ความคิดเห็นที่ 1 มานั่งรออาจารย์จิบลาฟิตเสร็จเผื่อจะพอมีเหลือติดก้นขวดบ้างครับ.... * เข้ามาแก้ตัวสะกดผิดครับ จากคุณ : Uncle Tee - [ 14 ก.ย. 49 09:33:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "จิบลาฟิต" หนูว่ากระดกขวดมากกว่าค่ะ หน้านี้ฝกตก ฟ้าร้องทุกวัน ลุงที พยายามอยู่ห่างๆไว้หน่อยนะคะ ตอนเด็กๆหนูเรียนหนังสือคุณครูเคยบอกว่า ทองแดง เป็นสื่อนำไฟฟ้าค่ะ ลำพังคอทองแดงอย่างเดียว ฟ้าก็ไม่ปราณีอยู่แล้วนะคะ แต่ถ้าใครเจอสองเด้ง แบบว่า ทองแดงด้วย บวกกับช่างขยันสาบานด้วย แค่ได้ยินเสียงฟ้าร้อง ก็ต้องซุกตัวอยู่แต่ในมุ้งแล้วค่ะ ป.ล.... ทองแดงที่ว่านี้ ไม่เกี่ยวกับภาษาของป๋า ที่นานๆ ทองแดงหล่นทีนะคะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 14 ก.ย. 49 10:07:45 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มารายงานตัวครับ เรื่อง ลาฟิต นั่น ข่าวลือครับ ช่วงนี้ทั้งรัฐบาลและฝ่ายค้าน กำลังขยันปล่อยข่าว ก็เลยพลอยฟ้าพลอยฝนไปด้วย ปกติ เชี่ยงชุน มะขามเปียก จะอัพเกรดทีเดียวไปถึงขั้น ลาฟิต เชียวหรือครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 14 ก.ย. 49 10:42:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ลงชื่อกระทู้ใหม่ครับ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 14 ก.ย. 49 11:52:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาลงชื่อตามอ่านอย่างไม่ลดละ แม้ว่าตอนนี้ไฟจะลนก้นแล้วก็ตาม จากคุณ : Ronachai (amscmu) - [ 14 ก.ย. 49 13:45:48 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หลังจากประสบความสำเร็จจากการดำเนินการตามแผนพัฒนา 5 ปีแรก รัฐบาลจีนก็เริ่มมองสิ่งที่ใหญ่กว่านั้น นั่นคือ "ก้าวกระโดด" ซึ่งสุดท้ายแล้วก็คือปฐมบทของหายนะที่เรียกว่า "ปฎิวัติวัฒนธรรม" ภายหลังความสำเร็จ เมื่อเปลี่ยนระบบความสัมพันธ์ทางการผลิต จากระบบศักดินาขุนศึก มาเป็นแบบมาร์กซิสต์ ตัวเลขต่างๆ ก็พุ่งปรี๊ดขึ้นทันตาเห็น (เรื่องปกติครับ เพราะระบบเดิมนั้น ขูดรีดกันหนักหน่วง เอากันแค่ให้รอดตายไปถึงพรุ่งนี้เท่านั้น หรือบางทีไม่รอดเลยก็มี) ยิ่งการรณรงค์ให้คนจีนพร้อมใจกันช่วยเกาหลีเหนือต้านสหรัฐฯ และประสบความสำเร็จด้วยดีในการผลักดันให้ทัพสหประชาชาติถอยลงใต้ คราวนี้เหมาเลยฝันไปไกลถึงขั้น ท้าทายความสามารถทางการผลิตของเจ้าแห่งทุนนิยมอย่างสหรัฐฯ นั่นคือการประกาศการเคลื่อนไหว "ก้าวกระโดดใหญ่" ขึ้นในปี 1958 โดยตั้งเป้าไว้ว่า ภายหลังการรณรงค์โครงการนี้เสร็จสิ้นแล้ว การผลิตเหล็กกล้าต้องเพิ่มขึ้นร้อยละ 19 ไฟฟ้า ร้อยละ 18 ถ่านหินร้อยละ 17 โดยทั้งหมดทั้งมวล เหมาเอาอังกฤษและสหรัฐฯเป็นตัวตั้ง แล้วมุ่งหวังว่าจีนจะต้องชนะให้ได้สักวันนึง (คงไม่ทันคิดว่า กว่าจีนจะยืนขึ้นมาเสมอไหล่ได้ตามที่เหมาต้องการ ก็ล่วงเลยไปกว่า 50 ปี แถมยังเป็นเพราะฝีมือของคนที่เหมาปลดออกจากตำแหน่ง และชี้ว่าเป็นพวกเดินตามแนวทุนนิยมเสียอีก) จากคุณ : คอมมูน (สื่อศิลป) - [ 14 ก.ย. 49 16:12:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 การที่ "เหมา" ต้องการโครงการรณรงค์แบบก้าวกระโดดนี้ เพราะสิ่งที่เหมาต้องการให้จีนเป็นนั้น คือ การเป็นผู้นำของประเทศสังคมนิยม ซึ่งขณะนั้น โซเวียตพยายามที่จะสร้างอาณาจักรสังคมนิยมโลกขึ้น โดยพุ่งเป้าไปที่ประเทศเล็กๆ ในแถบยุโรปตะวันออก เพื่อสร้างกำแพงล้อมประเทศตน รวมทั้งเริ่มมองไกลไปถึงเอเชีย ลาตินอเมริกา ขณะที่จีนเป็นประเทศคอมมิวนิสต์ที่ใหญ่เป็นที่ 2 รองจากโซเวียต ขณะที่พลเมืองเหนือกว่าเยอะ ก็เลยอยากเดินแซงขึ้นเป็นผู้นำ ซึ่งไม่มีทางใดดีกว่าการพิสูจน์ให้โลกรู้ว่า พลังการผลิตตามระบอบของมาร์กซิสต์เหนือกว่าพลังการผลิตแบบทุนนิยมมากนัก ซึ่งความสำเร็จในภาคการเกษตรนั้นมันบังตา เหมาเข้าใจว่า หากร่วมแรงร่วมใจและทุ่มเททั้งชีวิตให้เหมือนกับการปฎิวัติที่ผ่านมา ไม่ว่ายากแค่ไหนก็ต้องสำเร็จ จากคุณ : เติ้ง (สื่อศิลป) - [ 14 ก.ย. 49 16:18:09 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ้อ เรื่องใหญ่อีกเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนที่จะมีการคัดค้านการก้าวกระโดดครั้งใหญ่ นั่นคือเรื่องการอสัญกรรมของโจเซฟ สตาลิน ผู้นำของสหภาพโซเวียต ซึ่งเป็นที่ทราบดีแล้วว่า ครุชชอฟ ได้กระหน่ำค้อนลงบนศพของสตาลินอย่างเสียๆ หายๆ ด้วยการวิจารณ์สตาลินในที่ประชุมพรรค และหลุดออกมา (จงใจ ?) ให้ซีไอเอเอาไปถอดความขยายเรื่องความขัดแย้งนี้ไปทั่วโลก ซึ่งเหมาเองไม่ว่าสตาลินเลย ทั้งๆที่ขัดใจกันมาก แถมยังตำหนิครุชชอฟอีกที่ทำตัวเหมือนไม่รู้จักบุญคุณของท่านผู้นำสตาลินที่ช่วยสร้างความยิ่งใหญ่ให้กับโซเวียต สาเหตุที่เหมาคัดค้านเรื่องการวิจารณ์สตาลินก็เพราะว่าที่ผ่านมา พคจ.ก็เลียนแบบโซเวียตในเรื่องของการเทิดทูนผู้นำจนสูงส่ง เรียกว่าถ้าโซเวียตมีสตาลินเป็น "ท่านผู้นำ" จีนก็มีเหมาเป็น "ท่านประธาน" เช่นเดียวกัน แล้วยังงี้จะให้มากลับลำตามครุชชอฟ ประนามสตาลินได้ไง ก็เท่ากับประจานตัวเองนะิสิ ผลของจดหมายที่เหมาเขียนวิจารณ์ครุชชอฟนี้เองที่ทำให้ความสัมพันธ์ของยักษ์ใหญ่ในโลกคอมมิวนิสต์ต้องบาดหมางกันไปอีกหลายทศวรรษ จากคุณ : สตาลิน (สื่อศิลป) - [ 14 ก.ย. 49 16:52:53 ]

ความคิดเห็นที่ 9 และขณะที่เหมากำลังเมามันกับการคิดโครงการรณรงค์ต่างๆ อย่างสนุกสนาน ประมาณว่าถ้ามาเกิดยุคดิจิตอลนี้ ท่านคงนั่งตำแหน่ง CEO บริษทโฆษณาข้ามชาติไปแล้ว เพราะหลังก้าวกระโดดใหญ่ประกาศออกไปได้ไม่กี่ปี เหมาก็เตรียมแคมเปญ "ร้อยบุปผาบานพร้อมพักตร์ ร้อยสำนักประชันแข่งใจ" ซึ่งวัตถุประสงค์ของโครงการนี้ก็คือเหมาต้องการให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์ทั้งงานวิทยาศาสตร์และศิลปวัฒนธรรม โดยไม่ต้องห่วงว่าจะแดงหรือไม่แดง (ซึ่งจริงๆ แล้วเหมาก็ทำใจไม่ได้ และมีส่วนสำคัญที่ำให้เกิดการกำจัดผู้ที่ "ไม่แดง" ออกจากพรรคไปให้หมด ในเวลาต่อมาไม่นาน ผิดกับผู้ที่ชอบพูดว่า "แมวสีอะไรก็ช่าง ขอให้จับหนูได้ก็พอแล้ว" จากคุณ : เด่นแดง (สื่อศิลป) - [ 14 ก.ย. 49 17:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องของการวิพากษ์วิจารณ์ หรือจะให้พูดตามตรงก็ต้องบอกว่า "ตำหนิ" นโยบายก้าวกระโดดของเหมาจนบานปลายกลายมาเป็นเรื่องปฎิวัติวัฒนธรรมนั้น เกิดขึ้นจากบทบรรณาธิการของหนังสือพิมพ์เหรอนหมินรึเป้า ซึ่งเป็นหนังสือพิมพ์ของพรรคคอมมิวนิสต์เอง บทบรรณาธิการดังกล่าวนั้น วิพากษ์วิจารณ์นโยบายก้าวกระโดดว่าเป็นการผลักดันของผู้ปฎิบัติงานระดับสูงแบบ "เอาแต่ใจ" ทำให้ระดับล่างต้องรีบตอบสนอง มิฉะนั้นอาจจะกลายเป็นพวกค้านพรรคค้านจัดตั้งไปได้ ซึ่งผลที่ได้ก็คือ ทำอะไรก็ได้ให้เสร็จเร็วเข้าว่า เยอะเข้าว่า เพื่อสนองนโยบายให้ได้เท่านั้นพอ ซึ่งบทสรุปของบทบรรณาธิการนี้คือ การคัดค้านการก้าวไปข้าวหน้าอย่างหลับหูหลับตา ไม่ว่ามันจะเป็นการก้าวช้าๆ หรือก้าวกระโดดก็ตาม บทความนี้ บก.เป็นผู้ร่าง และหลิวเซ่าฉีเป็นผู้ตรวจแก้คนสุดท้ายก่อนจะส่งถึงมือเหมาเจ๋อตุง ซึ่งทุกครั้งเหมาจะผ่านให้ไปแต่โดยดี เว้นครั้งนี้ ที่เหมาเขียนลงไปสั้นๆ บนกระดาษต้นฉบับว่า "ไม่อ่านแล้ว" แถมยังเคืองกระทรวงการคลัง ที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับภาวะเศรษฐกิจจากนโยบายก้าวกระโดด โดยไม่มีการหารือกับคณะกรมการเมืองเสียก่อนอีกด้วย ซึ่ง รมว.คลังตอนนั้นก็คือ หลีเซียนเนี่ยน นั้นเอง จากคุณ : หลี่ (สื่อศิลป) - [ 14 ก.ย. 49 17:31:58 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รูปนี้ ครบทีมเลยครับ เหมา เติ้ง หลิว เป็นช่วงประชุมเกี่ยวกับ การก้าวกระโดดใหญ่ ในปี 1962 เดือน 1 จากคุณ : Natt_ac121 - [ 14 ก.ย. 49 18:14:33 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เหมา คุยกับคนงาน เท่ซะ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 14 ก.ย. 49 18:16:51 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ภาพโปสเตอร์ แอนตี้ หลิวเซ่าฉี จากคุณ : เครดิต วิกี้ ครับ (Natt_ac121) - [ 14 ก.ย. 49 18:18:42 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หลิวเซ่าฉี ที่ พนมเปญ ครับ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 14 ก.ย. 49 18:21:34 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ก้าวกระโดดใหญ่ (ไกลไป เลยตกเหว) พี่นกครับ จากเน็ทแหละครับ แต่หาจากเว็บจีน จากคุณ : Natt_ac121 - [ 14 ก.ย. 49 18:34:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ^ ^ รูป 15 แปลให้ด้วยจิ้น้องNatt อ่านไม่ออกจ้า จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 14 ก.ย. 49 18:39:25 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หลี่ เซียน เนี่ยน คนที่สองจากซ้ายครับ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 14 ก.ย. 49 18:39:55 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เอ่อ... จาน ถ้านี่เชี่ยงชุน ก็ขอฝากซื้อซัก 10 ลังนะจ๊ะ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 14 ก.ย. 49 18:47:34 ]

ความคิดเห็นที่ 19 พี่นก เรื่องแปล ขอผัดไปก่อนเด้อ ส่วน ลาฟิตนี่ ผมนึกว่า Ch. Lafitte ต๊กกาจาย เมากันจนถ่ายรูป out-focus หมดเลยหรอเนี่ย จากคุณ : Natt_ac121 - [ 14 ก.ย. 49 18:59:08 ]

ความคิดเห็นที่ 20 Ch. Lafitte อะไรพี่ไม่รู้เรื่อง แล้วไม่เหมือนกันตรงไหนเหรอจ๊ะ? เปล่าเมา เขาให้แค่ดมๆ เอง กล้องโทรศัพท์น่ะค่ะ อ้าวพี่นึกว่าน้อง Natt อ่านได้เลยซะอีก แหะๆ พี่เขียนได้แต่ชื่อตัวเอง (ชักลืมแล้วด้วย) รูปที่ 17 เขาเดินทำอะไรกันเหรอคะ? ตรวจอะไร ภูเขาก็โกร๋นๆ แต่ท่าทางจะหนาวอยู่นะ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 14 ก.ย. 49 19:49:12 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อย่าผัดนานเด้อ เดี๋ยวไหม้ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 09:44:35 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เรื่องของการวิพากษ์วิจารณ์นโยบายก้าวกระโดดนี้ กลายเป็นเรื่องใหญ่กว่าที่คิด จริงๆ แล้ว ระดับนำเองก็น่าจะรู้ตัวว่า เหมาตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว ต่างจากเหมาสมัยอยู่เยนอาน หรือเมื่อครั้งเดินทัพทางไกลแล้ว แต่ถ้าคิดให้ดีอีกที เหมาก็ไม่เคยเปลี่ยน เพราะสมัยนั้น เมื่อเขาวิพากษ์กับกลุ่ม 28 บอลเชวิก ถ้าไม่ยอมเข้าข้างเหมาอย่างเด็ดขาดแล้ว ก็ไม่มีที่ยืนเหมือนกัน ก่อนที่จะมีรายการเช็กบิลเรื่องก้าวกระโดด มันมีเรื่องก่อนอยู่หน่อยนึง คือ โครงการรณรงค์ ร้อยบุปผาบานพร้อมพักตร์ ร้อยสำนักประชันแข่งใจ ที่เหมาเปิดโอกาสให้ผู้ทำงานด้านศิลปะ และวิทยาศาตร์ ได้เสนอความคิดเห็นวิพากษ์วิจารณ์การทำงานของพรรคคอมมิวนิสต์ได้อย่างเสรี ผลของการรณรงค์ได้ผลเป็นอย่างดี มีนักวิชาการและภาคส่วนอื่นๆ แห่กันเสนอความคิดเห็น ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะ "ด่า" พรรคคอมมิวนิสต์นั่นแหละ (เหมาบอกว่าการรณรงค์ครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ "คนนอก"มองมาที่พรรค จึงเน้นพวกที่ไม่ใช่สมาชิกพรรค แต่ทำงานด้านเทคนิก) ปรากฎว่า ด้วยความสำเร็จอย่างดียิ่ง คนเขียนด่าพรรคกันกระเจิดกระเจิง จนเหมาทนไม่ได้ สั่งยกเลิกการรณรงค์ร้อยบุปผานี้ ทั้งที่พึ่งเริ่มมาแค่ 5 สัปดาห์เอง คือขออธิบายนิดนึง ที่ต้องรณรงค์เพราะสมัยที่พคจ.เข้าปกครองจีนใหม่ๆ นั้น กลไกในระบบราชการยังหาคนของพรรคเข้าไปแทนแบบร้อยเปอร์เซนต์ไม่ได้ การจะทำอะไรสักอย่าง เลยต้องใช้การรณรงค์หรือปลุกระดมตามแนวถนัดของพรรค เพื่อให้ประชาชนให้ความร่วมมือด้วยตัวเองก่อนเป็นเบื้องต้น แล้วกลไกรัฐค่อยเข้าไปสานต่ออีกที จากคุณ : บุปผาร้อยดอก (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 10:49:16 ]

ความคิดเห็นที่ 23 และภายหลังจากสิ้นสุดการรณรงค์ ทางการจีนก็ไล่จับพวกที่วิพากษ์วิจารณ์พรรคกันขนานใหญ่ ว่ากันว่ามีถึงกว่า 3 แสนคนที่ถูกจับเข้าคุกในตอนนั้น ซึ่งส่วนใหญ่เป็นพวกศิลปิน และนักวิชาการในมหาวิทยาลัย ภายหลังมีผู้วิเคราะห์กันว่า จริงๆ แล้ว โครงการรณรงค์บุปผาร้อยดอกนี้เป็นแค่กลยุทธ์การหาตัวผู้ที่ไม่ภักดีต่อพรรคคอมมิวนิสต์เท่านั้นเอง ก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า จากคุณ : ร้อยสำนัก (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 10:52:38 ]

ความคิดเห็นที่ 24 โครงการร้อยบุปผานี่ คุณวิสาเขาเอามาแต่งเป็นเพลงด้วย ใครมีเนื้อช่วยเอามาลงหน่อยครับ จากคุณ : ประชันแข่งใจ (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 10:53:41 ]

ความคิดเห็นที่ 25 หลังจากการรณรงค์นี้ไม่นา่น การวิพากษ์วิจารณ์เรื่องของนโยบายก้าวกระโดดก็เกิดขึ้น อย่างที่เริ่มไปแล้วว่า เป็นเพราะข้อมูลจากกระทรวงการคลังที่ชี้ให้เห็นว่า การเร่งพัฒนาอุตสาหกรรมเหล็กกล้าเพื่อให้สามารถผลิตเหล็กให้ทัดเทียมกับประเทศอุตสาหกรรมนั้น เป็นเรื่องที่สูญเปล่า นอกจากนี้ เหมายังมีนโยบายคอมมูน หรือนารวม ที่เร่งให้เกิดขึ้นมาให้ได้อีกอย่าง ทั้งๆ ที่ระบบนารวมได้พิสูจน์ในโซเวียตแล้วว่าไม่เป็นผล ในจีนก็เช่นกัน แต่เหมาไม่ยอมรับ ในช่วงเวลานั้น เหมาเปิดประชุมใหญ่ที่หลูซาน หรือบริเวณเทือกเขาหลู เพื่อพูดคุยกับสมาชิกระดับสูงของพรรค และกรรมการบริหารในเรื่องนี้ ในที่ประชุม ยังไม่ค่อยมีใครกล้าพูดเรื่องนี้มากนัก แต่หลังจากประชุมไปแล้ว เผิงเต๊อะไหว รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม และแม่ทัพสงครามเกาหลี ได้เขียนหนังสือวิจารณ์นโยบายก้าวกระโดด ส่งให้กับเหมาที่บ้านพัก เพื่อให้เหมาได้อ่านเรื่องนี้ ปรากฎว่า เหมาแทนที่จะอ่านและเก็บไว้คนเดียว ค่อยเอามาปรับปรุง ปรากฎว่า เหมากลับส่งไปให้หนังสือพิมพ์หลูซาน ซึ่งเป็นหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น พิมพ์ข้อความวิจารณ์ของเผิงเต๊อะไหวที่มีต่อนโยบายก้าวกระโดดของเหมา เรื่องนี้เกินความคาดหมายของเผิง เพราะเขาแค่ต้องการพูดกับเหมาเป็นการส่วนตัว เพื่อให้เหมากลับลำต่อนโยบายนี้เท่านั้น แต่การที่เหมาทำแบบนี้ ด้านนึงอาจจะต้องการหาแรงสนับสนุนจากมวลชน ตามแบบที่เหมาถนัด ว่าเขาถูกวิจารณ์อย่างไม่เป็นธรรม ซึ่งเผิงโกรธเหมาในเรื่องนี้มาก ดังนั้น ในที่ประชุมอย่างเป็นทางการในวันต่อมา เผิง ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นผู้บริหารระดับสูงของพรรค ต้องมานั่งแถวหน้าของที่ประชุม แต่เผิง นอกจากจะย้ายไปนั่งหลังห้อง ซึ่งเป็นที่ของเจ้าหน้าที่พรรคระดับล่างแล้ว ยังโกนหัวประท้วงอีกต่างหาก เหมาเรียกให้กลับมาที่นั่งเดิมก็ไม่ยอมมา หนักๆ เข้า เผิงก็ลุกหนีออกจากห้องประชุมไปเลย จากคุณ : เผิง (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 11:03:02 ]

