส่งเสริมให้มีการปลูกฝิ่นเองเพื่อลดการสั่งฝิ่นเข้าประเทศ

ส่วนฝ่ายซ้าย ก็พยามปราบปรามกาค้าฝิ่นอย่างหนัก

การปราบปรามที่เมืองกวางตุ้งเป็นไปอย่างรุนแรง ข้าหลวง หลินเจอชวี นายอำเภอเมืองกวางตุ้ง เป็นคนที่มีความรู้ ความสามารถ มีอุดมการณ์ และเป็นที่รักของเหล่าปัญญาชน

แต่เขาเป็นคนที่ไม่มีประสบการณ์กับความสัมพันธ์กับตะวันตก

ความมุ่งมั่นในการปราบปรามการค้าฝิ่น เพื่อดึงให้จักวรรดิจีนกลับมาเป็นสังคมโบราณดังเช่นเดิม จึงเป็นไปด้วยความรุนแรง และราบคาบ

ได้ผลค่ะ แต่เพียงระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น

ในช่วงที่หลิน เป็ผู้ว่าราชการมณทล การค้าฝิ่นถูกปราบจนเหี้ยนเต้ มีคนถูกประหารไม่เว้นแต่ละวัน หนักเข้าๆ อังกฤษชักทนไม่ไหว

จึงเริ่มใช้กองทหารย่อมๆไปสอดส่องดูแล ยังสถานที่ที่จีนกำหนดให้มอบฝิ่นแก่ทางการ

การปรากฏของกองทหารต่างชาติเล็กๆเหล่านี้ ก็เพียงเพื่อปกป้องผลประโยชน์ทางการค้า เท่านั้นเอง

จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 19 มิ.ย. 49 08:07:46 ]