Hz. İDRİS
(a.s.)
Kur'an-ı Kerîm'de adı geçen
peygamberlerden biri. Peygamberler silsilesininin ikinci halkasında bulunan İdris (a.s.)
Kur'an-ı Kerîm'de adı geçmeyen Şit (a.s)'den sonra peygamber olmuştur.
İdris (a.s) rivayetlere göre, beyaz tenli uzun boylu, geniş
göğüslü, gür sakallı idi. Yürürken adımını kısa atar, önüne bakarak
yürürdü. İlk kez astronomi ve hesap ilmini, geçmiş zamanların ilimlerini öğrenen
İdris (a.s)'dır.
Hz. İdris kavmini putlara tapmaktan şeytana ve Kabiloğullarına
tarafgir olmaktan alıkoymuş, kendisine inanan az bir toplulukla Kabiloğullarıyla
savaşmış ve onların bir çoğunu esir almıştır (bk. İbnu'l-Esir, el-Kamil, l, 62,
63). Hz. Peygamber (s.a.s) Miraç gecesinde semada Hz. İdris ile karşılaşmış,
Cebrail (a.s)'a "bu kimdir" diye sormuş. Cebrail (a.s) "Bu İdris
(a.s)'dır. Ona selam ver" deyince, Hz. Peygamber ona selam vermiştir. Hz. İdris
selama mukabele ederek "hoş geldin safa geldin salih kardeş salih peygamber"
diyerek hayır dua etmiştir (Buharî, Enbiya, 5).
Kur'an-ı Kerîm'de yer alan İdris (a.s) hakkında dört ayet-i kerime
vardır. Bunlardan ilk ikisi şu şekildedir: "(Ey Muhammed)! Kitapta İdris 'e dair
söylediklerimizi de an. Çünkü o, dosdoğru bir peygamberdi. Onu yüce bir yere
yükselttik" (Meryem, 19/56-57). İdris (a.s) hakkında nazil olan diğer iki ayet-i
kerime şu anlamdadır: "(Ey Muhammed)! İsmail, İdris, Zü'l-kifl hakkında
anlattığımızı da an; onların her biri sabredenlerdendi. Onları rahmetimize kattık.
Doğrusu onlar iyilerdendi" (el-Enbiya, 21 /85-86).
İdris (a.s) hakkında indirilen bu ayetlerden onun; peygamber,
dosdoğru, yüce bir mevkie yükseltilmiş, sabırlı, Allah'ın rahmetine kavuşmuş ve
iyilerden olmak gibi niteliklere sahip olduğu görülmektedir.
İdris (a.s)'e otuz sahife indirilmiştir. Rivayete göre, ilk defa
yazı yazan ve elbise dikip giyen odur. Ondan önce insanlar, hayvan derisi giyerlerdi.
Ayrıca üçyüz altmış sene ömür sürdüğü de söylenmektedir. İdris (a.s)'e
göklerin sırları açılmış olup Allah Teala onu diri olarak göğe kaldırmıştır
(Fif Abdu'l-Fettah Tabbar Me'al-Enbiya, l, 842).
KAYNAK: HIZLI, Mefail; Şamil İslam Ansiklopedisi, Akit Gazetesi Yayını, C.IV, S.37