ความคิดเห็นที่ 26 โห ท่านเหมาทำแสบดี แต่เก่งดี แบบนี้ใช่มั้ยคะที่เรียกว่า คิดนอกกรอบ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 11:18:50 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เอหรือว่า หักหลัง? จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 11:22:28 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คิดนอกกรอบแบบนี้ คนที่ร่วมคิดด้วย ก็กลายเป็น "นอกกรอบ นุ่มใน" กันไปหมดสิครับ เรื่องที่เผิงกล้าท้าทายฮ่องเต้เหมานี้ นับว่าเป็นความกล้าอาจหาญมาก แต่ถ้าดูจากบุคลิกของเผิงเองแล้ว นี่นับเป็นเรื่องปกติ เพราะคนที่เริ่มชีวิตวัยเด็กด้วยการเป็นขอทาน (เผิงเป็นคนบ้านเดียวกับเหมา แต่อยู่คนละฝั่งภูเขากัน ครอบครัวเหมาถึงจะเป็นชาวนา ก็เป็นชาวนารวย ขนาดถังตวงข้าวมีสลักชื่อตระกูล แสดงว่าเป็นชาวนาระดับผู้ซื้อข้าว ไม่ใช่ทำนาหากินไปวันๆ แต่เผิงนั้น ในวัยเด็ก ต้องตามยายออกไปขอทานข้างถนนเพื่อให้มีชีวิตรอดอยู่ได้ แถมในวัยหนุ่ม ยังอยู่แต่สนามรบ จนกระทั่ง ผู้นำคนอื่นๆ ไปนั่งทำเนียบกันหมดแล้ว เผิง ยังเป็นแม่ทัพคนสุดท้ายที่ออกกรำศึกใหญ่ คือ สงครามเกาหลี ที่ครั้งนี้ ต้องออกรบกับสหรัฐฯ ที่มีแสนยานุภาพที่ยิ่งใหญ่ี่สุดในโลก และสงครามเกาหลีก็เป็นสงครามที่ได้ชื่อว่า โหดเหี้ยมทารุณไม่แพ้สงครามไหนๆ ในโลกเหมือนกัน) ไม่เชื่อถามคุณพี่วิวันดาดูได้ (อ้าว เผลอไป เลยรู้หมดเลยว่าคุณพี่เจ๊เขารุ่นสงครามเกาหลี) จากคุณ : เกาหลี (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 11:26:58 ]

ความคิดเห็นที่ 29 มีคุณพ่อบุญธรรมเป็นนักบินอเมริกันที่ไปรบสงคราวเกาหลีค่ะ ชอบเล่าว่าฝันร้ายอยู่เรื่อย เห็นภาพที่ตัวเองทำไว้ ท่านเล่าว่า เป็นภาพทุ่งโล่งในหุบเขา มีทหารกำลังเดินเป็นแนวยาวมาเลย ท่านก็ทำตามหน้าที่ บินลงไปถล่มเนพาล์ม ทั้งหุบลุกเป็นไฟค่ะ ..ราบเรียบ ทุกวันนี้ก็ยังเพ้อๆ เรื่องนี้อยู่เพราะเป็นสิ่งที่กัดกร่อนจิตใจ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 11:42:06 ]

ความคิดเห็นที่ 30 การประชุมที่หลูซานในครั้งนั้น จึงกลายเป็นการประุชุมที่เปลี่ยนประวัติศาสตร์ของจีนอีกครั้ง เพราะนับตั้งแต่ที่หลูซานเป็นต้นมา ความสามัคคีของผู้นำพรรคที่เคยกอดคอข้ามน้ำข้ามเขาเดินทัพทางไกลมาด้วยกัน เป็นอันแตกสะบั้นลงหมด ในวันที่เหมาแตกหักกับเผิงนั้น เหมาได้ส่งข้อความที่เผิงวิจารณ์ตนเองไปให้เจียงชิงที่พักตากอากาศอยู่อีกที่นึง ซึ่งเจียงชิงเมื่อได้เห็นปุ๊บก็รีบนั่งเครื่องบินมาที่หลูซานทันที ทั้งๆ ที่ตนเองเป็นแค่สมาชิกพรรค และเคยถูกกกรรมการบริหารพรรคห้ามไม่ให้เข้ามายุ่งเกี่ยวกับการบริหารพรรคมาตั้งแต่เมื่อครั้งที่แต่งกับเหมาที่เยนอานแล้ว แต่เมื่อมาถึงหลูซาน เจียงก็เข้าร่วมประชุมด้วยโดยไม่มีใครกล้าพูดอะไร และจากนั้น เจียงก็เข้าประชุมพรรคตลอด จนกระทั่งหมดยุคแก๊งค์ 4 คน นั่นเชียว ภายหลังจากการประชุมครั้งนั้น เหมาก็เปิดประชุมคณะกรรมการบริหารพรรคขึ้นอีกครั้งนึง ซึ่งคราวนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อจัดการกับเผิงเต๊อะไหว โดยเฉพาะ การประชุมครั้งนี้มีแต่สมาชิกระดับสูงของพรรคเข้าร่วม ซึ่งเดิมนั้น เหมาต้องการให้จูเต๊อะ ซึ่งคงเป็นนายพลคนเดียว ถัดจากเหมาที่มีคุณสมบัติพอที่จะวิจารณ์เผิงเต๊อะไหว ได้ แต่จูเต๊อะ ก็ปฎิเสธที่จะวิจารณ์การกระทำของเผิง ว่ากันว่า เหมาถึงกับยกเท้าแล้วเกาให้จูเต๊อะดู เปรียบว่า การเงียบของจูเต๊อะ เหมือนกับการเกาไม่ถูกที่คัน แล้วมันจะหายคันได้ยังไง จากคุณ : จูเต๋อ (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 11:46:40 ]

ความคิดเห็นที่ 31 งานนั้นได้ silver star มาด้วยค่ะ เพราะเครื่องตกทีนึงแต่โดดร่มลงมาได้ ถูกทหารเกาหลีตามล่าที่พื้นดิน แต่ไปหลบอยู่ในหลืบหิน ก็รอดมาได้อีก เดี๋ยวก็มีเครื่องบินมารับ จากที่ฟังๆ ดู อเมริกันรบแบบหรูมากเลยค่ะ ทหารมีสเต๊กกินทุกวันด้วย จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 11:47:51 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ถ้าผมเป็นนักบินคนนั้นก็คงฝันร้ายไปชั่วชีวิตเหมือนกัน ระเบิดนาปาล์มนี่มันเป็นระเบิดที่คนคิดได้อย่างโหดเหี้ยมมาก คือเอาไว้เผาโดยเฉพาะ แล้วลองคิดดูว่า อยู่ดีๆ ต้องมาอยู่กลางกองเพลิงขนาดมหึมา มันจะกรอบนอกนุ่มใน ขนาดไหน จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 11:48:53 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สุดท้าย คนแบบที่เหมาต้องการก็ปรากฎตัวออกมา เขาคือ หลิวเปียว 1 ใน 10 นายพลของประเทศจีนใหม่นั่นเอง หลินเปียวรับอาสาวิจารณ์เผิงในที่ประชุมกรมการเมืองของพรรค และสนับสนุนให้พรรคมีมติปลดเผิงออกจากตำแหน่ง รมว.กลาโหม เพื่อตนจะได้เป็นแทน ว่ากันว่า การวิจารณ์เผิงในครั้งนั้น นอกจากหลินเปียวที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการประนามแล้ว โจวเอินไหล ก็ร่วมขบวนประนามเผิงกับเขาด้วย จากคุณ : โจว (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 11:50:51 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เรื่องความหะรูหะราของทหารมะริกันในเวลารบนั้น เป็นที่เลื่องลือกันมานานครับ สมัยสงครามเวียดนามนั้น ฐานปฎิบัติการของหน่วยลาดตระเวนระยะไกลของอเมริกัน เขามีห้องน้ำแบบโถชักโครกด้วยนะ เล่นเอา ฮ.ไปส่งให้เลย แถมที่ติดตัวไปแต่ละคนก็เพียบพร้อมสิ่งอำนวยความสะดวก เรชั่นของทหารอเมริกันก็ก้าวหน้าเหนือใคร ทุกวันนี้เขาไม่ต้องไปจุดไฟให้เสียเวลากับเสี่ยงโดนกระสุนส่องกระบาลเอา อาหารสำหรับทหารเขาจะมีทั้งแบบชุดใหญ่ กินกันทั้งหมู่ 11 คน เป็นแพคขนาดเท่ากับถาดขนาดย่อมๆ ีที่เราเอามาใส่แก้วน้ำทีละหลายๆใบไปเสริฟเลยทีเดียว ส่วนอาหารสำหรับเฉพาะบุคคล เขาก็มีขนาดสัก 1 จานใหญ่ได้ ทำเป็นแบบกล่อง เหมือนทัปเปอร์แวร์ แต่หุ้มฟอยล์ ที่มีทีเด็ดคือ เขาไม่ต้องใช้ไฟอุ่น แต่ใช้วิธีเติมน้ำเปล่าลงไป น้ำธรรมดาไม่ต้องร้อนนี่แหละ เสร็จแล้วก็พับเอาไว้สัก 10 นาที แกะออกมา อาหารก็ร้อนฉ่า ทานได้ทันที แถมมีให้เลือกอีกนะว่าจะกินสตูว์เนื้อ ไก่ หมู หรือจะเล่นมังสะวิรัติเลยก็ได้ เครื่องปรุงก็มีทั้งซอส ทาบาสโกขวดจิ๋ว เกลือ พริกไทย ช้อน ส้อม น้ำผลไม้ (เป็นผงละลายน้ำเอา) ขนมหวานก็จะมีขนมปังแครกเกอร์ แล้วก็เนยถั่วใส่มาให้ 1 หลอด กินขนมปังหมดแล้ว ยังเอาเนยถั่วบีบใส่ปากเล่นได้อีก น้ำชากาแฟ ไม่ต้องพูดถึง มีให้เลือกทั้ง 2 อย่าง ทั้งหมดนี้ อยู่ในห่อเดียวกันครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 12:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เครื่องบินที่มารับนี่ เขาเป็นหน่วยกู้ภัย คอยเก็บนักบินตกโดยเฉพาะครับ ภารกิจของหน่วยนี้เสี่ยงภัยไม่น้อยไปกว่านักบินรบจริงๆ เหมือนกัน จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 12:16:23 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อ้อ ลืมไป มีอีกเรื่องนึง วาทะระหว่างเหมากับเผิง เผิง บอกว่า ไอ้เงินที่ผลาญไปกับโครงการเตาถลุงเหล็กหลังบ้านน่ะ (อย่างที่เห็นในภาพ) ถ้าเอามาซื้อของกินของใช้แจกคนจนละก็ มันจะกองสูงเท่ากับหลูซาน (ภูเขาซาน) เลยทีเดียว เหมาก็บอกว่า เฮ้ย มันคงไม่ถึงขนาดหลูซานหรอก ใช่ เผิงตอบ มันต่ำกว่าหลูซานหน่อยเดียวเอง จากคุณ : หลูซาน (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 12:38:19 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เงินที่เอาไปใช้สร้างเตาถลุงเหล็กหลังบ้านนั้น เมื่อคำนวณออกมาแล้ว จะสูงถึง 5,000 ล้านหยวนเลยทีเดียว จากคุณ : เผิง (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 12:40:58 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ความจริงแล้ว หลินเปียว ก็ใช่ย่อย ประวัติการรบของเขา โดยเฉพาะในช่วงสงครามกลางเมือง หลินเปียว คือแม่ทัพสนามที่ 4 ซึ่งมีผลงานนำกำลังเข้ายึดปักกิ่งมาแล้ว ทัพสนามที่ 4 ของหลินเปียว ก็ได้ชื่อว่าเป็นทัพที่มีขนาดใหญ่ที่สุด และมีอาวุธที่ดีที่สุด เพราะเป็นชุดที่เข้ายึดแมนจูเรีย และได้รับการสนับสนุนเรื่องอาวุธจากโซเวียตที่ยึดมาได้จากกองทัพญี่ปุ่น เมื่อเขาได้นั่งตำแหน่ง รมว.กลาโหมแทนเผิง เขาก็ปรับกองทัพให้รับใช้การเมืองทันที ตามนโยบายของเหมาที่ต้องการให้กองทัพเป็นเครื่องมือของรัฐบาล ไม่ใช่นำรัฐบาล ดังนั้น หลินเปียว จึงพยายามใส่ "อุดมการณ์" ทางการเมืองเข้าไปในโครงสร้างของกองทัพ เช่น การประกาศระเบียบปฏิบัติ ให้นายทหาร ต้องมาเป็นลูกน้องพลทหาร 1 เดือน ใน 1 ปี เพื่อให้ซาบซึ้งถึงคำว่า การรับใช้ประชาชน จากคุณ : หลินเปียว (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 12:49:42 ]

ความคิดเห็นที่ 39 การโยงเรื่องของนโยบายก้าวกระโดดไปสู่การปฎิวัติวัฒนธรรมนั้น มันมีจุดเชื่อมอยู่ตรงการปลดเผิงเต๊อะไหวนี่เอง หลังจากกรณีการปลดเผิงออกจากตำแหน่งแล้ว ก็มีการหยิบยกเรื่องของข้อเขียนของอาจารย์ทางประวัติศาสตร์นามนึงที่ชื่อว่า "อู๋หัน" ซึ่งเป็นอาจารย์ประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียงว่าเชี่ยวชาญในเรื่องของราชวงศ์หมิง ซึ่งเป็นที่พออกพอใจเหมามาแต่กาลก่อนเพราะปฐมวงศ์ของราชวงศ์หมิง คือ จูหยวนจาง สามัญชนที่ต่อสู้จนขึ้นมาเป็นฮ่องเต้ คล้ายๆ กับชีวิตของเหมา แต่เมื่ออู๋หัน เีขียนเรื่องของไห่รุ่ยลงในหนังสือพิมพ์ของพรรค ก็เกิดเรื่อง เพราะเรื่องของ "ไห่รุ่ย" นี้ เป็นตำนานในประวัติศาสตร์ เพราะเป็นขุนนางคนเดียวที่กล้าทัดทานฮ่องเต้ถึงเรื่องที่ไปยึดที่ดินของประชาชน และเรียกร้องให้คืน อู๋หัน ยกย่อง ไห่รุ่ย ว่ากล้าหาญชาญชัย ขณะที่กลุ่มของหลินเปียว ที่กำลังสแกนหาผู้ไม่จงรักภักดีเหมาอยู่นั้น ฟันธงเปรี้ยงเลยว่า เรื่องของไห่รุ่ย ก็คือ เรื่องของเผิง นั่นแหละ (เหมา วิจารณ์อู๋หัน และบทความนี้ จากการไปพูดที่เซี่ยงไฮ้ หลินเปียวรับลูกทันที) เพราะสุดท้าย ไห่รุ่ยก็ถูกปลดออกจากตำแหน่งเหมือนกัน ยังงี้มันเสียดสีท่านผู้นำนี่หว่า แต่การที่จะไปตั้งข้อหากันแบบนั้น เป็นเรื่องที่สังคมอุดมคติแบบคอมมิวนิสต์ทำไม่ได้ อาจารย์อู๋หันจึงโดนข้อหาว่ายึดติดกับลัทธิ "มนุษยนิยม" และ "ขาดทัศนะที่ดีต่อปัญหาทางชนชั้น" เพราะดันไปยกย่อง ไห่รุ่ย ซึ่งเป็นชนชั้นศักดินา จะมาเห็นใจชาวนาได้ไง ก็มันเป็นศัตรูทางชนชั้นกันมาตั้งแต่เกิดแล้ว ไห่รุ่ย จึงถูกสวมหมวกว่าเป็นพวกลัทธิแก้ (Revisionist) ซึ่งในสังคมคอมมิวนิสต์ มันหมายถึงอภิมหาอาชญากรทางการเมืองเลยทีเดียว อู๋หัน ก็เลยหมดอนาคตตั้งแต่่นั้นมา จากคุณ : อู๋ (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 13:05:37 ]

ความคิดเห็นที่ 40 หลังจากเหมาเปิดเกมวิจารณ์พวกที่คัดค้านเขาแล้ว หลินเปียวก็รับลูกต่อทันทีว่าเดี๋ยวนี้คนชักไม่รู้จักศึกษาความคิดของท่านประธานเหมาเสียแล้ว ไม่เหมือนสมัยที่อยู่เยนอานที่ยังมีเวลาให้การศึกษาทางการเมืองกับทหารกองทัพ ว่าแล้ว หลินเปียวก็สั่งให้ทางกองทัพ รวบรวมคติพจน์ของเหมาที่พูดไว้ในที่ต่างๆ ที่สำคัญ เอามาพิมพ์รวมเล่ม หน้าปกสีแดงเล่มเล็กๆ เอาไว้แจกให้กับทหารของกองทัพ ต่อมาก็ได้ขยายออกไปสู่ประชาชนทั่วไป และมีการพิมพ์ซ้ำหลายต่อหลายครั่ง ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีทั้งโลกในเวลาต่อมาว่า นั่นคือ คติพจน์เล่มเล็กสีแดงของท่านประธานเหมาที่ประชาชนจีนทุกคนต้องพกติดตัว และ อ่านทุกครั้งเมื่อมีเวลาว่าง ประหนึ่งนักบวชต้องหมั่นท่องคัมภีร์นั่นเลยทีเดียว ส่วนเจียง ชิง ก็ไม่น้อยหน้า อาศัยว่าเคยเป็นนางเอกละครมาก่อน ก็เลยเสนอต่อที่ประชุมพรรค (ซึ่งนางลักไก่เข้าร่วมประชุมเอาดื้อๆ) ว่าอยากจะปฎิรูปงิ้วบ้าง เพราะทุกวันนี้ยังเล่นเรื่องประมาณจักรๆ วงศ์ๆ เชิดชูขุนนางตงฉิน ทั้งๆ ที่เป็นพวกศักดินา เรื่องปฎิรูปงิ้วนี่ ผู้บริหารพรรคระดับสูง ไม่ค่อยเห็นด้วย ซึ่งคงเป็นเพราะเป็นข้อเสนอของเจียง ชิง ที่คนอื่นเขาไม่ค่อยชอบหน้าด้่้วยแหละ เติ้งนั้นถึงกับบอกว่า ไอ้ปฎิรูปงิ้วก็ดีอยู่หรอก แต่ผมคงไม่ไปดูหรอก อ้อ ลืมบอกไปว่า เติ้งในขณะนั้น หลังจากปรับโครงสร้างพรรคใหม่ ขยายการนำรวมหมู่แทนการรวมศูนย์การตัดสินใจอยู่ที่เหมาคนเดียว เติ้งก็ได้รับตำแหน่งเลขาธิการกลางของพรรค ซึ่งเป็นตำแหน่งที่ใหญ่มากอีกตำแหน่ง ซึ่งเหมาเป็นผู้เสนอเอง (แล้วเหมาเองก็ปลดด้วยตัวเองอีกเหมือนกัน) จากคุณ : เจียง (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 13:13:16 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ถ้าตอนนั้นเติ้งรู้อนาคตว่า นับจากคำพูดของเจียงชิงในวันนั้น ต่อไปจนอีก 10 ปี การปฎิเสธของเติ้ง มีส่วนทำให้เจียงเคียดแค้น และเติ้งต้องประสบชะตากรรมที่ไม่คาดฝันนานับประการละก็ เติ้งอาจจะสนับสนุนการปฎิรูปงิ้วของเจียงก็ได้ หรือไม่งั้นก็เงียบปิดปากไปเลย แต่เติ้งในฐานะขุนศึกผู้ผ่านการเดินทัพทางไกลมาคนนึง ก็คงประมาณเหมือนเผิงเต๊อะไหว ที่เคยไปร่วมประชุมที่โซเวียตยุคครุชชอฟประนามสตาลิน แล้วสวนกลับวิทยากรที่กำลังบรรยายโทษสตาลินว่า ทำไมช่วงนั้นถึงไม่พูดให้สตาลินรู้ว่า เขากำลังทำผิดอะไรบ้าง พ่อโซเวียตคนนั้นก็บอกเผิงว่า ขืนพูดให้ท่านผู้นำฟังตอนนั้น ก็ตายอย่างเดียวเลยสิครับ เผิงก็สวนกลับทันทีเหมือนกันว่า คอมมิวนิสต์ประเภทไหนกัน ที่กลัวตาย คงเป็นเพราะอย่างนี้แหละมั๊ง ที่ทำให้เผิงไม่กลัวที่จะวิจารณ์เหมา เลยได้ตายสมใจ จากคุณ : เผิง (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 13:18:41 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ในช่วงต้นปี 1966 เหมาก็เริ่มเสนอให้มีการปฎิวัติวัฒนธรรมใหญ่สำหรับกรรมกรขึ้น โดยยกเอาการวิจารณ์บทละครเรื่องไห่รุ่ยถูกปลดออกจากตำแหน่งของอู๋หันนั่นแหละ เป็นต้นเรื่อง จากนั้นก็ได้ไปประชุมที่เซี่ยงไฮ้ พร้อมกับเจียงชิง และประกาศหลักการสำคัญของการปฎิวัติวัฒนธรรมขึ้นมา นั่นคือ การกำจัดของเก่า 4 ประการ คือ 1. นิสัยเก่า 2. ความคิดเก่า 3. ประเพณีเก่า 4.วัฒนธรรมเก่า ส่วนเรื่องของผู้ขับเคลื่อน หรือทีเรียกกันว่า "เรดการ์ด" อันลือลั่นนั้น มาจากที่เหมาได้ดำริกับคังเซิง ผู้ดูแลเรื่องความปลอดภัยของพรรค และอดีต"ผู้ดูแล" นางเจียงชิงเมื่อครั้งเดินทางจากเซี่ยงไฮ้มาเยนอาน เหมาบอกว่า "เราต้องมีเห้งเจีย จำนวนมากๆ เพื่อใช้เป็นกำลังในการถล่มสวรรค์ " ด้วยคำอุปมาอุปไมยของเหมานี้เอง ที่คังเซิงนำไปสร้างเรดการ์ดขึ้นมาจำนวนมหาศาล แล้วเอามาจัดการล้างพวกที่มีของเก่า 4 ประการติดตัวอยู่ จากคุณ : ไซอิ๋ว (สื่อศิลป) - [ 15 ก.ย. 49 13:27:07 ]

ความคิดเห็นที่ 43 มาแอบฟัง..มีคนนินทาเรา.. จากคุณ : WIWANDA - [ 15 ก.ย. 49 14:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ไปวิลล่าหาสบู่ แต่ดันได้รูป Li Fan Wu มา เดี๋ยวต้องสแกนแล้วย่อรูปในอีกเครื่องนึงก่อนแล้วจะแปะให้ดูนะคะ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 14:37:46 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ใต้ภาพมีบรรยายว่า Li Fan Wu อดีตผู้นำอาวุโสของกองทัพแดงและผู้ว่าราชการจังหวัดอันยาวนานขณะยืนอยู่หน้าเรดการ์ด ต้องข้อหาทรยศเนื่องจากไปอยู่ในการตกลงสหภาพโซเวียต, ฮาบิน, จีน เมื่อ 12 กันยายน 1966 ป้ายที่แขวนคอเขียนว่า "สมาชิกแก๊งดำ" ซึ่งเป็นคำที่ใช้เรียกฝ่ายปฏิปักษ์การปฏิวัติวัฒนธรรม (แปลถูกหรือเปล่าไม่ทราบ) จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 14:58:26 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อ้าว จะแนบรูปแล้วคลิกผิดปุ่มค่ะ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 14:59:21 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ใครก็ได้ ช่วยแปลชื่อให้หน่อยได้มั้ยคะ ว่าคนไทยออกเสียงเรียกชื่อจีนเหล่านี้ว่าอะไร Li Fanwu Luo Ruiquing Deng Tuo Tian Jiaying Li Qi Chen Boda Kang Sheng Liu Shaoqi Bian Zhongyun Zhongnanhai (ชื่อเมือง ซ่งหนานไห่?) Song Binbin จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 15:19:20 ]

ความคิดเห็นที่ 48 หนังสือออกใหม่ค่ะ http://www.columbia.edu/cu/cup/catalog/data/023113/0231138520.HTM จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 15:23:39 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อีกเล่มแต่ไม่ใหม่ค่ะ ปี 2004 The Cultural Revolution in the Foreign Ministry of China ดูสารบัญได้ที่นี่http://www.booksmatter.com/b9629961490.htm จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 15:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ลองอ่านดูตามที่้เคยเรียนมาเมื่อนานมาแล้ว ผิดถูกประการใดเชิญผู้รู้แก้ไขได้ครับ Li Fanwu        หลี่ฟ่านอู่ Luo Ruiquing <-- อันนี้ไม่แน่ใจว่าสะกดถูกป่าวนะครับ แต่เท่าที่ผมเรีัยนมา ไม่คุ้นถ้่าเป็น Luo Ruiqing น่าจะอ่านว่า หลัวยุ่ยชิง Deng Tuo         เติ้งทั่ว Tian Jiaying      เุุถียนเจียอิง Chen Boda      เฉินป๋ิอต๋า Kang Sheng    คังเ้ซิง Liu Shaoqi        หลิืวส้าวฉี Zhongnanhai จงหนานไห่ Song Binbin      ซ่งปินปิน Li Qi ,  Bian Zhongyun 2 คนนี้ไม่แน่ใจว่าใช้ตัวอักษรจีนตัวไหน จากคุณ : K.Ruan - [ 15 ก.ย. 49 20:15:33 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ไปเจอบทวิจารณ์หนังสือเล่มนี้ค่ะ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 21:10:05 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เขียนโดย Roderick MacFarquhar is Leroy B. Williams Professor of History and Political Science, and Professor of Government, Harvard University Michael Schoenhals is Senior Lecturer in Modern Chinese Society at Lund University, Sweden จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 21:11:33 ]

ความคิดเห็นที่ 53 . จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 21:11:50 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณคุณ K.Ruan ค่ะ มีอะไรจะแปลให้อ่านค่ะ แต่เรียกชื่อไม่ถูก อาจจะแปลไม่ค่อยดี ตรงไหนทะแม่งๆ ก็แย้งได้นะคะ ไม่ค่อยคุ้นกับศัพท์รัฐศาสตร์เท่าไหร่ค่ะ ................................................................... เนิ่นนานก่อนที่ฝูงเรดการ์ดหนุ่มสาวจะเคลื่อนขบวนผ่านหน้าท่านประธานเหมาที่จตุรัสเทียนอันเหมิน อันทำให้โลกตื่นตะลึงกับการกำเนิดขึ้นของการปฏิวัติวัฒนธรรมในเดือนสิงหาคมปี 1966 เหล่าผู้นำอาวุโสก็เริ่มหาทางออกของตัวเอง เดือนมีนาคม 1966 นายพลหลัวยุ่ยชิงผู้เป็นนักปฏิวัติเก่าและขณะนั้นเป็นหัวหน้าคณะปฏิบัติงานกองทัพปลดปล่อยประชาชน (People’s Liberation Army) พยายามฆ่าตัวตายโดยกระโดดลงมาจากชั้นบนสุดของตึกสามชั้น แต่ไม่ตายถึงแม้ขาจะแหลกและกลายเป็นอัมพาตเดินไม่ได้ (เวรกรรม!- Tweety) เมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม เติ้งทั่ว ผู้เป็นเลขาธิการพรรคปักกิ่งด้านการศึกษาและวัฒนธรรม และเคยเป็นบรรณาธิการหลักของหนังสือพิมพ์ People’s Daily อันเป็นหนังสือพิมพ์คอมมิวนิสต์แนวหน้า ก็ฆ่าตัวตายในปักกิ่ง 6 วันต่อมา เถียนเจียอิง ผู้เป็นหนึ่งในเลขาผู้ทรงพลังและมีอิทธิพลด้านการเมืองของเหมา ก็ฆ่าตัวตาย วันที่ 25 มิถุนายน ผู้อำนวยการสำนักงานการต่างประเทศแห่งกรุงปักกิ่งก็หาทางออกด้วยวิธีเดียวกัน และยังมีผู้ตามไปอีกในวันที่ 10 กรกฎาคม คือ Li Qi ผู้อำนวยการ Beijing’s municipal propaganda department ซึ่งฆ่าตัวตายหลังจากถูกประณามว่าเป็น ศัตรูตัวยงต่อแนวคิดของเหมา หลังจากนั้นสองอาทิตย์ สมาชิกอาวุโสคอมมิวนิสต์ที่ชื่อ Li อีกคนก็ผูกคอตาย อะไรหรือ ที่นักปฏิวัติผู้ช่ำชองเหล่านี้มองเห็นว่ามันจะวุ่นวายขนาดที่พวกเขาจะทนอยู่ดูไม่ได้? ทั้งที่บุคคลเหล่านี้ได้ประสบความยากลำบากต่างๆ นานามาในชีวิต เช่น สงครามภายในประเทศปี 1930, การถูกญี่ปุ่นเข้าครอบครองประเทศของตน , สงครามภายในประเทศปี 1940 ที่มีกับกองกำลังของเจียงไคเช็ค, สงครามเกาหลี, การปฎิรูปที่ดินอย่างโหด, การเคลื่อนไหวเพื่อต่อต้านฝ่ายขวา ซึ่งทำให้ยุคร้อยบุปผาชะงักไปบางส่วน , นโยบายก้าวกระโดดและทุพภิขภัยในเวลาต่อมา พวกเขาทั้งหมดรู้นิสัยเหมาเรื่องชอบหันเหความคิดอย่างหุนหัน ความไม่ยี่หระกับความตายของคน การใช้ภาษายอกย้อนของเหมา และรู้จักลูกไม้เกินการคาดเดาของเหมา (แปลถูกหรือเปล่าไม่รู้ unpredictable modus operandi – Tweety) พวกเขาผ่าน “กลุ่มศึกษา” มาเป็นร้อยๆ ชั่วโมง และได้เตรียม “อัตวิพากษ์” มาแล้วหลายชุด พวกเขาคุ้นเคยกับการล้างบางและการที่จู่ๆ ญาติๆ เพื่อนๆ และเพื่อนร่วมงานก็หายตัวไป จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 22:29:58 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คคห 54 บรรทัดที่สองจากล่างสุด - คนแปลอ่านเองก็ไม่รู้เรื่อง ขออภัยด้วย เขาว่า "study groups" และ "self-criticisms" - คืออะไรเหรอคะอาจารย์สื่อ?? (แก้คำผิด) จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 22:33:54 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ขออนุญาตลบข้อความครับ ขออภัย จากคุณ : อดีตทาสรับใช้กินรายได้เป็นUS$ (Uncle Tee) - [ 15 ก.ย. 49 23:01:27 ]

ความคิดเห็นที่ 57 มาแย้ว พี่นกๆ ผมอ่านออก แต่มาลงชื่อตอนนั้น รีบออกจากหออะคับ (แก้ตัวหญ่าย) รูปข้างบนบอกว่า การเก็บเกี่ยว ธัญพืช 1.6 หมื่นตัน ของ เว่ยซิงเถียน (ไม่รู้ชื่อคอมมูนปะคับ) ซึ่งต้องไปยืม (เช่า?) คนงานจากต่างที่มาช่วย แล้ว เปรียบเทียบ กับภาพล่าง ว่า ห้าสิบปีต่อมา กลายเป็น การใช้เครื่องจักร จากคุณ : Natt_ac121 - [ 15 ก.ย. 49 23:29:46 ]

ความคิดเห็นที่ 58 Li Fanwu หลี่ฝ่านอู่ (ต้องดูฮะว่าตัวจีนเป็นตัวไหน นี่คือการเดาล้วนๆ) Luo Ruiquing หลัวรุ่ยชิง Deng Tuo เติ้งถัว Tian Jiaying เถียน เจียอิง Li Qi หลี่ฉี Chen Boda เฉิยปั๊วต้า Kang Sheng กังเซิง (รูปอยู่บ้างบน) Liu Shaoqi หลิวเซ่าฉี Bian Zhongyun เปียน จงหยวิน Zhongnanhai ทำเนียบ จงหนานไห่ ข้างจตุรัส เทียนอันเหมิน สวยมักๆ Song Binbin ซ่งปินปิน จากคุณ : Natt_ac121 - [ 15 ก.ย. 49 23:35:55 ]

ความคิดเห็นที่ 59 พี่นกครับ น่าจะเป็น การจับกลุ่มวิจารณ์ ตนเองในช่วง ปฎิวัติ วัฒนธรรม ครับ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 15 ก.ย. 49 23:43:16 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณค่ะ เก่งจังเลย จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 15 ก.ย. 49 23:54:04 ]

ความคิดเห็นที่ 61 มั่วๆ ม่ายเก่งหรอก กะลัง กรึ่ม จากคุณ : Natt_ac121 - [ 16 ก.ย. 49 00:38:14 ]

ความคิดเห็นที่ 62 . ตอบ คคห 24 นะจ๊ะ อาจารย์ใหญ่ ร้อยบุปผา วิสา คัญทัพ ร้อยบุปผาบานพร้อมพรัก ร้อยสำนักประชันแข่งใจ มวลดอกไม้ พร่างพรายมาพ้องพาน ร้อยดอกงามเด่นตระการ แย้มบานในดวงใจ ชูช่อธรรมสง่างามในนามศิลปิน มาสร้างงานศิลป์ชุบชีวินมนุษย์ชาติ สะอาดสดสวยด้วยบทเพลงแห่งสวรรค์ ให้มาลัยฝากรักมอบใจภักดิ์ร่วมกัน จุดไฟความฝันพร่างพลัน ประกายเพลิง มาเถิดพี่น้องร่วมร้องเพลงเพื่อ กลั่นจากเลือดเนื้อหยาดเหงื่อเร่าร้อน เราจะเร่งแนวรบไม่สยบอ้อนวอน เริงระบำรำฟ้อนร้อยกรองกวีกานต์ มาร่วมใจรัก พร้อมพรักพลีชีวาตม์ ผงาดอาจหาญสร้างตำนาน ตระการฟ้า แต่งเติมโลกศิลป์ให้ผ่องพิณโสภา ด้วยวิญญาณท้าทระนงเทอดคงธรรม ........... เดี๋ยวจะแว้บมาอีกนะ ใกล้ว่างแล้วครับ . จากคุณ : ชอบแช้งค์ - [ 16 ก.ย. 49 10:13:47 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เย้ คิดถึงป๋าจัง หนูกะลังแปลบทความเรื่อง China's Great Terror อยู่ระหว่างที่อาจารย์ใหญ่หยุดวีคเอนด์ ยังไม่จบแต่หนูมีนัดซะแล้ววันนี้ (พรุ่งนี้ก็จะไปอำลาสนามงูกับพี่ลุงทีค่ะ) เดี๋ยวดึกๆ จะมาแปลต่อ ไม่รู้จะรกกระทู้หรือเปล่า กล้าๆ กลัวๆ ชอบกล ฝากความคิดถึงถึงท่านภูเก็ต 1 ด้วยค่ะ วงปีกไก่ของหนูหายแล้ว ความหน้าจะขอท้าท่านใหม่ ไม่ได้กะชนะ (ไม่มีทางอยู่แล้วหนูน่ะ) แต่กะว่าอาจจะโดนท่านกินน้อยลง :p จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 16 ก.ย. 49 11:46:39 ]

ความคิดเห็นที่ 64 . แต่โดยส่วนตัวแล้ว ชอบเพลงนี้มากกว่า เพลงร้อยบุปผา เพราะทำนอง คำร้อง ปลุกเร้ากว่า ให้ความรู้สึกกว่า ซึ่งคงแตกต่างกันไป แล้วแต่ชอบ ยืน .... ตระหง่านฟ้า แผ่ไพศาลทิวยาวยอดสูง .... สง่า ภูพานมิ่งขวัญคู่หล้า ... แหล่งไทย ............. ไม่ต้องว่ากันจนจบละนะ เพราะแค่ขึ้นต้นก็ได้อารมณ์พอแล้วครับ แล้วทำท่าจะผิดกาละเทศะเสียด้วย น้องนกครับ ว่าไปเลย กระทู้นี้ ท่านเจ้าของพื้นที่น่ะ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ยิ่งหลากหลาย ยิ่งรื่นเริง ขอรับรองครับ เสียดายที่ไม่ได้เข้ากรุงวันนั้น ไม่งั้นต้องขอร่วมกิจกรรม อำลา สนามงู สนามรัก บ้านเกิดของตัวเองแน่นอน แต่นึกไปนึกมา มันก็เป็นอย่างนั้นเอง มีเกิด แล้วตั้งอยู่ ในที่สุดก็ดับสูญ อย่างนั้นเอง ทุกสรรพสิ่ง มิใช่หรือ แล้วไฉนใยต้องไปอาลัย อาวรณ์กันเพียงนั้น? แม้มิตรสหายก็เฉกเช่นกัน ดังสุภาษิตที่ว่า Friends come and go คนเรารู้จักก็เพื่อลาจาก แล้วใยต้องเศร้าสร้อย เมื่อจากกัน ..... . จากคุณ : ชอบแช้งค์ - [ 16 ก.ย. 49 13:44:45 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ต่อจาก คคห 54 นะคะ ดังที่ Roderick MacFarquhar และ Michael Schoenhals (ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ – หนังสือในรูป คคห 51) ได้อธิบายไว้ คำอธิบายที่น่าเชื่อที่สุดเรื่องความสิ้นหวังในบั้นปลายของชีวิตของเหล่าบุคคลในพรรคผู้มีทั้งตำแหน่งที่ดีและได้ข้อมูลอย่างดี ก็คือ พวกเขาแต่ละคนมีประสบการณ์และรู้ว่า ในช่วงปลายปี 1965 และต้นปี 1966 นั้น เหมาและคนสนิทรวมทั้งที่ปรึกษาส่วนตัวที่เหมาเลือกเอง ได้ร่วมกันวางแผนอันซับซ้อนอย่างแยบยล ผู้อยู่ในแนวร่วมนี้ก็คือ หลินเปียวนายพลแห่งกองทัพปลดปล่อยประชาชน เจียงชิงภรรยาคนที่สามของเหมา เฉินปั๊วต้านักเขียนสุนทรพจน์และนักแก้ไขปัญหาทางความคิดให้เหมา กังเซิงผู้เชี่ยวชาญเรื่องความปลอดภัยของเหมา และโจวเอิ้นไหล (Zhou Enlai คือ โจวเอิ้นไหลหรือเปล่าคะน้องแน้ต? - Tweety) ผู้เป็นนักคิดที่สำนักงานใหญ่พรรคเซี่ยงไฮ้ และเป็นผู้นำจีนอยู่เป็นเวลานาน สิ่งสำคัญที่สุดที่พวกเขาคิด ได้ก็คือ เหมาตัดสินในแน่วแน่แล้วว่าจะยึดถือเอาความเชื่อของเหมาเองที่ว่าการปฏิวัติสังคมนิยมจีนถูกเคียงไปกับ “พลังของลัทธิปรับปรุงแก้ไขสิ่งสิ่งที่เป็นอยู่” (forces of revisionism) (ไม่ว่าพลังนี้จะอิงโซเวียต อิงลัทธิทุนนิยม หรืออิงชาตินิยมก็ไม่แน่ชัด) ซึ่งก็ได้เอื้อให้พวกเขาคืบคลานเข้าไปในหัวใจของสถาบันการเมือง วัฒนธรรม การศึกษา การทหาร และเศรษฐกิจของจีน ด้วยความตั้งใจที่จะกวาดล้างพลังนี้ เหมามุ่งมั่นที่จะจู่โจมทุกคนในหมู่ผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์อาวุโสรวมถึงผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเหล่านั้น ไม่ว่าคนเหล่านั้นจะได้ทำประโยชน์อะไรมาบ้างเริ่มตั้งแต่การก่อตั้งพรรคปักกิ่ง และตามเบาะแสทุกอย่างที่เกิดจากการจู่โจมนี้ หัวหน้าหลัว (Chief of Staff Luo) ถูกเหมาจองล้างจองผลาญก็เพราะว่าเหมาอยากจะแน่ใจอย่างถึงที่สุดว่าทหารจงรักภักดีต่อตัวเหมา จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 16 ก.ย. 49 21:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ต้นปี 1966 เหมาย้ายไปอยู่เซี่ยงไฮ้อันเป็นที่ที่เจียงชิงภรรยาของเขาได้สร้างสัมพันธ์กับผู้นำท้องถิ่นเรียบร้อยแล้ว ด้วยความช่วยเหลือจากผู้นำเหล่านั้น เจียงชิงได้ลงมือจู่โจมทางความคิดต่อกลุ่มนักเขียนที่โด่งดังในหมู่พรรคปักกิ่ง อันเป็นผู้ที่เหมาเชื่อว่าเป็นพวกมีส่วนผิดในการทำให้บารมีของเหมาเสื่อมลง เจียงชิงและเหมาทำงานอย่างใกล้ชิดกับหลินเปียวซึ่งก็ใช้กองทหารเป็นตัวทดลองในการทำให้ภาพลักษณ์และแนวคิดของเหมาแผ่ขยายกว้างไปในหมู่ชนทุกชั้นโดยการรวบรวมบทข้อเขียนของเหมาไว้ ซึ่งต่อมาเป็นที่รู้จักกันทั่วไปในนาม Little Red Book หลินแสดงความจงรักภักดีต่อเหมาอย่างชัดแจ้ง และองค์กรวัฒนธรรมทั้งหลายในกองทัพ เช่น เหล่าทหารนาฏศิลป์และอุปรากร ได้ร่วมกันอย่างแข็งขันในการเผยแพร่ภาพของเหมาซึ่งปรากฎอยู่ทุกหนแห่งในเวลานั้นอยู่แล้ว ปลายปี 1966 Peng Zhen ผู้นำอาวุโสพรรคปักกิ่งก็ถูกแยกออกไป และถูกถอนออกจากตำแหน่งที่มีอำนาจหลายตำแหน่ง ตามมาด้วยนายพลหลัว และผู้นำพรรคอีกสองคนที่เมื่อก่อนมีอำนาจอย่างไพศาล จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 16 ก.ย. 49 21:57:43 ]

ความคิดเห็นที่ 67 สมาชิกพรรคที่ไม่ได้ถูกหมายหัวในการกวาดล้างในตอนแรกๆ นี้ ก็คือพวกที่ได้แสดงการดูถูกดูแคลนการฆ่าตัวตายของหลัว หลิวเส้าฉีบอกว่า “ถ้าจะฆ่าตัวตายละก็ ควรจะมีเทคนิคหน่อย ต้องให้หัวหนักเท้าเบา แต่นี่เขาเอาเท้าลง หัวก็เลยไม่บาดเจ็บ” เติ้งเสี่ยวผิงก็มีเสียงสนับสนุนตามมาว่า หลัวนั้น “กระโดดอย่างกับนักกีฬากระโดดน้ำหญิง” เติ้งยังบอกด้วยว่า วิถีที่พุ่งลงมาน่าจะดูเหมือนแท่งอมยิ้ม คำดูถูกนี้ ทำให้ผู้ที่ฆ่าตัวตายคนหลังๆ ต้องพยายามอย่างมากที่จะไม่ให้พลาด ความล้มเหลวของหลัวนี้ถือเป็นการ “ต่อต้านพรรค” และหลายเดือนต่อมาหลัวก็ยังถูกบังคับให้เข้าประชุมพรรคอย่างลำเค็ญ ต้องนั่งอยู่ในตะกร้าแบบที่ชาวนาใช้ขนผักไปตลาด (หลัวฟื้นสุขภาพได้ในปี 1975 และตายในปี 1978) บทสรุปในการเปิดฉากจู่โจมผู้นำในพรรคของเหมาเองนี้ มีโดย การออกเอกสารประกาศ (“Notifications”) เป็นชุดๆ ที่เสนอต่อ Politburo Stand Committee ในวันที่ 16 พฤษภาคม 1966 ในเอกสารนี้ เหมาและผุ้สนับสนุนได้ประกาศถึง การปฏิวัติวัฒนธรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น - ซึ่งยังไม่ได้ตกลงกันว่าการปฏิวัตินั้นควรจะให้ชื่อว่า “ยิ่งใหญ่” หรือ “กรรมาชน” หรือ “สังคมนิยม” เหมาและตัวแทนของเหมาสรุปเรื่องราวที่ประเทศกำลังเผชิญอยู่ว่า “มากเกินกว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อย” ในเอกสารประกาศว่า “การต่อสู้กับ พวกลัทธิแก้ (revisionist line) นี้เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดอันดับแรก เพราะมัน [ลัทธิแก้] กดทับจุดหมายและอนาคตของพรรคและรัฐ กดทับสถานการณ์อนาคตของพรรคและของรัฐ และกดทับการปฏิวัติโลก อย่างแสนสาหัส จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 16 ก.ย. 49 22:52:42 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ผู้เขียนเขียนว่า เหล่าสมาชิกอาวุโสทั้งของพรรคในจีนคิดว่าการกล่าวหาผู้นำอาวุโสของพรรคทั้งสี่คนนั้น เป็นเรื่องเหลวไหล แม้กระนั้น เมื่อเวลาล่วงเลยมาจนเดือนธันวาคม 1965 ผู้นำพรรคผู้มีอิทธิพลแต่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอาจจะมีโอกาสสามัคคีรวมตัวกันบอกเหมาว่า “เราร่วมเล่นตลกบิดเบือนนี้ด้วยต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว” แต่พวกเขาก็ปล่อยให้โอกาสนั้นผ่านเลยไป และโอกาสนั้นก็ไม่กลับมาอีก ในฤดูใบไม้ผลิปี 1966 พวกพันธมิตรหัวรุนแรงของเหมาโดยการสนับสนุนอย่างโจ่งแจ้งของท่านประธานได้สถาปนาตนขึ้นอย่างมีชัยในรูปแบบของ “กลุ่มปฏิวัติวัฒนธรรมกลาง” (รู้จักกันดีในนาม “กลุ่มเล็ก”) และองค์กรไม่เป็นทางการที่ร่วมสะท้อนเสียงให้เหมานี้ก็เป็นศูนย์กลางของพลังฝ่ายซ้ายรุนแรงในอีกทศวรรษต่อมา ผู้เขียนได้เพิ่มเติมด้วยว่า “ผลอันเกิดมาจากความไม่เปิดเผยของเหมาก็คือ ระหว่างการปฏิวัติวัฒนธรรม ผู้สนับสนุนเหมาอย่างรุนแรงต้องพยายามและรู้โดยสัญชาตญาณว่าเหมาต้องการอะไร และตอบสนองสิ่งที่พวกเขาเชื่อว่าเป็นจุดประสงค์ของเหมา จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 16 ก.ย. 49 23:56:01 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ขอตัวไปนอนค่ะ พรุ่งนี้ตีกบ แต่ขอถามว่า บทความที่แปลนี้ น่าสนใจหรือเปล่าคะ (คนแปลไม่รู้จริงๆค่ะ รู้สึกแต่ว่าเขาเขียนอืดๆ ยังไงชอบกล) ไม่น่าสนจะได้เลิก เพราะว่า ยากจัง บางคำต้องใช้ดิกเล่มโตที่สุดในบ้านจึงจะได้ความหมายที่เข้ากับเรื่อง กลัวจะกลายเป็นงานแปลอัปยศไปซะะอีกชิ้นนึง อิอิอิ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 17 ก.ย. 49 00:04:00 ]

ความคิดเห็นที่ 70 พี่นกมันส์ดีครับ รูป ต๊ะ ไว้ก่อนนะฮะ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 17 ก.ย. 49 10:56:43 ]

ความคิดเห็นที่ 71 พี่กลับมาอ่านที่ตัวเองแปลแล้ว ..อ่านไม่รู้เรื่องเลยอะน้องแน้ต -_-" เอาภาษาปะกิดดีป่าว จะได้จบเร็วๆ ไงคะ คิดว่าจะได้เรื่องมากกว่านะคะ เพราะทุกคนแถวนี้คงอ่านได้อยู่แล้วแหละ ไม่รู้ตอนแรกคิดแปลทำไม (จริงๆ แล้ว กลัวเรื่องลิขสิทธิ์น่ะค่ะ ปอดแหกมากเรื่องนี้) จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 18 ก.ย. 49 08:18:11 ]

ความคิดเห็นที่ 72 คุณTweety สี่ตา ครับ ถ้ากลัวปัญหาลิขสิทธิ์นี่ก็อารัมภบทไปก่อนเลยครับว่าแปลมาให้อ่านเป็นวิทยาทาน ไม่ได้เอาไปใช้ทางการค้า แล้วก็อ้างอิงให้เรียบร้อย แหะๆๆผมก็เคย scan รูปจากหนังสือมาแปะก็ใช้วิธีนี้แหละครับ ตอนนี้มีรออยู่ในคิวอีกเล่มนึง รอมาจะ 6 เดือนแล้วก็ยังไม่ได้ scan ซะที กะว่าจะให้ครบทศมาสไปเลย ตอนนี้ที่เชียงใหม่มีหนาวนิดๆแล้ว ขอย้ำว่านิดๆ ตอนดึก ส่วนกลางวันก็ร้อนตับแล่บเหมือนเดิม ผมนี่ไม่ค่อยอยู่ที่ทำงานหรอกครับ ก็แหม เค้ามีระบบ e-office แล้วนี่ ทำงานที่ไหนก็ได้ ผมก็เลยหนีร้อนไปพึ่งเย็นที่ห้องสมุดแทน นานๆทีก็ไปพึ่งร้านกาแฟเป็น office บ้าง มีใครจะมางานราชพฤกษ์บ้างหรือเปล่าครับเนี่ย ใกล้เปิดแล้ว เหลืออีกเดือนกว่าๆเอง จากคุณ : Ronachai (amscmu) - [ 18 ก.ย. 49 10:28:01 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ขอบคุณ คุณนกเป็นอย่างสูงครับ ที่ช่วยกรุณาแปลเรื่องที่ยากยิ่งเช่นนี้ออกมาได้ ปกติเรื่องของจีนมันก็ยากในเรื่องของภาษาหรือชื่อตัวละครที่เป็นภาษาจีนเดิมอยู่แล้ว ยังมาถูกถอดออดมาเป็นภาษาอังกฤษที่ต้องมาลองออกเสียงกลับให้เป็นจีนอีก ยังไม่พอ จีนเองก็มีจีนกลางจีนแต้จิ๋วจีนไหหลำ ถึงจะภาษาเขียนเหมือนกัน แต่ออกเสียงกันแบบฟังไม่รู้เรื่องไปเลย ก็เลยขอคาราวะในความอุตส่าห์ โดยเฉพาะคำว่า "อัตวิพากษ์" ที่ถอดข้ามไปสู่ภาษาบาลีได้อย่างระดับ "นายภาษา" จริงๆ คำๆ นี้ หมายถึงการ "วิจารณ์ตนเอง" นั่นแหละครับ แต่ทั้งนี้ ต้องเข้าใจด้วยว่า ภาษาไทย หรือปกติแล้ว เราจะไม่ค่อยได้แยกความแตกต่างระหว่างการวิพากษ์กับวิจารณ์ ในภาษาไทยชอบใช้รวมๆ ว่า วิพากษ์วิจารณ์ ซึ่ง หมายรวมๆ เหมือนกันว่า "ด่า" หรือตำหนิคนอื่นเขานั่นแหละ แต่จริงๆ แล้ว "วิพากษ์" ไม่ได้แค่ติำหนิ หรือด่ากันลอยๆ ครับ แต่หมายถึงการเทียบกับทฤษฎีของมาร์กซิสต์ ซึ่งเขาดัดแปลงมาจากเฮเกล อาจารย์ของเขาอีกทีนึง วิธีนี้ เรานิยมเรียกกันว่า "วิภาษวิธี" ซึ่งเป็นศัพท์ที่พวกซ้ายเขาแปลมาใช้ในหนังสือเกี่ยวกับทฤษฎีมาร์กซิสต์กัน การ "อัตวิพากษ์" หรือการวิจารณ์ตนเอง ก็หมายถึงว่า ต้องเอาพฤติกรรม ความคิด นิสัยใจคอ ของเรา ที่ทำอยู่ในเหตุการณ์หนึ่งๆ เป็นตัวตั้ง แล้วเอาทฤษฎีวิภาษวิธีนี้มาจับ เพื่อจะดูว่า สิ่งที่เราคิดหรือเราทำอยู่นั้น มีอะไรที่ไม่ตรงกับทฤษฎีอยู่บ้าง แล้วก็ระบุมาว่า ทำไมไม่ตรง คิดอะไรอยู่หรือมีผลประโยชน์แอบแฝงอะไร เพื่อที่ศูนย์กลางพรรคจะได้จัด "สัมมนา" ได้ถูกว่า คุณต้องปรับปรุงอะไรบ้าง ใครเคยบวชเรียนเกินพรรษาบ้างครับ วิธีนี้ พระท่านก็ใช้อยู่ คล้ายๆ กับการปลงอาบัติ หรือ การสารภาพบาปทางศาสนา คือให้ผู้กระทำผิดยอมรับมาเอง ซึ่งการตัดสินว่าผิดหรือไม่ผิด ก็เอาเทียบกับหลักศาสนา ซึ่งทางคอมมิวนิสต์เขาก็เอาเทียบกับหลักทฤษฎีของเขานั่นแหละ เช่น หลักวิภาษวิธีบอกไว้ว่า การเปลี่ยนแปลงนั้นต้องเริ่มจากเชิงปริมาณสะสมกันไประดับหนึ่ง แล้วจึงเปลี่ยนไปสู่เชิงคุณภาพ เฉกเช่นน้ำเดือด เมื่อต้มน้ำก่อนอุณหภูมิจะถึง 100 องศา น้ำก็ยังคงเป็นน้ำอยู่ แต่เมื่อสะสมความร้อนถึงระดับร้อยองศาแล้ว น้ำก็จะเปลี่ยนสถานภาพเป็นไอ เรียกว่าการเปลี่ยนแปลงจากเชิงปริมาณไปสู่คุณภาพ ถ้าสมมุติว่าเราเป็นพลพรรคของคอมมิวนิสต์ แล้วมีหน้าที่ปลุกระดมเพื่อจัดตั้งคนเข้าพรรค ซึ่งเขามีหลักว่า ต้อง "ปรับทุกข์ ผูกมิตร" ทีนี้คุณก็เข้าไป "ปรับทุกข์" กับชาวบ้านนานเป็นเดือนเป็นปีแล้ว แต่ชาวบ้านพวกนั้นก็ยังไม่มีความคิดที่ก้าวหน้า หรือเกิดจิตสำนึกทางชนชั้นเสียที คุณก็รู้สึกท้อใจ อยากจะเลิกเสียแล้ว อย่างนี้ถ้าต้องวิจารณ์ตนเอง ก็ต้องบอกว่า ผมไม่เชื่อมั่นในหลักวิภาษวิธี ที่บอกว่า การเปลี่ยนแปลงจะเปลี่ยนแบบค่อยๆ สะสม จนกลายเป็นระดับคุณภาพในภายหลัง ดังนั้น การปลุกระดมชาวบ้าน จะมาหวังเอาผลทันทีทันใดเหมือนข้าราชการเขามารณรงค์ตามนโยบายไฟไหม้ฟางแห่งชาติไม่ได้ เพราะอย่างนั้น พอเลิกแล้วก็ลืม แต่ต้องเชื่อมั่น มุ่งหน้าสะสมเชิงปริมาณไปเรื่อยๆ ซึ่งสุดท้ายก็จะเปลี่ยนไปสู่คุณภาพในที่สุด จริงๆ โดยหลักการมันก็ดีแหละครับ แต่เมื่อนำไปปฎิบัติ มันไม่เป็นแบบนี้นะสิ พวกเรดการ์ด ใช้วิธีเอาไอ้เล่มแดงแรงฤทธิ์ หรือสรรนิพนธ์เหมาเจ๋อตุงที่รวบรวมมาให้ถือกันอยู่นั้น แล้วก็กางอ่าน ใครทำไม่เหมือนก็จัดการซะ เมื่อก่อนหนังสือเล่มนี้ ถือว่ามีการจัดพิมพ์และจำหน่ายมากที่สุดในโลก เป็นรองก็แค่คัมภีร์ไบเบิ้ลเท่านั้นเอง แต่หลังยุคปฎิวัติวัฒนธรรมแล้ว กลายเป็นของหายากที่เขาสะสมกันอยู่ ยิ่งเล่มที่มีลายเซ็นประธานเหมาติดอยู่ด้วย กลายเป็นของล้ำค่าของนักสะสมไปเสียแล้ว ในช่วงปฎิวัติวัฒนธรรม ไม่ว่าคุณจะทำอะไรอยู่ก็ตาม ต้องมีหนังสือเล่มนี้พกติดตัว แล้วเอามานั่งอ่านยามว่าง มิฉะนั้น หากพวกเรดการ์ดค้นตัวแล้วไม่เจอก็มีความผิดครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 11:02:19 ]

ความคิดเห็นที่ 74 รบกวนนิดนึงสิครับผม คือ ว่าผมไม่ได้อ่านตอนเก่าๆ ตั้งแต่ตอนที่ 68 ถึง 92 เลย อยากอ่านมากครับผม อยากรบกวนท่านสื่อศิลป ช่วยชี้นำทางเพื่อไปอ่านด้วยสิครับผม เพราะอ่านมาตั้งแต่แรก จนเมื่อไม่นาน ไปทำงานต่างจังหวัด ก้อไม่มีโอกาสอ่านอีกน่ะครับผม ยังไงรบกวนทุกท่านด้วยครับผม จากคุณ : จากสมาชิกตั้งแต่ เล่ม แรก (Ziewchai) - [ 18 ก.ย. 49 11:15:14 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ส่วนคำว่า "กลุ่มศึกษา" ก็คือหมายความประมาณที่แปลไว้นั้่นแหละครับ พวกฝ่ายซ้ายเขาจะนิยมใช้คำนี้กัน โดยวิธีการของเขาก็คือ เมื่อจะใช้วิธีอบรม หรือศึกษาหาความรู้อะไรสักเรื่องนึง หรือจะล้างสมองใครว่างั้นเถอะ เขาก็จะจัดกลุ่มขึ้นมากลุ่มนึง เรียกว่า กลุ่มศึกษา เช่น กลุ่มศึกษาปัญหาเขื่อนปากมูล จากนั้น คนที่สังกัดกลุ่มก็จะมีคละกันไป ตามหลักของเขาก็จะให้ผู้ที่ก้าวหน้าแล้ว หรือมีความเข้าใจในทฤษฎีมาร์กซิสต์ หรือนโยบายพรรค หรือเรื่องที่จะศึกษาดีอยู่แล้ว ตามแต่จะเรียก ให้เป็นหัวหน้ากลุ่ม ส่วนลูกกลุ่มก็จะคละกันไป คือ มีทั้งพอก้าวหน้า ระดับกลาง แล้วก้พวกล้าหลัง ทีนี้ เวลารวมกลุ่มศึกษากัน หัวหน้ากลุ่มก็จะยกปัญหาขึ้นมาตั้ง แล้วลูกกลุ่มก็จะวิเคราะห์ วิพากษ์กันตามหลักทฤษฎี แลกเปลี่ยนกันไป ศัพท์ธุรกิจสมัยใหม่ก็คือการ เบรน สตอร์ม นั่นแหละ การจัดกลุ่มศึกษานี้ นำมาใช้กันอย่างแพร่หลาย สำหรับการจัดการกับผู้ที่ไม่เข้าใจหรือไม่เห็นด้วยกับคอมมิวนิสต์ ที่จะต้องมานั่ง "ศึกษา" รวมหมู่กัน เพื่อปรับปรุงตนเองให้มีแนวคิดเดียวกับพรรค ได้ดูเรื่อง เดอะ ลาสต์เอมเพอเรอส์ ไหมครับ ฉากที่ ปูยี ติดคุก ร่วมกับ รมว.คลังของรัฐบาลวังจิงไวนั่นแหละ มีอยู่ฉากนึง ที่พวกนี้นั่งล้อมวงอ่านหนังสือกันอยู่ แล้ว ปูยี เข้ามานั่งเซ็งๆ ในห้องขัง เจ้านี้ก็เรียกให้ปูยีมาร่วม "กลุ่มศึกษา" กัน คืออ่านหนังสือของพรรค ปูยี ไม่เอาด้วย แถมยังเหน็บให้อีกว่า พวกลือ๊ก็แค่พวกปลิ้นปล้อนเท่านั้นแหละ เมื่อก่อนนี้ก็เป็นรัฐมนตรีในรัฐบาลวังจิงไว ที่แมนจูกัว ขายชาติให้กับญี่ปุ่น ตอนนี้พอถูกคอมมิวนิสต์จับ จะมาเป็นพวกคอมมิวนิสต์เสียอีกแล้ว พอโดนด่าเข้าขนาดนั้น เจ้านี้ก็ลุกขึ้นไปที่ประตูแล้วก็ตะโกนเรียกการ์ดดังลั่นนั่นแหละครับ "กลุ่มศึกษา" ส่วนภาพที่มีคนยืนแล้วมีป้ายแขวนคอนั้น ก็ในหนังเรื่องนี้อีกแหละ ฉากท้ายๆ ที่ปูยีพ้นโทษออกมาแล้ว และมาเป็นคนดูแลสวน วันนึงที่เขาขี่จักรยานออกมาที่ถนน ก็พบกับขบวนเรดการ์ดกำลังแห่พวก "4 เก่า" มาประจานกันกลางถนน พวกนี้ จะมีป้ายแขวนคอประจานเอาไว้ว่าทำผิดอะไรบ้าง แล้วก็แห่ไปตามถนน ระหว่างนั้นใครอยากขว้างปาทุบตีก็ทำได้ แล้วในหนังจะเห็นว่าขณะที่ปูยี เข้าไปอธิบายว่าพัสดีเป็นคนดีนั้น พวกเรดการ์ดก็จะเข้ามา เอาหนังสือเล่มแดงแรงฤทธิ์ หรือสรรนิพนธ์เหมาเจ๋อตุง มาตบหน้าแล้วบังคับให้สารภาพ ซึ่งหมายถึงการวิจารณ์ตนเองว่ามีความคิดเก่าอะไรบ้าง พัสดีคนนั้นก็เงยหน้ามาพูดว่า "ไม่มีอะไรจะสารภาพ" จากนั้นก็จะมีฉากแถม พวกเรดการ์ด มาร้องเพลงตะวันแดงแห่งบูรพาทิศ ซึ่งเป็นเพลงที่สดุดีเหมาเจ๋อตุง ประมาณว่า พระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันออก ดังนั้นประเทศทางตะวันออกจึงเป็นใหญ่ (ไม่ใช่พวกตะวันตก) และในแผ่นดินนี้เอง เหมาเจ๋อตุง ก็คือวีรบรุษที่ยิ่งใหญ่ ท่าทางประกอบของเพลงก็เป็นไปตามหลักนิยมของการปฎิวัติวัฒนธรรมนั่นแหละ ถ้านึกไม่ออกก็ให้นึกถึงนโยบาย "มาลานำไทยไปสู่มหาอำนาจ" และ "รำวงมาตรฐาน" ก็แล้วกัน คล้ายๆ กันที่ว่า รัฐจะเป็นผู้บอกว่า ประชาชนจะต้องแต่งตัวอย่างไรจึงจะถูกหลักถูกกฎหมาย หรือจะรำวงทั้งทีจะมาควักกระปิกันให้เหม็นโฉ่ไม่ได้ ต้องมีท่ารำวงมาตรฐานตามที่รัฐจัดไว้ให้ ก็ลองประเมินกันเองนะครับว่า เป็นเรื่องที่ดีหรือเปล่า จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 11:18:36 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ขอสรุปเรื่องวิภาษวิธีหน่อย พูดยาวๆ แล้วสับสน จริงๆ ทฤษฎีของมาร์ก เองเกิล เรียกว่า "วัตถุนิยมวิภาษ" ที่อธิบายว่า วัตถุนิยมเป็นผู้ควบคุมจิตนิยม คือ วัตถุนิยมสำคัญกว่าจิตนิยม คำนี้ ชอบมาอธิบายความหมายกันแบบ "แกล้งผิด" ในยุคขวาพิฆาตซ้าย โดยบอกว่า พวกคอมมิวนิสต์เป็นพวกนิยมวัตถุ หรือพวกไม่เห็นความสำคัญของจิตใจ จริงๆ ไม่ใช่ คำว่า วัตถุนิยมนี้ มันหมายถึง การให้ความสำคัญว่าอะไรสำคัญกว่า มีอำนาจการควบคุมมากกว่า แล้วอะไรเป็นบทสะท้อนของอะไร ซึ่งจริงๆ แล้วเขาคิดปรัชญานี้ขึ้นมาเพื่อต้านแนวคิดของคริสต์ในยุคมืดนั่นแหละ โดยได้รับอิทธิพลมาจากการปฎิวัติอุตสาหกรรม ที่ทำให้มนุษย์ค้นพบหลักการทางวิทยาศาสตร์ที่ขัดแย้งกับความเชื่อทางศาสนาในหลายๆ เรื่อง และ"วัตถุนิยมประวัติศาสตร์" ที่แบ่งประวัติศาสตร์ของชนชั้นออกเป็น 5 ยุค คือ ยุค บรรพกาล ศักดินา ทุนนิยม สังคมนิยม และคอมมิวนิสต์ ซึ่งเขาเชื่อว่า สังคมมนุษย์จะมีพัฒนาการมาตามลำดับนี้ และจะกลายเป็นคอมมิวนิสต์ในที่สุด แต่ทั้งนี้ ในแต่ละยุคก็จะมีคู่ขัดแย้งกันตามหลักวิภาษวิธี ที่ต้องมีภาวะยืน ภาวะแย้ง และภาวะแย้งแห่งภาวะแย้ง เพื่อทำให้สังคมเคลื่อนไหวอีกทีนึง ตามหลักพุทธก็คือ ปฏิจจาสมุปบาท หรือ สิ่งที่เกิดขึ้นล้วนมีเหตุปัจจัยเป็นตัวต้นนั่นแหละ แล้วก็เปลี่ยนรูปไปตามเหตุปัจจัยต่างๆ หนุนเนื่องกันไม่สิ้นสุด ส่วนการแก้ปัญหา ก็ต่างกันที่ตรงขั้นสุดท้าย คือ คอมมิวนิสต์นั้นเชื่อว่า หากจัดระเบียบสังคมดีแล้ว สามารถจัดสรรทรัพยากรได้อย่างยุติธรรม คามสงบสุขก็จะเกิดขึ้น ส่วนพุทธก็บอกว่า หากจะให้สังคมสงบสุขก็ต้องตัดกิเลสในใจคนให้ได้ เรียกง่ายๆ ว่า ฝ่ายนึงแก้ที่ระบบสังคม อีกฝ่ายแก้ที่ตัวบุคคล ประเภท ถ้าทุกคนเป็นคนดี สังคมก็จะดี ขณะที่อีกฝ่ายบอกว่า ถ้าทำให้สังคมดี มีความยุติธรรม คนก็จะดีตาม ส่วนการวิพากษ์ หมายถึง หลักการเปลี่ยนแปลงที่เรียกว่า ภาวะยืน ภาวะแย้ง และภาวะแย้งของภาวะแย้ง เป็นเช่นนี้ไปเรื่อยๆ เทียบกับหลักพุทธ ก็คือ ทุกสรรพสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปนั่นแหละ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 11:38:32 ]

ความคิดเห็นที่ 77 "ไปลอกตำราว่าด้วยเรื่องของทฤษฎีวัตถุนิยมวิภาษวิธี มาให้ลองอ่านดูเล่นๆ ครับว่าพวกนี้คิดอย่างไร จึงมีพลังในการเปลี่ยนแปลงโลกได้อย่างไม่กลัวตาย อ่านแล้วปวดหัวก้ไม่ต้องอ่านต่อหรอกครับ เดี๋ยวนี้ไม่มีใครสนใจกันแล้ว กระทั่งจีนเองยังสนใจเรียนเรื่อง 5 พลัง ของไมเคิล อี พอตเตอร์ มากกว่าเลย ก็เขาพัฒนาแล้วนี่ กฏแห่งความเป็นเอกภาพของตรงกันข้ามเป็นแก่นของวิภาษวิธีนิยม 1.1 วิภาษวิธีนิยมเป็นโลกทัศน์ของชนชั้นกรรมาชีพ ......อะไรคือโลกทัศน์ โลกทัศน์คือทัศนะและวิธีการพื้นฐานที่สุดที่มีต่อสรรพสิ่งทั้งปวงของโลกและโลกทั้งโลก โลกทัศน์ของชนชั้นกรรมาชีพคือวิภาษวิธีวัตถุนิยมไม่ใช่อภิปรัชญา เป็นวัตถุนิยมแบบวิภาษวิธีไม่ใช่อภิปรัชญา ปัญหาการมองว่าโลกนี้เป็นอย่างไร? มีรูปร่างอย่างไร? สิ่งต่างๆในโลกนี้มีความสัมพันธ์และแปรเปลี่ยนอย่างไร? แต่ไหนแต่ไรมามีการมองที่แตกต่างกัน 3 ชนิด ก. จิตนิยม มีทั้งจิตนิยมแบบอภิปรัชญาและจิตนิยมแบบวิภาษ เขาว่าโลกนี้สร้างจากจิต หรือพูดให้ลึกเข้าไปคือ โลกนี้สร้างจากพระเจ้าและเทวดา ข. วัตถุนิยมกลไก ปฏิเสธว่าโลกนี้สร้างโดยจิต เห็นว่าโลกนี้สร้างโดยวัตถุ แต่วัตถุไม่พัฒนาไม่เปลี่ยนแปลง ค. วัตถุนิยมวิภาษ เป็นการมองโลกของชนชั้นกรรมาชีพ ได้โค่นคำพูด 2 อย่างแรก ชนชั้นกรรมาชีพเห็นว่า โลกนี้เป็นวัตถุที่พัฒนาอยู่ การมองโลกเช่นนี้เป็นการมองที่พลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน วิธีการมองเช่นนี้ ความจริงในสมัยโบราณทั้งจีนและยุโรปก็มีอยู่แล้ว เช่น ในสมัยกรีก มีนักวัตถุนิยมเรียบๆ เขาว่าในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดเลยที่หยุดนิ่งและไม่เคลื่อนไหว ทุกอย่างล้วนกำลังเปลี่ยนแปลงไม่ขาดชั่วนิรันดร์ เขามีคำพูดที่ลือชื่อว่า “ท่านไม่สามารถเข้าสู่แม่น้ำสายเดียวกันในเวลา 2 ครั้ง” เพราะครั้งแรกที่เขาเข้าไปนั้นเป็นแม่น้ำสายหนึ่ง แต่ถ้าไปอีกครั้งเป็นอีกสายหนึ่ง เพราะทุกอย่างเคลื่อนไหวและเปลี่ยนแปลง เขาว่าทุกสิ่งทุกอย่างในโลกล้วนประกอบด้วยปรมาณูที่ละเอียดละออ ปรมาณูที่มีรูปร่างต่างกัน น้ำหนักต่างกัน ประกอบขึ้นเป็นสิ่งที่ต่างกัน คำพูดของเขาขณะนี้ได้รับการพิสูจน์ว่าเป็นจริง วัตถุนิยมเรียบๆในบสมัยโบราณ เนื่องจากถูกจำกัดด้วยยุคสมัย ฉะนั้นการมองโลกโดยวิธีนี้ของพวกเขาจึงไม่ได้รับการพิสูจน์อย่างเป็นวิทยาศาสตร์ การมองโลกของพวกเขาเป็นแบบรวมๆง่ายๆ ฉะนั้นจึงตั้งชื่อการมองโลกรวมๆนี้ว่า วิภาษวิธีวัตถุนิยมเรียบๆ มาในศตวรรษที่ 19 ในเยอรมัน ก็มีนักปรัชญาคนหนึ่งสร้างวิภาษวิธีจิตนิยมขึ้นมา ตัวแทนคือเฮเกล เขาเห็นว่าโลกพัฒนาแต่สร้างโดยจิต ฉะนั้นเขาคือพวกทฤษฎีว่าด้วยการพัฒนาแบบจิตนิยม ด้านที่ถูกต้องของทฤษฎีนี้คือ ว่าด้วยการพัฒนา (วิภาษวิธี) ด้านที่ผิดคือ จิตนิยม ระหว่างศตวรรษที่ 17-19 ในประเทศทุนนียมของเยอรมันและฝรั่งเศส มีนักวัตถุนิยมจำนวนหนึ่งปรากฏขึ้น คนเหล่านี้เห็นว่าโลกเป็นวัตถุแต่ไม่พัฒนา แม้จะมีการเคลื่อนไหวหรือพัฒนาอยู่ก็เป็นเพียงภายนอก คือ เป็นการเพิ่มหรือลดปริมาณ เขาปฏิเสธว่าการพัฒนาของสรรพสิ่งนั้น มีการเปลี่ยนแปลงทางคุณภาพวิธี การมองโลกเข่นนี้ คือวัตถุนิยมแบบกลไก ด้านที่ถูกต้องคือ ยอมรับโลกทางวัตถุ แต่ที่ผิดคือเห็นว่าโลกนั้นมีการเคลื่อนไหวเป็นแบบกลไก (เหมือนเครื่องจักร) ......ส่วนการมองแบบลัทธิมาร์กซนั้น ได้สืบทอดวัตถุนิยมวิภาษแบบเรียบๆ ดัดแปลงวัตถุนิยมแบบกลไก และวิภาษวิธีจิตนิยม แล้วสร้างโลกทัศน์วิภาษวิธีวัตถุนิยมที่สร้างขึ้นมาบนพื้นฐานแห่งวิทยาศาสตร์ซึ่งไม่มีมาก่อนได้กลายเป็นอาวุธทางความคิดของชนชั้นกรรมาชีพ และประชาชนที่ถูกกดขี่ทั่วโลก วิภาษวิธีวัตถุนิยมเป็นโลกทัศน์ของลัทธิมาร์กซ และก็เป็นวิธีการที่เป็นวิทยาศาสตร์ของลัทธิมาร์กซ คือเห็นว่าโลกทัศน์ที่พัฒนาและสรรพสิ่งล้วน 1 แยกเป็น 2 เมื่อเราได้นำเอาโลกทัศน์ขั้นมูลฐานนี้มามองโลก มาค้นคว้าปัญหาชี้นำ การปฏิบัติมาทำงานมวลชน ทำการผลิต วิจารณ์ข้อดี ข้อบกพร่องของผู้อื่น ก็รวมเรียกว่าทฤษฎีว่าด้วยวิภาษวัตถุนิยม จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 11:45:30 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เอาอีกตอน ว่าด้วยเรื่องของภาวะความขัดแย้ง ผลการต่อสู้ซึ่งกันและกันระหว่างสองฝ่ายที่ตรงกันข้ามซึ่งขัดแย้งกันอยู่นั้น ไม่มีเลยที่จะไม่แปรเปลี่ยนไปสู่กันและกันในเงื่อนไขที่แน่นอน 3.1 ลักษณะอย่างเดียวกันของความขัดแย้ง (เอกภาพ) มีความหมาย 2 ด้านคือ .....ก. ด้าน 2 ด้าน ของความขัดแย้งแต่ละชนิดในกระบวนการแห่งการพัฒนาของสรรพสิ่ง ต่างถือเอาด้านตรงข้ามกับตนเป็นเงื่อนไขเบื้องแรกในการดำรงอยู่ของตน คือด้าน 2 ด้านที่ขัดแย้ง ไม่ใช่อยู่อย่างโดดเดี่ยว ต่างก็ถือฝ่ายตรงข้ามเป็นเงื่อนไขแห่งการดำรงอยู่ของตน เมื่อไม่มีการแบ่งบน-ล่าง ก็ ไม่มีข้างบน-ข้างล่าง ในสังคมทุนนิยม เมื่อไม่มีชนชั้นกรรมาชีพ ก็ไม่มีชนชั้นนายทุน ไม่มีนายทุนก็ไม่มีชนชั้นกรรมาชีพ แต่การอาศัยอยู่กันก็ต้องมีเงื่อนไข คือเงื่อนไขในความสัมพันธ์ทางการผลิตแห่งทุนนิยมถ้าปราศจากเงื่อนไขนี้ ทั้ง 2 ฝ่ายก็ไม่เป็นเอกภาพกัน ........ข. ด้าน 2 ด้าน ที่ขัดแย้งกันต่างก็แปรเปลี่ยนไปสู่กันและกัน ด้าน 2 ด้าน ขัดแย้งกันต้องแปรเปลี่ยนไปสู่ทิ ศทางของตรงข้าม และแปรเปลี่ยนไปสู่ฐานะของด้านตรงข้าม เช่น ในเงื่อนไขของสังคมทุนนิยมชนชั้นกรรมาชีพเป็นชนชั้นที่ถูกปกครอง ชนชั้นนายทุนเป็นชนชั้นที่ปกครอง เมื่อชนชั้นกรรมาชีพต่อสู้ได้รับชัยชนะ ฐานะของทั้ง 2 ก็เปลี่ยนไป ปราชญ์จีนกล่าวว่า "สิ่งที่ขัดแย้งกันทั้งปวงมีความเกี่ยวพันซึ่งกันและกัน มันไม่เพียงแต่อยู่ร่วมกันในองค์เอกภาพอันเดียวกัน ภายใต้เงื่อนไขที่แน่นอนหนึ่งๆ เท่านั้น หากแปรเปลี่ยนไปสู่กันและกัน ภายใต้เงื่อนไขที่แน่นอนหนึ่งๆ ด้วย นี่คือความหมายทั้งหมดของลักษณะอย่างเดียวกันของความขัดแย้ง" ......การเข้าใจลักษณะอย่างเดียวกันของความขัดแย้งต้องสนใจ 3 ข้อ ต่อไปนี้ ......ก. ความขัดแย้งที่เราหมายถึงต้องเป็นจริงและรูปธรรม ไม่เช่นนั้นก็จะไม่มีสิ่งที่มีลักษณะอย่างเดียวกัน เช่น ในเทพนิยาย การแปรเปลี่ยนของพวกเทวดายักษ์ ไม่มีความเกี่ยวพันและไม่มีความขัดแย้งกันที่เป็นจริงเลย แต่ถ้าความขัดแย้งที่เป็นจริงและรูปธรรม ก็ต้องมีลักษณะอย่างเดียวกันแน่นอน ฉะนั้นการนึกฝันกันเองของเรา จึงไม่มีความเป็นเอกภาพและไม่มีความเกี่ยวพันกัน ......ข. ลักษณะอย่างเดียวกันของความขัดแย้งที่เป็นจริงและรูปธรรม มีเงื่อนไขที่แน่นอน ถ้าขาดเงื่อนไขที่แน่นอน ก็ไม่มีลักษณะอย่างเดียวกัน เช่นชนชั้นกรรมาชีพจะแปรเปลี่ยนจากชนชั้นถูกปกครองเป็นชนชั้นปกครองจะต้องมีเงื่อนไขการลุกขึ้นต่อสู้ ถ้าไม่มีเงื่อนไขนี้ลักษณะอย่างเดียวกันก็ไม่สามารถมีได้ ......ค. การแปรเปลี่ยนไปสู่กันและกันของด้าน 2 ด้านที่ขัดแย้งกันมีความสำคัญกว่าการดำรงอยู่โดยอาศัยกัน ถ้าไม่มีการแปรเปลี่ยนไปสู่กันก็ไม่มีการดับสูญของสิ่งเก่าและการเกิดขึ้นของสิ่งใหม่ พวกชนชั้นนายทุนก็ยอมรับว่า การดำรงอยู่ของพวกเขากับกรรมกรเป็นเงื่อนไขกัน และบ้างก็ยอมรับการต่อสู้ทางชนชั้น แต่พวกมันไม่ยอมรับการแปรเปลี่ยนทางชนชั้น ฉะนั้น มาร์กซจึงกล่าวว่า การค้นพบการต่อสู้ทางชนชั้นมีมาก่อนแล้ว แต่ชนชั้นนายทุนไม่ยอมรับว่าการต่อสู้ทางชนชั้นปกครอง การทำงานทางความคิดก็เป็นการทำงานเพื่อแปรเปลี่ยนทางความคิดคือเปลี่ยนความคิดนายทุนมาเป็นความคิดชนชั้นกรรมาชีพ ปราชญ์จีนกล่าวว่า "ภาระหน้าที่ของเราก็คือเปิดโปงความคิดที่ผิดของพวกปฏิกิริยาและอภิปรัชญา โฆษณาวิภาษวิธี ซึ่งมีอยู่ในสรรพสิ่งมาแต่เดิม ส่งเสริมการแปรเปลี่ยนของสรรพสิ่ง เพื่อบรรลุจุดหมายแห่งทางปฏิวัติ" จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 13:12:17 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เรื่องของการวิเคราะห์ หรือ รูปแบบที่เขาเอาไปใช้ในการวิจารณ์ตนเอง หรืออัตวิพากษ์นั่นแหละครับ ต่อสรรพสิ่งที่เป็นรูปธรรมควรใช้ท่าทีที่วิเคราะห์ 4.1 ความขัดแย้งรูปธรรมใดๆ ล้วนมีลักษณะเฉพาะของตนทั้งนั้น ความขัดแย้งมีลักษณะทั่วไป ลักษณะทั่วไปนี้ได้สนองหลักการขั้นมูลฐานแก่เราในการรับรู้สรรพสิ่ง มันได้บอกเราว่า ต้องใช้ทัศนะหนึ่งแยกเป็นสองสังเกตและมองดูสรรพสิ่ง แต่เมื่อใช้ลักษณะทั่วไปของความขัดแย้งในสิ่งที่เป็นรูปธรรมควรดำเนินการวิเคราะห์อย่างเป็นรูปธรรมเพราะความขัดแย้งต่างๆ ของสิ่งที่เป็นรูปธรรมต่างก็มีสิ่งเฉพาะและธาตุแท้ของตน ในโลกนี้เราไม่สามารถหาความขัดแย้ง 2 อย่างที่เหมือนกันหมด เช่น ลูกฝาแฝดก็ยังไม่เหมือนกันหมด เพราะความขัดแย้งต่างมีลักษณะเฉพาะของตน ฉะนั้น สรรพสิ่งจึงมีลักษณะแตกต่างกันร้อยแปด ฉะนั้น เมื่อเราจะแก้ความขัดแย้งให้ตก ก็ต้องดำเนินการวิเคราะห์อย่างเป็นรูปธรรมต่อสรรพสิ่งที่เป็นรูปธรรม .......จะวิเคราะห์รับรู้ลักษณะเฉพาะของความขัดแย้งได้อย่างไรปราชญ์ชาวจีนได้สรุปว่าจะต้องวิเคราะห์จากสภาพ 5 อย่าง .....(1) ความขัดแย้งในรูปแบบการเคลื่อนไหวของวัตถุแต่ละรูปล้วนมีลักษณะเฉพาะ เช่นในสังคมมนุษย์ลักษณะเฉพาะของความขัดแย้งระหว่างพลังการผลิตและความสัมพันธ์ทางการผลิต โครงสร้างชั้นบนกับรากฐานทางเศรษฐกิจ ในโลกธรรมชาติไม่ใช่เช่นนั้น มีการเคลื่อนไหวของฟิสิกส์และเคมีในฟิสิกส์มีแรง กิริยา ปฏิกิริยา ในเคมี มีการแยกตัวและรวมตัว สิ่งที่มีชีวิตมีลักษณะเฉพาะของตน คือ กระบวนการรวมเป็นสิ่งเดียวกันและแยกเป็นสิ่งต่างกันของตัวโปรตีน ลักษณะเฉพาะของสิ่งหนึ่งทำให้เกิดธาตุแท้ของสิ่งหนึ่งๆ คำพูดของเองเกลส์ที่ว่า "ถ้าว่าในตัวการเคลื่อนย้ายแบบกลไกอย่างง่ายๆ มีความขัดแย้งแล้ว ในรูปแบบการเคลื่อนไหวที่สูงยิ่งขึ้นของวัตถุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอินทรียชีวิต และการพัฒนาของมันก็ยิ่ง มีความขัดแย้งอยู่...ชีวิตนั้นก่อนอื่นก็อยู่ที่ : ในทุกๆ ขณะสิ่งมีชีวิตเป็นตัวของมันเองแต่ก็ยังเป็นอะไรอื่นอีก ดังนั้น ชีวิตคือความขัดแย้งที่ดำรงอยู่ในสรรพสิ่งและกระบวนการเองซึ่งเกิดขึ้นเองและแก้ตกไปอย่างไม่ขาดสาย ในทันทีที่ความขัดแย้งนี้สิ้นสุดลง ชีวิตก็จะสิ้นสุดลงด้วย และความตายก็มาถึง ชีวิตเป็นรูปแบบการดำรงอยู่ของโปรตีน และตัวโปรตีนก็มีการรวมตัว และแยกตัวอย่างไม่ขาดสาย หมายความว่า ตัวโปรตีนรับเอาสิ่งที่มันต้องการเข้ามาอยู่ไม่ขาด ถ่ายเทสิ่งที่มันไม่ต้องการออกมา กระบวนการรวมตัวและแยกนี้เกิดบทบาทโดยเชื้อรา" ......(2) ความขัดแย้งในกระบวนการพัฒนาแต่ละกระบวนที่ต่างกันของสรรพสิ่งที่ต่างกันต่างกัน ต่างก็มีลักษณะเฉพาะของตน ......(3) ด้านต่างๆ ของความขัดแย้งในกระบวนการพัฒนาแต่ละขบวนของสรรพสิ่ง ต่างก็มีลักษณะเฉพาะของตน ......(4) ขั้นที่ต่างกันในกระบวนการพัฒนาแต่ละกระบวนการของสรรพสิ่งต่างก็มีลักษณะเฉพาะของตน ......(5) ด้านต่างๆ ของความขัดแย้งในขั้นที่ต่างกันในกระบวนการแห่ง การพัฒนากระบวนเดียวกันของสรรพสิ่งมีลักษณะเฉพาะ ...สรุปแล้ว ในการรับรู้ธาตุแท้ของการเคลื่อนไหวของลักษณะเฉพาะของความขัดแย้งของสรรพสิ่งเราต้องวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างความขัดแย้งนี้กับความขัดแย้งอื่น ไปวิเคราะห์ด้านต่างๆ ภายในความขัดแย้งที่เป็นรูปธรรม พิจารณาด้านต่างๆ ของความขัดแย้งในขั้นที่ต่างกันต่างๆ แห่งการเคลื่อนไหวของความขัดแย้งมีแต่ดำเนินการวิเคราะห์อย่างซึมลึก ต่อความขัดแย้งที่เป็นรูปธรรมจึงจะเข้าใจธาตุแท้ของความขัดแย้งเฉพาะของสิ่ง จึงจะสามารถค้นพบวิธีการที่เหมาะสมไปแก้ความขัดแย้งนี้ให้ตกไป จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 13:16:22 ]

ความคิดเห็นที่ 80 เป็นไงบ้างครับ มีความสุขดีกับการเป็นคอมมิวนิสต์นะครับ จริงๆ แล้ว เรื่องนี้หาที่ศึกษาไม่ยากเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แค่คลิกเวบไซต์นิดเดียว จะหามาร์กซิสต์ในรูปแบบ ภาษาไหนก็มี ทั้งแบบปลุกระดมดั้งเดิม หรือวิชาการขั้นสูงก็มีหมด ไม่เหมือนเมื่อก่อน ต้องแอบๆ ซ่อนๆ อ่าน บ้านใคร พ่อแม่มาเจอก็ต้องเอาไปเผาทิ้ง ไม่งั้นเดี๋ยวตำรวจจับยกบ้าน พอๆ กับมียาเสพติดไว้ในครอบครองนั่นเชียว จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 13:19:22 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ตอบคุณป๋า ช.ช.หน่อย ส่วนผมนะชอบเพลงนี้มากกว่า มันอารมณ์เศร้าๆ ดี โอ้ เดือนหงายกลางป่า สาดแสงส่องมาอาบภูผาเด่นไกล สง่าอยู่เหนือพงไพร มั่นคงแกร่งไกร ท้ายท้าอธรรม เขตป่าเขาคือเพื่อน แมกไม้ดังเรือนเหล่านักรบประชา จิตเปี่ยมล้นศรัทธา งามยิ่งภูผาอาบแสงเดือนส่อง แสนดวงดาวพร่างพร้อย เหมือนใจเราร้อยร่วมใจปรองดอง เนื้อและเลือดหลั่งไหลเนืองนอง ม่านหมอกแม้มืดมัว มิเคยหวาดกลัวยืดเยื้อยาวนาน แสงศรัทธาตระการbr> โลมใจชื่นเหมือนเดือนหงายกลางป่า เสียงก้่องป่า ปานฟ้าฟื้นดินไหว ประกาศความมั่นใจ เชิดหน้าสดใส หยัดเย้ยภัยพาล เป็นเพลงในป่า ชื่อว่า เดือนหงายกลางป่า ทีแรกเขาเอามาทำเทปขายตอนป่าแตกไปแล้ว ให้คุณสุเทพ วงโฮป เป็นคนร้อง ผมว่าได้อารมณ์เหงาเศร้าดีมากๆ แต่ตอนหลังนี่เขาเอามาทำใหม่ แต่ตัดเพลงนี้ออกไปเสียดายมาก ตอนจัดคอนเสิร์ต สายลมเปลี่ยนทิศ ก็มีการเอามาร้องอีก แต่ไม่ดีเหมือนครั้งแรก เมื่อต้นกันยา เห็นคุณพงษ์เทพ เขาจัดคอนเสิร์ตชื่อนี้ ว่าจะไปดูก็ไม่ได้ไป รอเขาออกเทปมาขายอยู่ ใครไปดูมาเล่าให้ฟังกันบ้าง แล้วถ้าจะให้ดี ช่วยหาเนื้อเพลงนี้ที่มันถูกๆ กว่านี้มาลงให้หน่อยเถอะ นี่เขียนจากความจำกระท่อนกระแท่น ไอ้ผิดนะผิดแน่ๆ ทั้งคำ ทั้งประโยค แล้วก็เรียงท่อนเพลง ก็เอาว่าพอรู้เรื่องแล้วกันนะ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 13:28:41 ]

ความคิดเห็นที่ 82 คุณหมอฮานิบัล มีสมาชิกใหม่มาขอกระทู้เก่าอีกแล้ว ชี้ทางหน่อย เร็ว จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 16:39:33 ]

ความคิดเห็นที่ 83 หนังสือเล่มล่าสุดของพี่ WIWANDA ค่ะ มีจำหน่ายแล้วตามร้านหนังสือทั่วไป จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 18 ก.ย. 49 17:25:58 ]

ความคิดเห็นที่ 84 เอ้อ รูปผู้หญิงสีขาว สีดำ นะ คนไหนหมายถึงคุณพี่เจ๊วิฯกันครับ ถ้าเป็นคนขาว ก็พอสมเหตุสมผล แต่คุณพี่เขาไม่ใช่คนกล่าวหานี่นา แต่ถ้าเป็นคนฝั่งสีดำ แน่ใจเหรอว่าเดี๋ยวนี้คุณพี่เขาเปลี่ยนลุกใหม่ ย้อนยุคไปใช้สไตล์พจมาน สว่างวงศ์ อีกแล้ว สับสนครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 17:36:42 ]

ความคิดเห็นที่ 85 การปฎิวัติวัฒนธรรม เพื่อทำลาย 4 เก่าในสังคมจีน ก่อตัวและเกิดขึ้นอย่างเป็นรูปร่างตั้งแต่ต้นปี 1966 และได้กลายมาเป็นกลุ่มปฎิวัติวัฒนธรรมกลางขึ้นตรงต่อคณะกรรรมการกรมการเมืองของพรรค ที่มีเหมาเป็นประธาน กลุ่มปฎิวัติวัฒนธรรมนี้มีเฉินป้อต้า ที่เป็นเลขาของเหมาเป็นประธานกลุ่ม เจียงชิงรับบทรองประธาน และคังเซิง ผู้ทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยของคนพรรค เป็นที่ปรึกษา นอกจากนี้ยังมีสมาชิกของกลุ่มอีก 18 คน ที่เป็นที่รู้จักกันดีก็เช่น จางชุนเฉียว และเหยาเหวินหยวน ที่ตอนสิ้นสุดการปฎิวัติวัฒนธรรมได้ถูกดำเนินคดีด้วย กลุ่มปฎิวัติวัฒนธรรมนี้ ไม่ใช่กลุ่มลอยๆ ไร้กฎหมายรองรับ เพราะเมื่อคณะกรรมการกรมการเมืองซึ่งเป็นองค์กรบริหารสูงสุดในระบบคอมมิวนิสต์จีนได้ให้การรองรับกลุ่มนี้ ก็เท่ากับเป็นกลุ่มที่สามารถดำเนินการได้ตามกฎหมายของจีนทุกประการ แถมมีอำนาจมากกว่ากรมการเมืองเองเสียอีก จากคุณ : เหยา (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 17:44:36 ]

ความคิดเห็นที่ 86 และเป็นเหมานั่นเอง ที่เปิดเกมรุกในเรื่องของการปฎิวัติวัฒนธรรมด้วยการเขียนข้อความไปปิดไว้ที่ที่ทำการพรรคคอมมิวนิสต์ว่า "ถล่มกองบัญชาการ" อันหมายถึงการประกาศเป็นศัตรูกับพรรคคอมมิวนิสต์ของตนเอง ซึ่งหากไม่นับเหมาที่เป็นประธานพรรคแล้ว ก็เหลือแต่หลินเซ่าฉี ที่เป็นรองอันดับ 1 และเป็นทายาทของเหมานั่นเอง การที่เหมาท้าทายพรรคตัวเองนั้น เพราะมั่นใจว่าผู้บริหารพรรคระดับสูงเริ่มไม่เห็นด้วยกับเหมาแล้ว ถึงขนาดที่เหมาเองเคยกล่าวท้าทายเผิงในช่วงก่อนนี้ว่าผมเชื่อมั่นว่ากองทัพปลดแอกเอาด้วยกับผม แต่ถ้าไม่ ผมก็พร้อมที่จะขึ้นจิงกังซานอีกครั้ง นั่นหมายถึง เหมาจะย้อนกลับไปเป็นนักปฎิวัติหนุ่ม ขึ้นภูเขาสร้างฐานที่มั่นและกองทัพปลดแอกเพื่อทำการปฎิวัติอีกครั้ง แต่แน่นอนว่า เหมาไม่ต้องกลับไปลำบากแบบนั้นหรอก เพราะเรื่องในกองทัพ หลังจากปลดเผิงไปแล้ว หลินเปียวก็ทำหน้าที่ในการเป็นทนายหน้าหอให้กับเหมาได้เป็นอย่างดียิ่ง โดยรับการปฎิวัติวัฒนธรรมเข้ามาใช้ในกองทัพก่อนใครอื่น จากนั้นขบวนของหนังสือพิมพ์ จากคุณ : หลินเปียว (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 17:49:38 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ขอบคุณอาจารย์สื่อที่ตอบให้ยาวมากๆ ค่ะ บอกตรงๆ ว่า อ่านแล้วไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ คิดซ้อนไปซ้อนมาแป๊บเดียวก็ตัน สมองไม่ค่อยหยักมากค่ะ เรื่องแปลนี่ก็อายมาก เพราะหนึ่งในอาจารย์ที่สอนแปลท่านเพิ่งได้รางวัลซีไรท์ไปหมาดๆ ลูกศิษย์หัวช้ายังเต๊าะแต๊ะไม่เอาไหนเลย อิอิ พิมพ์ภาษาอังกฤษให้อ่านแทนได้หรือเปล่าคะ? จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 18 ก.ย. 49 17:50:48 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ถัดจากข้อความ "ถล่มกองบัญชาการ" ที่เหมาใช้ในการประกาศเปิดฉากการรบกับพรรคของตัวเองแล้ว การรุกขั้นต่อไปของเหมาและกลุ่มปฎิวัติวัฒนธรรมก็คือการเคลื่อนไหวของครูหญิงคนนึงในมหาวิทยลัยปักกิ่ง ชื่อว่าเนี่ยหยวนเจี่ย ซึ่งเป็นผู้สอนวิชาปรัชญา เนี่ยหยวนเจี่ยในวัย 50 เศษผู้นี้ ตามประวัติแล้วมีความสนิทสนมกับภรรยาของคังเซิง และเชื่อกันว่า การเริ่มต้นของเธอที่กลายมาเป็นการจุดชนวนการปฎิวัติวัฒนธรรมนั้น มาจากการดำเนินงานตามคำสั่งของภรรยาคังเซิง ที่ปรึกษากลุ่มปฎิวัติวัฒนธรรมนั่นเอง เนี่ยหยวนเจี่ยนี่ถ้าใครนึกภาพไม่ออก ก็ลองนึกถึงฝ่ายขวาจัดบ้านเราในช่วง 6 ตุลา 19 ดูก็ได้ ถ้าไปอ่านบันทึกของ ดร.ป๋วย ท่านจะเขียนไว้เลยว่า วันที่ท่านขอเดินทางออกนอกประเทศนั้น ได้มีอาจารย์หญิง 2 คนจากธรรมศาสตร์ แต่อยู่ฝ่ายขวาได้ตามมาว่าท่านถึงดอนเมือง เนี่ยหยวนเจี่ยก็คงประมาณนั้นแหละ จากคุณ : เนี่ย (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 17:55:47 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ได้ครับ แต่ผมคงอ่านได้แบบสเน๊กๆ ฟิชๆ นั่นแหละ วันนี้อุตส่าห์ดีใจ ลูกค้่าเชิญไปประชุมที่สำนักงานใหญ่ที่ลอนดอน กำลังนึกว่า เวลาเขาถามอะไร จะตอบ No ไว้ก่อน เผื่อเขาถามว่า ยูเป็นอัลเคด้าหรือเปล่า จะได้ไม่เผลอไปตอบเยส หรือโอเค เข้าให้ แต่ที่ไหนได้ ฝันกลางวันแวบเดียว ดูกำหนดการแล้ว เชิญเหมือนไม่เต็มใจเชิญ ก็มันจะประชุมมะรืนนี้แล้วนะสิ ลอนดอนนะครับ ไม่ใช่อุดรฯ จะได้ตีตั๋วแอร์เอเชียทางอินเตอร์เนตแล้วไปนั่งรอบอกโค๊ดกับน้องๆ ชุดแดงหน้าแฉล้มที่หน้าเคาเตอร์ได้เลย อย่าว่าแต่จะอนุมัติเลย แค่เขียนใบคำร้องขอวีซ่าก็ยังไม่รู้ว่าจะทันหรือเปล่า โชคดีแล้วกันนะ ลอนดอน จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 18:05:29 ]

ความคิดเห็นที่ 90 กลุ่มเรดการ์ด ขณะที่เดินพาเหรดบนถนนที่กรุงปักกิ่ง เดือนมิถุนายนปี 1966 จะว่าไปแล้วการปฏิวัติวัฒนธรรม ถือได้ว่าเป็นรอยด่างของสังคมจีนที่หลีกเลี่ยงจะกล่าวถึง เหมือนกันล่ะครับ (ภาพจาก The Epoch Times) จากคุณ : sofatboy - [ 18 ก.ย. 49 18:10:04 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ไปประชุมแทนให้เอาหรือเปล่าคะ? พรุ่งนี้จะได้ซื้อตั๋ว (แต่ต้องมาเลี้ยงมิคกี้แทนให้ด้วยนะ) จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 18 ก.ย. 49 18:10:14 ]

ความคิดเห็นที่ 92 . จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 18 ก.ย. 49 18:24:06 ]

ความคิดเห็นที่ 93 เป้าหมายของเนี่ยหยวนเจิ่งคือ ลู่ผิง อธิการบดีของมหาวิทยาลัยปักกิ่ง ที่เคยมีเกียรติประวัติในการระดมนักศึกษาและปัญญาชนเดินขบวนต่อต้านก๊กมินตั๋ง และเร่งให้ยุติสงครามกลางเมืองด้วย การเริ่มต้นของเนี่ยหยวนเจี่ย ทำให้มหาวิทยาลัยอื่นๆ ต่างระดมสร้างวัฒนธรรมหนังสือพิมพ์กำแพงกันยกใหญ่ โดยเฉพาะระดับโรงเรียนมัธยม ที่กลุ่มปฎิวัติวัฒนธรรมได้ปลุกระดมไว้ ด้ออกมาแสดงบทบาทกันอย่างมาก และเพื่อรักษาความสงบ พรรคคอมมิวนิสต์จึงส่งเจ้าหน้าที่เข้าไปจัดการปัญหาความวุ่นวายต่างๆ ในสถานศึกษาเหล่านี้ และกลายเป็นเหตุที่ทำให้หลิวเซ่าฉี ในฐานะรองประธานพรรคต้องรับผิดชอบต่อกรณีนี้ จากคุณ : หลิว (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 18:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 94 เรื่องของการปฎิวัติวัฒนธรรม ถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนต์โดยผู้กำกับชาวจีนแดงแท้ๆ หลายเรื่อง ทั้งในรูปแบบของหนังอาร์ต หรือแม้กระทั่งหนังใหญ่ เพราะคนรุ่นนี้เป็นรุ่นที่ได้รับผลกระทบจากการปฎิวัติวัฒนธรรมเต็มๆ มีหนังอยู่เรื่องนึง นึกออกได้พอดีตอนนี้ คือ เรื่องชิ่ว ชิ่ว เธอไม่ผิด หรืออะไรเนี่ยแหละ เขาจับเหตุการณ์ตอนที่การปฎิวัติวัฒนธรรมจบลงแล้ว ทางพรรคก็มาแก้ปัญหาเรดการ์ดที่ยังหลงเหลืออยู่เกลื่อนเมือง การแก้ปัญหาตามแบบฉบับของพรรคคอมมิวนิสต์ก็คือ จัดส่งยุวชนเรดการ์ดเหล่านี้ออกไปพัฒนาชนบท ซึ่งมีวัตถุประสงค์ที่แท้จริง คือ ย่อยสลายกองกำลังเรดการ์ด ไม่ให้มาสร้างปัญหาในเมืองเสีย ในหนังเรื่องนี้พูดถึงเด็กหญิงใน ร.ร.มัธยมแห่งหนึ่งที่ต้องเข้าร่วมโครงการออกไปพัฒนานบทด้วย แต่ด้วยความที่เธอพยศ ไม่ค่อยยอมเจ้าหน้าที่ที่มาลวนลามเธอในช่วง "กลุ่มศึกษา" ก็เลยถูกส่งเข้าไปในลิสต์ที่ต้องไปอยู่สุดชายแดนแสนไกล หาบ้านเรือนไม่ค่อยเจอ แถมน้ำยังต้องพึ่งหิมะที่ละลายลงมาจากภูเขาอันแสนกันดาร ความปรารถนาของเธออย่างเดียว คือ ได้กลับบ้าน แต่วิธีการนั้นน่าสงสารเกินไปสำหรับเด็กหญิงคนนึง นั่นคือ เธอยอมหลับนอนกับทุกคนที่ผ่านมา เพียงเพื่อแลกกับสัญญาลมๆ แล้งๆ ว่าจะพาเธอกลับปักกิ่ง แต่จนแล้วจนรอด ไม่ว่าเธอจะหลับนอนกับผู้ชายไปกี่คนก็ตาม ก็ไม่มีใครเคยพาเธอกลับเมืองเลยสักคนเดียว สุดท้าย เธอเลยตัดสินใจยิงตัวตาย ขณะไปอาบน้ำชำระร่างกาย หลังจากหลับนอนกับผู้ชายคนสุดท้ายนั้นเอง นี่เป็นมุมมองของผู้กำกับที่สะท้อนปัญหาสังคมจีนในยุคปฎิวัติวัฒนธรรม และผลของมันที่กินเวลายาวนานกว่าการตายของเจียงชิงไปอีกหลายปี จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 18 ก.ย. 49 18:35:58 ]

ความคิดเห็นที่ 95 คุณ sofatboy + น้องแน้ตจ๋า.... อยากเห็นเนี่ยหยวนเจี่ย จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 18 ก.ย. 49 18:36:07 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ด้วยความคิดของเหมาที่คิดจะทำลาย ทำลาย 4 เก่าในสังคมจีน (old ideas, old culture, old customs, and old habits ... ยกมาจาก encarta.msn.com) เด็กๆทั้งหลายก็มองเห็นเหมาประดุจเทพเจ้า ลุกขึ้นมารวมตัวกัน วิพากษ์วิจารณ์แนวความคิดแบบเก่าๆ เข้าทำนองคิดใหม่ทำใหม่แหละครับ แต่กลายเป็นสุดขั้วจนกลายเป็นกฎหมู่ทำลายศิลปะวัตถุต่างๆ จับผู้ที่เห็นว่าความคิดไม่ตรงกับพวกตนมาทำร้ายและแขวนความผิดประจาน กระทั่งครูบาอาจารย์ที่สอนตนมาก็ไม่เว้น (ภาพจาก catallarchy.net) จากคุณ : sofatboy - [ 18 ก.ย. 49 18:47:04 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ภาพโปสเตอร์ที่สะท้อนถึงแนวความคิดในขณะนั้น ได้อย่างชัดเจน (ภาพจาก mtholyoke.edu) จากคุณ : sofatboy - [ 18 ก.ย. 49 18:55:55 ]

ความคิดเห็นที่ 98 อาจจะเป็นเพราะว่าภาพของเหมากับการปฏิวัติวัฒนธรรม มันค่อนข้างยากที่จะแยกกันออกอยู่เหมือนกันครับ แบบว่าผู้คนชาวจีนต่างก็หลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้น และเนี่ยอาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งก็ได้ที่เมื่อไม่กี่วันมานี้ การครบรอบการเสียชีวิตครบ 30 ปี ของเหมา กลายเป็นข่าวที่เงียบเชียบเหลือเกิน จากคุณ : sofatboy - [ 18 ก.ย. 49 19:08:24 ]

ความคิดเห็นที่ 99 หาภาพตอนสาวๆไม่เจอครับ แต่มาเจอในภาพข่าว ของ The Times ของอังกฤษ ว่า เนี่ยหยวนเจี่ย หลังจากที่เคยปลุกระดมจนแผ่นดินจีนระอุ ปัจจุบันยังคงอยู่ดีมีสุข อายุ 85 ปี ใช้ชีวิตอยู่กับแมวเปอร์เซีย 2 ตัว ในห้องเล็กๆในปักกิ่ง เธอยอมเปิดปากถึงบทบาทและความคิดเห็นในเหตุการณ์คราวนั้นด้วยครับ ภาพข่าวเมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม 2006 http://www.timesonline.co.uk/article/0,,25689-2176243,00.html จากคุณ : sofatboy - [ 18 ก.ย. 49 19:42:14 ]

ความคิดเห็นที่ 100 อาจารย์สื่อครับ หนังเรื่องชิ่ว ชิ่ว เธอไม่ผิด นางเอกแกโดนไอ้หนุ่มที่อยู่ด้วยยิงครับ เนื่องจากที่ทนเห็นสภาพของ ชิ่ว ชิ่ว ในสภาพนั้นต่อไปไม่ได้อีกแล้ว แบบว่าเข้าทำนองการุณย์ฆาตกระมังครับ ... เหมือน ม้าเวลาที่ขาหัก เจ้าของก็ต้องจำใจไม่ให้มันทรมานล่ะครับ หนังดูแล้วอึ้งๆบอกไม่ถูก แต่ชื่อไทยตั้งได้แบบว่า ... นึกว่าหนังเรทพิเศษ ไม่รู้ว่าผู้กำกับตอนนี้ แกกลับเข้าเมืองจีนได้อีกหรือยัง (Joan Chen ที่เล่นเป็นมเหสีปูยี ใน The Last Emperor) แหะ แหะ .. นอกเรื่องไปไกลเลยครับ จากคุณ : sofatboy - [ 18 ก.ย. 49 20:00:17 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ขอกราบคารวะงามๆกับท่านผู้ให้ความรู้ อาจารย์สื่อศิลปช่างเฉียบคมหลักแหลมไม่ผิดหวังที่แอบชื่นชมมานาน เสียดายที่ยังไม่เคยได้ฟังแบบ live สักที ไว้รอป้าหวานมาจะขอตามไปฟัง"จับเข่าคุยกัน" ซักรอบนึง คุยกันให้มันสว่างคากันซักหนเถอะน่า... จากคุณ : Uncle Tee - [ 18 ก.ย. 49 20:26:10 ]

ความคิดเห็นที่ 102 อาจารย์สื่อคะ "ลัทธิแก้" (Revisionism) เนี่ยมันเป็นยังไงเหรอคะ? ใจจริงอยากจะแปลมันว่า "ลัทธิเบี่ยงเบน" หรือ "ลัทธิแตกแถว" ตาม context แต่ไม่รู้เรื่องรัฐศาสตร์ซักเท่าไหร่ก็ไม่แน่ใจตัวเองว่าเข้าใจ context ถูกหรือไม่น่ะค่ะ ก็เลยแปลมันไปทื่อๆ อย่างนั้นแหละ จริงๆ แล้วมันคืออะไรคะ? ทำไมเหมากลัวนัก จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 18 ก.ย. 49 21:39:29 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ขอบคุณคุณ sofatboy มากค่ะ รูปนี้ดูไม่ออกเลยค่ะว่าสาวๆ เอาเรื่องขนาดไหน อิอิ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 18 ก.ย. 49 21:40:49 ]

ความคิดเห็นที่ 104 อ่านข่าวที่คุณ sofatboy ลิ้งค์มา ก็เลยอยากจะแปลบทความท่อนนี้ก่อนท่อนอื่นค่ะ เขาเล่าเรื่องความร้ายกาจของเด็กๆ เร้ดการ์ดว่า.......... วันที่ 5 สิงหาคม เป็นวันแรกที่มีการบันทึกรายละเอียดเรื่องการเสียชีวิตของครูด้วยน้ำมือของเด็กนักเรียน เหล่านักเรียนเป็นเด็กผู้หญิงจากโรงเรียนมัธยมระดับหรูไม่ไกลจากสำนักงานใหญ่ของพรรคที่จงหนานไห่ เด็กเหล่านี้รวมตัวตั้งองค์กรเร้ดการ์ดกันเองเพื่อ "ตอบรับ" ท่านประธานเหมา ครูที่ถูกนักเรียนรุมตีจนตายนี้มีชื่อว่า เปียน จงหยวิน เปียนเป็นแม่ของลูกสี่คน (หญิงสาม ชายหนึ่ง) เป็นครูที่โรงเรียนนี้ตั้งแต่คอมมิวนิสต์เข้าครอบครองจีนในปี 1949 ได้ไต่เต้ามาเป็นลำดับจนได้เป็นรองครูใหญ่ เปียนแอบเป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์อย่างลับๆในจังหวัดเสฉวนตั้งแต่ปี 1941 ในระหว่างการทำงานที่โรงเรียน เปียนได้ผ่านนักเรียนไฮโซมามากมาย เช่น ลูกสาวเหมาเจ๋อตง ลูกสาวหลิวเส้าฉี และลูกสาวของเติ้งเสี่ยวผิง ตั้งแต่ปี 1966 เป็นต้นมา กลุ่มเร้ดการ์ดซึ่งมีสมาชิกเป็นเหล่านักเรียนหญิง เริ่มกล่าวหาเปียนว่าเป็นที่ฟูมฟักของอาชญากรรม และเขียนคำกล่าวหาตัวโตๆ ลงในโปสเตอร์ กล่าวหาว่าเปียนเกี่ยวข้องกับการต่อต้านกิจกรรมของการปฏิวัติ [วัฒนธรรม]ในระหว่างที่เปียนดำรงตำแหน่งเป็นกรรมการพรรคเทศบาลนครปักกิ่ง กล่าวหาว่าวางแผนปลุกปั่นให้เกิดรัฐประหาร กระทำการต่อต้านผู้คนที่พรรคคอมมิวนิสต์วางตัวไว้ และไม่เคารพท่านประธานเหมา (ข้อกล่าวหาสั้นๆ สุดท้ายนี้เกิดจากเหตุการณ์ครั้งหนึ่งในเดือนมีนาคม 1966 เมื่อเปียนสอนนักเรียนเรื่องการซ้อมเผชิญเหตุการณ์แผ่นดินไหว เปียนเน้นเรื่องการหนีออกจากอาคารโรงเรียนให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เมื่อมีนักเรียนคนหนึ่งถามว่า มันไม่สำคัญเท่าการเก็บภาพเหมือนของเหมาที่แขวนในห้องเรียนไปไม่ใช่หรือ ความกระตือรือล้นของเปียนในการตอบคำถามข้อนี้ไม่อยู่ในระดับที่น่าพอใจ เมื่อวันที่ 5 สิงหาคม หลังจากที่เด็กๆ รุมตีเปียนจนไม่สาารถกระดุกกระดิกได้ เด็กๆ ก็ทิ้งร่างของเปียนไว้ในรถลากของ และเอาปึกโปสเตอร์คลุมไว้ ทับไว้ด้วยไม้กวาดที่ใช้กวาดถนนใหญ่ หลังจากนั้นเป็นเวลาหลายชั่วโมง เมื่อร่างของเปียงแข็งแล้ว ก็มีคนเข็นรถลากนั้นไปโรงพยาบาลซึ่งอยู่เพียงฝั่งตรงข้าม เมื่อสามีและลูกสาวคนโตของเปียนมาที่โรงพยาบาล ไม่มีใครบอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเปียน และมีการจดสาเหตุของการตายว่า “ไม่ทราบสาเหตุ” สามีของเปียนไปซื้อกล้องถ่ายรูปมาถ่ายรูปอันสยดสยองของภรรยาไว้ แต่ไม่มีใครในโรงเรียนรับผิดชอบ หนึ่งในกลุ่มเด็กเร้ดการ์ดนั้น ก็คือลูกสาวของเติ้งเสี่ยวผิง สองอาทิตย์หลังจากการตายของเปียน เร้ดการ์ดก็เริ่มเดินพาเหรดที่จตุรัสเทียนอันเหมินเป็นครั้งแรกในจำนวนทั้งหมดแปดครั้งโดยมีเหมายืนที่แท่นตรวจที่ครอบประตูทางเข้าเมือง Forbidden City มีจำนวนสมาชิกเร้ดการ์ดเข้าร่วมประมาณหนึ่งล้านคน เหมาเองก็ใส่เครื่องแบบทหาร เมื่อพวกเด็กผู้หญิงได้รับเชิญให้ขึ้นไปยืนอยู่กับเหมาบนพลับพลานั้น เด็กคนหนึ่งที่มาจากโรงเรียนของเปียนก็สวมปลอกแขนเร้ดการ์ดทับลงบนแขนเสื้อเครื่องแบบทหารให้เหมา เมื่อเหมาถามชื่อ เธอผู้นั้นตอบว่า ซ่งปินปิน เหมาบอกว่า “ปินปิน” แปลว่า “ประณีต” ฉะนั้น ชื่อนี้ไม่เหมาะกับช่วงเวลาอันวุ่นวายอย่างทารุณในขณะที่เด็กๆต้องลุกขึ้นต่อสู้ทางอุดมการณ์และเป็นทหาร ไม่นานหลังจากนั้น ปินปินเปลี่ยนชื่อเป็น “Be Martial” และหลังจากนั้นโรงเรียนก็ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น “Red ‘Be Martial’ school” มีคำถามที่ตอบยาก ทำไมเหล่านักต่อสู้หัวรุนแรงในตอนแรกๆ เหล่านี้ จึงมีอายุน้อยนัก ระดับมัธยมก็มี แม้กระทั่งประถมก็มี และทำไม เด็กผู้หญิงจึงมักจะโดดเด่นเวลามีเรื่องโหดร้าย? ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ ได้ตอบคำถามนี้ว่า เด็กๆ พวกนี้ มาจากความครัวผู้ทรงอภิสิทธิกันทั้งนั้น เด็กพวกนี้อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน เด็กพวกนี้ผูกพันกันแน่นแฟ้นเพราะกิจกรรมการเรียนและการเล่น การที่เด็กๆ อยู่ในสังคมปิดและถูกกีดกันจากโลกแห่งความเป็นจริง จากโรงงาน และจากไร่นานี้ เด็กผู้หญิงถูกกดดันอย่างหนักหน่วงว่าต้องดูว่าแข็งขันเท่าๆ เด็กผู้ชายในการปฏิวัติ นอกจากนั้น การที่เด็กเหล่านี้เป็นลูกของผู้ที่มีตำแหน่งระดับสูง เด็กๆ ได้รับรู้ข้อมูลลับมามากเกี่ยวกับการเปลี่ยนแนวทางความคิดในหมู่ผู้บริหารพรรค เด็กๆ แข่งขันกันอย่างสูง และต้องการให้ผู้อื่นเห็นว่าตนได้ร่วมปฏิวัติอย่างรุนแรง พวกเขามีทัศนะอันเผ็ดร้อน อย่างที่เห็นได้จากโปสเตอร์เขียนหนังสือตัวใหญ่ว่า “ตีให้เละ...ใครก็ตามที่ต่อต้านเหมา ส่วนนักเรียนที่โตหน่อย เช่น เรียนอยู่ระดับมหาวิทยาลัย เด็กพวกนี้มาจากทั่วประเทศจีน ต่างคนต่างมีพื้นเพและความมุ่งสนใจต่างๆ กันไป และก็เช่นเดียวกับพวกที่ทำงานแล้ว ชาวนา และทหารกองทัพปลดปล่อยประชาชน พวกนี้ก็มีเป้าหมายเรื่องการงานของตนแล้ว จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 18 ก.ย. 49 23:56:05 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ก็มันดูมาตั้งนานแล้วครับ สงสัยเซลล์สมองจะเริ่มเสื่อม ขอบคุณครับที่ช่วยทัก แถมลงรูปให้อีก เพราะในหนังมีฉากเรต อาร์ อยู่หน่อย บ้านเราเลยเอามาขายในสไตล์หนัง อาร์ ทั้งๆ ที่เป็นหนังดราม่าทางการเมืองล้วนๆ อย่าถามเรื่องมาตรฐานเซนเซอร์เลยครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 19 ก.ย. 49 10:00:30 ]

ความคิดเห็นที่ 106 การทารุณกรรมของพวกเรดการ์ดเป็นอย่างไร ก็ลองนึกภาพของเหตุการณ์ 6 ตุลา 19 ของไทยที่ธรรมศาสตร์ดูครับ หรือเลยไปอีกหน่อยก็คิลลิงฟิลด์ และตุงเสร็ง ของพล พต แต่ต้องไม่ลืมว่า 6 ตุลานั้นเกิดขึ้นเพียงวันเดียว พล พต ก็แค่ 4 ปีนรก แต่ปฎิวัติวัฒนธรรมนั้น ยาวนานถึง 10 ปี ว่ากันว่า ความจริงแล้ว ผลของนโยบายการก้าวกระโดดครั้งใหญ่ และปฎิวัติวัฒนธรรม ล้วนแต่โหดร้ายและรุนแรงกว่าการกระทำของพล พต หนักหนา แต่ว่านี่คือจีน ไม่ใช่เขมร และนี่คือเหมา ไม่ใช่พล พต เรื่องมันถึงเหลือแค่ภาพยนต์สะท้อนปัญหานิดๆ หน่อยๆ ก่อนจะแปรเป็นเรื่องนิยาย นิทาน ต่อไปตามลำดับ เอาแค่ลู่เผิง เหยื่อคนแรกของการปฎิวัติวัฒนธรรม สิ่งที่อธิการบดีมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดของจีนในเวลานั้น และมีเกียรติประวัติอันยาวนานในการต่อสู้เพื่อประชาชน สิ่งที่เขาได้รับหลังจากถูกกล่าวหาว่าค้านแนวทางของเหมา คือ การสอบสวนโดยการ เอาลวดผูกหัวแม่มือเอาไว้ทั้ง 2 ข้าง แล้วโยงขึ้นไปบนขื่อโดยให้เท้าลอยขึ้นจากพื้น ครับผม จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 19 ก.ย. 49 10:31:03 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ลูกชายของเติ้ง เสี่ยว ผิง นายทุนหมายเลข 2 ตามคำนิยามของเจียงชิง นักศึกษาฟิสิกส์ มหาวิทยาลัยปักกิ่งถูกกักตัวไว้ซ้อมแรมเดือน จนกระทั่งตัดสินใจกระโดดลงมาจากตึกอาคารเรียนที่คุมขัง เสียดายที่ไม่ตายให้พ้นทุกข์ไป ลูกชายของเติ้ง นักศึกษาปี 4 แห่งมหาวิทยาลัยปักกิ่ง ขาหักทั้ง 2 ข้าง และถูกโยนกองนอนไว้ที่ระเบียงทางเดินของโรงพยาบาลอย่างไม่ใยดี จนกระทั่งบาดแผลลุกลามจนพิการหมดความรู้สึกตั้งแต่่ช่วงอกลงมา เติ้งพยายามให้ลูกชายได้รับการรักษาในโรงพยาบาลทหาร ที่รับรักษาเฉพาะผู้นำระดับสูงและครอบครัว แต่ถูกปฎิเสธอยู่หลายครั้ง กว่าจะเข้าไปได้ แต่สุดท้ายก็ถูกพวกของเจียงชิงอุ้มออกจากโรงพยาบาลไปทิ้งไว้สถานสงเคราะห์ ขณะที่ครอบครัวของเติ้งถูกเนรเทศออกจากปักกิ่ง ไปทำงานอยู่ในโรงงานเล็กๆ ในชนบท หลิวเซ่าฉี รองประธานพรรคอันดับ 1 นักจัดตั้งของพรรค ที่สร้างพรรคขึ้นมาได้ และเป็นทายาทอย่างเป็นทางการของเหมาเจ๋อตุง ถูกซ้อมจนหมดสติ รวมทั้งลูกๆ ของหลิวด้วย โดยฝีมือของพวกเรดการ์ด จากคุณ : เติ้ง (สื่อศิลป) - [ 19 ก.ย. 49 10:36:29 ]

ความคิดเห็นที่ 108 "ลัทธิแก้" (Revisionism) เนี่ยมันเป็นยังไงเหรอ ตอบสั้นๆ ง่ายๆ ก่อนเลยก็คือ การเบี่ยงเบนคำสั่งสอน นั่นแหละครับ นิยมใช้ในการศาสนามาตั้งนานแล้ว แต่คำนี้จะเป็นที่รู้จักกันดี คือ เป็นเอกสารของกระทรวงการต่างประเทศจีนที่ประนามสหภาพโซเวียตว่าเป็นพวก "ลัทธิแก้" หมายถึง เป็นพวกที่ไม่เดินตามแนวทางของมาร์กซิสต์อย่างเคร่งครัด และกำลังจะแปรร่างกลายเป็นพวกนายทุน ในโลกของทุนนิยม ใครโดนสาดโคลนว่าเป็นคอมมิวนิสต์ ก็เป็นอันหมดอนาคต เหมือนอย่างยุคลัทธิแมคคาร์ธีของสหรัฐฯ ขนาดวอลท์ ดิสนีย์ ยังถูกกล่าวหาว่าเป็นคอมมิวนิสต์จนเสียผู้เสียคนไปเลย เมืองไทย อย่างคุณสุรินทร์ มาศดิส บิดาของคุณหญิงสุพัตรา ก็เคยถูกกล่าวหว่าเป็นคอมมิวนิสต์ร่วมกับคุณชวน จนต้องหนีไปบวช ในประเทศคอมมิวนิสต์ก็เหมือนกัน ใครถูกกกล่าวหาว่าเป็นทุนนิยม หรือพวกมีแนวคิดแบบนายทุน ก็คือ ความสาหัสสากรรจ์เช่นเดียวกัน หลิวเซ่าฉี และเติ้งเสี่ยวผิง คือ ผู้นำระดับสูงที่ถูกกล่าวหาว่ามีแนวคิดแบบลัทธิแก้ คือ คิดแบบนายทุน ถือเป็นอนัตริยกรรมทางคอมมิวนิสต์เขาแหละครับ ส่วนโซเวียตเมื่อถูกกล่าวหาว่าเป็นพวกลัทธิแก้ เดินออกนอกแนวทางของมาร์กซิสต์ - เลนินนิสต์ (เพราะพคจ.เขายกย่องเหมาว่าความคิดเหมาคือความคิดของมาร์กซิสต์ - เลนินนิสต์ แล้วตอนหลังเขามาแก้เพิ่มเป็นวว่า ความคิดของเหมานั่นแหละคือความคิดที่ถูกต้อง ประมาณว่า ความคิดของเหมาคือแนวทางอีกสายหนึ่งของสังคมนิยม ที่อยู่ในระดับเดียวกับมาร์กซิสต์ เลนินนิสต์นั่นเอง ตอนหลังเลยมี เหมาอิสต์ ขึ้นมาอีกอย่างนึง) กรณีการตอบโต้กันระหว่างโซเวียตกับจีนในเรื่องลัทธิแก้กับลัทธิคัมภีร์ (โซเวียตโต้คืนว่าจีนนั้นเป็นพวกลัทธิคัมภีร์ หมายถึงพวกที่เดินตามทฤษฎีเสียจนไม่รู้จักกันปรับปรุงให้เหมาะสมกับสภาพแวดล้อม ถ้าเป็นศัพท์สมัยใหม่ก็หมายถึงพวกที่ไม่รู้จักวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมนั่นแหละ) เป็นเรื่องที่โ่ด่งดังมาก เพราะจีนเขียนเป็นเอกสารยาวถึง 10 หน้า เพื่อประนามโซเวียตในฐานะเอกสารของกระทรวงการต่างประเทศ เรื่องนี้รุนแรงและสร้างความสั่นสะเทือนให้กับโลกพอๆ กับเรื่องของทฤษฎีโลกที่ 3 ที่เติ้งได้รับมอบหมายจากเหมาและโจวไปพูดที่สหประชาชาตินั่นแหละ โดยเฉพาะพรรคคอมมิวนิสต์ในประเทศโลกที่ 3 ทั้งหลายที่พึ่งการเกือ้หนุนการปฎิวัติจากจีนและโซเวียต อย่างลาว เขมร เวียดนาม และพคท. การที่จีนประกาศจุดยืนทางการเมืองระหว่างประเทศแบบนี้ ทำให้พคท.ที่แกนนำส่วนใหญ่เป็นลูกครึ่งจีน หรือบางคนก็จีนล้วนๆ เลย ต้องหันหัวเรือไปตามทิศทางลมของประเทศจีน นั่นคือร่วมประนามโซเวียตและพรรคพวกว่าเป็นพวกลัทธิแก้ด้วย ขณะที่คอมมิวนิสต์เวียดนามและลาว ได้รับการสนับสนุนจากโซเวียตมากกว่า ทำให้ต้องทะเลาะกับ พคท.ซึ่งเป็นสายจีน สุดท้าย พคท.ก็โดนถีบออกจากลาว ต้องมาสุมกันอยู่ที่ฐานที่มั่นบนเขาค้อและภูพาน จนกระทั่งถูกล้อมปราบพ่ายแพ้ทางทหารไปในที่สุด จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 19 ก.ย. 49 11:06:58 ]

ความคิดเห็นที่ 109 การต่อสู้ทางชนชั้น คืออะไร ในสายตาของมาร์กซิสต์ สังคมจะถูกแบ่งออกเป็นชนชั้นต่างๆ อย่างคร่าวๆ 3 ชั้น คือ ชนชั้นบน ได้แก่พวกศักดินา นายทุน ขุนศึก พวกนี้จะมีหน้าที่ในการปกครองบริหารและกอบโกยผลประโยชน์จากผลผลิตส่วนเกินของชนชั้นแรงงาน โดยสร้างมายาภาพในเรื่องของลัทธิความเชื่อต่างๆ ขึ้นมาเพื่อหลอกลวงชนชั้นแรงงานให้ทำงานให้ ชนชั้นกลาง พวกนี้จะหมายถึงพวกนายทุนน้อย พวกนักศึกษาปัญญาชน มาร์กมองว่าพวกนี้เป็นพวกที่ยังได้เปรียบอยู่ในสังคม แต่ไม่มากอะไรนัก เพราะ "ทุน" มันน้อย อำนาจมันก็น้อย แต่ว่าเป็นพวกที่มีโอกาสที่จะขึ้นหรือลงก็ได้ ขึ้นอยู่กับจิตสำนึกทางชนชั้น และการหล่อหลอม ส่วนชนชั้นล่าง ซึ่งมีจำนวนมากที่สุดในปิรามิดสังคม คือ ชนชั้นกรรมาชีพ หรือผู้ใช้แรงงานและเกษตรกร มาร์กมองว่าในกระบวนการผลิตของสังคม ชนชั้นนี้เป็นผู้ออกแรงมากที่สุด ทำงานมากที่สุด แต่ผลผลิตที่ได้กลับถูกดูดกลืนไปโดยชนชั้นบน เหลือทิ้งไว้แค่เศษเสี้ยวของผลิตที่เหลือพอให้กรรมกรได้กินไปให้มีชีิวิตรอดถึงวันพรุ่งนี้ให้ชนชั้นบนขูดรีดมูลค่าส่วนเกินต่อ คำถามของมาร์กก็คือว่า แล้วทำไมคนชั้นล่างที่มีจำนวนมากกว่า และทำงานหนักกว่า จึงไม่ได้รับสิทธิที่เท่าเทียมกับชนชั้นบน พวกเลือดสีน้ำเงินที่ไม่เคยต้องออกแรงเลย คำตอบทางเศรษฐศาสตร์ คือ มันมี "กองทัพแรงงานสำรอง" หมายถึง จำนวนของผู้ใช้แรงงานมันมีมาก ทำให้นายทุนสามารถต่อรองได้ ถ้ากรรมกรไม่ยอมให้ขูดรีดมูลค่าส่วนเกิน ก็จ้างคนใหม่แทนได้ ด้วยเหตุผลทางเศรษฐศาตร์นี้ ทำให้กรรมกรแม้มีจำนวนมากกว่า แต่ก็ต้องทนให้เขาขูดรีด ส่วนเหตุผลทางปรัชญา มาร์กก็บอกว่า พวกนี้ขาด "จิตสำนึกทางชนชั้น" ดังนั้น จึงจำเป็นที่พรรคคอมมิวนิสต์ (อันนี้มาร์กไม่ได้พูด) จะต้องเข้าไปกระตุ้น "จิตสำนึกทางชนชั้น" ให้กับกรรมากร เรื่องจิตสำนึกทางชนชั้นนี่ก็เป็นอีกเรื่องที่พวกคอมมิวนิสต์สายปรัชญาไม่ค่อยลงตัวเท่าไร เพราะตามทฤษฎีวัตถุนิยมวิภาษวิธีแล้ว "จิตสำนึกทางชนชั้น" จะเกิดขึ้นและสอดคล้องกับ "สถานภาพทางชนชั้น" เช่น ถ้าคุณเป็นชนชั้นนายทุน ศักดินา คุณก็จะมีจิตสำนึกทางชนชั้นนายทุน ศักดินา ในทางกลับกัน ถ้าคุณมีชีวิตแบบกรรมกร คุณก็จะมีจิตสำนึกแบบกรรมกรหรือผู้ใช้แรงงานไปด้วย (เรื่องตลกของ พคท.คือ ให้มีกิจกรรมกินข้าวทุกข์ คือให้กินข้าวที่แย่ๆ ประเภทใส่ดีขมๆ ลงไป หรือปนกรวด เพื่อให้คนกินเกิดจิตสำนึกถึงความลำบากของคนยากคนจน) ทฤษฎีจิตสำนึกทางชนชั้นนี้เป็นที่รู้จักกันในหลักการที่ว่า "โครงสร้างส่วนล่าง (หมายถึงการผลิต หรือเศรษฐศาสตร์) จะเป็นผู้กำหนดโครงสร้างส่วนบน (หมายถึงการเมือง วัฒนธรรม) แนวทางของโครงสร้างส่วนล่างกำหนดโครงสร้างส่วนบน หรือโครงสร้างส่วนบนเป็นสิ่งสะท้อนโครงสร้างส่วนล่างนี้เองที่เป็นแนวทางของการปฎิวัติวัฒนธรรม เพราะเหมาเห็นว่า เวลานี้ จีนได้ปฎิวัติพลังทางการผลิต (หมายถึง ความสัมพันํ์ทางการผลิต และปัจจัยทางการผลิต) แล้ว ก็สมควรที่จะปฎิวัติโครงสร้างส่วนบนให้สอดคล้องกับโครงสร้างส่วนล่างด้วย ก็เลยต้องปฎิวัติวัฒนธรรม จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 19 ก.ย. 49 11:30:31 ]

ความคิดเห็นที่ 110 แนวทางนี้เป็นที่ยอมรับกันจนกระทั่งในยุคของพรรคคอมมิวนิสต์อิตาลีพยายามก่อความไม่สงบขึ้น แต่พ่ายแพ้ ตัวเลขาธิการพรรค อันโตนิโอ กรัมชี่ ถูกจับขังคุก ทำให้เขาเขียนหนังสือสำคัญออกมาเล่มนึง ชื่อว่า Note form prison (สะกดผิดถูกยังไงก็โทษผมคนเดียวแล้วกันนะครับ) คือว่าพรรคคอมมิวนิสต์อิตาลี เป็นที่ยอมรับกันว่าเป็นพรรคคอมมิวนิสต์ที่เข้มแข็งที่สุดในยุโรปตะวันตก หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 และเกือบจะเลือกตั้งชนะอยู่แล้วเชียว ถึงขนาดที่สหรัฐฯต้องออกโรงเข้าแทรกแซง) ในหนังสือที่กรัมชี่เขียนออกมาจากคุกนี้ กรัมชีได้ตั้งคำถามที่สำคัญ คือ "จิตสำนึกทางชนชั้น"นั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาพร้อมกับสถานภาพทางชนชั้นและเปลี่ยนแปลงไม่ได้ใช่หรือไม่ เพราะปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นในการลุกฮือของพรรคคอมมิวนิสต์อิตาลี คือ ชนชั้นผู้ใช้แรงงานและชาวนากลับเข้าร่วมกับกลุ่มผู้ปกครอง ซึ่งเป็นชนชั้นขุนศึกศักดินา มาต่อต้านคอมมิวนิสต์เสียแทน ทำให้แนวทางการวิเคราะห์เรื่องจิตสำนึกทางชนชั้น เปลี่ยนจากโครงสร้างส่วนล่างกำหนดโครงสร้างส่วนบน กลายมาเป็น โครงสร้างส่วนล่างและส่วนบนมีผลสะท้อนซึ่งกันและกันแทน ขณะที่กลุ่มที่ไม่เห็นด้วยก็แย้งว่า จะเอาปรากฎการณ์การลุกฮือในอิตาลีมาแก้ทฤษฎีไม่ได้ เพราะตอนนั้นพรรคคอมมิวนิสต์ตัดสินใจผิด เร่งการก่อการทั้งๆ ที่สถานการณ์ยังไม่สุกงอม ประชาชนยังขาดการตื่นตัวทางการเมือง และการจัดตั้งที่ดีพอ ทำให้ไปเข้าข้างชนชั้นผู้ปกครอง แทนที่จะเข้าร่วมกับพรรค สรุปว่า ปวดหัว ครับ แนวคิดของมาร์ก แกเล่นครอบคลุมไปซะแทบทุกสาขาของวิชาการทางสังคมศาสตร์ ทั้งรัฐศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ สังคมศาตร์ ปรัชญา กระทั่งรัฐศาสตร์การทูต ก็เอากะเขาด้วย ดังนั้นจึงมีแง่มุมให้คิด วิเคราะห์ แตกขยายไปเรื่อยๆ ตามธรรมชาติของ "วิชาการบริสุทธิ์" แต่ปัญหาคือ มาร์กและเลนิน มองว่าเรื่องของคอมมิวนิสต์ ไม่ใช่แค่ "ปรัชญาอธิบายโลก" เหมือนกับนักปรัชญากรีกที่เอาแต่สรรหาถ้อยคำเก๋ๆ มานั่งถกเถียงแสดงภูิมิโอ้อวดกัน แล้วก็ไม่ทำอะไร แต่ปรัชญาของมาร์กซิสต์นั้น เป็นปรัชญาที่มีขึ้นเพื่อ "เปลี่ยนแปลงโลก" ด้วย ดังนั้นจึงต้องควบคู่ไปกับการปฎิบัติ หรือการปฎิวัตินั่นเอง และการปฎิวัติืที่ว่า ก็คือการเป็น "ผู้นำ" ในการต่อสู้ "ทางชนชั้น" หมายถึงภาระกิจของพรรคคอมมิวนิสต์ทั่วโลก คือ เป็นพรรคที่ประสานผู้ใช้แรงงานเข้าด้วยกัน เป็นพลังในการต่อสู้ทางชนชั้นเพื่อเปลี่ยนแปลงโลก โดยมีธงนำเป็นปรัชญาวิภาษวิธีของคาร์ล มาร์ก และประวัติศาสตร์วัตถุนิยมวิภาษวิธีของแองเกล เป็นเครื่องชี้นำ นอกจากนี้แล้ว ยังเพิ่มแนวทางของเลนิน โดยเฉพาะเรื่องการจัดตั้งพรรค และแนวทางการปฎิวัติที่เลนินทำได้สำเร็จเป็นคนแรกเข้าไปด้วย คอมมิวนิสต์ยุคแรกๆ ก็เชิดชู มาร์ก และแองเกล พอปฎิวัติรัสเซียเสร็จ ก็เพิ่มเลนินเข้าไปอีกคน ข้างฝ่ายจีนก็รู้สึกว่า พี่เหมาของตนก็ใช่ย่อย น่าจะได้รับการยอมรับเป็นเทพเจ้าของคอมมิวนิสต์กับเขาด้วยอีกคน อย่างทัดเทียมกับเลนิน แต่โซเวียตไม่ยอม มันก็เลยกลายมาเป็นแบบนี้แหละ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 19 ก.ย. 49 11:55:04 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ส่วนการต่อสู้ทางชนชั้น ที่เหมา เห็นว่าเป็นเรื่องสำคัญหนักหนา เพราะเหมายึดตามทฤษฎีว่า ภาวะยืน จะถูกต่อต้านถูกต่อต้านด้วยภาวะแย้ง แล้วจากนั้นภาวะแย้งก็จะกลายเป็นภาวะยืนเสียเอง จึงจำเป็นต้องมีภาวะแย้งของภาวะแย้งต่อไปเรื่อยๆ แต่เหตุผลที่แฝงอยู่และน่าจะเป็นเหตุผลที่แท้จริงก็คือ การที่เหมาถูกสหายร่วมรบวิพากษ์วิจารณ์ว่าตัดสินใจผิดและต้องรับผิดชอบในนโยบายก้าวกระโดดใหญ่ ทำให้ต้องมีการปฎิวัติวัฒนธรรมเพื่อสร้างการต่อสู้ ที่เหมาเรียกผู้คัดค้านว่า พวกแนวคิดทุนนิยม นั่นหมายถึงว่า การต่อสู้ทางชนชั้นยังไม่จบ เพราะว่ายังมีพวก "ทุนนิยม" แฝงตัวอยู่ในพรรคที่ต้อง "ต่อสู้ทางชนชั้น" กันต่อไป ในช่วงปลายการปฎิวัติ เติ้ง พยายามที่จะปลดล๊อกสิ่งเหล่านี้ แต่เหมาก็ยังท้วงว่าเติ้งให้ความสำคัญกับการต่อสู้ทางชนชั้นไหม ก็ถ้าไม่ ก็หมายถึงว่า แนวทางของเหมาไม่ถูกต้อง เพราะจริงๆ แล้วสหายศึกทั้งหลาย ไม่ได้มีแนวคิดทุนนิยมอยู่เลย การต่อสู้ทางชนชั้นในประเทศจีน จบสิ้นลงแล้ว เมื่อ พคจ.เข้ายึดอำนาจ อย่างนั้นมันก็ไม่สนุกสำหรับนักปฎิวัติอาชีพอย่างเหมา แนวทางทางการเมืองของเหมานี้ ถ้าจะอธิบายง่ายๆ ก็ให้นึกถึงหลักของอังกฤษในการปกครองอาณานิคมเอาไว้ก็แล้วกันครับ "แบ่งแยกแล้วปกครอง" ใช้ได้ทุกยุคทุกสมัย ทุกสถานการณ์จริงๆ อย่าลืมว่าสมัย"ป๋า" ก็ใช้นโยบายแบบนี้ จัดการกับเหล่าขุนศึกทั้งหลายจนกระทั่งเกิดกรณีปลดกลางอากาศ และถ้าสังเกตให้ดี "ป๋า"จะมี "ลูกป๋า" กระจายออกไปตามสายงานต่างๆ แบบคานบารมีซึ่งกันและกัน เช่น สายปกครอง "ปลัดฮิ" สายทหาร "บิ๊กเสือ" "ขงเบ้ง" สายการเมือง "ลูกแม่ถ้วน" สายนักเคลื่อนไหว "เลขาฯ ลอง" สายข่าว "ปีศาจคาบไปป์" ทุกคนไม่มีใครใหญ่เหนือใคร และขบเกลียวกันเล็กๆ อยู่ตลอดเวลา เพราะหากเป็นเช่นนั้น ถนนทุกสายก็ต้องมุ่งเข้าหา "ป๋า" เพื่อหาข้อยุติ และรักษาดุลย์อำนาจของแต่ละฝ่ายไว้ ทำให้ "ป๋า" สบายใจ ขนาดขอให้นักข่าว "กลับบ้านเถอะลูก" ได้ทุกวันไป แต่ขนาดนั้นแล้ว ในความเีงียบ นิ่ง ยังซ่อนคมเอาไว้ ขนาดได้ฉายาว่า "นักฆ่าแห่งลุ่มเจ้าพระยา" ทีเดียว เจ๋งไม่เจ๋ง ก็เป็นผู้ผ่านการปฎวัติมาได้ถึง 2 ครั้งนั่นแหละ ทั้งๆ ที่นายกฯคนอื่น นอกจาก จอมพล.ป.แล้ว หาที่กระดูกเหล็กแบบนี้ยาก ผิดกับ "ขงเบ้ง" ที่แม้จะเป็นลูกป๋าขนานแท้ แต่กลับไม่ใช้ยุทธวิธีของป๋าเลย ดันไปหนุน "เบอร์ 5" ขึ้นทั้งแผง สุดท้าย เขาก็คิดว่า เมื่อ "ประหยัดไฟ" ขนาดนี้แล้ว จะต้องไปอยู่ใต้เครื่องใช้ไฟฟ้าแบบเก่าอยู่ทำไม ก็เลย รสช.ซะ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 19 ก.ย. 49 12:18:47 ]

ความคิดเห็นที่ 112 เหมา เองก็ใช้วิธีนี้ เพราะเล็งแล้วว่า ลำพังสหายร่วมศึกนั้น คงไม่มีใครเกรงบารมีเหมาแบบคนสามัญกับพระเจ้าเป็นแน่แท้ เพราะเห็นกันมาตั้งแต่จิงกังซาน แม้จะยอมรับในฝีมือ แต่ก็เห็นภาพความเป็นคนของเหมาอยู่ ดังนั้น เมื่อชนกลุ่มนำท้าทายเหมา ที่คิดว่าตัวเองเป็นฮ่องเต้ไปแล้ว เหมาจึงต้องอาศัยคนอีกกลุ่มนึงขึ้นมาท้าทาย และพิทักษ์เหมาเอาไว้ ขณะเดียวกัน เหมาก็ไม่ได้มอบอำนาจหรือความไว้วางใจให้กับใครคนใดคนหนึ่งโดยเแฉพาะ แม้แต่นางเจียง ชิง ผู้ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา ในช่วงปลาย แม้จะเข้าพบก็ต้องทำหนังสือขออนุญาต เติ้งเอง แม้จะถูกเหมาปลดไปถึง 3 ครั้ง 3 หน แต่ก็ยังให้รักษาสถานภาพสมาชิกพรรคเอาไว้ตลอดเวลา แม้ว่าเหมาจะหลุดปากออกมาเหมือนหยอกเล่นว่า "ให้เติ้งเก็บบัตรสมาชิกพรรคไ้ว้อวดลูกหลาน" แต่จริงๆ แล้ว เหมาก็เล่นกับเติ้ง เหมือนตุ๊กตาล้มลุก เอาไว้คอยถ่วงดุลย์อำนาจของเจียงชิงและแก๊งค์ 4 คนอยู่ตลอดเวลา จากคุณ : เจียงชิง (สื่อศิลป) - [ 19 ก.ย. 49 12:24:12 ]

ความคิดเห็นที่ 113 คุณลุงที ยินดีทุกเมื่อครับ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 19 ก.ย. 49 12:27:18 ]

ความคิดเห็นที่ 114 มาช่วยเสริมอาจารย์สื่อครับ อันโตนิโอ กรัมชี่ เขียนหนังสือชื่อ Lettere dal Carcere (letter from the jail ... ใช้เว็บแปลอิตาลีเป็นอังกฤษ) หรือ ในภาษาอังกฤษว่า Prison Notebooks ครับ จากคุณ : sofatboy - [ 19 ก.ย. 49 14:03:46 ]

ความคิดเห็นที่ 115 Deng Pufang ลูกชายเติ้งเสี้ยวผิง ที่ถูกทำร้ายร่างกาย จนพิการ ปัจจุบันน่ายังอยู่ในตำแหน่ง President of China Disabled Persons' Federation (น่าจะเป็น ประธานสมาคมผู้พิการ) รับรางวัลสิทธิมนุษยชนที่องค์กรสหประชาชาติ นิวยอร์ก วันที่ 10 ธันวาคม 2003 จากคุณ : sofatboy - [ 19 ก.ย. 49 14:39:20 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ขอบคุณอาจารย์สื่อค่ะ เพื่งทราบว่า "ลัทธิแก้" เป็นศัพท์เฉพาะ แล้ว ลัทธิคัมภีร์ ภาษาอังกฤษใช้คำว่าอะไรคะ? จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 19 ก.ย. 49 15:09:22 ]

ความคิดเห็นที่ 117 "Dogmatism" เห็นเอกสารของ ม.มหิดล ใช้คำนี้ครับ หมายถึงการยึดติดหลักเกณฑ์ตามตำราอย่างตายตัว เป็นนิยามที่โซเวียตสมัยครุชชอฟวิจารณ์เหมาและจีนใหม่ สมัยนั้นความสัมพันธ์ 2 ประเทศตึงเครียดมาก ขนาดที่เหมาวิเคราะห์ว่า คงไม่พ้นต้องทำสงครามกับโซเวียต ต้นเหตุมาจากความเหม็นหน้ากันระหว่างสตาลินกับเหมาแล้ว ตั้งแต่การช่วงชิงการนำขบวนปฎิวัติไปจาก 28 บอลเชวิก เมื่อปฎิวัติประเทศแล้ว ก็มีเรื่องการเจรจาเรื่องพรมแดนที่จีนเสียไปสมัยพระเจ้าซาร์ และราชวงศ์ชิง สมัย 8 มหาอำนาจยำใหญ่จีน ซึ่งจีนเห็นว่า เมื่อกลายมาเป็นสังคมนิยมด้วยกัน ความเป็นประเทศพี่น้องร่วมอุดมการณ์น่าจะทำให้โซเวียตคืนดินแดนได้ง่ายขึ้น แต่หาได้เป็นเช่นนั้นไม่ โซเวียตไม่ยอมคืนดินแดนเลยแม้แต่นิดเดียว ทั้ง ๆ ที่ทำความตกลงกันแล้ว ยิ่งสมัยครุชชอฟยิ่งแล้วใหญ่ มีการตัดความสัมพันธ์โครงการความช่วยเหลือด้านเทคโนโลยี 30 ปี จบสิ้นลงแค่ไม่กี่ปี โซเวียตดึงที่ปรึกษากลับหมด พร้อมอุปกรณ์ทุกอย่าง จีนมาได้ทีเอาคืนก็ตอนที่ครุชชอฟตัดสินใจถอนกองเรือติดขีปนาวุธออกจากคิวบา ตามเส้นตายของเคเนดี้ ที่ทำให้โลกเกือบลุกเป็นไฟ จีนประนามโซเวียตทันทีว่าขี้ขลาด และเป็นพวกสุ่มเสี่ยงเอียงซ้าย (ศัพท์อีกแล้ว) ดึงเอาคิวบา ประเทศคอมมิวนิสต์เล็ก ๆ ไปเสี่ยงกับการโจมตีของมหาอำนาจสหรัฐฯ และสุดท้ายก็ลอยแพให้คิวบาเผชิญชะตากรรมเพียงลำพัง แต่ที่จีนเคืองที่สุดคือการถอนการช่วยเหลือในเรื่องการผลิตระเบิดปรมาณูที่จีนหวังใช้เป็นไม้ตายในการรับมือกับสหรัฐฯ คือว่า จีนนั้นเชื่อ (หรืออีกอย่างคือเหมาเชื่อ) ว่าสุดท้ายแล้ว การต่อสู้ระหว่างสังคมนิยมและทุนนิยมในขั้นสุดท้ายต้องเกิดขึ้น เพื่อพัฒนาสังคมโลกไปอีกขั้นนึงของสังคมนิยม คือ โลกทุนนิยมจะพ่ายแพ้และถูกทำลาย ทุกประเทศในโลกเป็นสังคมนิยมไปหมด เหมาอ้างตรรกะง่าย ๆ ว่า เห็นไหม หลังสงครามโลกครั้งที่ 1 โลกได้โซเวียตเป็นสังคมนิยม พอหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ก็ได้จีน และประเทศเล็ก ๆ อีกมาก ดังนั้น หากเกิดสงครามโลกครั้งที่ 3 จริง ๆ ก็ต้องเป็นผลดีต่อพัฒนาการของสังคมนิยมแน่ ๆ ครุชชอฟเบรกเหมาว่า การรบสมัยนี้ ไม่เหมือนยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่เอาทหารมายืนยิงใส่กันเปรี้ยง ๆ แล้ว แต่วัดกันด้วยจำนวนหัวรบนิวเคลียร์ที่ยิงทีเดียวล้างบางกันทั้งประเทศ ดังนั้น หลังสงครามโลกครั้งที่ 3 คงไม่ได้มีประเทศคอมมิวนิสต์เกิดใหม่ขึ้นเป็นดอกเห็ดหรอก แต่คงเหมือนกับที่ไอสไตน์บอกแหละว่า สงครามโลกครั้งที่ 3 มันจะเป็นยังไงก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าครั้งที่ 4 นะ คนเรามันจะรบกันด้วยกระบอง (วะ) แค่นั้นแหละ เหมาก็สวมหมวกให้กับโซเวียตทันทีว่าเป็นพวกลัทธิแก้ ไม่เชื่อในวัตถุนิยมวิภาษ ไม่เชื่อในพัฒนาการของสังคม 5 ยุึค ฯลฯ จีนประสบความสำเร็จด้วยตัวเองในการผลิตระเบิดปรมาณูในปี 1960 และพร้อมที่จะยิงกับโซเวียตแล้ว เพราะมีการเตรียมการ ทั้งย้ายเหล่าผู้นำพรรคระดับสูงกระจายไปยังเมืองต่าง ๆ เพื่อเป็นศูนย์กลางในการตัดสินใจ กรณีที่ที่ใดที่หนึ่งโดนถล่ม รวมทั้งย้ายฐานยิงจรวดหัวรบนิวเคลียร์ไปยังธิเบต และตั้งศูนย์เล็งไปที่วลาดิวอสตอกด้วย ยังไม่ทันได้เหนี่ยวไก ครุชชอฟก็ตกบัลลังก์เมฆ ถูกเบรสเนฟสอยร่วงลงมาไม่เป็นท่า จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 19 ก.ย. 49 17:41:30 ]

ความคิดเห็นที่ 118 รอบนี้ เนื่อหาเยอะจุใจมากเลยครับ ปล.อยู่ดีๆ ชื่อกระทู้ก็ชวนหวาดเสียวขึ้นมาทันทีเลยครับ ขออนุญาตกลับไปอ่านตอนที่ ๑ ใหม่ จากคุณ : เพราะผมไม่มี Time Machine - [ 20 ก.ย. 49 03:14:47 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ^ ^ ^ ขอตามคุณข้างบนไปด้วย ไม่เคยมีความคิดในหัวมาก่อนเลยว่าช่วง ชีวิตนี้จะได้เห็นเหตุการณ์ แบบนี้เกิดขึ้นอีกในบ้านเมืิองเรา บุญรักษาทุกท่านครับ _/\_ จากคุณ : ขวัญของเรียม - [ 20 ก.ย. 49 07:25:55 ]

ความคิดเห็นที่ 120 ขอขอบคุณคุณ sofatboy เป็นพิเศษสำหรับรูปนาย Deng Pufang ค่ะ เห็นแล้ว โห ทำไมช่างสู้ชีวิตได้ขนาดนั้น นับถือใจเขาจริงๆ ค่ะ ถ้าเราหา "เป้าหมาย" ของชีวิตได้ เราก็คงมีใจสู้เพื่อเดินไปสู่เป้าหมายนั้น ไม่ว่ามันจะทุกข์ทรมานเพียงใดก็ตาม ไม่ยอมใคร หรือความขมขื่นใดๆ มาดับชีวิตของตนไปเสียก่อน จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 20 ก.ย. 49 14:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 121 พี่นก จารย์ สื่อ ป้าวิ ต้องขอลาจาก จากกระทู้ซักพักครับ การบ้านชักเยอะครับ แต่จะเข้ามาอ่านทุกวันครับ จากคุณ : Natt_ac121 - [ 20 ก.ย. 49 22:06:08 ]

ความคิดเห็นที่ 122 จำได้ว่า อ.สื่อ เคยบอกว่า ประเทศสารขันฑ์ ไม่ต้องทำอะไรมาก เอารถถังมาทำ โรด โชว์ แป๊บๆ ก็สำเร็จ เพียงนัดวัน ว. เวลา น. ให้ดีๆ ตอนนั้นอ่านแล้วก็คิดว่า เออ เนาะ สมัยนั้น (นู้น) เป็นอย่างนี้จริงๆ แต่ รถถัง - วัน ว - เวลา น พ.ศ. 2549 ก็มีเหมือนกันแฮะ เป็นสูตรเนอะครับ (ปล. กำลังตอบจะบอกว่าอ่านกระทู้นี้แล้ว เอาไปใช้ในชีวิตจริงได้จริงๆ น้า) จากคุณ : ลูกแม่ลอยพ่อน้อย - [ 20 ก.ย. 49 22:15:43 ]

ความคิดเห็นที่ 123 วันนี้ว่าง..เลยรีบมาตั้งกระทู้ให้ใหม่ เพราะเนื้อหาแน่นมาก อาจารย์สื่อเขียนแบบถวายชีวิตอย่างชนิดที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่รู้ว่าไปกินดีหมีมาจากไหน..ขยันจนงง.. ความคิดเห็นนี้ได้แตกไปยังกระทู้K4728225 จากคุณ : WIWANDA - [ 21 ก.ย. 49 01:46:50 ]